Το μπουκάλι που νανουρίζει

Το ιστολόγιο δεν είναι εφημερίδα να παρακολουθεί από κοντά την επικαιρότητα, κι έτσι το σημερινό άρθρο δεν θα ασχοληθεί με τα πολιτικά νέα, το είχα άλλωστε γράψει πριν ανακοινωθούν τα αποτελέσματα των εσωκομματικών εκλογών στη Νέα Δημοκρατία. Έτσι, περιορίζομαι να εκφράσω τη χαρά μου που χτυπήθηκε η οικογενειοκρατία και το πελατειακό κράτος και συνεχίζω ανεπίκαιρα με ένα σύντομο γλωσσικό άρθρο, που είναι στην πραγματικότητα ανάπτυξη ενός πολύ σύντομου άρθρου από τον παλιό μου ιστότοπο.

Ποιο είναι το ‘μπουκάλι που νανουρίζει’ του τίτλου; Θα μπορούσε να είναι ένα μπιμπερόν γεμάτο γάλα -οι κόρες μου, θυμάμαι, σαν ήταν μικρές ζητούσαν το βράδυ «το μπουκάλι μου», ξάπλωναν, έπιναν και σε λίγο αποκοιμιούνταν, και το ζεστό γάλα έχει βέβαια καταπραϋντικές ιδιότητες, αλλά το μπουκάλι του τίτλου δεν νανουρίζει κυριολεκτικά αλλά μόνο ετυμολογικά, αφού η ετυμολογία, παρά την… ετυμολογία της (ότι δηλαδή έτυμον = αληθές) δεν λέει την αλήθεια, εκτός κι αν πιστεύετε πως τα πορτοκάλια έρχονται από την Πορτογαλία.

Καμιά φορά ακούμε, ιδίως από ανθρώπους που θέλουν να δώσουν στην ομιλία τους ένα κάπως περισπούδαστο ύφος, από πολιτικούς ας πούμε, φράσεις όπως «Βαυκαλίζεται να πιστεύει ο πολιτικός μου αντίπαλος ότι … όμως η πραγματικότητα θα τον διαψεύσει».

Βαυκαλίζομαι λοιπόν, αυταπατώμαι, ξεγελώ τον εαυτό μου. Και ενεργητικό, βαυκαλίζω κάποιον, τον ξεγελώ, τον αποκοιμίζω με ψεύτικες υποσχέσεις ή, σύμφωνα με τον ορισμό του ΛΚΝ: δημιουργώ σε κπ. εφησυχασμό και αισιοδοξία με απατηλές υποσχέσεις και ελπίδες, που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Όπως είπα όμως, το ρήμα χρησιμοποιείται κυρίως σε μέση φωνή, και γι’ αυτό και το ΛΚΝ σε μέση φωνή δίνει και τις δυο παραδειγματικές φράσεις του: Bαυκαλίζεται με την ιδέα ότι μια μέρα θα γίνει διάσημος ηθοποιός. Mη βαυκαλίζεσαι με ψεύτικες ελπίδες.

Advertisement

Κουίζ(ντομ)

Χτες ή προχτές μου έδειξαν οι κόρες μου ένα παιχνίδι κουίζ για το σμαρτόφωνο, για το οποίο είχα ήδη ακούσει να γίνεται λόγος χωρίς όμως να ασχοληθώ περισσότερο: το quizdom. Κατεβάζεις την εφαρμογή, γράφεσαι και προσκαλείς σε μονομαχίες γνώσεων άλλους παίχτες. Ο κάθε παίχτης διαλέγει 2 πεδία ερωτήσεων, οπότε συνολικά παίζονται 4 πεδία, ενώ κάθε πεδίο έχει 4 ερωτήσεις, έτσι συνολικά σε μια παρτίδα απαντάς σε 16 ερωτήσεις. Σε περίπτωση ισοβαθμίας, κερδίζει όποιος απάντησε πιο γρήγορα. Με κάθε νίκη παίρνεις πόντους και όσο κερδίζεις πόντους ανεβαίνεις επίπεδο, στην αρχή εύκολα και στη συνέχεια όλο και πιο δύσκολα. Επιπλέον πόντους κερδίζεις επίσης αν απαντήσεις γρήγορα, αν απαντήσεις σωστά και στις 4 ερωτήσεις μιας τετράδας, αν απαντήσεις σωστά και στις 16 μιας παρτίδας ή αν κάνεις 5, 10, 20 σερί νίκες.

Οι ερωτήσεις είναι πολλαπλής επιλογής, με 4 απαντήσεις κάθε φορά. Οι τομείς ερωτήσεων είναι: Λέξεις, Ιστορία, Γεωγραφία, Τέχνες, Θρησκεία, Επιστήμη, Φυσική, Υγεία-Σώμα, Φαγητό, Μπίζνες, Εικοστός αιώνας, Πολιτική, Μουσική, Κινηματογράφος, Σελέμπριτις, Παιχνίδια -ίσως να μου διαφεύγει και κανένα ακόμα. Αλλά δεν σου προτείνει όλους τους τομείς κάθε φορά, αλλά μόνο εννιά για να διαλέξεις δύο, αλλιώς θα διάλεγα συνέχεια Λέξεις και Πολιτική. Έτσι, διαλέγω επίσης Ιστορία-Γεωγραφία-Θρησκεία-20ό αιώνα-Τέχνες. Τα χειρότερά μου είναι οι Σελέμπριτις και τα Παιχνίδια (κυρίως σε κονσόλες και τέτοια).

Για να πω την αλήθεια, περίμενα να έχω πολλές διαφωνίες για τις ερωτήσεις, διότι είμαι από τη φύση μου γκρινιάρης, αλλά περιέργως δεν έχω. Βρίσκω καλοσχεδιασμένο το παιχνίδι, τεράστια την ποικιλία των ερωτήσεων και καλοδιαλεγμένες τις απαντήσεις. Πολλές φορές επιβραβεύουν τη γενική γνώση -για παράδειγμα, είχε μια ερώτηση «Ποιος ήταν Πρόεδρος των ΗΠΑ το 1801» -τρέχα γύρευε, θα πείτε, αλλά οι εναλλαχτικές που έδιναν ήταν ο Γούντρω Ουίλσον, ένας Ρούζβελτ, ο Αϊζενχάουερ και αυτός που όντως ήταν τότε, οπότε όποιος ήξερε γενικά ιστορία έβρισκε τη σωστή απάντηση. (Ενώ αν έβαζαν τέσσερις προέδρους της ίδιας περιόδου, θα ήταν πανδύσκολο). Επίσης, μου αρέσει ότι στις Λέξεις δεν ρωτάνε μόνο αρχαιοελληνικούρες (τι είναι απειρόκαλος ή ακριτόμυθος, ας πούμε) αλλά και λαϊκές λέξεις (π.χ. τι σημαίνει μετερίζι).

Βέβαια, οι περισσότερες ερωτήσεις είναι πάρα πολύ εύκολες, τουλάχιστον στους τομείς που έχω επαφή -αλλά έτσι πρέπει να είναι για ένα μαζικό παιχνίδι. Ωστόσο, κάποιες φορές, όταν η απάντηση είναι εύκολη, δεν πρέπει να είναι εξωφρενικές οι εναλλαχτικές. Για παράδειγμα, στην ερώτηση πότε ήταν πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους το Ναύπλιο, προτείνονται: 1628-33, 1728-33, 1828-33, 1928-33. Ε, παραείναι εύκολο. Ένα 1848-53 θα ήταν προτιμότερο σαν εναλλακτική.

Για να γκρινιάξω λίγο ακόμα, με ενόχλησε που σε μια ερώτηση «ποια λέξη από τις παρακάτω είναι γραμμένη ανορθόγραφα» η «σωστή» απάντηση ήταν το «συγνώμη» -που είναι μια γραφή που τη δέχεται το ΛΚΝ. Αλλά αυτό ήταν ο μοναδικός μπαμπινιωτισμός που συνάντησα. Καναδυό απαντήσεις ήταν παραπλανητικές. Για παράδειγμα, στην ερώτηση τι σημαίνει ακτιβισμός πρότεινε ως απαντήσεις α. πρακτικισμός, β. εθελοντισμός (και άλλες δυο πρόδηλα άσχετες) και το σωστό ήταν, υποτίθεται, το α). Προσωπικά δεν θα έβαζα την ερώτηση αυτή. Επίσης, πρόσεξα κάμποσα τυπογραφικά λάθη (π.χ. Γρηγόριος Δίκαιος αντί Δικαίος).

Μέχρι τώρα, έχω κάνει 135 νίκες και 10 ήττες, κι έχω ανέβει στο επίπεδο 27, αλλά συνολικά έχει 80. Ένα κακό, αναπόφευκτο φοβάμαι, είναι ότι κάθε τόσο σου ρίχνει διαφημίσεις ή σε καλεί να γίνεις PRO, πληρώνοντας κάτι τι.

Μια προφανής τρύπα του παιχνιδιού είναι πως οι πιο πολλές ερωτήσεις γκουγκλίζονται και δεν αμφιβάλλω πως κάποιοι θα νοιώσουν τον πειρασμό να παίξουν με τη βοήθεια του Γκουγκλ. Αλλά, εκτός που έτσι δεν έχει γούστο, δεν είμαι βέβαιος ότι προλαβαίνεις. Πιο απλό είναι να έχεις έναν βοηθό πλάι σου -κατά προτίμηση με συμπληρωματικά ενδιαφέροντα. Εγώ δεν έχω.

Όταν βρέχει γάτες και σκύλους

Θα αναγνωρίσατε βέβαια ότι η φράση του τίτλου είναι κατά λέξη μετάφραση του αγγλικού it’s raining cats and dogs, βρέχει καρεκλοπόδαρα που λέμε κι εμείς (ή «καταρρακτωδώς» σε πιο επίσημο ύφος). Τη φράση την έχουμε συζητήσει κι άλλη φορά στο ιστολόγιο, την φέρνω συχνά για παράδειγμα παγιωμένης έκφρασης που διαφέρει από τη μια γλώσσα στην άλλη, κι αν θέλετε να θυμηθείτε… τα πάντα γύρω από τα καρεκλοπόδαρα ιδού το σχετικό παλιότερο άρθρο.

Ωστόσο, το σημερινό άρθρο δεν εξετάζει τόσο πολύ τη συγκεκριμένη έκφραση, όσο το γενικότερο φαινόμενο των μηχανικών μεταφράσεων στο Διαδίκτυο, τύπου Google translate. Το άρθρο δεν είναι δικό μου, είναι αναδημοσίευση από την Αυγή, όπου δημοσιεύτηκε μεταφρασμένο από τη Μοντ Ντιπλοματίκ. Βέβαια, για το θέμα της μηχανικής μετάφρασης έχουμε γράψει επανειλημμένα στο ιστολόγιο, συνήθως γελώντας με τα μαργαριτάρια που αφθονούν σε τέτοιες αυτόματες μεταφράσεις (παράδειγμα), αλλά το θέμα έχει και τη σοβαρή πλευρά του. Συμμερίζομαι τις ανησυχίες του συγγραφέα -άλλωστε ανάλογες ανησυχίες έχει εκφράσει στη Λεξιλογία ο φίλος Νίκος Λίγγρης που μίλησε για τη μόλυνση των σωμάτων κειμένων από αυτόματες μεταφράσεις. Και καθώς αυτές τις μέρες ταξιδεύω και δεν προλάβαινα να γράψω κάτι εγώ, νομίζω πως το άρθρο αυτό δίνει μια καλή βάση για συζήτηση.

Φυσικά, το άρθρο είναι μεταφρασμένο, με όλα τα μειονεκτήματα που έχει αυτό, ειδικά για ένα τέτοιο θέμα. Το πρωτότυπο το βρήκα εδώ, αλλά είναι διαθέσιμο στην ολοκληρία του (προς το παρόν, ίσως) μόνο στους συνδρομητές. Βρήκα επίσης ένα παρεμφερές άρθρο του Καπλάν στο ιστολόγιό του. Προσθήκη: Μια καλή φίλη έστειλε και το γαλλικό πρωτότυπο.

Πριν προχωρήσω, θυμίζω ότι αύριο Παρασκευή, στις 8 το βράδυ, θα είμαι στο βιβλιοπωλείο ΤΡΑΒΕΡΣΟ στην Καλλιθέα (Θησέως 152), όπου θα μιλήσω για τα τέσσερα γλωσσικά βιβλία μου.

Όταν «βρέχει γάτες και σκύλους»
Των Frédéric Kaplan και Dana Kianfar*

Καθώς γενικεύεται η χρήση αυτόματων διαδικτυακών μεταφραστών, όπως η Μετάφραση Google, πληθαίνουν τα ερωτηματικά που γεννιούνται από την εισβολή των γλωσσικών αλγορίθμων στην καθημερινή έκφραση. Και ένα βασικό ζήτημα είναι ότι όλες οι μεταφράσεις διαμεσολαβούνται από τα αγγλικά, παράγοντας γλωσσικές στρεβλώσεις που αύριο μπορεί να νομιμοποιηθούν διαταράσσοντας τη φυσική εξέλιξη των γλωσσών.

Τριταυγουστιανά μεζεδάκια

Η 4η Αυγούστου είναι μια από τις πολύ λίγες ημερομηνίες που έχουν αξιωθεί να παράξουν (σικ, ρε) λέξεις της γλώσσας μας -έχουμε την πρωτομαγιά και το επίθετό της, πρωτομαγιάτικος, έχουμε και την πρωτοχρονιά, που βέβαια δεν λέει τ’ όνομά της, αλλά άλλην εγώ δεν θυμάμαι, εκτός από την 4η Αυγούστου, που έχει δώσει το επίθετο «τεταρταυγουστιανός». Από την άποψη αυτή, η δικτατορία του Μεταξά διαφέρει από την πιο πρόσφατη χούντα της 21ης Απριλίου 1967, διότι τα καθάρματα που την υπηρέτησαν έχουν επίθετο που αναφέρεται σε ολόκληρη την ημερομηνία, «τεταρταυγουστιανοί», ενώ τα καθάρματα που υπηρέτησαν τη νεότερη χούντα λέγονται απλώς απριλιανοί ή χουντικοί. Αλλά για την 4η Αυγούστου θα πούμε δυο λόγια μεθαύριο, προς το παρόν ο μήνας έχει τρεις και τα μεζεδάκια μας είναι τριταυγουστιανά.

Και ξεκινάμε με ένα υπουργικό μαργαριτάρι, από τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο οποίος εκτός από τη δημόσια διοίκηση ανέλαβε να μεταρρυθμίσει και τη γραμματική, αν κρίνουμε από το βιντεάκι στο οποίο σας παραπέμπω, κι αν το τρέξετε έως το 3.15 θα ακούσετε να λέει «εντοπισμό των πλεονάζοντων θέσεων, οι οποίοι θα αξιολογηθούν…» Έτσι εξηγείται που δεν θέλει ν’ αφήσει καθηγητή ζωντανό 🙂

Ξέραμε για κριτικούς λογοτεχνίας, κριτικούς θεάτρου, κινηματογράφου, αλλά τους κριτικούς εταιρειών τους μάθαμε πρόσφατα, χάρη σε ένα άρθρο της Καθημερινής, που το μετέφρασε κάποιος που δεν ξέρει ότι το αγγλικό critic δεν μεταφράζεται πάντοτε «κριτικός».

Αγκούγκλιστοι Σουηδοί ή η ιδιοκτησία στις λέξεις

Δεν είμαι τόσο ψωνισμένος να πω ότι τη λέξη την έφτιαξα εγώ, πάντως τον νεολογισμό «αγκούγκλιστος» τον έχω χρησιμοποιήσει, και μάλιστα σε τίτλο άρθρου, από πέρυσι, όταν είχα παρουσιάσει 20 αγκούγκλιστες κρητικές παροιμίες, διαλεγμένες από το βιβλίο που μου έστειλε ένας φίλος. Η λέξη «αγκούγκλιστος» αντιστοιχεί τόσο στο αγγλικό ungoogled, τις λέξεις που δεν έχουμε ακόμα γκουγκλίσει, όσο και στο αγγλικό ungoogleable, τις λέξεις που δεν βγαίνουν σε αναζήτηση στο γκουγκλ, επειδη κανείς δεν τις έχει ακόμα γράψει, ή και που δεν μπορούν να γκουγκλιστούν επειδή τις γράφουμε επίτηδες με παρεμφερείς χαρακτήρες, όταν δεν θέλουμε να τις πιάσει η απόχη του γκουγκλ, π.χ. αν γράψω Σαραvτάκος βάζοντας το αγγλικό v αντί για το ν. Αυτό είναι ένα μειονέκτημα της τρισχιλιετούς μας γλώσσας, ότι δεν κάνει διάκριση ανάμεσα στον αήττητο που δεν έχει ακόμα ηττηθεί (undefeated) και στον αήττητο που είναι ακατανίκητος (invincible), στο άλυτο πρόβλημα που δεν το έχουμε ακόμα λύσει (unsolved) και το άλυτο πρόβλημα που δεν επιδέχεται λύση (unsolveable). Οι κουτόφραγκοι χρειάζονται δυο λέξεις γι’ αυτή τη δουλειά, ενώ εμείς κάνουμε τη δουλειά μας με μία. Αλλά το άρθρο δεν έχει σκοπό να παινέψει την τρισχιλιετή μας. Πάντως, πριν περάσω στο κυρίως θέμα, να πω ότι ο τύπος «γκουγκλίζω» που χρησιμοποιώ εγώ, υπερέχει σε σχέση με το «γκουγκλάρω» που χρησιμοποιούν άλλοι, διότι το “αγκούγκλιστος” κάνει οικονομία μίας συλλαβής σε σύγκριση με το «αγκουγκλάριστος». Σε καιρούς λιτότητας, τέτοιες εξοικονομήσεις μπορεί να φανούν σωτήριες.

Οι Σουηδοί, πάντως, το «αγκούγκλιστος» το λέγανε ogooglebar. Οι γερμανομαθείς θα αναγνωρίσουν το επίθημα -bar, που είναι ίδιο με το αγγλικό -able, ενώ το o- είναι το στερητικό πρόθημα, αντίστοιχο με το αγγλικό ή το γερμανικό un-. Η λέξη ogooglebar, αντίστοιχη της αγγλικής ungoogleable, είχε συμπεριληφθεί σε έναν κατάλογο νεολογισμών του 2012, που είχε καταρτισθεί από το Σουηδικό Γλωσσικό Συμβούλιο, έναν φορέα επιφορτισμένο με το να παρακολουθεί τους νεολογισμούς που μπαίνουν στη σουηδική γλώσσα.

Μόνο που ο σουηδικός φορέας έδωσε μια κάπως διαφορετικήν ερμηνεία στο ogooglebar. Αντί να γράψει ότι είναι «η λέξη που δεν μπορεί να βρεθεί σε αναζήτηση με το Google», έδωσε τον ορισμό «αυτό που δεν μπορεί να βρεθεί με μηχανές αναζήτησης στο Διαδίκτυο».

Το παιδί έγινε τέσσερα χρονώ

Κάποιοι θα αναρωτηθούν αν έχω ανιψάκι, άλλοι θα φρίξουν με τον «αντιγραμματικό» τίτλο, αλλά οι περισσότεροι θα καταλάβατε, είμαι βέβαιος, πως τα σημερινά γενέθλια είναι του ιστολογίου μας. Τέταρτα γενέθλια λοιπόν, μια και το ιστολόγιο άρχισε να εκπέμπει στον κυβερνοχώρο στις 16 Φεβρουαρίου 2009 κι ελπίζω να μου συγχωρήσετε την αυτοαναφορικότητα του σημερινού άρθρου, για το χατίρι του οποίου θα μετατεθούν τα μεζεδάκια αύριο.

Πριν όμως προχωρήσω στα επετειακά, να ξεκαθαρίσω για τον τίτλο, ότι το «τέσσερα χρονώ» είναι τύπος που λέγεται, όσο  κι αν σήμερα ακόμα και τα περισσότερα πιτσιρίκια συνήθως σου λένε με καμάρι «τεσσάρων!» όταν τα ρωτήσεις την ηλικία τους. Και εφόσον υπάρχει ο Ιωάννου και το συγκλονιστικό «Εν ταις ημέραις εκείναις», που μιλάει για ένα εβραιόπουλο, «ένα μικρό αγόρι τρία με τέσσερα χρονώ, που το έλεγαν Ίνο», τον τύπο «τέσσερα χρονώ» τον θεωρώ δόκιμο. Αλλά ας προχωρήσουμε στα επετειακά μας.

Η σημερινή επέτειος, των τεσσάρων ετών του ιστολογίου, παραλίγο να ήταν διπλή, ή μάλλον τριπλή. Θέλω να πω, πέρα από τη συμπλήρωση τεσσάρων χρόνων λειτουργίας, έχουμε επίσης τα 5 εκατομμύρια επισκέψεων και τα 1.500 άρθρα του ιστολογίου. Το τελευταίο από αυτά τα ορόσημα βρισκόταν σχεδόν αποκλειστικά κάτω από τον έλεγχό μου, και εφόσον εδώ και καιρό ανεβάζω ένα άρθρο την ημέρα, έγινε φανερό ότι τα 1.500 άρθρα δεν επρόκειτο να συμπέσουν με την επέτειο της 16ης Φεβρουαρίου, εκτός αν έβαζα αρκετά εμβόλιμα άρθρα, δύο την ημέρα. Το σημερινό άρθρο είναι το 1492ο.

Αποχαιρέτα την τη μετενέργεια που χάνεις…

Κι ενώ ο κόσμος χάνεται, ελπίζω να μη σας κακοφανεί που από τον γενικό χαμό διάλεξα να εστιαστώ σε μια μικρούλα σπάνια λέξη, αλλά το ιστολόγιο έχει αποστολή να λεξιλογεί.

Καθώς πέφτουν οι ειδήσεις σαν το χαλάζι τις παγωμένες αυτές μέρες, διαβάζω πως οι δανειστές μας πιέζουν τον Υπουργό Εργασίας να δεχτεί σαρωτικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα:

Συγκεκριμένα οι δανειστές ξεκαθάρισαν στην ηγεσία του υπουργείου ότι πρέπει να μειωθεί ο κατώτατος μισθός, να περικοπεί ο 13ος και ο 14ος, να καταργηθούν οι κανονισμοί εργασίας σε ΔΕΚΟ-τράπεζες, να υπάρξουν αλλαγές στη Διαιτησία (ΟΜΕΔ) και να καταργηθεί η μετενέργεια (η ισχύς της σύμβασης για ένα εξάμηνο μετά τη λήξη της).

Παρόμοιες ειδήσεις θα έχετε διαβάσει κι εσείς τις τελευταίες μέρες, όχι χωρίς οργή ή ανατριχιλα. Ας προσπαθήσουμε να προσποιηθούμε πως δεν μας ενδιαφέρει το περιεχόμενο της είδησης κι ας κοιτάξουμε το λεξιλόγιό της. Ίσως έχουμε μιαν άγνωστη λέξη, τη μετενέργεια. Ευτυχώς αμέσως μετά δίνεται η εξήγηση: η ισχύς της σύμβασης για ένα εξάμηνο μετά τη λήξη της. Προφανώς, αν θέλουμε να δώσουμε κανονικό ορισμό θα γενικεύσουμε: η ισχύς της σύμβασης για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα και μετά τη λήξη της.

Όλα καλά; Όχι, αφενός επειδή όλα είναι κακά, ψυχρά κι ανάποδα και αφετέρου επειδή αυτή η μετενέργεια δεν είναι τόσο απλή υπόθεση όσο φαίνεται. Εννοώ, δεν υπάρχει στα λεξικά. Παρόλο που βγάζει αρκετές γκουγκλιές, δεν υπάρχει στο λεξικό Μπαμπινιώτη, ούτε στο ΛΚΝ (του ιδρύματος Τριανταφυλλίδη), τα δυο σύγχρονα μεγάλα λεξικά μας. Δεν υπάρχει ούτε στο λεξικό Τεγόπουλου-Φυτράκη, ούτε στον Πάπυρο, ούτε όμως και στα παλιότερα (Πρωία, Δημητράκος). Δεν υπάρχει ούτε καν στο Αντίστροφο Λεξικό της Αναστασιάδη, που έχει λέξεις που άλλο λεξικό δεν τις καταδέχεται.Δεν έχω πρόχειρο το λεξικό του Σταματάκου ή το νεοελληνικό του Κριαρά, αλλά βάζω στοίχημα πως ούτε αυτά θα την έχουν (αν έχετε αυτά τα λεξικά, επιβεβαιώστε ή διαψεύστε με).

Εσείς γκουγκλάρετε, γκουγκλίζετε ή γκουγκλεύετε;

Το… αγωνιώδες αυτό ερώτημα είχε τεθεί παλιότερα στη Λεξιλογία, το φόρουμ των μερακλήδων μεταφραστών.  Όμως, σκέφτηκα να το βάλω και εδώ, καθώς οι εκλεκτοί επισκέπτες του ιστολογίου δεν είναι στην πλειοψηφία τους μεταφραστές, ενδιαφέρονται όμως για τη γλώσσα και είναι και δεινοί χρήστες του Διαδικτύου, άρα πιθανότατα και του Γκουγκλ, Google. Για να πω τη μαύρη αλήθεια, το κάνω επίσης για να μάθω να χρησιμοποιώ τις σφυγμομετρήσεις (poll) που προσφέρει το Γουορντπρές. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, στη σελίδα θα εμφανιστεί ένα poll για να εκφράσετε τις προτιμήσεις σας . Μπορείτε να ψηφίσετε χωρίς να σχολιάσετε, αλλά και να σχολιάσετε χωρίς να ψηφίσετε (εννοείται ότι μπορείτε επίσης να κάνετε και τα δύο, και σχόλιο και ψήφο!).