Κανονικά το άρθρο αυτό έπρεπε να το είχα γράψει πριν από κανένα μήνα, θα ήταν πιο επίκαιρο τότε. Σήμερα είναι ανεπίκαιρο, αλλά φοβάμαι να το αναβάλω έως ότου ξαναέρθει στην επικαιρότητα, μήπως το ξεχάσω.
Γκραν σλαμ λοιπόν, ένας όρος που τον ακούμε συχνά τον τελευταίο καιρό, από τότε που ο Στέφανος Τσιτσιπάς και η Μαρία Σάκκαρη μπήκαν στην αφρόκρεμα του παγκόσμιου τένις και άρχισαν να φτάνουν σε ημιτελικούς και τελικούς μεγάλων τουρνουά.
Πόσο μεγάλων; Εδώ είναι που ακούστηκε ο όρος «γκραν σλαμ». Η Μαρία Σάκκαρη έγινε η πρώτη Ελληνίδα τενίστρια που έφτασε σε ημιτελικό ενός τουρνουά γκραν σλαμ, δυο φορές φέτος, στο Ρολάν Γκαρός στο Παρίσι και στο US Open. Η διάκριση αυτή είναι πολύ πιο σημαντική από το ότι, λίγο αργότερα, έφτασε στον τελικό του τουρνουά της Οστράβας. Και να κατακτούσε την πρώτη θέση στην Οστράβα, ο ημιτελικός σε ένα από τα δύο τουρνουά που ανέφερα θα ήταν σημαντικότερος.
Διότι βέβαια έχει σημασία και το τουρνουά στο οποίο διακρίνεσαι. Δεν είναι όλα εξίσου ισχυρά. Έχουν πολλές διαβαθμίσεις, αλλά εκείνη η διάκριση που μας ενδιαφέρει είναι πως τέσσερα από αυτά χαρακτηρίζονται «τουρνουά γκραν σλαμ»: της Αυστραλίας τον Γενάρη, το Ρολάν Γκαρός (τέλη Μαΐου-αρχές Ιουνίου), το Γουίμπλεντον στο Λονδίνο (τέλη Ιουνίου αρχές Ιουλίου) και το αμερικάνικο Όπεν (Σεπτέμβριο συνήθως).
Γιατί λέγονται έτσι; Διότι αν κάποιος τενίστας ή κάποια τενίστρια καταφέρει να κερδίσει μέσα σε μια χρονιά και τα τέσσερα αυτά τουρνουά, να κανει 4 στα 4, τότε πετυχαίνει «γκραν σλαμ για τη σεζόν». Φέτος, ο φοβερός Νόβακ Τζόκοβιτς έφτασε σε μιαν ανάσα από τον άθλο -αλλά, ενώ είχε κατακτήσει τα τρία πρώτα, κι έφτασε στον τελικό του αμερικάνικου Όπεν, εκεί έχασε από τον Μεντβέντεφ. Μίλησα για άθλο, διότι με τον συναγωνισμό που υπάρχει το γκραν σλαμ στο τένις, τουλάχιστον στους μονούς αγώνες, δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο τελευταίος τενίστας που το έχει πετύχει είναι ο μεγάλος Ροντ Λέιβερ, δυο φορές αλλά πριν από μισόν αιώνα και βάλε, ενώ στις τενίστριες η Στέφι Γκραφ, νομίζω το 1988 -όχι ακριβώς χτες. (Στους διπλούς αγώνες και στο τένις με αμαξίδιο είναι ίσως λιγότερο έντονος ο ανταγωνισμός, άρα και πιο συχνά τα γκραν σλαμ).
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 