Έπεσε απερίγραπτα πολλή δουλειά κι έτυχαν και διάφορα άλλα από πάνω. Να γράψω άρθρο ήταν αδύνατον, οπότε κατέφυγα στη λύση της επανάληψης ενός παλιότερου. Το άρθρο που θα διαβάσετε το είχα δημοσιεύσει εδώ πριν από 6 χρόνια, τον Ιούλιο του 2010, οπότε υπάρχει ελπίδα να μην το είχατε διαβάσει τότε. Η αρχική αφορμή είχε δοθεί από μιαν ατάκα του Θ. Πάγκαλου, που τη μακρινή εκείνην εποχή ήταν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου. Εδώ δημοσιεύω το άρθρο ελαφρώς επικαιροποιημένο και ενσωματώνοντας κάποια δικά σας σχόλια. Πάντως, εξακολουθούμε να μην είμαστε βέβαιοι για την προέλευση της λέξης.
Την αφορμή λοιπόν για το άρθρο την είχε δώσει μια ατάκα του Θ. Πάγκαλου στο υπουργικό συμβούλιο, όπως διέρρευσε στα παραπολιτικά. Δυσανασχετώντας για τις πολλές απαιτήσεις και τη φορτικότητα των εκπροσώπων της τρόικας, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης λέγεται ότι είχε πει «δεν μπορεί να μας διατάζει ο κάθε φον Φούφουτος» ή κάτι τέτοιο.
Την ατάκα, πρέπει να το ομολογήσω, την είχα βρει έξυπνη, για την παρήχηση του φι και τον συνδυασμό του αριστοκρατικού φον με το ευτελές Φούφουτος. Θα την έβρισκα βέβαια πιο ταιριαστή στο Δελφινάριο παρά στο υπουργικό συμβούλιο, αλλά στην εποχή μας πρέπει να είναι κανείς πολυτάλαντος αν θέλει να προκόψει.
Δεν θα πολιτικολογήσω όμως, αλλά θα επιχειρήσω να ανιχνεύσω την ιστορία της λέξης «φούφουτος» -έργο δύσκολο για λέξη λαϊκή και μειωμένου κύρους, πολύ περισσότερο που είναι καλοκαίρι, αλλά θα κάνω ό,τι μπορώ.
Για τη σημασία της λέξης, τα λέει μισή χαρά το slang.gr:
Ο Φούφουτος είναι η εμφατικά προσωποποιημένη μορφή ενός ανύπαρκτου ή άγνωστου χαρακτήρα. Ο τάδε, ο δείνα, ο άγνωστος, ο οποιοσδήποτε, ο δενξερωγώ… Συνήθως ειρωνικά ή περιπαιχτικά.
Τα παραδείγματα φράσεων που δίνει το slang.gr είναι πολύ εύστοχα για αυτή τη χρήση.
– Και ποιος λες να τα έχει τώρα με την Τιτίκα;
– Ο Φούφουτος… Πού θες να ξέρω;
– Τοκ τοκ
– Ποιος είναι παρακαλώ;
– Ο Φούφουτος… Τι ποιος είναι ρε μαλάκα; Έφερα τα σουβλάκια…
– Αλήθεια σου λέω, δεν της το είπα εγώ!
– Ποιος τότε; Ο Φούφουτος;
