Ζητάω συγνώμη από εσάς αν σας ενόχλησε ο αθυρόστομος τίτλος (σιγά την αθυροστομία δηλαδή…) και από τον Τζίμη Πανούση, που παραποίησα τον δικό του τίτλο. Ωστόσο, δεν φταίω εγώ, δεν άρχισα πρώτος. Την Κυριακή δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία ένα άρθρο του κ. Χρίστου Μπελλέ, συγγραφέα και πανεπιστημιακού, με τίτλο «Ουτοπία» και υπότιτλο «Γλώσσα και Ιστορία. Οι δυο ακρογωνιαίοι λίθοι Παιδείας». Το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε ολόκληρο εδώ, εγώ θα ξεχωρίσω μερικά αποσπάσματα για να τα (επι)κρίνω.
Διότι, πρέπει να το πω, το άρθρο καθόλου δεν μου άρεσε. Το βρήκα τσαπατσούλικα γραμμένο, γεμάτο οξύμωρα και κλισέ, με κάμποσες λέξεις που αναρωτιέσαι αν ξέρει ο συγγραφέας τι σημαίνουν. Δεύτερον, επί της ουσίας, κινδυνολογεί για τη δήθεν φθορά της γλώσσας, χωρίς να παραθέτει κανένα επιχείρημα –ή μάλλον με μόνο επιχείρημα τη διάδοση της λέξης «γαμάτο» στην αργκό των νέων. Και, τρίτο και φαρμακερό, πιάνω τον κ. Μπελλέ στα πράσα να χρησιμοποιεί ανύπαρκτα ρητά, κι αυτό είναι πιο σοβαρό.
