Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε προχτές, πρώτη Κυριακή του μηνός, στα Ενθέματα της κυριακάτικης Αυγής, στην τακτική μηνιαία στήλη μου «Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία». Η εικόνα που συνοδεύει το άρθρο είναι ο πίνακας New Television Antenna του Norman Rockwell (1949), από το ιστολόγιο των Ενθεμάτων. Το άρθρο το δημοσιεύω εδώ με μερικές προσθήκες σε σύγκριση με το κείμενο που φιλοξενήθηκε στην εφημερίδα (η οποία έχει αυστηρό όριο τις 800 λέξεις).
Οι ταχτικοί και ισχυρομνήμονες αναγνώστες θα αναγνωρίσουν κομμάτια του άρθρου που έχουν δημοσιευτεί εδώ σχετικά πρόσφατα, ας πούμε για τη λέξη κανάλι, σε άρθρο που είχαμε βάλει για τους καναλάρχες, αλλά και για τη λέξη ‘διαπλοκή’. Τι να κάνουμε, υπάρχουν λέξεις που έρχονται και ξανάρχονται στην επικαιρότητα, ενώ μερικές δεν φεύγουν καθόλου.
Το περασμένο Σάββατο ψηφίστηκε από τη Βουλή το νομοσχέδιο σχετικά με την «Αδειοδότηση παρόχων περιεχομένου επίγειας ψηφιακής τηλεοπτικής ευρυεκπομπής ελεύθερης λήψης», αλλά βέβαια, εκτός από τους προεδρεύοντες στις συνεδριάσεις, κανείς δεν το είπε έτσι, κανείς δεν τόλμησε να εκστομίσει αυτό το ανοικονόμητο μακρινάρι με τις οχτώ αλλεπάλληλες γενικές, όλοι έκαναν λόγο για το «νομοσχέδιο για τα κανάλια» ή «για τις τηλεοπτικές άδειες» ή χρησιμοποιούσαν κάποιαν άλλη βολική συντομευμένη αναφορά.
Κανάλια λέμε στην καθομιλουμένη τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Ο όρος, που είναι απόδοση του αγγλικού channel, βρίσκεται μαζί μας από τα πρώτα πρώτα χρόνια της τηλεόρασης, από τα μέσα ή τα τέλη των 60.
