Σαρακοστιανά μεζεδάκια

Τόσες Σαρακοστές έχουμε κάνει στο ιστολόγιο, κι όμως τον σημερινό τίτλο δεν τον έχω ακόμα χρησιμοποιήσει, πράγμα που πολύ με παραξένεψε όταν το διαπίστωσα. Εννοώ βέβαια ότι τις προάλλες μπήκε η Σαρακοστή, όχι ότι τα μεζεδάκια μας είναι νηστίσιμα -αυτό θα το κρίνετε βέβαια εσείς. Να θυμίσω πάντως ότι στο ιστολόγιο έχουμε ένα άρθρο με σαρακοστιανό θέμα, σχετικά με την παροιμία «ασθενής και οδοιπόρος«, την οποία κάποιοι θέλουν να παρουσιάσουν ότι αποτελεί παρερμηνεία. Τέλος πάντων, έτσι κι αλλιώς το ιστολόγιο δεν νηστεύει.

* Και ξεκινάμε με καναδυό ορθογραφικά ορντέβρ. Κανονικά, τα ορθογραφικά λάθη δεν τα επισημαίνουμε, γιατί αλλιώς δεν θα κάναμε άλλη δουλειά, παρά μόνο αν υπάρχει και κάποιος άλλος λόγος ή αν είναι πολύ αστεία.

* Συνήθως, το επίρρημα «βάσει» κάποιοι το γράφουν «βάση», αλλά καμιά φορά συμβαίνει και το αντίστροφο μπέρδεμα, όπως εδώ, όπου η αστυνομία «αναζητά τον δράστη με βάσει τον αριθμό των πινακίδων του αυτοκινήτου».

Βέβαια, έτσι που είναι διατυπωμένο, θα μπορούσε κανείς να πει ότι δεν θα φέρει αποτέλεσμα η αναζήτηση, αφού στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα αυτοκίνητα έχουν τον ίδιο αριθμό πινακίδων, δύο.

* Το έχω επισημάνει κι άλλη φορά, αλλά με παραξενεύει πόσο συχνά «έγκυρες» εφημερίδες κάνουν αυτό το λαθάκι. Σε ρεπορτάζ για εμπρησμό αυτοκινήτου, πληροφορούμαστε ότι ήταν σταθμευμένο «έξω από την οικεία ,του πρώην αντιπροέδρου, στην Καβάλα». Να προσεχτεί ότι το κόμμα μετά την… οικεία είναι εντελώς αδικαιολόγητο.

* Προσωπικά δεν συμφωνώ με την επιστολή συγνώμης του Μανώλη Γλέζου, βρίσκω την κίνησή του άστοχη και άκαιρη, αλλά ακόμα περισσότερο δεν συμφωνώ με κάποιους, εκτός ΣΥΡΙΖΑ, που έσπευσαν να επιτεθούν στον μεγάλο αγωνιστή. Αν υπήρχε βραβείο ιταμότητας, θα το κέρδιζε (αβλεπί) ο Απόστολος Γκλέτσος και το κόμμα του, με την ανακοίνωση που βλέπετε εδώ (ούτε να την παραθέσω δεν θέλω). Και το βρίσκω ταιριαστό που σε ένα τόσο αισχρό κείμενο υπάρχει κι ένα χοντρό μαργαριτάρι, εκεί που γίνεται λόγος για «διατεταΛμένη υπηρεσία» -διασταύρωση διατεταγμένης και εντεταλμένης, μάλλον.

* Πολύ γέλασα με την ακυρολεξία του capital.gr: τα μέλη του διοικητικού ήξεραν ότι οι στόχοι ήταν φαντασιόπληκτοι (!) Αλλά πώς μπορεί ένας στόχος να είναι φαντασιόπληκτος; Το πολύ-πολύ να είναι φαντασιόπληκτος ο στόκος που έβαλε τέτοιον στόχο.

Advertisements

Μαθήματα γαλλικών με τον Μποστ

Καιρό έχω να βάλω γελοιογραφία του Μποστ, αλλά η παράλειψη αυτή εύκολα διορθώνεται. Το σημερινό σκίτσο το διάλεξα περίπου στην τύχη, με μοναδικό κριτήριο ότι δημοσιεύτηκε περίπου τέτοια μέρα, Ιούλιο μήνα δηλαδή, και έχει κατά κάποιο τρόπο καλοκαιρινό θέμα, αφού αναφέρεται έμμεσα στα φρούτα της εποχής, που τα διαλαλούν δύο πλανόδιοι μανάβηδες, μάλλον γνωστές φυσιογνωμίες.

 

Το σκίτσο δημοσιεύτηκε στην εφημ. Ελευθερία (με την οποία συνεργαζόταν ο Μποστ από τις αρχές του 1960) στις 17 Ιουλίου 1960. Την προηγούμενη εβδομάδα είχαν μεταβεί για επίσημη επίσκεψη στο Παρίσι ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής μαζί με τον Υπουργό Εξωτερικών Ευάγγελο Αβέρωφ, για να προωθήσουν τις πωλήσεις ελληνικών αγροτικών προϊόντων και τη σύνδεση της Ελλάδας με την ΕΟΚ. Η Γαλλία κρατούσε στάση ευμενή προς την Ελλάδα, σε αντίθεση με την Ιταλία που είχε απειλήσει να προβάλει βέτο στη σύνδεση, επειδή φοβόταν τον ανταγωνισμό από τα ελληνικά προϊόντα.

Τα πρόβατα και το μαντρί

Τις προάλλες συζητήσαμε τον χαρακτηρισμό «γκεσέμια» που έγινε αφορμή τηλεοπτικού καβγά. Τα γκεσέμια ήταν όρος του ποιμενικού λεξιλογίου και στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε, με μεταφορική σημασία, και στην πολιτική. Δεν είναι ο μόνος ποιμενικός όρος. Οι λίγο παλιότεροι θα θυμούνται τη διάσημη ρήση του Ευάγγελου Αβέρωφ «Το πρόβατο που φεύγει απ’ το μαντρί το τρώει ο λύκος». Ως καθύλην αρμόδιος, καθό (και) τυροκόμος, ο Αβέρωφ ήξερε καλά από μαντριά και από πρόβατα, αλλά τη φράση αυτή δεν την έπλασε ο ίδιος, πρόκειται για λαϊκή παροιμία, που όμως την έκανε ευρύτερα γνωστή και την ένταξε στο παραπολιτικό λεξιλόγιο.

Ο Αβέρωφ, αν θυμάμαι καλά, είπε τη φράση αυτή το 1985 όταν ο Κωστής Στεφανόπουλος, ηττημένος των εσωκομματικών εκλογών στη Νέα Δημοκρατία (νικητής ήταν  ο Κ. Μητσοτάκης), σχημάτισε μαζί με άλλους 15 βουλευτές τη ΔΗΑΝΑ. Ήταν προφητικός, αφού η ΔΗΑΝΑ δεν κατάφερε να εδραιωθεί ως βιώσιμο κόμμα’ αφού φυτοζώησε επί μια δεκαετία, διαλύθηκε το 1994. Την ίδια δεκαετία, ο δικομματικός λύκος κατασπάραξε κι άλλα τολμηρά ή απερίσκεπτα πρόβατα, όπως τον Γεράσιμο Αρσένη και τον Αντώνη Τρίτση, που έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ ιδρύοντας θνησιγενή κόμματα. Την επόμενη δεκαετία, τα ανάλογα εγχειρήματα φάνηκε να έχουν μεγαλύτερη επιτυχία, τόσο με την ΠΟΛΑΝ του Αντώνη Σαμαρά όσο και με το ΔΗΚΚΙ του Δημήτρη Τσοβόλα, αλλά ύστερα από μια πρώτη εντυπωσιακή εμφάνιση σε εκλογές τα νεαρά κόμματα έμειναν εκτός Βουλής στην επόμενη αναμέτρηση και τελικά διαλύθηκαν κι αυτά. Μια παραλλαγή ήταν το ΚΕΠ του Δ. Αβραμόπουλου, που έφτασε σε εντυπωσιακά ποσοστά στις πρώτες δημοσκοπήσεις μετά την ίδρυσή του αλλά ξεφούσκωσε γρήγορα -για να συνεχίσουμε την αβερώφεια μεταφορά, το συγκεκριμένο πρόβατο βγήκε από το μαντρί, έκανε μερικά βήματα ελευθερίας, τρόμαξε ακούγοντας το ουρλιαχτό του λύκου από μακριά και γύρισε τρέχοντας στην ασφαλή στάνη. Τα παραδείγματα του αιώνα μας θα τα θυμάστε κι εσείς καλύτερα από μένα, ας μην τα επαναλάβω.

Φονικά τσεκούρια και γύφτικα σκεπάρνια

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε χτες, πρώτη Κυριακή του μήνα, 4.12.2011, στην εφημερίδα Αυγή. Εδώ έχω κάνει μερικές προσθήκες.

Τις περισσότερες φορές, κάτι που συνέβη πριν από μερικές εβδομάδες επισκιάζεται από τα πιο πρόσφατα γεγονότα, αλλά κατά τη γνώμη μου η συμμετοχή της άκρας δεξιάς στην κυβέρνηση είναι αναμφίβολα το γεγονός που σημάδεψε (και στιγμάτισε, αν χρησιμοποιήσουμε τη λέξη με τη σωστή της σημασία) το μήνα που μας πέρασε, ιδίως με την ανάδειξη δυο προβεβλημένων στελεχών του ακροδεξιού κόμματος σε υπουργικούς θώκους — δυο στελεχών, από τα οποία ο ένας στα νιάτα του συμμετείχε σε ακροδεξιές ομάδες κρούσης κραδαίνοντας τσεκούρι και μέχρι σχετικά πρόσφατα ήταν ομοτράπεζος του Λεπέν, ενώ ο άλλος, ο εκπρόσωπος του εμπρόθετου και επιδεικτικού καραγκιοζισμού (κατά την εύστοχη έκφραση του Γιάννη Χάρη), καμαρώνει στα υπουργικά έδρανα σαν γύφτικο σκεπάρνι. Από εκεί και ο τίτλος λοιπόν.

Σταγονίδια στα γονίδια

Ο βουλευτής Σωτήρης Χατζηγάκης διαγράφτηκε προχτές με συνοπτικές διαδικασίες από το κόμμα της ΝΔ επειδή δήλωσε:

Θέλω να εκφράσω την έντονη αντίθεσή μου με ορισμένα ακροδεξιά σταγονίδια που με την ταμπέλα της λαϊκής Δεξιάς, προσπαθούν να αλλοιώσουν την φυσιογνωμία της Νέας Δημοκρατίας. Η ΝΔ είναι ένα μεγάλο ευρωπαϊκό αστικό κόμμα με πολλές τάσεις. Εχει και λαϊκή δεξιά και φιλελεύθερη δεξιά και έχει βεβαίως και μεσαίο χώρο”

Αργότερα δόθηκε από το κόμμα του η απαραίτητη διευκρίνιση ότι η διαγραφή έγινε εξαιτίας της φράσης «ακροδεξιά σταγονίδια» κι όχι επειδή αποκάλεσε τη ΝΔ «μεγάλο ευρωπαϊκό κόμμα». Από την πλευρά του, ο κ. Χατζηγάκης εξήγησε ότι σταγονίδια εννοούσε κάποιους στενούς  συνεργάτες του Σαμαρά και όχι βουλευτές ή στελέχη του κόμματος, «ένα φαιό περιβάλλον που έχει θέσει εκποδών την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος» (έτσι στον Σκάι χτες το βράδυ).

Να σημειώσω εδώ ότι ο κ. Χατζηγάκης δεν είναι τυχαίος βουλευτής: αφενός έχει διατελέσει κατ’ επανάληψη υπουργός και αφετέρου είναι ο μακροβιότερος βουλευτής της παρούσας βουλής (εκλέγεται από το 1974, νομίζω αδιάκοπα). Πρέπει μάλιστα να κατάγεται από σόι πολιτευτών, διότι βρίσκω στα κιτάπια μου έναν Χατζηγάκη δήμαρχο Τρικάλων περί το 1920, αλλά το θέμα μου δεν είναι η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, θέλω να λεξιλογήσω και συγκεκριμένα να αναφερθώ στα «σταγονίδια».

Οι κοσμονάφται των Αθηνών (Γκαγκάριν και Μποστ)

Συμπληρώνονται σήμερα πενήντα χρόνια από την πτήση του Γιούρι Γκαγκάριν στο διάστημα, την πρώτη στην ιστορία επανδρωμένη διαστημική πτήση. Είχαν βέβαια προηγηθεί σκυλίτσες, όπως η περίφημη Λάικα, ενώ, τρεις εβδομάδες νωρίτερα, είχε γίνει η πρόβα τζενεράλε της πτήσης του Γκαγκάριν, μόνο που μέσα στον θαλαμίσκο υπήρχε μια άλλη σκυλίτσα, η Ζβεζντότσκα (αστεράκι) και ένα ομοίωμα, μια κούκλα σε μέγεθος άντρα, ο Ιβάν Ιβάνοβιτς. Μάλιστα, για να ελέγξουν τη λήψη, οι μηχανικοί είχαν εφοδιάσει τον Ιβάν Ιβάνοβιτς με μια μαγνητοταινία, που έλεγε «Είμαι ο κοσμοναύτης Ιβάν Ιβάνοβιτς και σας μιλώ από το Διάστημα» (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων). Κάποιοι ραδιοερασιτέχνες πιάσαν το μήνυμα και νόμισαν ότι προέρχεται από άνθρωπο, ή έτσι λέγεται. Πάντως, ο θαλαμίσκος αυτής της πτήσης βγήκε πριν καναδυό μήνες στο σφυρί. Όσο για τον Γκαγκάριν, σήμερα θα ήταν 77 χρονών, αλλά σκοτώθηκε λίγο μετά τα 34α γενέθλιά του, σε μια πτήση ρουτίνας.

Η πτήση του Γκαγκάριν ήταν τεράστια νίκη γοήτρου για τη Σοβιετική Ένωση και θορύβησε τη ΝΑΣΑ, η οποία ανακοίνωσε επιτάχυνση του διαστημικού της προγράμματος -και ανταπέδωσε στέλνοντας το 1969 τον Άρμστρονγκ και τους συντρόφους του στη Σελήνη. Για να τιμήσω την επέτειο, όπως θα περιμένατε ίσως, ανεβάζω το σκίτσο που είχε κάνει ο Μποστ τότε, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελευθερία» στις 16 Απριλίου 1961.