Σήμερα συνεδριάζουν εκτάκτως στις Βρυξέλλες οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης, ύστερα από αίτημα της ελληνικής πλευράς, μια συνεδρίαση που μπορεί να είναι κρίσιμη για την πορεία της αξιολόγησης και την απαίτηση μερίδας των δανειστών να θεσπιστεί μηχανισμός αυτόματης διόρθωσης των αποκλίσεων.
Δεν ξέρω αν η συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ μάς επιφυλάσσει συγκινήσεις ή εκπλήξεις, εδώ θα είμαστε και θα τις συζητήσουμε στα σχόλια. Το άρθρο δεν θα προσπαθήσει να μαντέψει τις εξελίξεις όμως -θα λεξιλογήσουμε για το Γιούρογκρουπ λοιπόν.
Καταρχάς, να πούμε για την ίδια τη λέξη, αλλά και για το ίδιο το πράγμα. Το Γιούρογκρουπ ή Eurogroup είναι άτυπο όργανο, που γεννήθηκε μετά τη δημιουργία του ευρώ και της ευρωζώνης, αφού το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομικών της ΕΕ, το λεγόμενο Εκοφίν, περιλάμβανε όλα τα κράτη μέλη, τόσο εκείνα που είχαν υιοθετήσει το κοινό νόμισμα όσο και τα άλλα. Η άτυπη αυτή συνεδρίαση για αρκετά χρόνια λειτουργούσε χωρίς νομική βάση. Αναγνωρίστηκε εκ των υστέρων με το Πρωτόκολλο αριθ. 14 στη Συνθήκη της Λισαβόνας, στο ελληνικό κείμενο του οποίου υπάρχει η απόδοση «Ευρωομάδα», ένας όρος ο οποίος δεν χρησιμοποιείται και πολύ από τα μέσα ενημέρωσης.
Παρόλο που έχει αναγνωριστεί εκ των υστέρων, η Ευρωομάδα δεν είναι θεσμικό όργανο της Ένωσης και όμως συζητάει καίρια θέματα και παίρνει δεσμευτικές αποφάσεις, όπως έγινε με την Κύπρο και με την Ελλάδα. Το παράδοξο είναι ότι το άτυπο αυτό όργανο λειτουργεί σε καθεστώς απόλυτης αδιαφάνειας και πλήρους έλλειψης λογοδοσίας, αφού δεν είναι υπόλογο ούτε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ούτε στα εθνικά. Διαιωνίζεται έτσι και μεγεθύνεται η θεσμική ανωμαλία που προκλήθηκε με την υιοθέτηση κοινού νομίσματος από ορισμένα μόνο κράτη μέλη της Ένωσης και όχι από το σύνολό της.