Ισημεριακά μεζεδάκια πάλι

Ισημεριακά, απλώς και μόνο διότι βρισκόμαστε πάνω στην εαρινή ισημερία. Θα μπορούσαμε να τα πούμε και ποιητικά, αφού σήμερα είναι η μέρα της ποίησης -αλλά μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι το άρθρο αποτελείται από ανθολογημένα δίστιχα και τετράστιχα. Οπότε, ισημεριακά, παρόλο που έχω χρησιμοποιήσει ξανά αυτόν τον τίτλο (πριν από τρία χρόνια, τότε για τη φθινοπωρινήν ισημερία).

* Την περασμένη Κυριακή βρέθηκε, όχι μακριά από τη σχολή του, το πτώμα του Βαγγέλη Γιακουμάκη, που είχε χαθεί τόσες μέρες. Τον πενθήσαμε κι εδώ.

Ωστόσο, επειδή η αστυνομία του γλωσσικού ευπρεπισμού έχει απαγορέψει εδώ και μερικά χρόνια τη λέξη «πτώμα», κανένα μέσο ενημέρωσης δεν ανάγγειλε έτσι την είδηση, δηλαδή ότι βρέθηκε το πτώμα του: όλα  είπαν ότι βρέθηκε η σορός του. (Στο θέμα έχουμε αφιερώσει ειδικό άρθρο, ενώ, κατά σύμπτωση, στο ίδιο θέμα είχε αναφερθεί παρεμπιπτόντως, μια μέρα νωρίτερα, και ο Γιάννης Χάρης).

* Μια φίλη με την οποία συζητούσα μου είπε ότι η λέξη «πτώμα» είναι «κρύα» και γι’ αυτό αποφεύγει να τη χρησιμοποιεί. Μπορεί, μπορεί να είναι και δυσοίωνη. Ευτυχώς πάντως, αυτό δεν μας εμποδίζει να λέμε «είμαι πτώμα» όταν έχουμε κουραστεί πολύ -και όχι… «είμαι σορός».

* Και βέβαια, το κακό με τον τύπο «η σορός» είναι ότι έχει σχεδόν αξεδιάλυτα μπερδευτεί πια με τον σωρό, αφού, όλο και περισσότερο εμφανίζονται τύποι «η σωρός» (αντί για «το πτώμα»), καμιά φορά μάλιστα και σε αρσενικό γένος (και πάντοτε με τη σημασία «πτώμα»).

* Αλλά ο κύκλος των μαργαριταριών έκλεισε με το αντίστροφο λάθος, που το συνάντησα, κατά διαβολική σύμπτωση, την ίδια μέρα, την περασμένη Κυριακή. Σε ανακοίνωσή της, που τιτλοφορείται «Σοροί τα σκουπίδια στον Πύργο» (πάει, τα σκότωσαν και τα πάνε για κηδεία), η Τοπική Επιτροπή Ηλείας του ΚΚΕ καταγγέλλει την «τραγική κατάσταση που επικρατεί με τις σορούς των σκουπιδιών στον Πύργο» (είπαμε, άμωμοι εν οδώ).

Δηλαδή, όχι μόνο η σορός μπερδεύεται πια ορθογραφικά και σε γραμματικό γένος με τον σωρό, αλλά και ο σωρός με τη σορό. Ασφαλώς θα πρόκειται για καταχθόνιο σχέδιο του Τζορτζ Σόρος!

* Μου γράφει ένας φίλος ενοχλημένος από την εξεζητημένη, όπως τη θεωρεί, μεταγραφή κάποιων βραζιλιάνικων ονομάτων σε ένα άρθρο γνωστού ιστότοπου.  Ο φίλος ενοχλείται από το «Σάου Πάουλου» (αντί για Σάο Πάολο) και το «Ζουάου» (που του θυμίζει το βαρουφάκειο Γουάου!) αντί Ζοάο. Θα συμφωνήσω μαζί του: όταν μεταγράφουμε ξένα ονόματα, συνήθως κάνουμε έναν συγκερασμό ανάμεσα στην προφορά και στη γραφή του ονόματος, το μεταγράφουμε στρογγυλεύοντας μερικές γωνιές.

Τα τελευταία μεζεδάκια της χρονιάς

Πολλές φορές δυσκολεύομαι να βρω τίτλο για τα σαββατιάτικα μεζεδάκια που σερβίρω, αλλά αυτή τη φορά, έτσι για αλλαγή, η επιλογή είναι εύκολη και προφανής -και τη βλέπετε εδώ πιο πάνω. Τα τελευταία λοιπόν μεζεδάκια του 2013, μιας χρονιάς αρκετά χορταστικής, αλλά σήμερα η πιατέλα δεν θα είναι ξέχειλη, δεν έχουμε μαζέψει πολλά ευρήματα: ούτε εγώ βρήκα πολλά, ούτε εσείς μού στείλατε -το ραστόνι που λέγαμε, η εορταστική ραστώνη του κλισέ δηλαδή (παλιά τη λέγαμε μουργέλα και δεν ήταν τόσο γκλάμορους).

Να ξεκινήσω με μια ανακοίνωση, ότι συνεχίζεται για σήμερα και για αύριο (και για μεθαύριο ως τις 6 μ.μ.) η ψηφοφορία για τη Λέξη της χρονιάς. Οι συμμετοχές είναι σχεδόν διπλάσιες από πέρυσι, αλλά οι διαφορές δεν είναι τόσο μεγάλες -ειδικά για την τρίτη θέση η μάχη είναι εξαιρετικά αμφίρροπη. Οπότε, αν δεν έχετε ψηφίσει, πρέπει να βιαστείτε!

Ξεκινάμε με ένα ορντέβρ. Διαβάζω στο Βήμα για τη «σύγκλιση της Κεντρικής Επιτροπής» του ΠΑΣΟΚ. Μάλλον για σύγκληση πρόκειται, αφού οι διαφωνούντες ζητούν να συγκληθεί η Κεντρική Επιτροπή -εκτός κι αν ο δημοσιογράφος θέλει να πει ότι επιβάλλεται η «σύγκλιση» ανάμεσα στις δυο μερίδες, τους βενιζελικούς και τους άλλους.

Το επόμενο μού το έστειλε ένας φίλος και αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του Τρόμου της Διπλής Άρνησης. Από ανακοίνωση του ΟΣΔΕΛ, του οργανισμού συλλογικής διαχείρισης των πνευματικών δικαιωμάτων, για συνάντηση με τον ΣΜΕΔ, τον Σύλλογο μεταφραστών-επιμελητώναγγελματιών-διορθωτών:

Από την πλευρά του ΟΣΔΕΛ έγινε σαφές ότι κάτι τέτοιο σε καμία περίπτωση αποτελεί επιδίωξη του Οργανισμού και επαναλήφθηκε η πάγια θέση του στο συγκεκριμένο ζήτημα…

Ίσως χρειάστηκε να το ξαναδιαβάσετε, όπως εγώ, παρόλο που ήξερα το θέμα. «Σε καμιά περίπτωση κάτι τέτοιο αποτελεί επιδίωξη» -είναι ελληνικά αυτά; Στα νέα ελληνικά, η διπλή άρνηση όχι απλώς δεν απαγορεύεται αλλά επιβάλλεται: «σε καμιά περίπτωση κάτι τέτοιο δεν αποτελεί επιδίωξη».

Σχολιάζει ο φίλος που μου έστειλε το αλίευμα: Μακάρι νάτανε αγγλισμός! Είναι «λογικισμός»! (επειδή στα μαθηματικά δύο αρνήσεις κάνουν μια κατάφαση κλπ) Μου φαίνεται τόσο απίστευτο που μοιάζει απίθανο να συνεννοηθώ με ανθρώπους που το κάνουν αυτό. Και η σέχτα έχει αρκετή πέραση τελευταία (όταν λέω σέχτα δεν εννοώ τον ΟΣΔΕΛ, μιλάμε για γλωσσική αίρεση). Είναι αρκετά συχνό,  μόνο που δεν το προσέχουμε πάντα – ε, το μυαλό βάζει αυτόματα ένα «δεν» στη σωστή θέση.

Πρόσφατα είδα στην Αυγή μια πρόταση (μικρή με πεντέξι λέξεις), στο στιλ του «Τίποτα μας σταματα» ή «Διόλου έκανε αυτό» (που εμένα μου φαίνονται ινδιάνικα-των-κόμιξ). Αλλά ήμουνα πιασμένος με κάτι και ξέχασα να σας το πω. Μη χειρότερα…