Το άρθρο αυτό του πατέρα μου, Δημήτρη Σαραντάκου, δημοσιεύτηκε σήμερα στην εφημερίδα Εμπρός της Μυτιλήνης. Είχαμε συζητήσει κι εμείς την περασμένη εβδομάδα για τον Βέγγο, να θυμίσω.
Από προχτές τα ηλεκτρονικά και έντυπα Μ.Μ.Ε. ασχολούνται με το Θανάση Βέγγο, που μας έφυγε ύστερα από μακρόχρονη αρρώστια. Και καθώς οι σημερινοί δημοσιογράφοι δε διακρίνονται για την αίσθηση του μέτρου, προβλέπω πως θα μας απασχολούν για πολλές ακόμα μέρες με τον καλόν αυτόν άνθρωπο που ήταν επίσης προικισμένος ηθοποιός.Προτάσσω τον άνθρωπο από τον ηθοποιό, γιατί δεν προτίθεμαι να σας απασχολήσω, αγαπητοί αναγνώστες, εκθειάζοντας την απαράμιλλη υποκριτική ικανότητα του Βέγγου, για την οποία έχουν πει και γράψει πολλά, άλλοι αρμοδιότεροι. Θέλω μόνο να επισημάνω ένα γνώρισμα του χαρακτήρα του, που το θεωρώ καθοριστικής σημασίας και το οποίο δυστυχώς τείνει να εξαφανιστεί στις μέρες μας: Μιλώ για τη στάση του απέναντι στα λεφτά. Σε μιαν εποχή που η λατρεία του χρήματος πάει να γίνει καθεστώς και τρόπος ζωής, ο Θανάσης Βέγγος ποτέ του δεν το θεοποίησε και ποτέ δεν το έβαλε πάνω από την τέχνη του και πάνω από όσους αγαπούσε.
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 