Πολλά και διάφορα…
Τέλειωσε πιο γρήγορα απ’ όσο λογάριαζα το ποιητικό κουίζ, ας όψεται ο μνήμων Καλοπροαίρετος που το θυμήθηκε, ο αθεόφοβος (μισέω μνάμονα συμπόταν, έλεγαν οι αρχαίοι, κάτι ήξεραν), οπότε πρόχειρα σερβίρω μεζεδάκια μετεκλογικά που έχω στο ψυγείο, το καθένα με το ενδιαφέρον του, ελπίζω.
Ξεκινώντας με τα ορντέβρ, πρόσεξα ότι στο κυριακάτικο άρθρο του στην Καθημερινή ο ελληνομέτρης κ. Γιανναράς αποδεικνύεται και σχιζολέκτης, αφού γράφει: Σώζεται ακόμα ένα φθίνον γλωσσικό ιδίωμα, μια ρητορική και ευτελισμένη «εθνική ιδεολογία», κάποιο φολκ-λορ γραφικών ιδιαιτεροτήτων. Τον ίδιο φριχτό διαμελισμό της αθώας λέξης φολκλόρ, και μάλιστα χωρίς παύλα, είχε διαπράξει και σε προηγούμενο άρθρο του, εκείνο στο οποίο είχε προφητέψει (για νιοστή φορά) το τέλος του ελληνισμού: την ελληνική ταυτότητα μεταποιημένη σε φολκ λορ και ιδεολόγημα. (Και μη με ψέξετε που από τόσο «βαρυσήμαντα» άρθρα επιλέγω να σχολιάσω το αν χωρίζει τις λέξεις· δεν νομίζω ότι αξίζουν περισσότερη προσοχή).
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 