Ανοιξιάτικα (;) μεζεδάκια

Αύριο το μεσημέρι (στις 3.33 μ.μ. για την ακρίβεια) έχουμε την εαρινή ισημερία στο Βόρειο Ημισφαίριο, άρα μπαίνουμε και επίσημα στην άνοιξη.

Μπαίνουμε αλήθεια; Ο καιρός μάλλον χειμωνιάτικος είναι, ο πόλεμος ρίχνει τη βαριά σκιά του, οι τιμές έχουν πάρει την ανηφόρα σε όλα τα είδη, από το φυσικό αέριο μέχρι το ηλιέλαιο, ενώ η πανδημία, που λέγανε ότι έφυγε και τελείωσε, σηκώνει πάλι κεφάλι. Γι’ αυτό και έβαλα το ερωτηματικό στον τίτλο -ανοιξιάτικα είναι αυτά;

Τέλος πάντων, ας ξεκινήσουμε.

Και ξεκινάμε με ένα πολύ αστείο μεταφραστικό λάθος, που παραλίγο να με παρακινήσει να δώσω στο σημερινό μας άρθρο τον τίτλο «Ακριβή μεζεδάκια».

Η οθονιά προέρχεται από την αγγλική έκδοση του Πρώτου Θέματος, όπου ο ελληνικός τίτλος

Μήνυμα (ή διάγγελμα) Μητσοτάκη για τα μέτρα κατά της ακρίβειας

αποδόθηκε

PM Mitsotakis message on measures against accuracy

Βάζω οθονιά επειδή, στις μέρες που μεσολάβησαν, και ύστερα από τον ορυμαγδό που προκλήθηκε στο Τουίτερ, η εφημερίδα έσπευσε να διορθώσει το λάθος, παρόλο που τη λαθεμένη έκδοση μπορείτε ακόμα να τη βρείτε σε αναδημοσιεύσεις.

Κάθε φορά που βλέπω τόν τίτλο γελάω μόνος μου σαν σκέφτομαι ποια θα μπορούσαν να είναι τα measures against accuracy, αν και ύστερα ξανασκέφτομαι ότι δεν έχουμε, ως κράτος, ανάγκη από άλλα μέτρα στον τομέα αυτόν!

Eδώ βλέπετε και λίγο από το κείμενο της είδησης όπως είχε αρχικά μεταφραστεί από τον Panos:

Από τον Panos μεταφράστηκε, αλλά με την καθοριστική συμβολή του Google Translate. Έκανα το τεστ, εβαλα στο Google Translate τη φράση

Το νέο πλαίσιο στήριξης απέναντι στην ακρίβεια που δοκιμάζει τις αντοχές ελληνικών νοικοκυριών και επιχειρήσεων

και πήρα τη μετάφραση:

The new framework of support for accuracy that tests the resilience of Greek households and businesses

Θα έλεγε κανείς βέβαια ότι έτσι που είναι μεταφρασμένο, το νόημα είναι πως το πλαίσιο δοκιμάζει τις αντοχές, αλλά τέλος πάντων.

* Και συνεχίζω με ένα οικολογικό μεζεδάκι, που το είδα να επισημαίνεται σε μια σελίδα φίλων του Γιάννη Μακριδάκη στο Φέισμπουκ (μπορεί να το επισήμανε κι ο ίδιος ο συγγραφέας).

Λοιπόν, ο υφυπουργός Μεταφορών και Υποδομών κ. Γιώργος Καραγιάννης δήλωσε:

«Αυξάνουμε το περιβαλλοντικό αποτύπωμα καθώς θα προχωρήσουμε σε 3.000 δενδροφυτεύσεις και αστικές αναπλάσεις σε συνολική επιφάνεια 85.000τ.μ. Στόχος μας είναι να “πρασινίσουμε” τον Δήμο της Αθήνας αλλά και τους τέσσερις δήμους από τους οποίους θα διέρχεται η Γραμμή 4 του Μετρό».

Η εξαγγελία είναι βέβαια καλοδεχούμενη. Ωστόσο, ο όρος περιβαλλοντικό αποτύπωμα ενός έργου, χρησιμοποιείται εδώ εντελώς λάθος από τον υφυπουργό, αφού καλό ειναι πάντοτε να κάνουμε έργα με μειωμένο περιβαλλοντικό αποτύπωμα, δηλαδή όσο γίνεται πιο φιλικά στο περιβάλλον.

* Κι ένα ακόμα παράδειγμα «προστακτικής με αύξηση», στον τίτλο ενός σεμιναρίου «αυτοβελτίωσης».

Απέκτησε τον έλεγχο σε δύσκολες συνθήκες

Στη γλωσσική ομάδα όπου το είδα, καναδυό μέλη έσπευσαν να σχολιάσουν: Ποιος απέκτησε;

Ωστόσο, το πρόβλημα δεν είναι η σύμπτωση αορίστου και προστακτικής, ούτε μπορούμε να την αποφύγουμε. Όλοι θα συμφωνούσαν π.χ. με τις φράσεις «Περίμενε να έρθω» ή «Απάντησε πότε σε βολεύει» παρόλο που και σε αυτές έχουμε σύμπτωση.

Έπειτα, πολλοί ομιλητές της νεοελληνικής θεωρούν πιο οικείους και πιο δόκιμους τους τύπους της «εναύξητης» προστακτικής, αν και όχι σε όλα τα ρήματα (άλλο το «επέστρεφε» ή το «συνέλαβε» κι άλλο το «απήντησε», με κάμποσες ενδιάμεσες βαθμίδες).

Advertisement

Η μουσελίνα του Μουσολίνι

Η μουσελίνα είναι ύφασμα, λεπτό και διαφανές, συχνά μεταξωτό: Μουσελίνα τέζα / σ΄ορθοβύζι ντούρο, είναι οι δυο πρώτοι στίχοι από τη διάσημη «Ζούγκλα» του Βάρναλη. Δεν νομίζω η μουσελίνα να πολυχρησιμοποιείται για αντρικά ρούχα, οπότε ο Ιταλός αρχιφασίστας μάλλον δεν φορούσε μουσελίνες. Ο τίτλος, όπως συχνά στα άρθρα του ιστολογίου, αναφέρεται σε ετυμολογική και όχι σε πραγματολογική συνάφεια.

Και παραδόξως το σημερινό μας άρθρο είναι εμπνευσμένο από την επικαιρότητα, μια και άρχισε χτες η μάχη για την ανακατάληψη της Μοσούλης, που βρίσκεται στα χέρια του Ισλαμικού Κράτους. Η Μοσούλη είναι μεγάλη πόλη, είχε πάνω από 2 εκατομμύρια κατοίκους όταν την κατέλαβαν οι τζιχαντιστές -όταν κυριολεκτικά τους την πρόσφερε στο πιάτο η ολιγωρία και το αλληλοφάγωμα του ιρακινού στρατού, που την άφησε όχι απλώς ανυπεράσπιστη αλλά και γεμάτη πολεμοφόδια, σε σημείο που να σκέφτεται κανείς μήπως δεν ήταν μόνο ανικανότητα.

Με το που πήραν την πόλη στα χέρια τους οι φασίστες του Ισλαμικού Κράτους άρχισαν να κυνηγάνε τις πολλές και ακμαίες θρησκευτικές μειονότητες, όπως τους Γιαζίντι. Πολλοί κάτοικοι έφυγαν, αλλά έχουν μείνει αρκετοί, κι έτσι η επιχείρηση περιπλέκεται πολύ και απειλείται ανθρωπιστική τραγωδία.

Να μην ξεχνάμε βέβαια πως η αρχή του κακού βρίσκεται στο έγκλημα που διέπραξαν οι Μπους και Μπλερ το 2003 όταν μετατρέψανε το Ιράκ σε μια μαύρη τρύπα. Οι Αμερικανοί στηρίζουν ποικιλότροπα και τον σημερινό συνασπισμό που επιχειρεί την (μάλλον βέβαιη) ανακατάληψη της Μοσούλης, έναν συνασπισμό πάντως από ετερόκλιτες και αλληλοϋποβλεπόμενες δυνάμεις που η καθεμιά έχει τα δικά της συμφέροντα, πολλές φορές αντικρουόμενα: ο Ιρακινός στρατός, οι Κούρδοι, η Τουρκία, ομάδες σιιτών που υποστηρίζονται από το Ιράν, ακόμα και πολιτοφυλακές Ασσυρίων και Χαλδαίων παίρνουν μέρος στην επίθεση, συνολικά περίπου 100.000 άνδρες -ενώ από την άλλη πλευρά οι τζιχαντιστές, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, είναι λίγες χιλιάδες, ίσως και κάτω από πέντε. Ίσως επειδή η νίκη μοιάζει σίγουρη και γρήγορη, ο καβγάς έχει αρχίσει από τώρα, αφού η Τουρκία συμμετέχει (και με χερσαίες δυνάμεις) κόντρα στις επιθυμίες της ιρακινής κυβέρνησης.