Δεν είχα αποφασίσει τι να γράψω για σήμερα, όταν ξαφνικά μια γιουτουμποδρομία (αυτό το παιχνίδι που βάζεις να ακούσεις ένα τραγούδι στο γιουτούμπ και μετά βάζεις ένα από αυτά που σου εμφανίζει στη δεξιά στήλη, και μετά άλλο ένα, ώσπου τελικά καταλήγεις σε τραγούδια εντελώς άλλου κλίματος από το αρχικό) με έφερε στο Καπηλειό του Μητσάκη, στη θαυμάσια εκτέλεση με την Ιωάννα Γεωργακοπούλου, και σκέφτηκα ότι έχουμε υλικό για ένα σύντομο αρθράκι.
Αλλά πρώτα ν’ ακούσουμε το άσμα
και να διαβασουμε τα λόγια, που είναι κι αυτά του Μητσάκη:
Η νύχτα είναι παγερή
και λιγοψιχαλίζει
κι απ’ την απέναντι γωνιά,
το καπηλειό, το καπηλειό φωτίζει.
Κι ένας απένταρος μπεκρής,
έξω απ’ το ταβερνάκι,
συλλογισμένος κάθεται,
στο χαμηλό, στο χαμηλό πορτάκι.
Θέλει να μπει κι αυτός εκεί,
ν’ αρχίσει και να πίνει,
μα είναι φτωχό το καπηλειό
και βερεσέ, και βερεσέ δεν δίνει.
