Αβασίλευτα μεζεδάκια

Βεβαίως τα ονομάζω έτσι αφού όλη τη βδομάδα συζητάμε για τον Τέως, τον έκπτωτο βασιλιά Κωνσταντίνο και την κηδεία του, που θα γίνει μεθαύριο και θα μπορούσε να την έχει οργανώσει ο Σρέντινγκερ, αφού θα γίνει μεν «ιδιωτικά» και όχι με τιμές αρχηγού κράτους, αλλά σε μέρος της επιλογής της οικογένειας του μακαρίτη, με τελετή στη Μητρόπολη και, σύντομο έστω, λαϊκό προσκύνημα, με αναβαθμισμένη κυβερνητική παρουσία και με αξιόλογη επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού για αστυνομική παρουσία, προετοιμασία του χώρου στο Τατόι κτλ.

Και αφού θα παραστεί ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης στην κηδεία, είναι δίκαιο να πούμε ότι τη Δευτέρα θα κλάψει ο κάθε πικραμμένος.

Και ξεκινάμε με ένα μεγαμεζεδάκι σχετικό με τον μακαρίτη, που μας το προσφέρει απλόχερα το in.gr. Βάζω οθονιά μήπως και το διορθώσουν, αλλά αν θέλετε να διαβάσετε ολόκληρο το μακροσκελές άρθρο το λινκ είναι εδώ.

H πρώτη παράγραφος του αποσπάσματος είναι αριστούργημα:

Κατ’ αρχήν ο δεσμός είχε προγραμματιστεί για τον Ιανουάριο του 1965, αλλά ο θάνατος του βασιλιά Παύλου Α’ της Ελλάδας στις 6 Μαρτίου 1964 επέσπευσε τα μεγαλεία.

Ποιος δεσμός; Ποια μεγαλεία;

Το άρθρο είναι ενυπόγραφο, το υπογράφει η συντάκτρια Έφη Αλεβίζου, αλλά και μόνο αυτή η παράγραφος φωνάζει από μακριά ότι πρόκειται για μετάφραση από κάποια γλώσσα.

Ποια γλώσσα; Όταν πιο κάτω διαβάζουμε ότι «απέκτησε δύο παιδιά, την Αλεξία της Ελλάδος και τον Πάμπλο», λες και γέννησε τον… Μιχάλη Ράπτη, υποψιαζόμαστε ότι το άρθρο έχει στραβομεταφραστεί από τα ισπανικά. Η υποψία μας ενισχύεται και από το «η Χούντα των συνταγματαρχών έλαβε χώρα στις 21 Απριλίου» και από το εξής φοβερό, εκτός οθονιάς:

…στις 18 Σεπτεμβρίου 1964, παντρεύτηκαν στον ορθόδοξο καθεδρικό ναό της Αγίας Μαρίας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Αθήνα

Αυτό δεν είναι δυνατόν να το έχει γράψει Έλληνας. Στα ελληνικά δεν λέμε ‘Αγία Μαρία’, ενώ στα ισπανικά λένε Santa Maria, και επιπλέον, αν δεν έχουμε κατέβει από τον πλανήτη Άρη ξέρουμε ότι πρόκειται για τη Μητρόπολη!!

Και πράγματι το άρθρο είναι στραβομεταφρασμένο από το εξής ισπανικό άρθρο. Εκεί διαβάζουμε πράγματι ότι:

y el 18 de septiembre de 1964 se casaron en la catedral ortodoxa de Santa María de la Anunciación en Atenas. [Η Αγία Μαρία που λέγαμε!]

και ότι

En principio el enlace se había previsto para enero de 1965, pero el fallecimiento del rey Pablo I de Grecia el 6 de marzo de 1964 precipitó los fastos. [Enlace, ο γάμος αλλά και ο δεσμός, los fastos, η τελετή αλλά και τα μεγαλεία]

Δηλαδή η κ. Έφη Αλεβίζου πήρε ένα ισπανικό άρθρο, το στραβομετάφρασε και έβαλε φαρδιά-πλατιά το όνομά της χωρίς αναφορά της πηγής, απ’ όσο βλέπω. Λογοκλοπή λέγεται αυτό, αλλ’ ο θεός αγαπάει και τον Νικοκύρη.

* Κι άλλο ένα για την κηδεία. Σε δελτίο ειδήσεων του Κόντρα ακούμε (περί το 5.30 στο βίντεο) τη δημοσιογράφο να μας λέει ότι «έχουν προσκεκληθεί» ο τάδε και ο δείνα. Το είπε τουλάχιστον δύο φορές.

* Και συνεχίζουμε με ένα παλιότερο μεζεδάκι, ελαφρώς μπαγιάτικο αφού είναι χριστουγεννιάτικο, που όμως αξίζει να το δείτε, αφού σπάνια θα βρείτε κατσίκες σχεδιάστριες.

Σε ένα άρθρο για χριστουγεννιάτικες παραδόσεις, διαβάζουμε για ένα ξωτικό που παρέδιδε δώρα μέσω (!) ενός έλκηθρου που το είχαν σχεδιάσει κατσίκες!

Το αγγλικό πρωτότυπο, βέβαια, θα έλεγε drawn by…

Το έσερναν κατσίκες το έλκηθρο, δεν το σχεδίασαν!

* Κι ένα ακόμα μπαγιάτικο, που λόγω πληθώρας ύλης περίσσεψε από τα μεζεδάκια της περασμένης εβδομάδας. Σε άρθρο για την παραίτηση του βουλευτή Χειμάρρα διαβάζουμε:

Ο Τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει πως ουσιαστικά παραιτήθηκε υπό το βάρος των προαναγγελθέντων αποκαλύψεων για την εικονική μεταβίβαση της δεύτερης εταιρείας του, SMART IKE.

Advertisement

Ο Μποστ στην Ολυμπιάδα (της Ρώμης)

Από σήμερα μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου σκέφτομαι να επαναλάβω μια συνήθεια που είχα καθιερώσει ένα προηγούμενο καλοκαίρι, δηλαδή τις Παρασκευές να βάζω σκίτσα του Μποστ. Και αφού την Κυριακή τελειώνουν οι Ολυμπιακοί αγώνες του Ρίο, είναι θαρρώ ευκαιρία να ξεκινήσουμε αυτή τη μίνι σειρά με δυο ολυμπιακά σκίτσα του Μποστ, από τους Ολυμπιακούς αγώνες (ή την Ολυμπιάδα, το ίδιο είναι) της Ρώμης, το 1960.

Ο Μποστ, παρά το γεγονός ότι είχε πολύχρονη καριέρα ως γελοιογράφος σε εφημερίδες, μόνο για δύο Ολυμπιάδες έκανε σκίτσα: για την Ολυμπιάδα της Μόσχας το 1980 (και μάλιστα όχι για τους αγώνες καθαυτούς αλλά για τα πολιτικοδιπλωματικά τους προλεγόμενα με το αμερικανικό μποϊκοτάζ), από τα οποία έχουμε παρουσιάσει ένα σκίτσο πριν από τέσσερα χρόνια, και για την Ολυμπιάδα της Ρώμης το 1960.

Στην Ολυμπιάδα της Ρώμης, οι Έλληνες αθλητές, ιδίως στον στίβο, είχαν απογοητεύσει τους φιλάθλους -όχι επειδή δεν κέρδισαν, ή μάλλον ούτε καν διεκδίκησαν, μετάλλιο, αλλά κυρίως επειδή έμειναν πολύ πίσω από τις επιδόσεις τους. Ωστόσο, προς το τέλος των αγώνων ήρθε η μεγάλη διάκριση, το πρώτο ελληνικό χρυσό μετάλλιο από το 1912, στην ιστιοπλοΐα -και αυτό έκανε να ξεχαστούν οι προηγούμενες αποτυχίες, πολύ περισσότερο αφού ένας από τους ολυμπιονίκες ήταν ο τότε διάδοχος Κωνσταντίνος, ο μετέπειτα τελευταίος βασιλιάς της Ελλάδας.

Θα δούμε δύο σκίτσα του Μποστ, ένα από την αρχή των αγώνων και ένα μετά τον ιστιοπλοϊκό θρίαμβο.

Πριν από πενήντα χρόνια: Ο Μποστ και το μίασμα

Ο Μποστ αρέσει στο ιστολόγιο και, ελπίζω, σε αρκετούς αναγνώστες και φίλους. Εδώ και κάμποσο καιρό ανεβάζω, πότε-πότε, σκίτσα του Μποστ που σχολιάζουν γεγονότα που συνέβηκαν πριν από 50 χρόνια (εδώ το αμέσως προηγούμενο άρθρο αυτής της σειράς).

Το σημερινό άρθρο έχει και μια αμυδρή συνάφεια με την επικαιρότητα, αφού αναφέρεται στην τελετή του αγιασμού των υδάτων στον Πειραιά, μια τελετή που και προχτές είχε και πολιτικές προεκτάσεις, αφού ο πρωθυπουργός και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απείχαν από τον εορτασμό στον Πειραιά μετά τα τελευταία καμώματα του τοπικού αγιατολάχ.

Βρισκόμαστε λοιπόν στις πρώτες μέρες του 1966. Έχει πια κοπάσει η αναταραχή μετά την ιουλιανή ανατροπή, με τις καθημερινές λαϊκές διαδηλώσεις, αλλά η κατάσταση παραμένει τεταμένη.

Στο καθιερωμένο πρωτοχρονιάτικο διάγγελμά του, ο νεαρός βασιλιάς Κωνσταντίνος όχι μόνο δεν έδειξε καμιά διάθεση να συμβάλει στην επούλωση των ιουλιανών τραυμάτων αλλά και δικαιολόγησε απόλυτα τη στάση του, ενώ επίσης έκανε λόγο για το «μίασμα» του κομμουνισμού. Το διάγγελμα προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση τόσο της ΕΔΑ όσο και της Ένωσης Κέντρου, ενώ δέχτηκεκ και τις επικρίσεις του αρχηγού της ΕΡΕ Π. Κανελλόπουλου καθώς και ορισμένων συντηρητικών εφημερίδων. Σε μια προσπάθεια κατευνασμού, παραιτήθηκε ο Κ. Χοϊδάς, διευθυντής του γραφείου του βασιλιά.

Η επόμενη πράξη της πολιτικής αντιπαράθεσης ήταν η τελετή του αγιασμού των υδάτων, στις 6 Ιανουαρίου, που έδωσε μια ακόμα ευκαιρία στους οπαδούς της αντιπολίτευσης να επευφημήσουν τους ηγέτες του Κέντρου και της ΕΔΑ και να ζητήσουν εκλογές. Παρά το δριμύτατο ψύχος (είχε χιονίσει εκείνες τις μέρες στην Αθήνα) δεκάδες χιλιάδες λαού πλημμύρισαν το λιμάνι του Πειραιά, όπου παραβρέθηκαν ο Γ. Παπανδρέου και η ηγεσία της ΕΔΑ, ενώ η τελετή στο Τουρκολίμανο, στον Ναυτικό Όμιλο, όπου παραβρέθηκε ο βασιλιάς, έγινε σε στενό κύκλο, με παρουσία λίγων δεκάδων ατόμων. Η αντιπαράθεση των φωτογραφιών από τις δύο τελετές, την άλλη μέρα στις εφημερίδες, ήταν εύγλωττη.

Ο άγνωστος ποιητής Άχθος Αρούρης – Οι πολιτικές του πεποιθήσεις

Εδώ και κάμποσο καιρό έχω αρχίσει να δημοσιεύω, κάθε δεύτερη Τρίτη, αποσπάσματα από το βιβλίο του πατέρα μου, του Δημήτρη Σαραντάκου, “Ο άγνωστος ποιητής Άχθος Αρούρης” (εκδ. Ερατώ, 1995, εξαντλημένο), που είναι μια βιογραφία του παππού μου, του Νίκου Σαραντάκου (1903-1977), ο οποίος είχε το ψευδώνυμο Άχθος Αρούρης (που είναι ομηρική έκφραση και σημαίνει ‘βάρος της γης’). Η σημερινή συνέχεια είναι η πεντηκοστή πέμπτη, και είναι η τέταρτη του 11ου κεφαλαίου, που έχει τον τίτλο: Ένας επικούρειος στον καιρό μας. Η προηγούμενη συνέχεια βρίσκεται εδώ.

Μολονότι από το 1948 είχε πάψει να είναι οργανωμένος στο ΚΚΕ, ο ποιητής δεν έπαψε ποτέ του να είναι αριστερός. Από το 1951 ως το 1964 ψήφιζε ΕΔΑ. Η απριλιανή δικτατορία δεν τον πίκρανε ούτε τον φόβισε. Μάλ­λον τον εξόργισε, για το γεγονός ότι βρέθηκαν επίορκοι αξιωματικοί που με τα όπλα, που πλήρωσε και τους τα εμπιστεύτηκε ο ελληνικός λαός, έβαλαν το λαό στο γύψο. Είχε πει τότε προφητικά πως οι συ­νταγματάρχες τελικά θα καταστρέψουν αυτούς ακριβώς τους θε­σμούς που υποτίθεται ότι θέλησαν να υπερασπίσουν. Με αγαλλίαση είδε τους δικτάτορες να διώχνουν τον Κωνσταντίνο και εν συνεχεία να καταργούν τη Μοναρχία. Πολύ σύντομα είδε τη γελοία πλευρά της δικτατορίας και έγραψε γι’ αυτήν αρκετά σατιρικά ποιήματα, που τα κυκλοφορούσε στο στενό φιλικό του κύκλο. Όταν έγινε η απόπειρα του Παναγούλη, οι εφημερίδες είχαν γεμίσει από διατεταγμένες ευχές προς τον Παπαδόπουλο, επί τη διασώσει του, συνοδευόμενες από κατάρες ή ύβρεις για το δράστη. Ο ποιητής το σχολίασε από τη δική του σκοπιά:

Επί τη διασώσει σας συγχαίρει σύμπασα η Ελλάς
Ειλικρινώς ημέτερος (Εις εθνικόφρων πορτοφολάς)\

Του Παναγούλη αστόχησαν οι δολοφόνες σφαίρες
και σώον κι υγιαίνοντα οι Έλληνες σας είδον
χρόνια να κόβει μου ο Θεός και να σας δίνει μέρες
(Εις έντιμος προαγωγός αθώων κορασίδων)

 Σας φύλαξεν ο Ύψιστός ο πάντα προνοών
να χτίσετε τον ιερόν του Τάματος Ναόν
να φέξει λίγο και για μας, τους υπέρ Σας μοχθούντας
(Πεντέξι μεσολαβηταί στις μπίζινες της Χούντας)

Πριν από 50 χρόνια: ο θάνατος του βασιλιά Παύλου, από το πενάκι του Μποστ

Ο Μποστ αρέσει στο ιστολόγιο και, ελπίζω, σε αρκετούς αναγνώστες και φίλους. Εδώ και λίγο καιρό ανεβάζω, πότε-πότε, σκίτσα του Μποστ που σχολιάζουν σημαντικά γεγονότα που συνέβηκαν πριν από 50 χρόνια. Το προηγούμενο σκίτσο αυτής της σειράς, που σχολίαζε τον σχηματισμό της κυβέρνησης Παπανδρέου μετά τις εκλογές του Φεβρουαρίου 1964 το είχαμε δημοσιεύσει εδώ πριν από δεκαπέντε μέρες περίπου, οπότε καιρός είναι να προχωρήσουμε στην επόμενη συνέχεια σε αυτό το μάθημα πρόσφατης ιστορίας.

Ο βασιλιάς Παύλος (1901-1964) έπασχε από καρκίνο του στομάχου, ο οποίος διαγνώστηκε αρκετά αργά, και όταν όρκισε την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου στις 18 Φεβρουαρίου ήταν ήδη πολύ βαριά, σε σημείο που με δυσκολία μπόρεσε να αντεπεξέλθει στην ορκωμοσία. Αργότερα την ίδια μέρα ο νέος πρωθυπουργός ενημερώθηκε για τη βασιλική ασθένεια και την ανάγκη εγχείρισης. Το ίδιο βράδυ, εκδόθηκε ανακοινωθέν για την επικείμενη εγχείριση του βασιλιά, υποτίθεται για έλκος, και για την ανάληψη καθηκόντων αντιβασιλέα από τον διάδοχο Κωνσταντίνο.

Με επιθυμία της Φρειδερίκης, ο βασιλιάς δεν πήγε ούτε στο εξωτερικό για να εγχειριστεί, ούτε καν στον Ευαγγελισμό. Η εγχείριση έγινε σε μια αίθουσα των ανακτόρων που μετατράπηκε σε χειρουργείο με όργανα φερμένα από τον Ευαγγελισμό. Ωστόσο, ύστερα από μια σύντομη αναλαμπή, η κατάσταση του ασθενή συνέχισε να επιδεινώνεται και η κοινή γνώμη άρχισε να μαντεύει την αλήθεια. Από την 1η Μαρτίου, τα ιατρικά ανακοινωθέντα έγιναν απαισιόδοξα και οι τίτλοι των εφημερίδων δραματικοί.

Στις 3 Μαρτίου, το αντιτορπιλικό Σφενδόνη έφερε από την Τήνο την εικόνα της Μεγαλόχαρης, ίσως επειδή κάτι ανάλογο είχε γίνει το 1915 με τον πατέρα του Παύλου, όταν είχε μείνει αρκετό καιρό στο κρεβάτι από βαριά πνευμονία. Την εικόνα την υποδέχτηκαν στο λιμάνι ο Αρχιεπίσκοπος, ο διάδοχος και ο πρωθυπουργός, αλλά η συνδρομή της δεν στάθηκε αρκετή. Στις 6 Μαρτίου το απόγευμα ο Παύλος πεθαίνει και τρεις ώρες αργότερα ορκίζεται βασιλιάς ο 24χρονος Κωνσταντίνος. Η κηδεία έγινε στις 12 Μαρτίου, με συμμετοχή πολλών επισήμων από όλο τον κόσμο.