Τηλεόραση δεν πολυβλέπω εδώ στις διακοπές, αλλά την ατάκα του Θ. Πάγκαλου για τους φον Φούφουτους την πήρα είδηση. Και καθώς το ιστολόγιό μας έχει κατεξοχήν γλωσσικά και λεξικογραφικά ενδιαφέροντα δεν θα μπορούσα να αφήσω το θεμα να περάσει ασχολίαστο. (Προσθήκη: συνειδητοποιώ ότι δεν ανέφερα την ατάκα! Λοιπόν, στο υπουργικό συμβούλιο ο Θ. Πάγκαλος είπε ότι «δεν μπορεί να μας διατάζει ο κάθε φον Φούφουτος» ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων).
Την ατάκα, πρέπει να το ομολογήσω, την βρίσκω ευφυέστατη, για την παρήχηση του φι και τον συνδυασμό του αριστοκρατικού φον με το ευτελές Φούφουτος. Θα την έβρισκα βέβαια πιο ταιριαστή στο Δελφινάριο παρά στο υπουργικό συμβούλιο, αλλά στην εποχή μας πρέπει να είναι κανείς πολυτάλαντος αν θέλει να προκόψει.
Δεν θα πολιτικολογήσω όμως, αλλά θα επιχειρήσω να ανιχνεύσω την ιστορία της λέξης «φούφουτος» -έργο δύσκολο για λέξη λαϊκή και μειωμένου κύρους, πολύ περισσότερο που είναι καλοκαίρι, αλλά θα κάνω ό,τι μπορώ.