Ευχαριστούμε πολύ τον Γρηγόρη Λέων

Δεν παρακολουθώ γενικά τηλεόραση, και ειδικότερα δεν έχω παρακολουθήσει καθόλου τη θλιβερή υπόθεση του θανάτου των τριών κοριτσιών στην Πάτρα. Ξέρω βέβαια μέσες-άκρες τι έχει συμβεί, αλλά δεν έχω παρακολουθήσει κανένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ, καμιά συζήτηση για την υπόθεση -πιο σωστά, έχω αποφύγει να παρακολουθήσω.

Ξέρω ωστόσο ότι κάποιον ρόλο διαδραματίζει, είτε στην υπόθεση είτε στη συζήτηση για την υπόθεση, ο ιατροδικαστής με το ασυνήθιστο όνομα Γρηγόρης Λέων -πιο σωστά το επώνυμο είναι ασυνήθιστο. (Από τη γνωστή εφαρμογή που κάνει αναζήτηση στους συνδρομητές τηλεφώνου, βρίσκω πως έχει ιδιαίτερα μεγάλη συχνότητα στη Στενή της Εύβοιας).

Το επώνυμο «Λέων» είναι ασυνήθιστο μορφολογικά -είναι λίγα αυτά τα αρχαιόκλιτα, θα τα λέγαμε, επώνυμα, που δεν έχουν κατάληξη σε -ος/-ας/-ης/-ες ή σε -ου/ογλου αλλά σε -ων ή σε -εύς.

Λοιπόν, σε μια εκπομπή σε μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι, γνωστός δημοσιογράφος είπε τη φράση του τίτλου:

— Ευχαριστούμε πολύ τον Γρηγόρη Λέων!

αφού είχε προσκεκλημένο τον ιατροδικαστή στην εκπομπή του.

Στο Τουίτερ, κάποιος επέκρινε τον δημοσιογράφο για τα κακά ελληνικά του, αλλά άλλοι τού απάντησαν ότι ο ίδιος ο ιατροδικαστής υποστηρίζει ότι το επώνυμό του είναι άκλιτο και έχει ζητήσει να μην κλίνεται. Bλέπετε άλλωστε και άρθρο του σε εφημερίδα, με το επώνυμο άκλιτο. Καθώς τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος για το άτομό του, βρίσκω ότι πράγματι οι περισσότεροι δεν το κλίνουν -είτε επειδή συμμορφώνονται με την επιθυμία του είτε επειδή θεωρούν ότι δεν κλίνεται.

Ο λέων βέβαια, είτε το ζώδιο, είτε το λιοντάρι στην καθαρεύουσα, είτε το όνομα, κανονικά κλίνεται. Λέμε για τη μερίδα του λέοντος, αγοράζουμε έμπλαστρα Λέοντος, οι αστρολόγοι μας λένε για τα «πλεονεκτήματα του Λέοντα», υπάρχουν οι χρησμοί του αυτοκράτορα Λέοντος του Σοφού (αλλά και η οδός Λέοντος Σοφού στη Θεσσαλονίκη). Δεν ξέρω βέβαια αν οι σημερινοί πολίτες που έχουν το όνομα (και όχι επώνυμο) «Λέων» το κλίνουν. Εδώ που τα λέμε, δεν θυμάμαι να έχω γνωρίσει κάποιον Λέοντα, όλοι όσους φωνάζαμε «Λέων» ήταν Λεωνίδες συντετμημένοι. (Οπότε: Ήρθε ο Λέων, αλλά: το αυτοκίνητο του Λεωνίδα).

Ο Γρηγόρης Λέων δεν είναι ο μοναδικός που έχει διεκδικήσει το δικαίωμα στην ακλισία. Ο καλός συγγραφέας Μάνος Κοντολέων έχει επίσης επανειλημμένα ζητήσει να μην κλίνεται. Όσο για τις γυναίκες, αυτές έχουν το αμφίβολο προνόμιο να έχουν επώνυμα στη γενική κι έτσι δεν είναι ανάγκη να δηλώνουν αν κλίνουν ή όχι το επώνυμό τους, αφού αυτό φαίνεται αμέσως μόλις συστηθούν: η δικηγόρος Κλειώ Παπαπαντολέων το αφήνει άκλιτο ενώ η συνθέτρια Λένα Πλάτωνος το κλίνει.

Στη μελέτη του για τα «οικογενειακά μας ονόματα», ο Μανώλης Τριανταφυλλίδης σημειώνει ότι τα επώνυμα λόγιας προέλευσης μένουν συνηθως ασυμμόρφωτα, π.χ. Λέων, Κοντολέων, Προυσαεύς … Λάκων (και όχι Λάκωνας), Αργυρόπαις, Ποσειδών, Φιλαδελφεύς, Χαρτοφύλαξ, και συνεχίζει:

Το αποτέλεσμα είναι ωστόσο πως όχι μόνο στη λαϊκή γλώσσα αλλά και γενικά στ’ αθηναίικα, και ιδίως της νέας γενεάς, ακούγονται συχνά ονόματα αυτού του είδους άκλιτα, διαβάζονται μάλιστα και σε αγγελτήρια, ευχαριστήρια κτλ.

Έτσι λ.χ. διαβάζομε σε εφημερίδες και αλλού: «στον λατρευτόν μας πατέρα Ελευθέριον Α. Πλάτων», «του λατρευτού ημών υιού και αδελφού Γεωργίου Λέων», «την λατρευτήν μας Ευγενίαν Πανταλέων», «τον αγαπητόν μας … Γεώργιον Χαρτοφύλαξ» …. «έλαβον παρά του κ. Π. Προυσαεύς» (σε απόδειξη) κτλ.

Αυτά γράφονται στη δεκαετία του 1950, οπότε η τωρινή ακλισιά του Λέων και του Κοντολέων δεν είναι κάτι το καινοφανές, ούτε μπορεί ν’ αποδοθεί στο… μονοτονικό, τα γκρίκλις, τον ΣΥΡΙΖΑ ή κάποιο άλλο από τα δεινά των τελευταίων ετών. Το νέο στοιχείο ίσως είναι ότι τώρα κάποιοι που έχουν τέτοια επώνυμα, Λέων, Κοντολέων ή Παπαπαντολέων, δηλώνουν ότι επιθυμούν να μένουν άκλιτα -και θα είχε ενδιαφέρον αν μας έλεγαν για ποιο λόγο ή για ποιους λόγους το κάνουν. Ίσως για τυποποίηση, σκέφτομαι.

Advertisement

Τεταρτοσεπτεμβριανά μεζεδάκια

Τριτοσεπτεμβριανός υπάρχει, ο αναφερόμενος στην 3η Σεπτεμβρίου. Υπάρχει και τεταρταυγουστιανός, για το καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Οπότε αναλογικά κατασκευάζουμε τον τεταρτοσεπτεμβριανό για τον τίτλο του σημερινού πολυσυλλεκτικού μας άρθρου, επειδή ήθελα κάτι το ουδέτερο, το ημερολογιακό, καθώς τα άλλα γεγονότα επισκιάστηκαν από τον θάνατο του μέγιστου Μίκη Θεοδωράκη.

* Τον οποίο Μίκη όλοι τίμησαν, άλλοι ειλικρινά κι άλλοι υποκριτικά. Έγραψα πολλά και ο ξένος τύπος. Και εδώ έκανε το θαύμα του ο Σκάι, που λογόκρινε στη μετάφραση τη Νιου Γιορκ Τάιμς.

Έγραψε η ΝΥΤ: Mikis Theodorakis, Greek Composer and Marxist Rebel και μετέφρασαν «ο Έλληνας συνθέτης και επαναστάτης», διότι το «μαρξιστής» φαίνεται πως παραπήγαινε.

(Την ίδια μέρα με τον Μίκη σκοτώθηκε πολύ νέος ο ράπερ Mad Clip. Ο υπουργός Στέλιος Πέτσας ανακάλυψε «εκατομμύρια fans»!).

* Φίλος που δηλώνει φανατικός με το Star Trek μου στέλνει άρθρο του Γιάνη Βαρουφάκη από τον Οικονομικό Ταχυδρόμο, με θέμα το Αφγανιστάν, στο οποίο ο Βαρουφάκης συγκρίνει την κρίση του ιμπεριαλισμού και τις επεμβάσεις σε ξένες χώρες με κάποια χαρακτηρικά επεισόδια του Star Treκ που αφορούν τη μη παρέμβαση στα κοινά ειδικά των αναπτυσσόμενων εξωγήινων πολιτισμών, αλλά με κάποιες εξαιρέσεις και αστερίσκους.  Μόνο που στο άρθρο παρατίθεται σε παρένθεση ο αγγλικός όρος «Prime Direction».

Όπως όμως ξέρουν όλοι οι τρέκηδες, ο πρωτότυπος όρος είναι «Prime Directive». Λάθος του Βαρουφάκη; Όχι, διότι ο Βαρουφάκης το άρθρο το έγραψε στα αγγλικά, και αν ανατρέξετε στο πρωτότυπο θα δείτε ότι αναφέρεται σωστά το Prime Directive! Aκατανόητη είναι η αλλαγή στη μετάφραση, που βέβαια εκθέτει άδικα τον συγγραφέα. Σημειώνω επίσης ότι, αν προσέξετε, στο κείμενο ο επίμαχος όρος αποδίδεται στα ελληνικά άλλοτε «πρωτεύουσα οδηγία» και άλλοτε «πρωταρχική οδηγία», μια ασυνέπεια για την οποία πάλι δεν ευθύνεται ο Βαρουφάκης.

* Κι ένα μεταφραστικό, από την αυτόματη μετάφραση που κάνει το γκουγκλ όταν αναζητάτε ορισμένους όρους.

To Καϊπιρίνια λοιπόν είναι φτιαγμένο «με cachaça, ζάχαρη και ασβέστη». Χάλια θα είναι, αηδιαστικό, αλλά και ακατάλληλο προς πόση. Πώς το αντέχουν;

Το αντέχουν, επειδή lime είναι βέβαια ο ασβέστης, αλλά στην πτωχή αγγλική με τις ελάχιστες λέξεις lime είναι επίσης το λάιμ, αυτό το μικρό αδερφάκι του λεμονιού, μοσχολέμονο ή όπως αλλιώς το λέμε στην τρισχιλιετή.

Οπότε, αν θέλετε να φτιάξετε καϊπιρίνια στο σπίτι, μην βάλετε ασβέστη!

* Πέθανε και ο Άκης Τσοχατζόπουλος και με την ευκαιρία ήρθε στην επιφάνεια ένα παλιό ορθογραφικό δίλημμα. Στη νεκρολογία του γράφτηκε ότι «Ο Άκης Τσοχατζόπουλος υποστήριξε το μοντέλο της διαρχίας, ζητώντας ασυμβίβαστο μεταξύ των αξιωμάτων του πρωθυπουργού και του προέδρου του κόμματος» και ο φίλος που το είδε αναρωτήθηκε «διαρχία ή δυαρχία»;

Ο κανόνας, όπως είχαμε δει σε παλιότερη συζήτηση στη Λεξιλογία, είναι ότι τα παράγωγα του δύο γράφονται με δυ-, έτσι έχουμε δυάδα, δυάρι, δυϊκός, δυϊσμός, συνδυάζω. Όμως τα σύνθετα του δύο γράφονται με δι- κι έτσι έχουμε διμέτωπος, δίστιχο, δίγλωσσος και, επομένως, διαρχία.

Το ΛΚΝ έχει μόνο τη δυαρχία, κακώς.

* Η φωτογραφία που βλέπετε είναι από το βιβλίο «Αστυνομία της Μνήμης», της Γιόκο Ογκάουα, σε μετάφραση Χίλντας Παπαδημητρίου.

Δεν θα κρίνω τη μετάφραση καθαυτή αλλά μια γλωσσική επιλογή στην πρώτη πρόταση της πρώτης παραγράφου:

Περιττό να πω ότι ούτε ένα λουλούδι είχε απομείνει στον ροδώνα.

Περιττό να πω ότι αυτή η σύνταξη, η αποφυγή της διπλής άρνησης μου φαίνεται αντιγραμματική και ξεκάθαρα λανθασμένη στα νέα ελληνικά.

Αυτός ο «τρόμος της διπλής άρνησης» (νομίζω ότι ο Γιάννης Χάρης έπλασε τον όρο) είναι μάλλον επιρροή των αγγλικών, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν ταιριάζει στη γλώσσα μας.