Τα ονομάζω έτσι, φυσικά, από την απόφαση του πρωθυπουργού να δοθεί πανηγυρικός χαρακτήρας στον εορτασμό της επετείου των 2500 χρόνων και να συσταθεί ειδική επιτροπή εορτασμού με πρόεδρο τη Μαριάννα Βαρδινογιάννη (που θα διηγηθεί και τα γεγονότα όπως τα έζησε στα νιάτα της, όπως είπε κάποιος κακεντρεχής στα σόσιαλ).
Ότι το 2020 δεν συμπληρώνονται 2500 χρόνια αλλά 2499 το συζητήσαμε ήδη στα μεζεδάκια της περασμένης εβδομάδας. [Σύντομα: Έτος 0 δεν υπήρξε. Από την 1η Ιανουαρίου του 1 π.Χ. ως την 1η Ιανουαρίου του 1 μ.Χ. η αποσταση ειναι 1 χρόνος, όχι 2. Παρομοίως, από τον Σεπτεμβριο του 480 π.Χ. ως τον Σεπτέμβριο του 2020 η απόσταση είναι 2499 χρόνια].
Η ανάδειξη της ψευδοεπετείου σε σχεδόν εθνικό στόχο, κολλητά με τις προηγούμενες εξαγγελίες για πανηγυρικό εορτασμό των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821, δείχνει μάλλον ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να πορευτεί με ταρατατζούμ. Θα πείτε, φιέστες για τη Σαλαμίνα έκανε και ο Καμμένος την προηγούμενη τετραετία. Πράγματι, αλλά οι δικές του, αν και εξισου γελοίες, είχαν τουλάχιστον το πλεονέκτημα πως ήταν διακριτικές και κυρίως φτηνές. Πήρε ο καημένος ένα χαλί, το έστρωσε στην ακροθαλασσιά και έκανε ό,τι έκανε, δεν συγκρότησε επιτροπές με λογότυπα και άλλα τέτοια πολυδάπανα.
Αλλά πιο ενοχλητικό δεν βρίσκω το ταρατατζούμ, όσο τον παραλληλισμό που έκανε ο πρωθυπουργός ανάμεσα στο τοτε και στο σήμερα: Στους καιρούς μας, οι προκλήσεις, προφανώς, είναι διαφορετικές. Κύματα προσφύγων και οικονομικών μεταναστών πολιορκούν τώρα τις ευρωπαϊκές χώρες,
Διαφέρει άραγε πολύ το «πολιορκουν» από το «εισβολείς» που λένε οι χρυσαβγίτες και ο Βελόπουλος;
* Ίσως ακούσατε μέσα στη βδομάδα για την πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Πεντέλης, η οποία εξέδωσε μια άκρως ξενοφοβική ανακοίνωση για τη σχεδιαζόμενη εγκατάσταση προσφύγων στο νοσοκομείο Αμαλία Φλέμιγκ και στη συνέχεια, ύστερα από την κατακραυγή που ξεσηκώθηκε, εξαναγκάστηκε σε παραιτηση.
Στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά της καταγράφεται μια ακόμα φορά το ρήμα ενσκήπτω με την αποκλίνουσα σημασία του ή ίσως το νεόπλαστο ρήμα «ενσκύπτω» αφού έτσι το γράφει:
Το «εγκύπτω» παραείναι λόγιο (και αδιάφανο), το «σκύβω» θεωρείται ξερωγώ χυδαίο, οπότε του φοράμε το «εν» για να γίνεται πιο αποδεκτό.
* Στην εθνική προσπάθειά του να εμπλουτιστεί με νέες λέξεις η γλώσσα μας ώστε να φτάσουμε τον εθνικό στόχο των 5.000.000 λέξεων, ο Σκάι βάζει το λιθαράκι του προσθέτοντας τη νέα λέξη «βιοπραγίες».
(Στον Δημητράκο πάντως βρίσκω τη μεταγενέστερη λέξη «βιοπράγος», αυτός που έχει πετύχει στη ζωή του ή κάτι τέτοιο).
* Δεν έχω καμιά διάθεση να κάνω τον συνήγορο του Προέδρου Τραμπ, αλλά αυτό που τον χλευάζουν επειδή, λέει, έκανε λόγο για συμμαχία ΗΠΑ-Ιταλίας από τον καιρό της αρχαίας Ρώμης (παράδειγμα αβάσιμου χλευασμού εδώ από το in.gr) δεν έχει καμιά απολύτως βάση.
Βρίσκω ότι είπε
«The United States and Italy are bound together by a shared cultural and political heritage dating back thousands of years to ancient Rome» το οποίο είναι απολύτως σωστό, μιλάει για κοινή πολιτιστική και πολιτική κληρονομιά, κάτι που βέβαια δεν έχει καμια σχέση με… συμμαχία όπως γράφτηκε ευρέως.
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 