Ο κ. Σ. Κασιμάτης, η μπανανόφλουδα και οι Γριές

Σε μια ταινία κινουμένων σχεδίων που είχα δει μικρός, κάποιος πατούσε μια μπανανόφλουδα και σωριαζόταν φαρδύς-πλατύς στο έδαφος. Κάποιος άλλος από απέναντι, βλέποντάς τον, ξεκαρδιζόταν στα γέλια… και έπεφτε σε μια τρύπα που υπήρχε στο πεζοδρόμιο μπροστά του. Φυσικά, αυτό το πάθημα ήταν απείρως πιο κωμικό από το πρώτο.

Κάτι ανάλογο έπαθε ο γνωστός σχολιαστής Στ. Κασιμάτης στη σημερινή στήλη του στην Καθημερινή, όπου γράφει:

Η πρώτη μετεκλογική κοτσάνα

Πριν από μερικές μέρες είχαμε σχολιάσει εδώ την τελευταία προεκλογική κοτσάνα, μια διάκριση που την κατάκτησε με το σπαθί του ο Κυρ. Βελόπουλος, απερχόμενος βουλευτής του Λάος. Οι ψηφοφόροι επιβράβευσαν την ελληνομάθεια, μια και ο κ. Βελόπουλος επανεξελέγη.

Οι μετεκλογικές δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών δεν είχαν τίποτε το αξιοπαρατήρητο (γλωσσικά εννοώ), και επειδή δεν είχα καιρό να ακούσω δελτία ειδήσεων και αναλύσεις είχα παραιτηθεί από την ιδέα της μετεκλογικής κοτσάνας, αλλά ήρθαν αρωγοί μου αφενός ο Μιχ. Λιάπης και αφετέρου ο Νίκος Λίγγρης. Ο κ. Λιάπης διέπραξε την κοτσάνα, ο δε φίλτατος Λίγγρης την ψάρεψε και την εξέθεσε απολαυστικά στη Λεξιλογία, σε ένα εξαιρετικά φροντισμένο νήμα (το οποίο κλέβω ασύστολα) που εμπλουτίστηκε και με τη συμβολή και άλλων εκλεκτών λεξιλόγων.

Τι είπε ο κ. Μιχάλης Λιάπης; Αφού κατηγόρησε τους υπεύθυνους της ήττας της ΝΔ, αναρωτήθηκε αν θα παραιτηθούν. Ποιους εννοείτε; τον ρώτησαν οι δημοσιογράφοι. «Τους αυτονόητους δύο *ηρακλειδείς του στέμματος», απάντησε ο κ. Λιάπης, όπως μπορείτε να ακούσετε με τ’ αυτιά σας στο βιντεάκι εδώ.