Την ώρα που γράφω το άρθρο δεν έχει ακόμα παίξει η Εθνική Ελλάδος με την Πλούσια Ακτή (το γράφω έτσι για να μοιάζει με την Ακτή Ελεφαντοστ0ύ και να πάει γούρι), και βέβαια δεν έχω όρεξη να ξενυχτήσω ώστε να είναι το άρθρο μου απόλυτα επίκαιρο. Μουντιάλ έχουμε και συνεχίζω σήμερα με άλλο ένα γλωσσικοποδοσφαιρικό άρθρο, αυτή τη φορά γεννημένο από την απορία ενός άλλου επισκέπτη σε ένα ιστολόγιο που παρακολουθώ. Βέβαια, αν η Ελλάδα περάσει σήμερα από την Κόστα Ρίκα, κι αν περάσει και το επόμενο παιχνίδι της (με Ολλανδία ή Μεξικό, δεν έχουν ακόμα παίξει), δεν αποκλείεται να αντιμετωπίσει (στα ημιτελικά) την αλμπισελέστε -αν βέβαια η Αργεντινή περάσει το Βέλγιο.
Και εδώ ανακύπτει το… φλέγον ερώτημα: Αλμπισελέστε ή μπιανκοσελέστε; Παλιότερα, το θυμάμαι καλά, οι Έλληνες εκφωνητές την εθνική Αργεντινής την αποκαλούσαν «μπιανκοσελέστε» (ή «μπιανκοτσελέστε») ενώ στο φετινό Μουντιάλ, όπως μου λένε, έχει επικρατήσει το «αλμπισελέστε». Βέβαια, σε αθλητικούς και άλλους ιστότοπους βρίσκει κανείς πολλές αναφορές σε «μπιανκοσελέστε» (εννοώντας την εθνική Αργεντινής), όπως για παράδειγμα εδώ, ενώ το γκουγκλ δίνει και ανευρέσεις από παλιότερα Μουντιάλ, ακόμα και από γνωστούς αθλητικογράφους.
Αν το πάμε με το γκουγκλ, το «αλμπι(τ)σελέστε» έχει περισσότερες αναφορές, περίπου διπλάσιες από το «μπιανκο(τ)σελέστε», αλλά η διαφορά δεν είναι συντριπτική. Λοιπόν; Ποιο είναι το σωστό -ή μήπως είναι και τα δύο;
Το σωστό είναι το αλμπισελέστε, albiceleste, έτσι είναι το παρατσούκλι της εθνικής Αργεντινής. Το δεύτερο συνθετικό, το σελέστε, που είναι κοινό και στις δύο εκδοχές, είναι το χρώμα του ουρανού, το γαλάζιο. Σκέτο Σελέστε, άλλωστε, είναι το παρατσούκλι μιας άλλης παγκόσμιας πρωταθλήτριας, της Ουρουγουάης, που αποχαιρέτησε τη διοργάνωση προχτές. Celeste θα πει και ουράνιος, αν δεν κάνω λάθος, και ανάγεται στο λατινικό caelum, ουρανός, από το οποίο προέρχονται οι λέξεις των ρωμανικών γλωσσών (π.χ. ciel στα γαλλικά, cielo ισπανικά-ιταλικά).
