Θέλει να μας βάλει τσιπ ο Μπιλ Γκέιτς; -ή, όταν ο Ευ.Βενιζέλος παραλίγο να συναντήσει τη Ραχήλ Μακρή

Μέσα στην πανδημία, ανάμεσα στα άλλα κακά που μας έχουν βρει, έχει φουντώσει και η διάδοση των κάθε λογής μύθων. Αυτό είναι σε κάποιο βαθμό λογικό, αφού βρισκόμαστε μπροστά σε μια πρωτοφανή κατάσταση όπου η επιστήμη βάδιζε, και σε κάποιο βαθμό βαδίζει, σε νερά αχαρτογράφητα, όπου οι επιστήμονες είναι αναγκασμένοι να εισηγηθούν στους πολιτικούς προτάσεις με βάση ελάχιστα δεδομένα, όπου με βάση τις εισηγήσεις αυτές παίρνονται αποφάσεις περιστολής των ελευθεριών, που ταυτόχρονα δοκιμάζουν την οικονομία, όπου οι ειδικοί εμφανίζονται κάποτε να πέφτουν σε παλινωδίες ή διαφωνούν μεταξύ τους.

Πρωτόγνωρη κατάσταση, λίγα δεδομένα, σπασμωδικές αντιδράσεις, μια αόρατη απειλή. Το έδαφος είναι γόνιμο για να ευδοκιμήσουν διάφοροι μύθοι και ακούμε πολλούς τέτοιους τελευταία, καθώς το Διαδικτυο φέρνει στο σαλόνι μας όχι μόνο το απόσταγμα της γνώσης των καλύτερων πανεπιστημίων αλλά και τα συνωμοσιολογικά παραληρήματα των όπου γης ψεκασμένων. Δύσκολη κατάσταση, πολύ περισσότερο που θα ήταν επίσης λάθος να θεωρήσουμε συνωμοσιολόγους όσους εκφράζουν επιφυλάξεις ή ασκούν κριτική.

Πολλοί από τους μύθους που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο έχουν στόχο τον Μπιλ Γκέιτς, τον πάμπλουτο πρώην συνιδρυτή της Μάικροσοφτ, που τώρα που βρίσκεται στη δεύτερη νεότητά του παρεμβαίνει στη δημόσια ζωή ως πρόεδρος του φιλανθρωπικού ιδρύματος που έχει ιδρύσει μαζί με τη γυναίκα του.

Για παράδειγμα, η Ραχήλ Μακρή, πρώην βουλεύτρια των ΑΝΕΛ και του ΣΥΡΙΖΑ (εμείς οι Συριζαίοι να μην το ξεχνάμε αυτό και να σκύβουμε το κεφάλι με ντροπή), που εδώ και καιρό έχει αποτινάξει τα δεσμά της λογικής σκέψης, έγραψε πριν από κάμποσες μέρες το μήνυμα που βλέπετε αριστερά.

..

Εδώ μπλέκουν πολλοί μύθοι και πολλοί φόβοι: η αντίθεση στην τεχνολογία 5G (κι εγώ έχω επιφυλάξεις και πιστεύω ότι πρέπει να έχουμε), η εναντίωση σε κωδικούς αριθμούς, η αντίθεση στα εμβόλια, η υποτιθέμενη πρόταση για εμφύτευση τσιπ σε ολους τους πολίτες, που υποτίθεται ότι προέρχεται από τον Μπιλ Γκέιτς, και σαν κερασάκι στην τούρτα η ανορθογραφία στη συνΩμοσία -καλά, αυτό το έκανε λάθος και ο Μπαμπινιώτης.

Προχρονολογημένα μεζεδάκια

Κανονικά, το πολυσυλλεκτικό μας άρθρο δημοσιεύεται το Σάββατο. Σήμερα κάνουμε μια παρασπονδία στο έθιμο, αφού το Σάββατο πέφτει την πρώτη του μηνός, που έχουμε το μηνολόγιο. Άλλες φορές μεταθέτουμε τα μεζεδάκια για την Κυριακή, τούτη τη φορά είπα να τα επισπεύσω για την Παρασκευή, εξού και προχρονολογημένα, με κάπως διασταλτική χρήση του όρου.

Θα μπορούσα βέβαια να τα τιτλοφορήσω και «διακεκαυμένα» τα σημερινά μας μεζεδάκια, μια και από χτες ξεκίνησε -και αναμένεται να κορυφωθεί το σαββατοκύριακο- καύσωνας, αλλά θυμήθηκα ότι τον τίτλο αυτό τον έχω χρησιμοποιήσει ξανά, και συγκεκριμένα το 2014, και μάλιστα ακριβώς τις ίδιες μέρες, στις 28 Ιουνίου -ομολογώ πως δεν θυμόμουν ότι και τότε είχαμε καύσωνα, η μετεωρολογική μας μνήμη είναι κοντή.

* Και ξεκινάμε τα μεζεδάκια μας, με μήνυμα που στέλνει φίλος που ταξίδεψε με την Ετζίαν. Όπως γράφει, ξεφυλλίζοντας το τεύχος Μαΐου Ιουνίου του περιοδικού Blue της Aegean, (εδώ, στη σελίδα 260) βρήκε τον τίτλο «Η κρυφή γοητεία του Αννόβερο». Σε άλλη σελίδα, ωστόσο, το Εδιμβούργο κλίνεται κανονικά.

Πράγματι, δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε δει το Αννόβερο να πέφτει θύμα ακλισιάς, κάτι που είναι εντελώς αδικαιολόγητο αφού το συγκεκριμένο τοπωνύμιο, στη μορφή αυτή, μόνο ελληνικό είναι -στα αγγλικά είναι Hanover, στα γερμανικά Hannover (και προφέρεται κάπως σαν Χανόφα), στα γαλλικά Hanovre. Το Εδιμβούργο, όπως και όλα τα τοπωνύμια με την ίδια κατάληξη, δεν μένει ποτέ άκλιτο, επειδή η ελληνικότητα του τοπωνυμίου γίνεται σαφής αμέσως. Αλλά το ίδιο ισχύει και για το Αννόβερο (ή Ανόβερο). Ίσως αν το γράφαμε Ανώβερο… 🙂

* Μιλώντας για την ακλισιά, φίλη μού έλεγε ότι άκουσε τις προάλλες σε συνεδρίαση επιτροπής της Βουλής κάποιον βουλευτή να λέει «του Δέλτα Σίγματος» αντί για το αναμενόμενο «του Δέλτα Σίγμα», απόδειξη, λέει η φίλη μου, και συμφωνώ, ότι το λαϊκό γλωσσικό αίσθημα δεν ανέχεται την ακλισιά. Και οι αρχαίοι έκλιναν σποραδικά και σπανίως το σίγμα, αν θυμάμαι καλά.

* Και για να μείνουμε στο ίδιο θέμα, σε άρθρο του in.gr για κινηματογραφικό αφιέρωμα διαβάζουμε τον τίτλο: «Ξαφνικά φέτος το καλοκαίρι» σε Ριβιέρα και Λαΐς. Όμως οι τίτλοι κλίνονται. Αν ο δεύτερος κινηματογράφος λεγόταν, π.χ., Δαναός, κανείς δεν θα έλεγε «σε Ριβιέρα και Δαναός», έτσι δεν είναι; Οπότε και «σε Ριβιέρα και Λαΐδα».

Η Ακαδημία Αθηνών αδειάζει τον κ. Αντ. Κουνάδη

Η τύχη ή ο κακός προγραμματισμός τα έφερε έτσι που το σημερινό άρθρο να αναφέρεται σε συγγενικό θέμα με το χτεσινό, αλλά ελπίζω να με συγχωρήσετε. Ελπίζω επίσης ότι δεν θα σας κουράσει μια μακροσκελής αλλά ίσως όχι περιττή εισαγωγή πριν μπούμε στο κυρίως θέμα. Οι παλιοί φίλοι του ιστολογίου θα τα ξέρουν αυτά, αλλά για τους νεότερους δεν βλάφτει μια σύντομη εξιστόρηση.

Το ιστολόγιο μόλις συμπλήρωνε δυο μήνες ζωής όταν, στα μέσα Απριλίου 2009, δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία ρεπορτάζ από μια εκδήλωση της Ακαδημίας Αθηνών, στην οποία αναφερόταν ότι ο ομιλητής, ο ακαδημαϊκός κ. Αντώνης Κουνάδης, σε ομιλία του για την ελληνική γλώσσα είχε αναφέρει ότι σύμφωνα με το βιβλίο Γκίνες, η ελληνική γλώσσα περιέχει 5 εκατομμύρια λέξεις (εδώ μπορείτε να δείτε εκείνο το παλιό άρθρο). Φυσικά επρόκειτο για εξωφρενικό ισχυρισμό που δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα και, το χειρότερο, η ομιλία περιείχε κι άλλες αυθεντικές κοτσάνες, όπως ότι ο Μπιλ Γκέιτς είχε χαρακτηρίσει την ελληνική γλώσσα «γλώσσα των προηγμένων υπολογιστών» και άλλες τέτοιες λερναιότητες,

Για όσους δεν τον γνωρίζουν, ο κ. Αντώνης Κουνάδης, γεννημένος το 1937 θαρρώ, στα νιάτα του ήταν δισκοβόλος και μάλιστα πολύ καλός· είχε πάρει χρυσά μετάλλια σε πανελλήνιους και βαλκανικούς αγώνες και για μια περίοδο είχε την πέμπτη επίδοση στον κόσμο. Διετέλεσε και πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ επί δικτατορίας, από τον Φεβρουάριο του 1973 έως το 1974. Αργότερα έγινε καθηγητής στη σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ και μετά ακαδημαϊκός, από το 1999, στην τάξη των Θετικών Επιστημών (Εφηρμοσμένων Θετικών Επιστημών: Στατικής- Δυναμικής, Ανάλυσης- Έρευνας των Τεχνικών Κατασκευών). Αναμφισβήτητα πλούσια και ζηλευτή σταδιοδρομία· θα συμφωνήσετε όμως μαζί μου, πιστεύω, ότι δεν φαίνεται να έχει μεγάλη σχέση με τη γλώσσα και τη γλωσσολογία.

Με τη γλώσσα βέβαια, συμβαίνει αυτό το παράδοξο, να θεωρείται ευρέως ότι, επειδή όλοι τη μιλάμε, δεν υπάρχουν ειδικοί. Αν  εγώ βγω και κάνω διάλεξη περί νανοτεχνολογίας ή κβαντομηχανικής, θα με πάρουν -και δικαίως- με τις πέτρες, όμως ο κάθε μηχανικός, ψυχίατρος, μουσικοσυνθέτης, δημοσιογράφος ή ταξιτζής θεωρεί πως έχει το ελεύθερο να ξεστομίζει θέσφατα για τον πλούτο της Τρισχιλιετούς όπου και όπως τού βουληθεί. Αλλά με έναν ακαδημαϊκό το θέμα κάπως σοβαρεύει. Κι έτσι, πάνω στη συζήτηση ρίχτηκε η ιδέα να γράψουμε ένα γράμμα στην Ακαδημία, επισημαίνοντας ότι τέτοιες εξωφρενικές τοποθετήσεις ακαδημαϊκών υποβιβάζουν το κύρος της. Αμ’ έπος αμ’ έργον, η επιστολή γράφτηκε, συγκέντρωσε μέσα σε λίγες μέρες καμιά σαρανταριά υπογραφές (το ιστολόγιο τότε δεν είχε τόσο πλατύ κύκλο αναγνωστών, σήμερα θα μαζεύαμε περισσότερες) και στάλθηκε. Ακριβέστερα, γράφτηκαν δύο επιστολές, μία προς την Ακαδημία Αθηνών και μια άλλη, με κάπως διαφορετική διατύπωση, προς την Ελευθεροτυπία.

Τις επιστολές μπορείτε να τις δείτε εδώ, και εδώ να δείτε τι τελικά δημοσίευσε η Ελευθεροτυπία. Αντιγράφω την καταληκτική παράγραφο: Μείνετε βέβαιοι ότι το πάθος με τον οποίο αντιτασσόμαστε στη διάδοση αυτών των μύθων οφείλεται στο ότι λατρεύουμε την ελληνική γλώσσα και την ιστορία της και θεωρούμε ότι είναι ντροπή κάποιοι, με εσκεμμένα ψέματα, να δημιουργούν την εντύπωση ενός κομπλεξικού επαρχιωτισμού. Δεν αγανακτούμε με όσους πιστεύουν τέτοιες μυθοπλασίες ή με όσους ανύποπτους τις αναμεταδίδουν, αλλά με εκείνους που συνειδητά και κατ’ επάγγελμα χαλκεύουν τέτοιες ειδήσεις. Δεν περιμέναμε ότι οι ανυπόστατοι αυτοί μύθοι θα επαναλαμβάνονταν στο χώρο της Ακαδημίας και με την επιστολή μας αυτή ευελπιστούμε ότι η Ακαδημία Αθηνών θα διαχωρίσει τη θέση της.

Η Ακαδημία δεν αντέδρασε επίσημα, βέβαια, αλλά ακολούθησαν επιστολές στις εφημερίδες από φίλους του κ. Κουνάδη, όπως ο κ. Θ. Ανδρεάκος, καθηγητής ΤΕΙ (και υποψήφιος βουλευτής Πειραιώς με το ΛΑΟΣ), ο οποίος μάλιστα φρόντισε να στείλει επιστολή και στο Βήμα (τότε έβγαινε και καθημερινά), στην οποία πληροφορούσε το πανελλήνιο για την ύπαρξη “μιας ομάδας που διακηρύσσει ότι είναι λάτρις της ελληνικής γλώσσας, ενώ κάνει το παν για να τη διασύρει και να τη μειώσει διεθνώς”. Ο ίδιος ο κ. Κουνάδης δεν απάντησε στις πολύ συγκεκριμένες προτροπές μας να τεκμηριώσει τα λεγόμενά του, αλλά φρόντισε να στείλει επιστολή στην Καθημερινή όπου απαντούσε άλλα αντί άλλων, παραποιώντας την άποψη του περίφημου κλασικού φιλολόγου Ντιλς.  Με τον Νίκο Λίγγρη στείλαμε μια σύντομη απαντητική επιστολή, όπου είπαμε ότι μόνο ο βαρόνος Μιγχάουζεν θα συμφωνούσε με τον κ. Κουνάδη.