Η προεργασία και η συγκέντρωση υλικού για το άρθρο που θα διαβάσετε σήμερα έγινε στις αρχές Αυγούστου. Όμως, έκρινα καλύτερο να αναβάλω τη δημοσίευση για μετά τις διακοπές, όχι μόνο επειδή έτσι θα διάβαζαν το άρθρο περισσότεροι αλλά, επίσης, και κυρίως, με την ελπίδα ότι από τον σχολιασμό σας θα φωτίζονταν κάποια σημεία που δεν έχουν αποσαφηνιστεί. Βέβαια, με την επιλογή αυτή το άρθρο έχασε σε επικαιρότητα, αλλά δεν νομίζω πως αυτό είναι το κυρίαρχο.
Το διπλό καλοκαιρινό τεύχος (τχ. 86, Ιούλιος-Αύγουστος 2017) της βιβλιοφιλικής επιθεώρησης Athens Review of Books περιέχει ένα μικρό αφιέρωμα στον Γεώργιο Σουρή. Αν βρείτε το τεύχος σε κάποιο βιβλιοπωλείο που στοκάρει τα τεύχη αξίζει να το φυλλομετρήσετε. Μπορεί το άρθρο του καθηγητή Δ. Δημηρούλη («Εθνικός ποιητής άνευ χαρτοφυλακίου») να είναι μάλλον διεκπεραιωτικό, αλλά μας αποζημιώνει μια συνέντευξη του Σουρή στον Μήτσο Χατζόπουλο και, κυρίως, ένα ενδιαφέρον άρθρο του Σωτήρη Τσέλικα για τις σχέσεις Σουρή και Ροΐδη -μακάρι να αξιωθώ κάποια Κυριακή να το παρουσιάσω σχολιασμένο.
Ωστόσο, πλάι σ’ αυτά τα αδιάφορα ή ενδιαφέροντα, το περιοδικό περιλαμβανει και μια σελίδα με ανθολόγηση ποιημάτων του Σουρή, και αυτή θα μας απασχολήσει στο σημερινό σημείωμα. Και θα μας απασχολήσει επειδή ο «ανθολόγος» του περιοδικού, αντί να ανοίξει ένα βιβλίο, ας πούμε μιαν ανθολογία ποίησης, και να διαλέξει ποιήματα του Σουρή, προφανώς εναπόθεσε τις ελπίδες του στο Γκουγκλ και παρέθεσε ό,τι ψάρεψε από το Διαδίκτυο -στίχους του Σουρή, βεβαίως, αλλά και παραποιημένους στίχους του Σουρή, όπως επίσης και ψευδεπίγραφους στίχους, που αποδίδονται στον Σουρή ενώ δεν είναι δικοί του.
Όπως έχουμε ξαναγράψει, αν γενικά στο Διαδίκτυο υπάρχει η τάση να αποδίδονται διάφορα βαθυστόχαστα αποφθέγματα σε ανθρώπους που ποτέ δεν τα είπαν (αυτά τα λέμε «αποφεύγματα» στο ιστολόγιο), στο ελληνόφωνο Διαδίκτυο υπάρχει μια παράπλευρη τάση να αποδίδεται το οποιοδήποτε χιουμοριστικό (βάλτε και όσα εισαγωγικά θέλετε) στιχούργημα στον Γεώργιο Σουρή. Κάποιες φορές η παραχάραξη είναι εύκολο να αποκαλυφθεί, όπως πριν απο μερικά χρόνια που ο δημοσιογράφος Ηλίας Κανέλλης είχε αποδώσει στον Σουρή κάποιους πασίγνωστους στίχοςυ του Αλέξ. Σούτσου. Αυτό ανασκευάστηκε εύκολα. Άλλα πλαστουργήματα αποδεικνύονται σκληρότερα καρύδια, όπως το κατασκευασμένο ποίημα «Ποιος είδε κράτος λιγοστό», που κυκλοφορεί από το 2011 στο Διαδίκτυο και αποτελεί συρραφή από στίχους του Σουρή και άλλους που δεν έχει διαπιστωθεί σε ποιον ανήκουν.
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 