Παραδέχομαι πως δεν επιδίωξα την πρωτοτυπία. Παρόμοιο τίτλο έχουν και πολλά άλλα άρθρα που γράφτηκαν για το επεισόδιο της Μανωλάδας, δηλαδή την επίθεση από επιστάτες που άνοιξαν πυρ πάνω σε συγκεντρωμένους μετανάστες εργάτες οι οποίοι απαιτούσαν τα δεδουλευμένα τους, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν δεκάδες, μερικοί σοβαρά. Κοινή πηγή έμπνευσης, η κινηματογραφική ταινία «Φράουλες και αίμα«, αφιερωμένη στην εξέγερση των φοιτητών στο πανεπιστήμιο της Κολούμπια το μακρινό 1968. Τότε, η αστυνομία είχε ανοίξει πυρ πάνω στους διαδηλωτές. Βέβαια, στον πρωτότυπο τίτλο της ταινίας, που ήταν The Strawberry Statement, αίμα δεν υπάρχει. Ο ελληνικός τίτλος είναι μεταφορά του γαλλικού (Des fraises et du sang), αλλά ξαναλέω, η ταινία περιέγραφε μια φοιτητική εξέγερση, καμιά σχέση με μελαψούς εργάτες που δουλεύουν μέσα στην κάψα του θερμοκηπίου για 23 ευρώ μεροκάματο και κοιμούνται στοιβαγμένοι δέκα-δέκα σε παραπήγματα στα χωράφια.
Αν πιστέψουμε τους φραουλοπαραγωγούς, αυτό που έγινε προχτές ήταν ένα κατακριτέο αλλά μεμονωμένο περιστατικό. Οι ίδιοι διαμαρτύρονται πως άδικα συκοφαντείται από τα ΜΜΕ ένας ολόκληρος κλάδος, που αναπτύσσεται δυναμικά και που έχει εξαγωγικό προσανατολισμό, αφού η φράουλα Μανωλάδας κατά 90% εξάγεται -και μάλιστα, επειδή είναι προϊόν ποιοτικά ανώτερο, πιάνει τιμή καλύτερη από τις φράουλες των ανταγωνιστών, Ισπανών και Τούρκων.
Μεμονωμένο πάντως το περιστατικό δεν ήταν: η Μανωλάδα έχει έρθει στην επικαιρότητα αρκετές φορές για περιστατικά ταξικής-ρατσιστικής βίας με θύματα τους μετανάστες που δουλεύουν στις φράουλες (εδώ για ένα περσινό επεισόδιο), με σοβαρότερο ως τώρα τις επιθέσεις και τις βιαιοπραγίες κατά των μεταναστών όταν τόλμησαν να απεργήσουν το 2008 ζητώντας καλύτερα μεροκάματα.Δημοσιογράφοι που ερευνούν τις καταγγελίες έχουν δεχτεί επιθέσεις (π.χ. τραυματισμός φωτορεπόρτερ του Βήματος το 2011). Όμως θα ήταν άστοχο να θεωρήσουμε ότι οι Ηλείοι έχουν κάποια ειδικά χαρακτηριστικά που τους κάνουν κακά αφεντικά -περιστατικά ανάλογα με το προχτεσινό στη Μανωλάδα έχουν γίνει πάμπολλες φορές και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας και του κόσμου, κάποιες φορές με πολλά θύματα.
Η παρακάτω περιγραφή, που την αντέγραψα από ένα σχόλιο του φίλου Σπειροειδή Αρχιτέκτονα σε άλλο ιστολόγιο, ταιριάζει απόλυτα σε όσα έγιναν προχτές στη Μανωλάδα:
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 