Αν και ακόμα τίποτε δεν είναι βέβαιο, φαίνεται πιθανό, ή ίσως και το πιθανότερο, ότι στις εκλογές της 6ης Μαΐου η συμμορία της φωτογραφίας θα στείλει στη Βουλή τον φύρερ της μαζί με άλλα εφτά-οχτώ πρωτοπαλίκαρά του, κάτι το οποίο, πρέπει να το παραδεχτούμε, φάνταζε αδιανόητο μέχρι πριν από λίγο καιρό.
Βέβαια, η (προς το παρόν δημοσκοπική) άνοδος της Χρυσής Αυγής δεν είναι το μόνο πρωτοφανές σε αυτές τις εκλογές. Εξίσου και περισσότερο απίστευτη θα φάνταζε πριν από 3-4 χρόνια η πρόβλεψη ότι το ΠΑΣΟΚ θα κυμαίνεται (δημοσκοπικά) αρκετά κάτω από το 20% και ότι τα κόμματα του δικομματισμού και τα δύο μαζί δεν θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν ούτε το 50%, ίσως ούτε και 40%. Επίσης, η (δημοσκοπική) άνοδος της ΧΑ σε όχι μικρό βαθμό οφείλεται στην παράλληλη (δημοσκοπική) κατάρρευση του ΛΑΟΣ, όσο κι αν το άθροισμα των δύο παρατάξεων σαφώς εμφανίζεται αυξημένο.
Αυτά δεν τα γράφω για παρηγοριά, άλλωστε δεν αναιρούν το βασικό γεγονός, που είναι ότι στις εκλογές που μας έρχονται το ναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής διεκδικεί με αξιώσεις την είσοδό του στη Βουλή -για άλλους, την έχει σχεδόν εξασφαλισμένη.
Πώς να το ερμηνεύσουμε αυτό; Δεν νομίζω ότι οι πολίτες που σκέφτονται αυτή τη στιγμή να ψηφίσουν τους νεοναζιστές του Μιχαλολιάκου ταυτίζονται μαζί του, πέρα από ελάχιστους. Κατά τη γνώμη μου, αλλά περιμένω να ακούσω και τη δική σας, οι συντριπτικά περισσότεροι θέλουν να δείξουν την ακραία απογοήτευσή τους, την αηδία τους ακόμα για τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα, και δεν θέλουν να εμπιστευτούν τη διαμαρτυρία τους στον Καρατζαφέρη, που έχει γίνει εντελώς αναξιόπιστος με τις συνεχείς παλινωδίες τους, ούτε στον αδοκίμαστο Π. Καμμένο.