Ο τίτλος του σημερινού άρθρου είναι σχεδόν αυτονόητος αφού σε οχτώ μέρες έχουμε εκλογές -και δεν είναι η πρώτη φορά που τον έχω χρησιμοποιήσει: ακριβώς ίδιο τίτλο είχε και το αντίστοιχο άρθρο οχτώ μέρες πριν από τις εκλογές του Μαΐου 2012.
Δεν έχω πάντως μεγάλη συγκομιδή, επειδή είχα ταξίδι την προηγούμενη εβδομάδα και διάφορα τρεχάματα. Κάθισα και άκουσα τα χτεσινά κεντρικά δελτία μήπως ψαρέψω κάτι την τελευταία στιγμή, αλλά δεν βρήκα κάτι αξιοσχολίαστο -εννοώ κάτι που να ταιριάζει στα μεζεδάκια.
Για να μη λέτε όμως ότι μεροληπτώ στο μάζεμα των μαργαριταριών, θα αναφερθώ στο θέμα που ανέκυψε με τη φράση της Ραχήλ Μακρή ότι «αν χρειαστεί θα κόψουμε μόνοι μας 100 δις ευρώ», φράση που διαδόθηκε πολύ στη μπλογκόσφαιρα και προκάλεσε πάμπολλα ειρωνικά σχόλια και μερικές έξυπνες ατάκες, όπως το «ραχηλιάρικο» (χαρτονόμισμα των 1000 δρχ. με το πρόσωπο της Ραχήλ Μακρή αντί για τη Μπουμπουλίνα) ή το ότι ο σταθμός Νομισματοκοπείο του μετρό θα μετονομαστεί σε «Ραχήλ Μακρή».
Βέβαια, η κυρία Μακρή δεν είπε ακριβώς αυτό -η ακριβής φράση της, που ειπώθηκε σε τηλεοπτικό πάνελ σε τοπικό κανάλι της Κοζάνης ήταν: «Θα ενεργοποιηθεί το emergency το ELA και θα μπορούμε να κόψουμε μόνοι μας ευρώ στην Τράπεζα της Ελλάδος μέχρι τα 100 δισ. ευρώ» (εδώ και το βιντεάκι αν θέλετε να το δείτε). Δεν είπε δηλαδή η υποψήφια βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα τυπώσουμε χρήμα σε φωτοτυπικό ή σε εκτυπωτή ή πλαστό χρήμα όπως το ερμήνευσε ο κ. Βενιζέλος, αφού ο μηχανισμός ELA πράγματι υπάρχει και έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν. Το αδύνατο σημείο της τοποθέτησής της (και διορθώστε με οι οικονομολόγοι αν πέφτω έξω) είναι ότι για να ενεργοποιηθεί ο ELA χρειάζεται έγκριση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα -άρα, σκέφτομαι, αν είσαι ήδη σε σύγκρουση με την ΕΚΤ η δυνατότητα του ELA είναι μόνο θεωρητική. (Δείτε πάντως όσα γράφει για τον μηχανισμό ο Γ. Καισάριος, υποψήφιος της ΝΔ, οικονομολόγος, οπότε δεν αποκλείεται η Ρ. Μακρή να μην έχει μόνο θεωρητικά δίκιο).
Κατά σατανική σύμπτωση, χτες ήρθε κι άλλο ένα γεγονός για να μας θυμίσει ότι ο ELA υπάρχει και χρησιμοποιείται: ανακοινώθηκε ότι οι δύο από τις τέσσερις ελληνικές συστημικές τράπεζες (αυτές που υποτίθεται πως είχαν περάσει τα στρες τεστ με χαρακτηριστικήν άνεση πριν από μερικούς μήνες) έχουν πρόβλημα ρευστότητας και προσέφυγαν στον ELA, ενώ οι άλλες δύο πρόκειται επίσης να προσφύγουν. Αυτά είναι τα σοβαρά προβλήματα.
Διότι βέβαια, η Ραχήλ Μακρή, που προσωπικά την εκτιμώ πολύ, δεν είναι παρά μία υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ, από τους 450 που συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια, που δεν έχει ιδιαίτερη αρμοδιότητα στα οικονομικά, και αν εκλεγεί βουλευτίνα δεν πρόκειται να αναλάβει κάποιο υπεύθυνο πόστο σε αυτό τον τομέα, οπότε οι επί των οικονομικών τοποθετήσεις της δεν έχουν βέβαια το ίδιο βάρος με τις τοποθετήσεις του Δραγασάκη, του Σταθάκη, του Μηλιού ή των άλλων «οικονομολόγων» του κόμματος. Και είναι μάλλον κωμικό, αλλά και πολύ ενδεικτικό για τη μεροληψία των μεγάλων καναλιών, ότι μια τοποθέτηση (ή ακόμα και, αν θέλετε, μια γκάφα) μιας υποψήφιας βουλευτίνας σε ένα επαρχιακό κανάλι κερδίζει δεκάλεπτη προβολή στα κεντρικά δελτία ειδήσεων των καναλιών, δηλαδή πολύ περισσότερο χρόνο απ’ όσον αφιερώθηκε σε όλη την άλλη προεκλογική δραστηριότητα του ΣΥΡΙΖΑ.
Πάντως, άκουσα ότι τη μεγαλύτερη τηλεθέαση ακροαματικότητα στη ζώνη 8-9 μμ δεν την έχει ούτε το Μέγκα ούτε ο Αντέννα, αλλά ο Άλφα, που εκείνη την ώρα δεν παίζει ειδήσεις αλλά την εκπομπή «Κάτι ψήνεται». Καλό αυτό.
* Και για να συνεχίσω με συριζαίους, ας επισημανθεί ένα συνηθισμένο λαθάκι που ψάρεψα σε τοποθέτηση του υποψήφιου βουλευτή Δημήτρη Τσουκαλά: ο ΕΝΦΙΑ «έχει πέσει επί δικαίων και αδίκων». Δεν υπάρχει λόγος για τη γενική. Και στο πρωτότυπο η φράση (είναι από το Ευαγγέλιο) με αιτιατική συντασσόταν («επί δικαίους και αδίκους»), αλλά και στη σημερινή χρήση αιτιατική χρησιμοποιούμε (πάνω σε δικαίους και αδίκους).
* Διάλειμμα με μη πολιτικό μεζεδάκι. Με ρωτάει φίλος αν είναι λάθος το «άπλετος χρόνος» που διάβασε σε εφημερίδα χτες, εφόσον, λέει, τώρα πια μόνο το φως λέμε άπλετο.
Το θέμα αξίζει αρθράκι, αλλά ας πάρουμε ένα ορντέβρ. Δεν το θεωρώ λάθος το «άπλετος χρόνος» (ή «χώρος») αν και δεν θα το έλεγα. Στα αρχαία, το επίθετο χρησιμοποιόταν και μεταφορικά (π.χ. άπλετος δόξα). Και ενώ είναι αλήθεια ότι για μια περίοδο το λέγαμε μόνο για το φως, και έτσι θα το βρείτε στο ΛΚΝ και το λεξικό Μπαμπινιώτη, όλο και περισσότερο ακούγονται οι φράσεις «άπλετος χρόνος/χώρος», και καλά κάνει το Χρηστικό Λεξικό της Ακαδημίας που κατοχυρώνει αυτές τις συμφράσεις.
Πάντως, ο φίλος μου ο Τάσος, που του αρέσει να κοροϊδεύει τα κλισέ, λέει «άπλΥτο φως»
* Νέος φίλος του ιστολογίου μού στέλνει οθονιά από τηλεοπτική εκπομπή όπου δίνει συνέντευξη ένας «διασωθέντας του ναυαγίου», όπως γράφει το σουπεράκι. Ένιωσε έκπληξη για τον αποκλίνοντα τύπο. Και συνεχίζει: Η αρχική μου έκπληξη μεγάλωσε όταν η διαδικτυακή αναζήτηση έδειξε αρκετά εκτεταμένη χρήση της λέξης ο διασωθέντας αλλά και ο επιζήσαντας, ο επιβιώσαντας, ο αποβιώσαντας, ο εορτάζοντας και κουράγιο να έχει «ο αναζητώντας» μεζεδάκια...
Δεν θεωρώ ότι είναι μαργαριτάρι, είναι γλωσσική επιλογή -να χρησιμοποιηθεί ένας υπαρκτός λαϊκός τύπος, που εξυπηρετεί μια ανάγκη, δηλαδή να αποφύγουμε τον, κακά τα ψέματα, δύστροπο αρχαιόπρεπο τύπο «ο διασωθείς-του διασωθέντος», κι έτσι από τον πληθυντικό (οι διασωθέντες) μεταπλάθεται νέος ενικός, ο διασωθέντας, όπως ακριβώς από την αιτιατική (τον παράγοντα) φτιάχτηκε νέα ονομαστική του «ο παράγων» κι έτσι έχουμε «ο παράγοντας». Και δεν είναι μόνο αυτοί οι τύποι που ακούγονται πολύ, αλλά και άλλοι, π.χ. «ο συλληφθέντας» -για να μην αναφέρουμε και τα ελυτικά «ο σώσαντας» και «ο νικήσαντας». Παλιά, το’χω ξαναγράψει, οι φαντάροι που παίρνανε απαλλαγή λέγανε «είμαι απαλλαγέντας». Πιο εύκολη είναι η χρήση του λαϊκού τύπου όταν έχουμε χρήση της μετοχής ως ουσιαστικού, βέβαια.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Για παράδειγμα, η Ραχήλ Μακρή, πρώην βουλεύτρια των ΑΝΕΛ και του ΣΥΡΙΖΑ (εμείς οι Συριζαίοι να μην το ξεχνάμε αυτό και να σκύβουμε το κεφάλι με ντροπή), που εδώ και καιρό έχει αποτινάξει τα δεσμά της λογικής σκέψης, έγραψε πριν από κάμποσες μέρες το μήνυμα που βλέπετε αριστερά.