Μητροπολιτικά μεζεδάκια

Ο τίτλος του σημερινού πολυσυλλεκτικού μας άρθρου είναι αφιερωμένος στον μητροπολίτη Μόρφου, τον Νεόφυτο, ο οποίος κατάφερε να γίνει ιότροπος (βάιραλ ελληνιστί) στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για κάτι που είπε -μπορεί να το είπε παλιότερα, αλλά τώρα αναδύθηκε στη διαδικτυακήν επικαιρότητα.

Επειδή όμως μας διαβάζουν και παιδιά και η ιότροπη ρήση του αγ. Μόρφου είναι ακατάλληλη για ανηλίκους, σκέφτηκα να αφησω το μητροπολιτικό πιάτο για το τέλος -όταν θα έχουν κοιμηθεί τα παιδιά.

* Και ξεκιναω με έναν αστείο τίτλο:

Ανθρωποκυνηγητό για ένα άλογο που τρέχει ελεύθερο στη Θεσσαλονίκη!

Μα, ανθρωποκυνηγητό για άλογο; Το βρίσκω εντελώς απάνθρωπο αλλά και παρ-άλογο.

Το θέμα προσφέρεται για λογοπαίγνια και το έθεσα (σε πρόγευση) χτες στο Φέισμπουκ και το Τουίτερ, απ’ όπου σταχυολογώ μερικά έξυπνα που γράφτηκαν, όπως ότι:

– είναι ιπποκριτικό
– αν ήταν Κένταυρος το άλογο, ο τίτλος δικαιολογείται
– τι ανθρωποκυνηγητό και πράσινα άλογα;
– κάποιος αναρωτήθηκε μήπως πρόκειται για κανέναν Βουκεφάλα που ξέμεινε απο τα συλλαλητήρια, ενώ
– μόνο ιππάνθρωποι θα εξαπολύανε ανθρωποκυνηγητό για άλογο!

* Επειδή όμως η ζωή ξεπερνάει τη σάτιρα, ιδού φρέσκια είδηση με ταύρο να περιφέρεται στο κέντρο της Λαμίας. «Παμπλόνα σας το κάναμε!» περηφανεύτηκε ο δήμαρχος.

Μεζεδάκια του Πολυτεχνείου

Αφού δημοσιεύονται ανήμερα της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, δεν είναι περίεργο που τα σημερινά μας μεζεδάκια παίρνουν αυτόν τον τίτλο -το είχαμε άλλωστε προαναγγείλει από χτες.

Βέβαια, τα μεζεδάκια μας δεν έχουν σχέση με την επέτειο ή με τον γιορτασμό της -η αναφορά είναι καθαρά ημερολογιακή.

* Και ξεκινάμε με κάτι σχετικό με το ντέρμπι της περασμένης Κυριακής ή μάλλον σχετικό με τον διαιτητή του αγώνα.

Ο διαιτητής του αγώνα ήταν Ελβετός. Αθλητικός ιστότοπος έκανε αναδρομή στους προηγούμενους αγώνες Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού που έγιναν με ξένο διαιτητή και παράλληλα αναφέρθηκε στον φετινό ρέφερι, ως εξής:

Ο γεννημένος στη Βασιλεία ρέφερι, είναι δικηγόρος στο επάγγελμα, με δυνατότητα να μιλάει επτά (!) γλώσσες (ελβετικά, γερμανικά, γαλλικά, καταλανικά, ισπανικά, ιταλικά, αγγλικά) και παράλληλα είναι διεθνής από το 2012.

Ξέρει πολλές γλώσσες ο Ελβετός δικηγόρος, αλλά γλώσσα «ελβετικά» δεν υπάρχει. Και μάλλον δεν εννοούνται εδώ τα ραιτορωμανικά, που είναι η τέταρτη επίσημη γλώσσα της Ελβετίας πλάι στα γερμανικά, τα γαλλικά και τα ιταλικά.

Δύο τινά συμβαίνουν εδώ -ή ο συντάκτης του άρθρου θεωρεί ξεχωριστή γλώσσα τα γερμανικά της Ελβετίας από τα μέινστριμ γερμανικά, ή θεώρησε ότι στις έξι ξένες γλώσσες που είδε ότι μιλάει ο Ελβετός διαιτητής θα έπρεπε να προσθέσει και τη μητρική του, τα… ελβετικά.

* Ένα χοντρό μεταφραστικό λάθος από την Καθημερινή.

Σε άρθρο για τον πρώην πρωθυπουργό της γειτονικής μας χώρας, τον Νίκολα Γκρούεφσκι, που ζήτησε πολιτικό άσυλο στη Βουδαπέστη επειδή έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψής του στη χώρα του, παρατίθενται δηλώσεις του φυγάδα, όπου ο πρώην πρωθυπουργός φαίνεται να δηλώνει:

Πάντα θα παραμένω πιστός στην αιτία της Μακεδονίας. Δεν θα τα παρατήσω ποτέ.

Στην αιτία της Μακεδονίας; Είναι δηλαδή ο Ν. Γκρούεφσκι… επαναστάτης με αιτία;

Όχι, είναι ατζαμής ο δημοσιογράφος που μετάφρασε τις δηλώσεις, ίσως από τα αγγλικά, ίσως με τη βοήθεια μεταφραστηριού.

Όπως βλέπετε και στο τουί, ο Γκρούεφσκι δήλωσε на каузата на Македонија, που θα πει cause, που θα πει «στην υπόθεση της Μακεδονίας» (της Βόρειας, βέβαια), όχι στην αιτία! Μπορεί τα αγγλικά να είναι πτωχή γλώσσα και να έχουν μόνο μία λέξη για τις δυο αυτές έννοιες, αλλά όταν μεταφράζουμε στην πάμπλουτη τρισχιλιετή μας δεν πρέπει να τα μπερδεύουμε.

Κινέζικα μεζεδάκια

Τα λέω «κινέζικα» επειδή γράφονται ενώ πραγματοποιείται η επίσημη επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Κίνα κι επειδή δεν βρήκα άλλον τίτλο. Μπορείτε πάντως να διαβάσετε το άρθρο χωρίς ξυλαράκια, τα περισσότερα περιεχόμενα της πιατέλας δεν αναφέρονται στο Πεκίνο ή στην επίσκεψη. Όμως θα ξεκινήσουμε με έναν κινέζικο ορντέβρ: τη δυστυχώς αναμενόμενη πια ακλισιά με την πρωτεύουσα της Κίνας.

Διότι βέβαια ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου, αλλά είδα σε τίτλο σχετικού ρεπορτάζ ότι τον υποδέχτηκαν «στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνο με τους ήχους του Ζορμπά».

Τη βρίσκω κωμική αυτήν την ακλισιά, διότι η λέξη Πεκίνο είναι ελληνική -δεν το λένε έτσι το όνομα της πρωτεύουσάς τους οι Κινέζοι, ούτε άλλωστε λέγεται έτσι στα αγγλικά ή στα γαλλικά. Να σημειώσω πάντως ότι στο επίμαχο άρθρο ο συντάκτης κλίνει κανονικά το τοπωνύμιο, αφού γράφει για Πανεπιστήμιο Πεκίνου, αλλά ο υλατζής, που έβαλε τον τίτλο, είχε άλλην άποψη.

Παλιότερα θα ήταν αδιανόητο να αφήσει κανείς άκλιτο το Πεκίνο· σήμερα το βλέπουμε πότε πότε, αν και ακόμα είναι, ευτυχώς, πολύ μειοψηφικό.

* Κι ένα τριβιδάκι για το Πεκίνο -αν κατάλαβα καλά, έχει έκταση 16.000 τετρ. χιλιόμετρα και πληθυσμό 21 εκατομμύρια. Πληθυσμό της ίδιας τάξης μεγέθους έχουν κι άλλες μεγαλουπόλεις, αλλά η έκταση με εντυπωσιάζει: όσο Ήπειρος και Αιτωλοακαρνανία μαζί!

* Την Κυριακή που μας πέρασε είχαμε τις γαλλικές εκλογές -άλλωστε, το άρθρο του προηγούμενου Σαββάτου είχε τίτλο Μεζεδάκια επί μακρόν, και ο Μακρόν όπως αναμενόταν εκλέχτηκε Πρόεδρος.

Στο μεταξύ είχαμε, στις 9 Μαϊου, την επέτειο της αντιφασιστικής νίκης, και ένας ευφυής στο Τουίτερ βρήκε τρόπο να συνδυάσει τα δυο γεγονότα με το εξής πανέξυπνο κατά τη γνώμη μου τουήτ, που πολύ μου άρεσε και το αναδημοσιεύω εδώ.

Πρόκειται για τη διάσημη φωτογραφία με τον Σοβιετικό στρατιώτη που υψώνει την κόκκινη σημαία πάνω στο Ράιχσταγκ, Μάιο του 1945.

Το «ατενσιονχοριλίκι» είναι μεταφορά του αγγλικού attention whoring, δηλαδή του να επιδιώκει κάποιος πάση θυσία, ακόμα και σε νοσηρό βαθμό, να τραβάει την προσοχή. Ο όρος έχει καταχωρηθεί στο σλανγκρ ήδη προ τριετίας και έχει κάμποσες ανευρέσεις στο γκουγκλ. Είναι μεν μακρινάρι αλλά και το «επιδιώκει κάποιος πάση θυσία να τραβάει την προσοχή» είναι ακόμα μακρύτερο 🙂

Το πηλήκιο του ελληνομέτρη

Στη χτεσινή Καθημερινή, ο Χ. Γιανναράς ξεκινάει το άρθρο του ως εξής:

Ναι, το είπε ο ανελλήνιστος: «Και τι κατάφεραν οι αντίπαλοί μας; Μηδέν στο πηλήκιο»!
Υπήρξε υπουργός Παιδείας, υπουργός Εξωτερικών, ετοιμάζεται να είναι αυριανός πρωθυπουργός των Ελλήνων. Και δεν ξέρει να ξεχωρίσει το «πηλίκον» (αποτέλεσμα της διαίρεσης δύο αριθμών) από το «πηλήκιο» (στρατιωτικό κάλυμμα της κεφαλής).

Αναφέρεται βέβαια στον Γ. Παπανδρέου, ο οποίος πράγματι, σε προεκλογική ομιλία του στην Κοζάνη στις 10 Σεπτεμβρίου φαίνεται να είπε «Μηδέν στο πηλήκιο» αντί για «πηλίκο». Ακούστε το και μόνοι σας (χάρη στον φίλτατο Ακίνδυνο που το ψάρεψε):
http://www.youtube.com/watch?v=Nvg8LG3aRNw#t=1m40s