Εορταστικά μεζεδάκια

Το ιστολόγιο γιορτάζει σήμερα, του Αγίου Νικολάου, αλλά η μέρα κάθε άλλο παρά ευφρόσυνη προοιωνίζεται -και όχι σε προσωπικό επίπεδο: εννοώ τον Ρωμανό που συνεχίζει τη δική του μάχη στην κόψη του ξυραφιού, την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, τις διάφορες φήμες. Και το κακό είναι πως αυτή η άγιορτη γιορτή πέφτει Σάββατο, μέρα που έχει καθιερωθεί να ανεβαίνει άρθρο με μεζεδάκια, δηλαδή εξ ορισμού άρθρο ευτράπελο.

Βέβαια, κάποια από τα σημερινά θέματα έχουν σχέση με την υπόθεση Ρωμανού. Και μερικά δεν είναι για γέλια, αλλά για να εξοργίζεσαι. Παράδειγμα, το δελτίο ειδήσεων του Αντένα προχτές το βράδυ, που, όπως γράφτηκε, μετέδωσε την είδηση για την κατάληψη των γραφείων της ΓΣΕΕ συνοδεύοντάς την με πλάνα αρχείου που έδειχναν εκτεταμένα επεισόδια, φωτιές και δακρυγόνα, ενώ στην πραγματικότητα δεν είχε κουνηθεί φύλλο. Ντροπή και στην κεντρική παρουσιάστρια Μαρία Χούκλη, που, όπως γράφτηκε, δεν διαχώρισε τη θέση της, αναφέροντας έστω ότι προβάλλονται πλάνα αρχείου.

* Ένας άλλος τρόπος παραμόρφωσης της πραγματικότητας, αλλά στο Διαδίκτυο και όχι στην τηλεόραση, είναι να ανασύρονται παλιές ειδήσεις, είτε από λάθος είτε κακόπιστα. Τις τελευταίες δυο-τρεις μέρες, έχω δει πολλούς να αναρτούν στο Φέισμπουκ ένα ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας, με τίτλο «Αποφυλάκιση για Κορκονέα, Σαραλιώτη«. Αν βέβαια το κλικάρει κανείς, βλέπει ότι το άρθρο είναι παλιό, του Ιουνίου 2010 (!) όταν οι δυο ήταν ακόμα υπόδικοι -αλλά οι περισσότεροι δεν κλικάρουν, και εξεγείρονται για την αποφυλάκιση του δολοφόνου ενώ δεν δίνεται εκπαιδευτική άδεια στον Ρωμανό. Ο Κορκονέας βεβαίως βρίσκεται στη φυλακή, αν και ο Σαραλιώτης έχει όντως αποφυλακιστεί αφού εξέτισε το προβλεπόμενο ποσοστό της ποινής του. (Και η Ελευθεροτυπία δεν βγαίνει αυτές τις μέρες έτσι κι αλλιώς).

* Και πάλι για την υπόθεση Ρωμανού, ποδαρικό στα μεζεδάκια από τον νεότευκτο ιστότοπο huffingtonpost.gr, που έβαλε τον εξής τίτλο στο άρθρο σχετικά με την επιστολή του Ρωμανού: Εμπόριο ελπίδας πουλά ο ΣΥΡΙΖΑ. Προσέξτε πόσα δημοσιογραφικά ατοπήματα υπάρχουν στο άρθρο αυτό: α) Δεν παρατίθεται ολόκληρη η επιστολή του Ρωμανού, αλλά μόνο ελάχιστα επιλεγμένα αποσπάσματα. β) Ο τίτλος του άρθρου είναι αντλημένος από… το υστερόγραφο της επιστολής Ρωμανού, δηλαδή δεν εκφράζει την ουσία του γράμματός του. και, γ) (αν και είναι παρωνυχίδα) ο τίτλος έχει σολοικισμό, διότι βέβαια ή κάνει εμπόριο ελπίδας ο ΣΥΡΙΖΑ ή πουλαει ελπίδες. Να πουλάει εμπόριο, δύσκολο. Όντως, ο νέος ιστότοπος ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις για να αποτελέσει έναν από τους στυλοβάτες του σημερινού ειδησεογραφικού τοπίου.

Μεζεδάκια για Νόμπελ

Παραπλανητικός ο τίτλος, θα πείτε και με το δίκιο σας, αφού δεν είναι τα μεζεδάκια που διεκδικούν Νόμπελ (δεν έχει θεσπιστεί ακόμα τέτοιο βραβείο, αν και το Ig Nobel δεν απέχει και τόσο), αλλά απλώς ότι η εβδομάδα που τελειώνει ήταν η εβδομάδα της απονομής των βραβείων Νόμπελ. Δεν έχουμε νομπελικά μεζεδάκια, αν και θα μπορούσαμε να σχολιάσουμε το Νόμπελ Λογοτεχνίας που απονεμήθηκε στην Καναδέζα Alice Munro. Όχι το αν είναι σωστή η βράβευση, μια και ομολογώ κοκκινίζοντας ότι έχω σταματήσει προ πολλού να παρακολουθώ την ξένη λογοτεχνία (από την εποχή που έκανε τα πρώτα του βήματα ένας πολλά υποσχόμενος Ρώσος που τον λέγαν Ντοστογιέφσκι), αλλά, μια και είμαστε γλωσσικό ιστολόγιο, το επώνυμο της συγγραφέας (σικ), το οποίο, αν ανατρέξετε στη Βιβλιονέτ, θα δείτε πως έχει αποδοθεί πλουραλιστικότατα: Μονρό και Μάνρο, αλλά και Μούνρο, σε διάφορα βιβλία ή έργα της που έχουν εκδοθεί. Όπως έγραψε ο Νίκος Λίγγρης στη Λεξιλογία: Η σωστή προφορά είναι Μανρόου. Ελάχιστοι γράφουν το απλούστερο Μανρό και πολλοί προτιμούν το Μονρό. Γέλασα και με τη μούφα είδηση του Πρόταγκον, για σοβαρά επεισόδια από εξαγριωμένους θαυμαστές του Μουρακάμι στο Σύνταγμα (ο Μουρακάμι δινόταν ανάμεσα στα φαβορί για το φετινό Νόμπελ).

Ξεκινάμε με ένα μημεζεδάκι, ή μάλλον μ’ ένα μημαργαριτάρι, διότι μεζεδάκια είναι όλα. Έγραψε ο Πάσχος Μανδραβέλης για τους Χρυσαβγίτες: σαν αντικρίσουν τους δικαστές φέρονται όπως έγραψε και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου: «Τώρα κλαίει κι οδύρεται, μαζεύεται κουβάρι // μήπως τους κρύους δικαστές μπορέσει να τουμπάρει // αχ μη καλοί μου άνθρωποι, εγώ δεν είμαι γάτος // εγώ είμαι ένας άνθρωπος με αισθήματα γεμάτος». Έσπευσαν κάποιοι να τον διορθώσουν, επισημαίνοντας ότι το τραγούδι το λέει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, αλλά ο αρθρογράφους τούς απάντησε ότι τους στίχους τους έχει γράψει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Δεν είχα προσέξει τη σύμπτωση. Θυμάμαι στην πρώτη Γυμνασίου, είχαμε κι εμείς στην τάξη δύο Παπακωνσταντίνου. και φυσικά καθιερώθηκε να τους φωνάζει ο καθηγητής στο μάθημα με τα μικρά τους ονόματα, κατ’ εξαίρεση -όλους τους άλλους φυσικά με το επώνυμο τις εποχές εκείνες: Σαββόπουλος, Σαραμάσκος, Σαραντάκος, Σερκεδάκης.