Στο ιστολόγιο έχουμε ασχοληθεί επανειλημμένα με τις αντιεπιστημονικές θέσεις του ακαδημαϊκού κ. Αντώνη Κουνάδη -τον όρο τον εννοώ με την παλιά του σημασία, του μέλους της Ακαδημίας Αθηνών, αν και ο κ. Κουνάδης είναι ακαδημαϊκός και με τη νεότερη σημασία, αφού είναι πανεπιστημιακός -έστω και συνταξιούχος πια.
Παρόλο που το επιστημονικό του πεδίο είναι η στατική, ο κ. Κουνάδης στην Ακαδημία μιλάει συνήθως για γλωσσικά θέματα -αταίριαστο, θα πείτε· αλλά μήπως δεν είναι εξίσου άτοπο το ότι η Ακαδημία δεν έχει στις τάξεις της γλωσσολόγο, με αποτέλεσμα να αφήνεται ελεύθερο πεδίο στους αυτοσχεδιασμούς του κάθε ερασιτέχνη;
Κριτική στις απόψεις του κ. Κουνάδη έχουμε κάνει κατ’ επανάληψη. Τελευταία φορά στις αρχές του χρόνου, όταν παρουσιάσαμε και επικρίναμε την ομιλία που εκφώνησε ως απερχόμενος Πρόεδρος της Ακαδημίας. Μπορείτε να διαβάσετε εδώ το πλήρες κείμενο της ομιλίας του, που είναι περιβόλι αντιεπιστημονικών θέσεων, αλλά στο σημερινό άρθρο θα επικεντρωθώ σε ένα συγκεκριμένο απόφθεγμα που παραθέτει ο κ. Κουνάδης, ένα απόφθεγμα που αποδεικνύεται απόφευγμα, παναπεί ανύπαρκτο, καθώς είναι προϊόν κοπτοραπτικής. Η λαθροχειρία, διότι περί αισχρής λαθροχειρίας πρόκειται, δεν είναι του ακαδημαϊκού, αλλά εκείνος τη διέδωσε ευρύτερα και την περιέβαλε με το κύρος της Ακαδημίας Αθηνών.
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 