Την Πέμπτη που μας πέρασε ορκίστηκε υπηρεσιακή πρωθυπουργός, με αποστολή να οδηγήσει τη χώρα στις εκλογές η κυρία Βασιλική Θάνου, πρόεδρος του Αρείου Πάγου -αφού, σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός πρέπει να είναι ένας από τους τρεις ανώτατους δικαστικούς της χώρας. Προηγούμενη φορά που είχε γίνει αυτό ήταν μετά τις εκλογές του Μαΐου 2012, όταν είχε οριστεί υπηρεσιακός πρωθυπουργός ο Παναγιώτης Πικραμμένος, ως τότε πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, και οδήγησε τη χώρα στις εκλογές του Ιουνίου 2012. Το ιστολόγιο είχε σχολιάσει τότε την κυβέρνηση Πικραμμένου, μια και το όνομα έδινε αρκετές λαβές για σχολιασμό, από ορθογραφική, λεξιλογική ή φρασεολογική άποψη. Θα αφιερώσουμε άρθρο και στη νέα υπηρεσιακή πρωθυπουργό, αλλά το ενδιαφέρον δεν θα εστιαστεί στα λεξιλογικά.
Ωστόσο, η ανάδειξη της Βασιλικής Θάνου σε υπηρεσιακή πρωθυπουργό σηματοδοτεί μια καινοτομία ιστορικής σημασίας για την Ελλάδα. Έστω και όχι εκλεγμένη από τους πολίτες, η κυρία Θάνου είναι η πρώτη Ελληνίδα που αναδεικνύεται στη θέση του πρωθυπουργού, η πρώτη Ελληνίδα αρχηγός κράτους ή κυβέρνησης -και αυτό πρέπει να το χαιρετίσουμε, ακόμα κι αν δεν ήταν αποτέλεσμα της λαϊκής εντολής αλλά απόφαση του απερχόμενου πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Φυσικά, η υπηρεσιακή κυβέρνηση θα έχει (εκτός απροόπτου, τουλάχιστον) ζωή λίγων εβδομάδων -εκ των πραγμάτων δεν πρόκειται να πάρει σημαντικές αποφάσεις και ο ρόλος της θα είναι καθαρά διεκπεραιωτικός. Γι’ αυτό και δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία η επιλογή των προσώπων που την στελέχωσαν, ιδίως στα υπουργεία που δεν έχουν άμεση σχέση με την εκλογική διαδικασία.
Έλεγα πιο πάνω ότι η ανάδειξη της Βασιλικής Θάνου στον πρωθυπουργικό θώκο δεν είναι αποτέλεσμα της λαϊκής εντολής. Έτσι, δεν ξεπλένεται εντελώς ο ντροπιαστικός λεκές, το στίγμα που βαραίνει τη χώρα μας, να είναι μια από τις καθυστερημένες χώρες του κόσμου που δεν είχαν ποτέ γυναίκα πρωθυπουργό ή πρόεδρο -τα προσχήματα σώζονται πιο πολύ, να λέμε ότι είχαμε την κυρία Θάνου, έστω και μη εκλεγμένη.