Η Πόρσε των Σουμερίων (μια ακόμα συνεργασία του Ρογήρου)

Θα πείτε ότι, επειδή έχω ταξίδια αυτές τις μέρες, τα έχω φορτώσει στον κόκορα οπότε, για να μη σπάσω το καθημερινό σερί (που, να θυμίσω, βαστάει από τον Γενάρη του 2014) επαφίεμαι σε επαναλήψεις ή συνεργασίες.

Μπορεί να είναι κι έτσι, αλλά το σημερινό μού άρεσε πολύ όταν το είδα, πριν από καμιά δεκαριά μέρες, στη σελίδα του Ρογήρου στο Φέισμπουκ, και τον προειδοποίησα ότι θα το κλέψω. Μου έδωσε όμως την άδεια, οπότε δεν λογαριάζεται για κλοπή.

Ποια να είναι άραγε αυτά τα ζώα που σέρνουν τα άρματα μάχης των Σουμερίων, όπως απεικονίζονται στο αρχαιολογικό εύρημα το οποίο αποκαλείται, μάλλον εντελώς παραπλανητικά, «Λάβαρο της Ουρ»*;

Η κορμοστασιά τους θυμίζει άλογο, η ουρά κι η χαίτη, όμως, γαϊδούρι. Επιγραφές σφηνοειδούς γραφής που βρέθηκαν στην Έμπλα, στη βόρειο Συρία, κι ανάγονται στα μέσα της τρίτης χιλιετίας π.Χ. μας πληροφορούν για το όνομα του ζώου: κούνγκα.

Advertisement

Μεζεδάκια μόνο για εμβολιασμένους

Όπως θα έχετε αντιληφθεί, η κυβέρνηση αποφάσισε νέα μέτρα για την ανάσχεση της πανδημίας. Έτσι, όπως αντιγράφω, από μεθαύριο Δευτέρα: «Στα κέντρα διασκέδασης, στους κλειστούς (εσωτερικούς) χώρους εστίασης, στα θέατρα, στους κινηματογράφους, στα μουσεία, στις εκθέσεις, στα συνέδρια, στα γυμναστήρια και στα γήπεδα δυνατότητα πρόσβασης και δια ζώσης παρουσίας έχουν μόνο οι εμβολιασμένοι ή εντός των τελευταίων έξι (6) μηνών νοσήσαντες από τη νόσο COVID-19 ενήλικοι συμπολίτες μας. Οι ανεμβολίαστοι ενήλικοι συμπολίτες μας δεν έχουν δυνατότητα φυσικής πρόσβασης στους προαναφερθέντες χώρους για την προστασία, πρωτίστως, της δικής τους υγείας».

Και γεννάται το ερώτημα: τα ιστολόγια δεν πρέπει τάχα να εξομοιωθούν με τους παραπάνω χώρους διασκέδασης, πολιτιστικών δραστηριοτήτων και άσκησης; Αλλά, αν είναι έτσι, μήπως πρέπει και εδώ δυνατότητα πρόσβασης να έχουν μόνο οι εμβολιασμένοι; Πριν από δυο βδομάδες, το αντίστοιχο άρθρο μας είχε τίτλο «Μεζεδάκια μόνο με ράπιντ τεστ». Τώρα, προχωράμε κι εμείς ένα βήμα πιο πέρα και περιμένουμε από τη σεβαστή μας κυβέρνηση μιαν εύλογη αποζημίωση για την αναγκαστικά μειωμένη προσέλευση.

* Δείτε όμως τη διατύπωση από το πρόσφατο διάγγελμα (που δεν είναι, αλλά έτσι χαρακτηρίστηκε) του πρωθυπουργού μας. Eίναι άραγε σαφές το ότι «όλοι οι ανεμβολίαστοι, πέραν της εστίασης, δεν θα εισέρχονται και σε άλλες κλειστές αίθουσες»; Δεν ξέρω κατά πόσο θα βελτιωνόταν αν το «και σε άλλες» το αλλάζαμε σε «ούτε σε άλλες». Εσείς τι λέτε;

* Φίλος του ιστολογίου σημείωσε επίσης ότι ο πρωιθυπουργός είπε «κομματοκοποιώντας» και «εργαλοποίηση».

Μάλλον είναι θέμα κακής άρθρωσης, αν και κάποιος κακεντρεχής θα σκεφτόταν ότι σκοντάφτει σε άγνωστες λέξεις. Αλλά βέβαια δεν του είναι άγνωστες.

* Μαργαριτάρι σε κοινοβουλευτική ερώτηση πολλών βουλευτριών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ (εξ οικείων τα βέλη). Γίνεται λόγος για μια καταγγελία συγκάλυψης σεξουαλικής παρενόχλησης και στην αρχή επισημαίνεται ότι:

Η Κυβέρνηση της ΝΔ διατείνεται πώς έχει ενσκήψει με την δέουσα πολιτική ευαισθησία και έχει λάβει τα κατάλληλα μέτρα για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας…

Αν το έκαναν για λογοπαίγνιο, θα ήταν πετυχημένο, διότι το «ενσκήπτω» κανονικά λέγεται για κακό που εμφανίζεται άξαφνα και απροσδόκητα: μια καταιγίδα, μια επιδημία ας πούμε. Το συχνό αυτό λάθος οφείλεται στη θεληση πολλών ομιλητών να κάνουν λογιότερο το «σκύβω» που τους φαίνεται πολύ λαϊκό (ίσως και άσεμνο, τι να πω). Αλλά τα μεταξωτά έχουν και κανόνες -εδώ, ας πούμε, θα έπρεπε να πουν «έχει εγκύψει», αυτό είναι το μακιγιαρισμένο «σκύβω», δεν είναι το «ενσκήπτω».

Η ίδια ερώτηση έχει δυο τουλάχιστον φορές το «ο καταγγέλων», ενώ βέβαια θέλει δύο λ: καταγγελία, αλλά καταγγέλλω, καταγγέλλων.

* Η οθονιά είναι από το Σκάι, από το ρεπορτάζ για το απίστευτο περιστατικό με τη γυναίκα που πέθανε στη Θεσσαλονίκη επειδή ακολουθούσε τις συμβουλές ενός αντιεμβολιαστή επόπτη υγείας.

Η «μητέρα 51 ετών» λέει ότι «ήταν θέλημα Θεού» να πεθάνει η ανεμβολίαστη κόρη της, που βλέπουμε πιξελαρισμένη τη μορφή της να φοράει το νυφικό.

Ωστόσο, από άλλα ρεπορτάζ ξέρουμε και το όνομα της νεκρής, και ξέρουμε ότι η νεκρή ήταν 51 ετών, όχι η μητέρα της. Άρα, το «Μητέρα 51 ετών» θα έπρεπε να είναι «Μητέρα 51χρονης» ή κάτι τέτοιο.

Ένα τελευταίο φάλτσο, δηλαδή, σε αυτή την παράλογη ιστορία.

Υπάρχει λύση στο προσφυγικό/μεταναστευτικό;

Tο τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας κάθε άλλο παρά αμέριμνο ήταν -και όχι, όπως θα μπορούσε κανείς να υποθέσει, εξαιτίας της επιδημίας του κορονοϊού, που προκάλεσε και τη ματαίωση των καρναβαλικών εκδηλώσεων.

Ο λόγος ήταν το προσφυγικό, που οξύνθηκε σε βαθμό που θύμισε σε πολλούς την κρίση του 2015. Την κρίση προκάλεσε η απόφαση του Τούρκου ηγέτη Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να θεωρήσει πως η ΕΕ δεν τιμά τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας του 2016 και να «ανοίξει τις στρόφιγγες» σύμφωνα με το απάνθρωπο κλισέ, ενθαρρύνοντας με όλα τα μέσα πρόσφυγες να δοκιμάσουν να περάσουν όχι μόνο τα θαλάσσια αλλά και τα χερσαία σύνορα με την Ελλάδα -στον Έβρο.

Ο Ερντογάν δεν το έκανε αυτό αυτό απλως για να φέρει σε δύσκολη θέση την Ελλάδα. Ήταν μια, σπασμωδική εδώ που τα λέμε, κίνηση απελπισίας μπροστά στις στρατιωτικές του ήττες στη Συρία. Ζήτησε τη βοηθεια του ΝΑΤΟ στον πόλεμο που διεξάγει στο έδαφος της Συρίας αλλά πήρε μόνο φραστική συμπαράσταση -και για να εκβιάσει την κατάσταση, χρησιμοποίησε τους πρόσφυγες σαν όπλο.

Ωστόσο, να μη λησμονούμε ότι η Τουρκία εδώ και πολλά χρόνια φιλοξενεί εκατομμύρια πρόσφυγες της Συρίας στο έδαφός της ενώ υποστηρίζει ότι με τις ήττες της στο Ιντλίμπ ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί. Η ΕΕ ενισχύει οικονομικά την Τουρκία για τους πρόσφυγες που βρίσκονται στο έδαφός της, προκειμένου εκείνη να συγκρατεί τις προσφυγικές ροές. Έτσι όμως, η ΕΕ έχει μόνη της δώσει στον Τούρκο ηγέτη (ο οποίος τα τελευταία χρόνια κυβερνάει όλο και περισσότερο αυταρχικά) τα όπλα ώστε να την εκβιάζει -και τις συνέπειες του εκβιασμού τις υφίσταται πρώτα και κύρια, και σχεδόν αποκλειστικά, η Ελλάδα.

Αυτό οφείλεται στο καταστρεπτικό «σύστημα του Δουβλίνου», βάσει του οποίου οι πρόσφυγες που ζητούν άσυλο στην ΕΕ υποβάλλουν αίτηση στο πρώτο κράτος της ΕΕ που βρίσκεται στον δρόμο τους. Και επειδή, πρακτικά, οι ροές προσφυγων έρχονται από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, αυτό έχει μετατρέψει τρία κράτη μέλη, την Ελλάδα, την Ισπανία και την Ιταλία, σε αποκλειστικους χειριστές των αιτήσεων ασύλου, παρόλο που οι προσφυγες και οι οικονομικοί μετανάστες δεν επιθυμούν να εγκατασταθούν σε αυτά τα κράτη -οι περισσότεροι έχουν στόχο να φτάσουν στα πλουσιότερα κράτη της ευρωπαϊκής ενδοχώρας, στη Γερμανία ας πούμε ή στη Γαλλία. Το σύστημα του Δουβλίνου ήταν σχεδιασμένο για άλλες συνθήκες και η ανεπάρκειά του στη σημερινη κατάσταση είναι κραυγαλέα, επειδή όμως επιβαρύνει τρία μόνο κράτη, και όχι από τα πιο ισχυρά, τα άλλα κράτη δεν έχουν δείξει καμιά προθυμία να το μεταρρυθμίσουν.

Απαντώντας στον εκβιασμό του Ερντογάν, η ελληνική κυβέρνηση πήρε καποια προφανή και κάποια λιγότερο αυτονόητα μέτρα. Το προφανές ήταν ότι απωθήθηκαν οι μαζικές προσπάθειες παραβίασης των χερσαίων συνόρων στον Έβρο και έκλεισε το συνοριακό φυλάκιο στις Καστανιές. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι «έκλεισαν τα σύνορα» με την Τουρκία, παρόλο που αυτή η παραπλανητική διατύπωση κυριάρχησε: το φυλάκιο των Κήπων όχι απλώς έμεινε σε λειτουργία αλλά και γνώρισε ιδιαίτερη κίνηση στο εορταστικό τριήμερο, κυρίως από Έλληνες που επισκέφτηκαν την Πόλη.

Λιγότερο αυτονόητα ήταν τα θεσμικά μέτρα που εξαγγέλθηκαν όπως η αναστολή επί ένα μήνα της δυνατότητας υποβολής αιτήσεων χορήγησης ασύλου «από άτομα που εισέρχονται στη χώρα παράνομα». Σωστά η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες επισήμανε σε ανακοίνωσή της ότι «Ούτε η Σύμβαση του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων ούτε το προσφυγικό δίκαιο της ΕΕ παρέχουν οποιαδήποτε νομική βάση για την αναστολή της καταγραφής αιτημάτων ασύλου».

Η κυβέρνηση επικαλέστηκε το άρθρο 78 παράγραφος 3 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ωστόσο η διάταξη αυτή προβλέπει τη λήψη προσωρινών μέτρων από το Συμβούλιο, μετά από πρόταση της Επιτροπής και σε διαβούλευση με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στην περίπτωση που ένα ή περισσότερα Κράτη Μέλη είναι αντιμέτωπα με μια επείγουσα κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την αιφνίδια εισροή υπηκόων τρίτων χωρών. Ολοφάνερα, η κυβέρνηση δεν ακολούθησε εδώ την προβλεπόμενη διαδικασία, επομένως είναι έωλη και προσχηματική η επίκληση του άρθρου.

Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που δημοσιεύτηκε χτες προβλέπει ότι Αναστέλλεται για ένα μήνα η υποβολή αιτήσεων χορήγησης ασύλου, από όσους εισέρχονται παράνομα στη χώρα. Οι άνθρωποι αυτοί θα επιστρέφονται, χωρίς καταγραφή, στη χώρα προέλευσης ή καταγωγής. Εκτός του ότι η απόφαση αυτή, όπως είδαμε, παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, φοβάμαι πως είναι και αναποτελεσματική, απλώς για το θεαθήναι.

Makedonian μεζεδάκια

Σκεφτόμουν να βάλω τον τίτλο «Αγιοδημητριάτικα» στο σημερινό μας πολυσυλλεκτικό άρθρο, αφού είναι η γιορτη του Αγίου Δημητρίου, αν και τον έχω ήδη χρησιμοποιήσει αυτόν τον τίτλο στο παρελθόν. Τελικά όμως άλλαξα γνώμη, και θα εξηγήσω αμέσως, αν δεν το έχετε πάρει είδηση, τι εννοώ γράφοντας Makedonian.

* Προχτές το Βήμα δημοσίευσε ένα μάλλον περίεργο ρεπορτάζ, με τον κωμικά πανηγυρικό τίτλο: «Ο Μητσοτάκης και η Google έδωσαν λύση στο σήμα για τα μακεδονικά προϊόντα«.

Διαβάζουμε:

Ο πρωθυπουργός εμπιστεύτηκε την Google

Οι δύο προτάσεις που τέθηκαν στον Κυριάκο Μητσοτάκη αφορούσαν στις λέξεις «Macedonia» και «Makedonia».

Οι φορείς αναζητούσαν μια λύση που θα βοηθούσε τους καταναλωτές να αντιλαμβάνονται αμέσως ποια προϊόντα ανήκουν στην Ελλάδα και ποια στη Βόρεια Μακεδονία.

Την λύση αυτή έδωσε ο πρωθυπουργός ψάχνοντας στην Google.

Ο πρωθυπουργός είναι έξυπνος και πρακτικός άνθρωπος. Έκανε αναζήτηση στη Google τη λέξη Macedonia και είδε ότι τα αποτελέσματα αφορούν τη Βόρεια Μακεδονία ενώ στην αναζήτηση της λέξης Makedonia, τα αποτελέσματα αφορούν την Ελλάδα», είπε στο Sputnik ο πρόεδρος του ΣΕΒΕ, κ. Γιώργος Κωνσταντόπουλος.

Έτσι, σύμφωνα με πληροφορίες, φαίνεται πως στο σήμα που θα κατοχυρωθεί, η λέξη που θα αναγράφεται μετά το «μ», θα είναι «Makedonia», όπως αποφάσισε ο κ. Μητσοτάκης.

Πέρα από το αστείο «τη Google» που συνήθως εννοεί την εταιρεία κι όχι το μηχανάκι αναζήτησης, πέρα από το λιβάνισμα του «έξυπνου και πρακτικού» πρωθυπουργού, το όλο θέμα μού φαίνεται μνημειώδες αυτογκόλ.

Παραχωρήθηκε ένα παγκοσμίως γνωστό brand name, το Macedonia στα προϊόντα της γείτονος και τώρα για τα ελληνικά προϊόντα θα ισχύει το Makedonia, που όζει απομίμησης, σαν τα SFIKO και Adibas.

Δεν ξέρω, αλλά δεν μου φαίνεται πολύ έξυπνη και πρακτική λύση.

(Η Συμφωνια των Πρεσπών άφηνε τα τεχνικά θεματα όπως αυτό σε επιτροπές. Οι γείτονες, σε προεκλογική περίοδο ύστερα από την αθλιοτητα του γαλλικού βέτο, δεν έχουν καμιά διάθεση για υποχωρήσεις. Ένας λόγος παραπάνω να μη γίνει καμιά συνεννόηση αυτή την περίοδο).

* Δυο μέρες μετά το δημοσίευμα αυτό, που αρχική πηγή του ήταν το sputniknews.gr, και αφού στα κοινωνικά μέσα είχε γίνει πάρτι με τη Makedonia (και την ANKIENT MAKEDONIA, όπως έγραψα στο Τουίτερ), υπήρξε διάψευση από κυβερνητικής πλευράς και χτες τα Ellinika Hoaxes χαρακτήρισαν παραπληροφόρηση το ρεπορτάζ.

Βέβαια, δεδομένου ότι το αρχικό δημοσίευμα ήταν επαινετικό για τον πρωθυπουργό, το πιθανότερο στα δικά μου τα μάτια είναι να μην περίμενε η κυβέρνηση τέτοια κατακραυγή και να αναδιπλώθηκε χαρακτηρίζοντας «παραπληροφόρηση» τις διαρροές. Κάτι τέτοιο υπαινίσσεται και το Sputnik σε νεότερο άρθρο του. Θα δούμε.

* O πορτοκαλισμός της εβδομάδας, σε αυτή την εικονίτσα που κυκλοφορεί στο Φέισμπουκ.

Ίσως θα άξιζε άρθρο για την ετυμολογία του ζεϊμπέκικου, το οποίο είναι ιδιαίτερα επιρρεπές σε πορτοκάλειες ετυμολογήσεις, μια από τις οποίες είναι το Ζευς και Βάκχος

Κι επειδη τρώγοντας έρχεται η όρεξη, να και το μπουζούκι τρισχιλιετές, από το βυζούκιον!

(Για την ετυμολογία του μπουζουκιού λέμε κάτι σε ένα παλιότερο άρθρο, όπου στο σχόλιο 85 του φίλου Σπαθόλουρου εντοπίζεται η πηγή του πορτοκαλισμού περί Διός και Βάκχου. Δείτε όμως και τα υπόλοιπα σχόλια -και κρίμα που δεν γράφει πια εδώ -ή κάπου αλλού- το Σπαθόλουρο).

* Μου γράφει φίλος πριν από μερικές μέρες:

Μόλις τέλειωσε στο κανάλι της Βουλής (10 μμ) επεισόδιο «η δασκάλα» , στη σειρά «ιστορίες καθημερινών ανθρώπων »

Πρόλαβα κάτι πιτσιρίκια 8-10 χρονών, υπολόγισα, που έλεγαν πόσο ίδια είναι τα αρχαία με τα νέα, για τη «σοφία των αρχαίων κειμένων » που χάνεται στη μετάφραση κ.ο.κ.

Έπειτα κάποια άλλα εξυμνουσαν μια συγκεκριμένη δασκάλα, δεν πρόσεχα πια, και μετά η συγκεκριμένη δασκάλα είπε διάφορα ωραία που κάνει, και τέλειωσε δείχνοντας στον φακό ένα χαρτί που έγραφε διάφορα,  και με μεγάλα γράμματα : «Οία ηώ. ..» κτλ.

Το αιγινήτικο, όπως είπαμε, είναι νοστιμότερο!

Το σημερινό άρθρο είναι μεν επίκαιρο, αφού τώρα βγαίνουν τα φιστίκια, αλλά είναι και επανάληψη ενός παλιότερου άρθρου που δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο πριν από έξι χρόνια.

Το άρθρο είναι επίκαιρο και για έναν παραπάνω λόγο. Από αύριο ως και την Κυριακή, 13-16 Σεπτεμβρίου, γίνεται στην Αίγινα η 10η Γιορτή φιστικιού.

Τις προάλλες ρίξαμε τα φιστίκια, φιστίκια σαν κι αυτά της φωτογραφίας. Ρίξαμε, θα πει «μαζέψαμε», αλλά αυτό το ρήμα χρησιμοποιούν οι περισσότεροι για τη συγκομιδή των φιστικιών, η οποία γίνεται με ραβδισμό.

Το «ρίξαμε» που χρησιμοποιώ είναι καταχρηστικό -τα έριξαν οι εργάτες, η δική μου συμμετοχή ήταν να τους δίνω νερά και μπίρες από το ψυγείο. Παλιότερα, που τα φιστίκια τα είχαμε μόνοι μας, πάλι εργάτες έρχονταν αλλά δουλεύαμε κι εμείς κανονικά, όμως εδώ και κάμποσα χρόνια τα φιστίκια τα έχουμε «κολιγικά», που σημαίνει ότι κάποιος (που λέγεται κολίγας, επιβίωση της παλιάς λέξης με τροποποιημένη σημασία) τα φροντίζει όλο το χρόνο (κλάδεμα, πότισμα, λίπασμα κτλ.) βάσει συμφωνίας που προσδιορίζει ποιες δαπάνες ανήκουν στον ιδιοκτήτη και ποιες στον κολίγα, και παίρνει ένα ποσοστό της συγκομιδής. Το ποσοστό αυτό παλιά ήταν 50%, αλλά τώρα τελευταία έχει γίνει 60% «και δεν βρίσκεις» (εννούν κολίγα) όπως άκουσα να λένε.

Τα φιστίκια τα μαζεύουν, όπως είπα, με ραβδισμούς, περίπου όπως παραδοσιακά τις ελιές (αν και για τις ελιές έχουν βγει βραχύσωμες ποικιλίες που επιτρέπουν μάζεμα αυτοματοποιημένο, με μηχανήματα). Στρώνουν πανιά από κάτω απ’ τα δέντρα και 3-4 εργάτες μαζί ραβδίζουν τα κλαριά κοντά στους «κούνους», όπως λέγονται τα «τσαμπιά» με τους καρπούς -η λέξη «κούνος» προφανώς βγαίνει από το «κώνος». Το χτύπημα θέλει ρέγουλα και τέχνη, να ρίξεις κάτω τον ώριμο καρπό χωρίς να τραυματίσεις το δέντρο (και χωρίς να πέσουν τα φιστίκια πολύ μακριά, έξω από τα στρωμένα πανιά. Μετά σέρνουν με προσοχή τα πανιά κάτω από άλλο δέντρο, και κάθε τόσο, όταν γεμίζουν, τα αδειάζουν σε τσουβάλια. Φυσικά, το ράβδισμα δεν ρίχνει μόνο ώριμο καρπό, ρίχνει και άγουρα ή τζούφια φιστίκια, ρίχνει και φύλλα. Μετά από κάθε δέντρο, οι εργάτες ίσως κάνουν μια πρώτη διαλογή, πετάνε έξω φύλλα και τέτοια, αλλά αδρομερώς, δεν χασομεράνε σ’ αυτό. Αν το συνεργείο έχει και πιτσιρίκια, μαζεύουν τη χαμάδα, δηλ. τα φιστίκια που έχουν πέσει στο χώμα, έξω από τα πανιά. (Αυτή τη δουλειά την έχω κάνει κι εγώ μικρός -ράβδισμα όχι).

Παρατασιούχα μεζεδάκια

Το ιστολόγιο παρακολουθεί όσο μπορεί τη γλωσσική επικαιρότητα και ένα από τα πάγια καθήκοντά του είναι να καταγράφει νέους όρους, όποτε και όταν αντιλαμβάνεται τη γέννησή τους. Τις μέρες αυτές τα σκουπίδια στοιβάζονται στους δρόμους χωρίς να τα μαζεύει κανείς, διότι απεργούν οι εργαζόμενοι καθαριότητας αφού το Ελεγκτικό Συνέδριο έκρινε αντισυνταγματικές τις αλλεπάλληλες παρατάσεις των συμβάσεών τους με τους Δήμους, αλλά και την πληρωμή των δεδουλευμένων τους. Κι έτσι, έσβησαν οι προοπτικές των παρατασιούχων, δηλαδή των συμβασιούχων εργαζομένων που η σύμβαση εργασίας τους είχε πάρει παράταση.

Περισσότερα για την υπόθεση δεν θα γράψω, τουλάχιστον σήμερα, καταγράφω όμως τη γέννηση του όρου, που δεν θα πρέπει να έχει και πολύ καιρό που φτιάχτηκε -αν έχετε κάποια παλιότερη καταγραφή της, θα με ενδιέφερε. Ο παρατασιούχος φτιάχτηκε πάνω στο πατρόν του συμβασιούχου και βρίσκω ότι είναι οικονομική λύση αν θέλουμε μονολεκτικόν όρο. Να έχουμε τη λέξη στο νου μας όταν κάνουμε την καταγραφή των λέξεων της χρονιάς.

Και προχωράμε στα μεζεδάκια μας.

* Φίλος επισημαίνει τίτλο του δελτίου ειδήσεων του Αντένα την περασμένη Παρασκευή. Με φόντο τον πύργο της φονικής πυρκαγιάς στο Λονδίνο, πέφτουν στη μέση της οθόνης τίτλοι με τα αίτια της φωτιάς: ΕΥΦΛΕΚΤΟ ΜΟΝΩΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ….  ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ

Προφανώς ολιγωρία. Αναρωτιέμαι μηπως το λάθος έγινε από λογισμικό αναγνώρισης φωνής.

* Πάλι από δελτίο ειδήσεωντου Αντένα, την Κυριακή το βράδυ -αυτό το άκουσα εγώ.

Ο δημοσιογράφος είπε «όπως βλέπουμε στις εικόνες, που έχουν επεξεργαστεί, …» διότι πράγματι οι εικόνες είχαν πιξελαρισμένα τα πρόσωπα.

Οι εικόνες δεν έχουν επεξεργαστεί τίποτα. Ο τεχνικός του σταθμού έχει επεξεργαστεί τις εικόνες ή οι εικόνες έχουν υποστεί επεξεργασία.

* Τα άχρηστα εισαγωγικά της εβδομάδας, σε άρθρο της Lifo για έναν αγώνα ποδοσφαίρου μεταξύ Ιταλών και Γάλλων βετεράνων, που έγινε με σκοπό να ενισχυθούν τα θύματα του τρομοκρατικού χτυπήματος στη Νίκαια της Γαλλίας.

Διαβάζουμε λοιπόν ότι

Λίγες ημέρες πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος από την τρομοκρατική ενέργεια που σημειώθηκε το περασμένο καλοκαίρι στην Νίκαια της Γαλλίας, βετεράνοι και παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές της χώρας, «αντιμετώπισαν» σε φιλική αναμέτρηση, ομάδα επιλέκτων από την Ιταλία

Για ποιο λόγο μπήκαν τα εισαγωγικά στο «αντιμετώπισαν»; Δεν τους αντιμετώπισαν; Δεν είναι το ρήμα καθιερωμένο για αθλητικές αναμετρήσεις;

Προσέξτε επίσης το «βετεράνοι και παλαίμαχοι» ποδοσφαιριστές. Όπως λέμε ότι κήρυξαν «μορατόριουμ και εκεχειρία»! Και ως παρωνυχίδα προσέξτε και το άχρηστο κόμμα πριν από το ρήμα «αντιμετώπισαν».

Και ακόμα πιο άχρηστα, έως και παραπλανητικά, είναι τα εισαγωγικά στην καταληκτική πρόταση:

Η φιλική αναμέτρηση διεξήχθη στο χωρητικότητας 36.000 θεατών «Allianz Riviera» και οι Γάλλοι «νίκησαν» τους Ιταλούς με 4-1.

Τι σημαίνουν τα εισαγωγικά στο «νίκησαν»; Δεν νίκησαν τίμια; Ήταν σικέ το ματς; Τι ξέρει ο συντάκτης του άρθρου και δεν το λέει καθαρά;

Λαζαρομεζεδάκια

Σάββατο του Λαζάρου σήμερα. Τα περυσινά αντίστοιχα μεζεδάκια, τα είχα πει «Μεζεδάκια του Λαζάρου», οπότε φέτος που και πάλι το Σάββατο του Λαζάρου πέφτει Σάββατο ο τίτλος αλλάζει ελαφρά.

Και ξεκινάμε με ένα καθυστερημένο πρωταπριλιάτικο. Από το ιστολόγιο μιας Αμερικανίδας αρχαιολόγου, άρθρο για τη συγκλονιστική ανακάλυψη πήλινων πινακίδων με κείμενο στη Γραμμική Β στο κέντρο της Αθήνας, όπου περιγράφεται ένα περίεργο έθιμο των Μυκηναίων, να λένε εξωφρενικά ψέματα την πρώτη μέρα του τέταρτου μήνα. Το όνομα του διευθυντή των ανασκαφών, Ηλίθιος Απριλίου, μετάφραση του April Fool, ίσως να μην ήταν τόσο φανερό για τους μη ελληνόφωνους αναγνώστες.

* Το επόμενο μεζεδάκι δεν είναι φρέσκο, αλλά διατηρεί την αξία του. Τη φωτογραφία την τράβηξε φίλος του ιστολογίου στο Πήλιο τον Οκτώβριο -και αποτελεί παράδειγμα άχρηστων εισαγωγικών, εκτός βέβαια αν ο ιδιοκτήτης έχει κανένα τσιχουάχουα και σαρκάζει.

* Ένα προφορικό, τώρα, που το αναφέρω χωρίς τεκμηρίωση, όπως το είδα σε σχόλιο φίλου.

Ρεπόρτερ του Σκάι είπε «οι γονείς είχαν υποσχεθεί απ’ τον δήμο» (να τους φτιάξει νέο σχολείο).

Πρόκειται για το γνωστό ζητηματάκι με τα αποθετικά ρήματα μέσης φωνής αλλά ενεργητικής διάθεσης. Πολύ συνηθισμένο παράδειγμα είναι οι μετοχές «που διαπραγματεύτηκαν».

Μεζεδάκια του Ευαγγελισμού

Και τα λέμε έτσι διότι γράφονται ανήμερα της 25ης Μαρτίου -αλλά εσείς βεβαίως θα τα διαβάσετε την επόμενη μέρα. Αν θέλαμε να κυριολεκτήσουμε, τα καθαυτό μεζεδάκια της ημέρας είναι ο μπακαλιάρος σκορδαλιά και η παντζαροσαλάτα, για τα λεξιλογικά των οποίων έχουμε μιλήσει μόνο κατά το ένα τρίτο, εδώ.

Και ξεκινάμε με ένα πρωθυπουργικό μεζεδάκι, αλιευμένο από πρόσφατη συνέντευξη τύπου του πρωθυπουργού, που δόθηκε μετά την υπογραφή της προβληματικής (και ήδη, μετά τα γεγονότα των Βρυξελλών, μετέωρης) συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας. Διαβάζουμε λοιπόν ότι: «Κι εκεί η Τουρκία δεσμεύεται να άρει τα προσχώματα που μέχρι στιγμής θέτει, ώστε η επιχείρηση του ΝΑΤΟ να είναι ουσιαστική και αποτελεσματική».

Λέξη «προσχώματα» υπάρχει (αν πολύ συχνότερα χρησιμοποιούμε τις προσχώσεις), όμως εδώ εννοούνται τα «προσκόμματα», τα εμπόδια.

Πρέπει όμως το μαργαριτάρι να χρεωθεί στον Αλέξη Τσίπρα ή σε κάποιον υπεύθυνο της απομαγνητοφώνησης; Χωρίς καμιά διάθεση να κάνω τον δικηγόρο του πρωθυπουργού, νομίζω πως ο ίδιος λέει «προσκόμματα» -ακούστε τον κι εσείς, περίπου στο 12.25 του βιντεακιού, και γνωμοδοτήστε.

Αξίζει ίσως αρθράκι για το συχνό αυτό λάθος, που το έχουμε συζητήσει εδώ κάμποσες φορές (π.χ. το 2010) αλλά προς το παρόν καλόν είναι έστω και εκ των υστέρων οι υπεύθυνοι του πρωθυπουργικού ιστότοπου να κάνουν τη διόρθωση ώστε να μην επισημοποιείται το μαργαριτάρι. Προσκόμματα, είπαμε.

* Ένα φοβερά γουστόζικο ορθογραφικό λάθος σε τουίτ του Κόκκινου 105.5 κάνει λόγο για επιφυλάξεις της Ήπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ (στην ιστοσελίδα το λάθος διορθώθηκε).

Το χαρακτήρισα γουστόζικο επειδή δίνει λαβή για μποστικά λογοπαίγνια, με τα ήπατα αξιώματα και την… κύρωση του ύπατος. Έχουμε και ρίμα: Και είπα της, της ήπατης…

* Λεπτομέρεια ίσως. Φίλος παραπονιέται για τη φράση «Κάτω από την κουβέρτα των φρέσκων κεφαλαίων τα ρήγματα των ελληνικών τραπεζών παραμένουν», από άρθρο του Εκόνομιστ, όπως μεταφράστηκε από συντάκτη του Press Project. Το πρωτότυπο είναι: «But beneath the cushion of fresh capital, cracks remain.»

Εντάξει, εγώ θα έβαζα «κάτω από το μαξιλαράκι» και, κυρίως, «παραμένουν ρωγμές» -τα ρήγματα παραείναι μεγάλα.

Οι Βρυξέλλες λοιπόν…

Άλλο άρθρο θα ανέβαζα σήμερα, ένα επετειακό για την επανάσταση του 1821, μια και μεθαύριο έχουμε την επέτειο. Όμως το ιστολόγιο, όσο κι αν δεν παρακολουθεί δουλικά την επικαιρότητα, δεν είναι έξω του κόσμου τούτου -κι έτσι δεν θα μπορούσα να μην αφιερώσω άρθρο στο μακελειό των Βρυξελλών, παρόλο που το έχουμε ήδη συζητήσει με τα σχόλιά μας στο χτεσινό άρθρο.

Δυστυχώς, την αμηχανία και την απόγνωση θα μοιραστώ μαζί σας, μπροστά σ’ αυτό το καινούργιο τυφλό χτύπημα. Ούτε απάντηση έχω, ούτε μαγικές συνταγές, ούτε βολικές ρετσέτες που να ρίχνουν το φταίξιμο κάπου και να ξεμπερδεύουν. Μερικές αμήχανες σκέψεις θα διαβάσετε λοιπόν και μακάρι με τα σχόλιά σας να με φωτίσετε κι εμένα.

Το χτεσινό διπλό χτύπημα, στο αεροδρόμιο Ζάβεντεμ των Βρυξελλών και σε σταθμό του μετρό, είχε πάνω από 30 νεκρούς και περίπου 190 τραυματίες. Τα αεροδρόμια είναι χώροι που φυλάσσονται, αλλά κυρίως με στόχο να εξασφαλιστεί η ασφάλεια των πτήσεων. Ως τώρα, σε κανένα αεροδρόμιο χώρας της ΕΕ δεν υπήρχε έλεγχος κατά την είσοδο στον χώρο των αναχωρήσεων. Στην αίθουσα αναχωρήσεων του «Ελευθέριος Βενιζέλος», για παράδειγμα, αλλά και του Ρουασί ή του Μαλπένσα ή του Χίθροου, μπαίνει όποιος θέλει, χωρίς τον παραμικρό έλεγχο -και μάλιστα μπαίνει άλλοτε τρέχοντας, άλλοτε μπουλουκηδόν κι άλλοτε κουβαλώντας αναρίθμητα μπαγκάζια και παρασυμπράγκαλα. Φοβάμαι ότι αυτό θα αλλάξει σύντομα και θα εγκατασταθούν μηχανήματα με ακτίνες και πριν από το τσεκ-ιν, όπως (μου λένε ότι) γίνεται στο Τελ Αβίβ, στην Κωνσταντινούπολη ή στη Μόσχα.

Οι σταθμοί του μετρό είναι χώροι πιο δυσκολοφύλαχτοι, επειδή είναι πάρα πολλοί, με πολλές εισόδους και εξόδους, με εξαιρετικά μεγάλο συνωστισμό βιαστικών ανθρώπων στις ώρες αιχμής. Δεν ξέρω να υπάρχει πουθενά έλεγχος στις εισόδους, αν και μια φίλη με πληροφόρησε ότι μηχανήματα με ακτίνες υπάρχουν στο μετρό της Σαγκάης.

Και επειδή σε μιαν ανοιχτή κοινωνία στις μεγάλες πόλεις υπάρχουν πολλά σημεία στα οποία μαζεύεται πολύς κόσμος -πλατείες, θέατρα, συναυλιακοί χώροι, γήπεδα ποδοσφαίρου- η κατακόρυφη αύξησης της αστυνόμευσης έχει όρια πέρα από τα οποία θα οδηγήσει σε ασφυξία ή και ακύρωση των δραστηριοτήτων που θέλει να διασφαλίσει. Έχει επίσης δυσβάστακτο κόστος στην ποιότητα ζωής, αλλά και οικονομικό κόστος έχει. Όχι, δεν μπορεί να είναι αυτή η λύση.

Ποια είναι όμως; Εδώ σηκώνω τα χέρια ψηλά.

Πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σκοινιά;

Όπως κάθε δεύτερη Τρίτη, κανονικά σήμερα ήταν να βάλω την επόμενη συνέχεια από το αυτοβιογραφικό αφήγημα του πατέρα μου, αλλά η επικαιρότητα με κάνει να το αναβάλω (μάλλον) για αύριο.

Χτες το πρωί, ένα καρυδότσουφλο που μετέφερε δεκάδες πρόσφυγες από τη Συρία προσάραξε σε βραχώδη παραλία πολύ κοντά στην πόλη της Ρόδου και βυθίστηκε μπροστά στα μάτια των περαστικών -παρά την άμεση παροχή βοήθειας, ένας άντρας, μια γυναίκα κι ένα παιδί βρήκαν τον θάνατο. Προχτές είχαμε το χειρότερο ναυάγιο του αιώνα στη Μεσόγειο, όταν στα ανοιχτά της Λιβύης βυθίστηκε σκάφος που μετέφερε ίσως και 900 πρόσφυγες -διασώθηκαν ελάχιστοι, κάτω από τριάντα. Και καθώς γράφω αυτές τις γραμμές, άλλα δυο σκάφη έχουν εκπέμψει σήμα κινδύνου, πάλι στα ανοιχτά της Λιβύης -κάπου 400 άνθρωποι κινδυνεύουν.

Καθώς μπήκε η άνοιξη και τα νερά καλοσύνεψαν, ξανάρχισαν πυκνά τα δρομολόγια των δουλεμπορικών από την Τουρκία και τη Λιβύη. Εκατομμύρια είναι οι πρόσφυγες των πολέμων που στοιβάζονται έξω από το κατώφλι της Ευρώπης, μηδαμινές οι δυνατότητες νόμιμης διέλευσης της Μεσογείου, αμείλικτη η προσφορά και ζήτηση ανεβάζει τις τιμές, βουλώνει στόματα, κλείνει μάτια.

Όταν τις προηγούμενες εβδομάδες τα δουλεμπορικά είχαν μπορέσει να ξεφορτώσουν κακήν κακώς αλλά σώους τους επιβάτες τους στην Κω, στη Γαύδο, στη Χίο, τη Λέσβο και άλλα ελληνικά νησιά, κάποιοι αχαρακτήριστοι πολιτικάντηδες σαν τον Άδωνη Γεωργιάδη είχαν βγει στα κεραμίδια και κατηγορούσαν την αρμόδια υπουργό Τασία Χριστοδουλοπούλου, ότι με την ανοχή που επιδεικνύει έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε πόλο έλξης των προσφύγων (που τους αποκαλούν λαθρομετανάστες).

Και πάλι για το φρούτο (ή τα φρούτα) απ’ τη Συρία

Ανοίγουμε τη βδομάδα της ραστώνης με ένα άρθρο ραστωνιάρικο, αφού είναι επανάληψη παλιότερου. Το ξαναδημοσιεύσω αφενός επειδή είχαμε πρόσφατα τη συζήτηση για κορόμηλα και συναφή, και αφετέρου επειδή, καλοκαίρι είναι, είχατε πει ότι καλό είναι να κερνάμε κανα φρουτάκι πότε-πότε.

Το παλιό εκείνο άρθρο ήταν ελαφρώς γρουσούζικο, μια και έτυχε να δημοσιευτεί τη μέρα που έγινε η φονική και καταστροφική έκρηξη στο Μαρί της Κύπρου, όπου ήταν αποθηκευμένα εκρηκτικά που αρχικά προορίζονταν για τη Συρία. Από τότε βέβαια, και η Κύπρος και πολύ περισσότερο η Συρία έχουν τραβήξει κι άλλα πολλά -αλλά ας μείνουμε στα φρούτα.

Η φωτογραφία που συνοδεύει το σημερινό άρθρο είναι καινούργια, πάντως, την έβγαλα τις προάλλες, αλλά το πιάτο δεν έχει μόνο «φρούτα από τη Συρία», αλλά και μούρα, κάτω αριστερά, όπως και κάτι μπέρια πάνω δεξιά. Βασικά να τα φάω ήθελα, και δεν κάνω ταξινομικές διακρίσεις.

Στη σημερινή αναδημοσίευση, έχω εμπλουτίσει το παλιό μου άρθρο με μερικά πράγματα που τα έβαλα εκ των υστέρων, όταν συμπεριέλαβα το άρθρο σε κεφάλαιο του βιβλίου «Οπωροφόρες λέξεις«.

Λοιπόν, το φρούτο -ή τα φρούτα;- από τη Συρία:

Μια από τις πιο παλιές πόλεις του μεσογειακού χώρου που κατοικούνται συνεχώς από την αρχαιότητα ως τα σήμερα, είναι κι η Δαμασκός, η πρωτεύουσα της Συρίας. Δαμασκός στα ελληνικά, Ντιμάσκ αλ-Σαμ στα αραβικά, Damas στα γαλλικά, πόλη που κάποτε ήταν ζηλευτή για τα πλούτη της και είχε δώσει τ’ όνομά της σε ένα σωρό περιζήτητα προϊόντα της, όπως είναι το δαμάσκο ύφασμα, πολύχρωμο μεταξωτό με αργυρά και χρυσά νήματα (damask στα αγγλικά),  ή το δαμασκηνό σπαθί, φτιαγμένο με μια ιδιαίτερη τεχνική (πλέγμα από ράβδους σίδερου και ατσαλιού). Αλλά εδώ δεν κάνουμε γεωγραφία· ταξιδεύουμε στον κόσμο των οπωρικών, και το κεφάλαιο αυτό είναι αφιερωμένο στο φρούτο από τη Δαμασκό, το δαμάσκηνο.

Είναι όμως ένα φρούτο το δαμάσκηνο ή μια οικογένεια; Τι γίνεται με τα κορόμηλα; Με τις μπουρνέλες ή βανίλιες; Πρόκειται για ποικιλίες που προέρχονται από πολύ συγγενικά δέντρα· εδώ θα τα εξετάσουμε όλα μαζί, και τα μοβ ελλειψοειδή μεσαίου μεγέθους  (τα δαμάσκηνα), και τα μικρά στρογγυλά πράσινα ή κόκκινα ή κίτρινα (τα κορόμηλα), και τα μεγάλα στρογγυλά μοβ ή κίτρινα (μπουρνέλες ή βανίλιες). Στη φωτογραφία, πέρα από τα μούρα και τα μπέρια, έχουμε τα εξής δαμασκηνοειδή: αριστερά τις (πράσινες) ρεγκλότες, πιο πάνω μια ποικιλία δαμάσκηνα που τα λένε κβετς (quetsche) εδώ στη Λοθαριγγία, αλλά νομίζω πως είναι πολύ παρόμοια με τα σκοπελίτικα. Βέβαια, δαμάσκηνα είναι και εκείνα κάτω δεξιά, που εδώ τα λένε «προεδρικά» (ποικιλία President), ενώ στο κέντρο είναι δυο μπουρνέλες, και δεξιά, τα κίτρινα, είναι μιραμπέλες, που κι αυτά είναι ποικιλία της Λοθαριγγίας, αν και πολύ όμοια με τα πράουστα της Σαμοθράκης. Παναπεί, τα φρούτα απ’ τη Συρία έχουν πολλές ποικιλίες και πολλά ονόματα.

Προσεπτεμβριανά μεζεδάκια

Τελευταία μέρα του Αυγούστου σήμερα, από αύριο Σεπτέμβρης που προμηνυόταν θερμός στο εσωτερικό μέτωπο αλλά υπάρχει σοβαρός φόβος ν’ αποδειχτεί καυτός στη γειτονιά μας, με τα σύννεφα του πολέμου να μαζεύονται πάνω από τη Συρία, καθώς οι ΗΠΑ και η Γαλλία φαίνονται αποφασισμένες να χτυπήσουν, ακόμα και χωρίς απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Προς το παρόν, εύχομαι να αποφευχθεί η καταστροφική αυτή κίνηση, αν και δεν το ελπίζω. Αλλά πίσω στα μεζεδάκια μας, που ευνόητο είναι να ονομαστούν ‘προσεπτεμβριανά’.

Στα άρθρα του βετεράνου Άγγλου δημοσιογράφου Ρόμπερτ Φισκ για τη Συρία βρίσκει κανείς μια λογική φωνή που λέει τα αυτονόητα, και σε ένα από τα άρθρα αυτά ψάρεψα το πρώτο σημερινό μεζεδάκι. Σε χτεσινό άρθρο, ο Φισκ χαρακτηρίζει ηλίθιο τον επικείμενο πόλεμο. Σύμφωνα με τη μετάφραση που δημοσιεύεται στο Βήμα: η επικείμενη επίθεση στη Συρία είναι κάτι που όλοι μας πλέον πρέπει να «καταπιούμε» ως γεγονός, παρά το ότι θα πρόκειται για τον πιο ανόητο πόλεμο που έχει διεξάγει η Δύση στη σύγχρονη ιστορία της. Οι πύραυλοι Κρουζ που θα πλήξουν μια από τις αρχαιότερες πόλεις του κόσμου [σ.σ. εννοεί τη Δαμασκό] δεν έχει να κάνει με το θέμα της Συρίας. Τελικά ίσως είναι καλύτερο να διαβάσετε το πρωτότυπο άρθρο, διότι η «μετάφραση» στο Βήμα είναι συντομευμένη, αφυδατωμένη και άτεχνη, και έχει και τη συνήθη χοντράδα, το «έχει διεξάγει». Ειδικά στον παρακείμενο, τα’χουμε ξαναγράψει αυτά, δεν χωράει αμφιβολία, διαρκής τύπος ΔΕΝ μπαίνει, ή θα πείτε «έχει διεξαγάγει» ή, οι τολμηρότεροι ή οι Κύπριοι, «έχει διεξάξει».

Με αφορμή τη Συρία και το επόμενο. Έλληνας συγγραφέας και υποψήφιος βουλευτής (του Πασόκ) δημοσίευσε στο έως εχτές ανοιχτό προφίλ του στο Φέισμπουκ την εξής βαρυσήμαντη πολιτική ανάλυση: Η επικείμενη εισβολή στη Συρία θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Όλα τα άλλα είναι π@@@@ες μπλε.  Πέρα από το ότι, απ’ όσο ξέρουμε, δεν επίκειται εισβολή στη Συρία (εκτός αν ο Θ.Χ. ξέρει κάτι παραπάνω), με ενοχλεί πολύ η περιττή αθυροστομία έστω και με φερετζέ. Μια βρισιά για να δικαιώνεται πρέπει να είναι εύστοχη -κι εδώ, θα το κρίνετε κι εσείς, δεν νομίζω πως είναι.

Γουστόζικο τυπογραφικό λαθάκι σε άρθρο του Βήματος πριν από μερικές μέρες: Η κινητικότητα θετικό εργαλείο για καλύτερη οξοποίηση του εργατικού δυναμικού, κι άντε να μην πάει ο νους σου στο κακό. Υπεύθυνος για το λάθος είναι ο καινούργιος διορθωτής του Βήματος, κάποιος κ. Σπελ Τσέκερ. Πράγματι, αν γράψετε στο Γουόρντ «αξοποίηση» και το περάσετε από αυτόματον ορθογραφικό έλεγχο, η λύση που σας προτείνει το πρόγραμμα δεν είναι «αξιοποίηση» αλλά «οξοποίηση» (ο αλγόριθμός του μάλλον προκρίνει τις λύσεις με ίδιο αριθμό γραμμάτων, διότι προφανώς δεν παίρνει υπόψη του συχνότητα των λεκτικών τύπων).

Το λάθος δεν θα το βρείτε πια στη σελίδα του Βήματος, αφού το σχετικό άρθρο έχει τροποποιηθεί και διορθωθεί, αλλά, όπως συχνά συμβαίνει, η παλιά εκδοχή έχει αναπαραχθεί σε άλλους ιστότοπους, οπότε το εργατικό δυναμικό δεν έχει διαφύγει τον κίνδυνο της οξοποίησης!