Σε ποιους αρέσει η τηλεργασία;

Από τα μέσα Μαρτίου τηλεργάζομαι. Αντί να πηγαίνω στο γραφείο κάθε πρωί, μένω στο σπίτι και κάνω τη δουλειά μου μέσω υπολογιστή.

Επιφανειακά, ο τρόπος που κάνω τη δουλειά μου ελάχιστα έχει αλλάξει. Η εικόνα που βλέπω στην οθόνη του λάπτοπ μου είναι ίδια με εκείνην που είχα όταν δούλευα από τον επιτραπέζιο υπολογιστή του γραφείου, μόνο μικρότερη σε διαστάσεις. Στην αρχή, η απόκριση από το δίκτυο VPN ήταν αισθητά πιο αργή σε σύγκριση με το γραφείο, αλλά τώρα κάτι έκαναν και βελτιώθηκε πολύ. Όταν απορροφιέμαι από τη δουλειά δεν διακρίνω καμιά διαφορά.

Από κάμποσες απόψεις, η τηλεργασία βολεύει πολύ. Δεν αναγκάζομαι να βγω από το σπίτι το πρωί με το κρύο ή τη βροχή, ούτε να σκεφτώ τι θα φορέσω, μπορώ να δουλέψω με τις παντόφλες και τις φόρμες. Με βολεύει ακόμα αν έχω κάποια δουλειά στο σπίτι ή περιμένω κανένα δέμα ή αν θέλω να πεταχτώ κάπου κοντά. Μόλις έρθει η ώρα για το σχόλασμα, αποσυνδέομαι από το δίκτυο -και βρίσκομαι ως διά μαγείας στο σπίτι μου, με μια κούπα καφέ στο χέρι χωρίς να υποστώ το μποτιλιάρισμα της βραδινής επιστροφής.

Είναι η φύση της δουλειάς μου τέτοια, η μετάφραση εννοώ, που εύκολα πολύ μετατρέπεται ώστε να εκτελεστεί εξ αποστάσεως. Άλλοι, συνάδελφοι ή γνωστοί, που η δουλειά τους περιλαμβάνει αρκετή συνεννόηση με άλλους, μου λένε ότι έχουν διάφορα προβλήματα -η συνεννόηση είναι πιο δύσκολη όταν γίνεται μέσα από μέιλ ή διάφορες συσκευές βιντεοκλήσης παρά στην άμεση επαφή, κι έτσι γίνονται περισσότερες παρανοήσεις και λάθη.

Τηλε-

Συζητούσα με έναν φίλο και μου λέει «Πάντως, δεν έχω καμιά αμφιβολία για το ποιες θα είναι οι λέξεις της χρονιάς. Ο κορονοϊός πρώτος, και «καραντίνα» και «ευπαθείς ομάδες» μετά».

Ε, τουλάχιστον για την πρώτη θέση η πρόβλεψη μοιάζει αυτονόητη, έτσι ανεξίτηλα που έχει σφραγίσει τη ζωή μας ο αφιλότιμος ο κορονοϊός, αν και για τις υπόλοιπες θέσεις της κατάταξης φοβάμαι πως είναι ακόμα πολύ νωρίς.

Από την άλλη, ένα πρόθεμα που θα ακουστεί πολύ φέτος είναι το πρόθεμα του τίτλου. Και επειδή διαγωνισμός για προθέματα δεν μπορεί να γίνει, ας του αφιερώσουμε το σημερινό άρθρο.

Το τηλε- είναι ένα πρόθεμα που ακούγεται πολύ στη σημερινή κρίση. Ο πρωθυπουργός επικοινώνησε με τηλεδιάσκεψη με τον Αλέξη Τσίπρα και τους ηγέτες των άλλων πολιτικών κομμάτων, ενώ με τηλεδιάσκεψη γίνονται και οι συνελεύσεις κάθε λογής φορέων και σωμάτων: έτσι επικοινώνησε η UEFA με τις ευρωπαϊκές ομοσπονδίες ποδοσφαίρου, έτσι οι αρχηγοί κρατών της ΕΕ, το ίδιο και η συνεδρίαση Μέρκελ-Μακρόν-Ερντογάν για το προσφυγικό (φαίνεται δεν θα ειχαν τέταρτη σύνδεση γι’ αυτό και δεν εκλήθη ο κυρίως ενδιαφερόμενος, ο Έλληνας πρωθυπουργός).

Φυσικα, τηλεδιασκέψεις γίνονταν και παλιότερα -για παράδειγμα, η συνεδρίαση του Ελληνικού Δικτύου Ορολογίας, στο οποίο συμμετέχω, γίνεται με τηλεδιάσκεψη από τέσσερις αίθουσες σε Αθήνα, Λευκωσία, Βρυξέλλες και Λουξεμβούργο, αφού θα ήταν απαγορευτικό το κόστος να βρεθούν τόσοι άνθρωποι στον ίδιο χώρο. Αλλά με την πανδημία το βασικό πρόβλημα δεν είναι πια το κόστος κι έτσι όλες οι συναντήσεις κορυφής, τουλάχιστο στην Ευρωπη, γίνονται εξ αποστάσεως, εξ ου και το τηλε-.