Το άρθρο αυτό το έγραψα πριν από εφτά περίπου χρόνια για το περιοδικό των Ελλήνων του Λουξεμβούργου. Εδώ πρόσθεσα το κομμάτι από τα Άπαντα του Τριανταφυλλίδη για την ελληνογερμανική φοιτητική αργκό. Κάποια πράγματα απ’ αυτά που γράφω, τα έχω επαναλάβει σε άλλα κείμενά μου, το ξέρω.
Στο προηγούμενο σημείωμα είχαμε μιλήσει για τις ελληνοαραβικές γλωσσικές δοσοληψίες, σκέφτηκα όμως ότι είναι κάπως οξύμωρο να ασχολούμαστε με τα μακρινά, χωρίς να έχουμε καλύψει (γλωσσικώς εννοώ) τα διπλανά μας, εδώ στο Λουξεμβούργο που ζούμε. Αλήθεια, ποιά είναι η ετυμολογία του Λουξεμβούργου; Η ελληνική μορφή του ονόματος παραπέμπει βέβαια στην πολυτέλεια ή στο φως, αλλά σφαλερά –οι ντόπιοι άλλωστε το λένε Letzebuerg. Το όνομα ανάγεται σε ένα ερειπωμένο ρωμαϊκό κάστρο, πάνω στο βράχο του Μποκ, που το αγόρασε ο κόμης Σιγεφρείδος το 963, και ονομαζόταν Lucilinburhuc. Και στο μεν δεύτερο συνθετικό του ονόματος πολλοί θα αναγνωρίσουν το –burg, και σωστά, αλλά στο πρώτο πιο δύσκολα θα φανεί το παλαιογερμανικό luzel που οδήγησε, μεταξύ άλλων, στο σημερινό αγγλικό little. Μικρό, επομένως, το Λουξεμβούργο, που αν θέλαμε να το εξελληνίσουμε θα μπορούσαμε να το μεταφράσουμε Καστράκι.
