Μινιανασχηματισμένα μεζεδάκια

Ανασχηματισμένα τα είχα πει αρχικά, αφού προχτές έγινε ο μικρός έστω ανασχηματισμός της κυβέρνησης μετά τις παραιτήσεις λόγω επιδόματος ενοικίου. Ωστόσο, διαπίστωσα ότι τον ίδιο τίτλο τον έχουμε χρησιμοποιήσει άλλες δυο φορές, το 2013 και το 2016, για άλλους ανασχηματισμούς, τούτης και της προηγούμενης κυβέρνησης. Και για να μην τριτώσει ο ίδιος τίτλος, και αφού σε καναδυο δελτία άκουσα να χαρακτηρίζεται «μίνι ανασχηματισμός» ο προχτεσινός, είπα να πλάσω μια λέξη, «μινιανασχηματισμένα». Δεν μου φαίνεται βέβαια και πολύ σόι ο σχηματισμός της λέξης, αλλά πώς αλλιώς θα πιάσουμε τα 5 εκατομμύρια λέξεις;

Θα μπορούσα ίσως να τα πω και «κουβελικά» μεζεδάκια, αφού από τις νέες παρουσίες στην κυβέρνηση αυτή που μονοπώλησε τις συζητήσεις ήταν η τοποθέτηση του Φώτη Κουβέλη στη θέση του αναπληρωτή υπουργού Άμυνας (στη θέση του Δ. Βίτσα, που μετακινήθηκε στο υπουργείο μεταναστευτικής πολιτικης στη θέση του Γ. Μουζάλα).

Και βέβαια, επειδή ο κ. Κουβέλης, ως επικεφαλής της ΔΗΜΑΡ είχε πάρει μέρος στη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου για έναν χρόνο, και τότε είχαν ειπωθεί και σκληρά λόγια, πολλοί βρηκαν και πρόβαλαν παλιές τοποθετήσεις Συριζαίων εναντίον Κουβέλη, ή το αντίστροφο, ενώ πολύ κυκλοφόρησε το τιτίβισμα που βλέπετε αριστερα, από τον Μάιο του 2012, πριν ακόμα από τις πρώτες εκλογές.

Πολιτικά σχόλια δεν κάνουμε σήμερα, εγω τουλάχιστον, οπότε απλώς θα επισημάνω το «δεν την νοούμαι» που μάλλον είναι «δεν τη νοούμε» εννοώντας «δεν την κατανοούμε» ή «δεν τη διανοούμαστε». Μπορεί επίσης να ήθελε να γράψει «δεν τη διανοούμαι».

Συζητήθηκε επίσης κάτι που ανάρτησε η κ. Μαρία Κουβέλη, κόρη του νέου υπουργού, στον τοίχο της στο Φέισμπουκ.

Δεν παρακολουθώ τις δημοσιεύσεις της, αλλά υποθέτω ότι δεν ανεβάζει συνταγές κάθε μέρα, άρα η ανάρτηση ισοδυναμεί, εμμέσως πλην σαφώς (ένα κλισέ τη μέρα…) με την προτροπή «Ξίδι!» με την οποία δηλώνουμε περιφρονητική αδιαφορία για τον θυμό κάποιου -δεν με νοιάζει που θύμωσε, ας πιει ξίδι να του περάσει.

Ενδεικτικό ειναι ότι σε δύο διαφορετικές ηλεπαρέες όπου συζήτησα την ανάρτηση αυτή, και στις δύο η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από την ορθογραφία της λέξης ξίδι.

Η κ. Κουβέλη χρησιμοποιεί την παλιά ορθογραφία, που δεν έχει ετυμολογική βάση. Γράφουμε ξίδι όχι από μανία απλοποίησης αλλά επειδή η λέξη σχηματίστηκε από το όξος -> οξίδιον -> ξίδι, και όχι απο το οξύς. Για τον ιδιο λόγο γράφουμε και ξινός, όχι ξυνός. Ωστόσο, δεν γράφουμε «οξίδιο» στη χημεία, ίσως επειδή οι τύποι αυτοί (οξείδιο, οξειδωση κτλ.) εχουν καθιερωθεί πια με -ει-. Δεν γράφουμε, εννοώ εμένα και το ΛΚΝ. Ο Μπαμπινιώτης προτείνει οξίδιο, οξίδωση, οξιδώνω. Πάντως υπήρχε και γραφη «οξείδιον» στα ελληνιστικά χρόνια.

Ποιοι ήταν οι «όλοι εναντίον του Μάνου Χατζιδάκι»;

Προχτές είχαμε την επέτειο της γέννησης του μεγάλου Μάνου Χατζιδάκι -γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1925· αν ζούσε ακόμα, θα ήταν 91 χρονών, όσο και ο άλλος μεγάλος, ο Μίκης, που γεννήθηκε τρεις μήνες νωρίτερα. Ζει και ο Μάνος, αλλά μέσα από το έργο του.

Και το πόσο έντονα ζει το είδαμε προχτές, όταν, με αφορμή ακριβώς την επέτειο της γέννησης του Μ.Χ., γέμισε η μπλογκόσφαιρα με αναφορές στην ιστορική διένεξη του Μάνου Χατζιδάκι με την Αυριανή και με σκαναρισμένες εικόνες ενός φύλλου της Αυριανής του 1987, στο οποίο διάφοροι πολιτικοί της εποχής καταφέρονταν εναντίον του Μάνου Χατζιδάκι. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν σχεδόν ξεχαστεί μέσα στα σχεδόν τριάντα χρόνια που έχουν περάσει, αρκετοί έχουν εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο, κάποιοι όμως συμμετέχουν ακόμα στην πολιτική ζωή.

Δεν θέλω να το παινευτώ, αλλά το ιστολόγιο συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό σε αυτήν την αναδρομή. Θέλω να πω, πρόπερσι, με την ευκαιρία των 20 χρόνων από τον θάνατο του Μάνου Χατζιδάκι είχα γράψει ένα άρθρο για τη σύγκρουσή του με τον αυριανισμό, το οποίο συνοδευόταν από σκαναρισμένα αποκόμματα σελίδων της Αυριανής από το αρχείο μου. Τις σκαναρισμένες αυτές σελίδες (παράδειγμα) τις είδα να κυκλοφορούν ευρύτατα προχτές στα κοινωνικά μέσα, πράγμα βέβαια που καθόλου δεν μ’ ενοχλεί, αφού δεν είχα σκοπό να διεκδικήσω την αποκλειστικότητα (κάποιοι βάζουν υδατογράμματα στις ‘αποκλειστικότητές’ τους, αλλά εγώ ούτε ξέρω πώς γίνεται ούτε θα το έκανα κι αν ήξερα)

Ωστόσο, διαπίστωσα ότι στην αναπαραγωγή αυτών των σκαναρισμένων σελίδων και στον επικριτικό σχολιασμό των δηλώσεων έγινε μια αδικία, στην οποία συνέβαλα άθελά μου κι εγώ -γι’ αυτό και γράφω το σημερινό άρθρο, για να την επανορθώσω.

Δικομματικά μεζεδάκια

Για μια φορά, η επιλογή του τίτλου για το καθιερωμένο σαββατιάτικο άρθρο με θέματα ποικίλης ύλης δεν με δυσκόλεψε καθόλου, αφού η χώρα πέρασε από τρικομματική κυβέρνηση σε δικομματική μετά την απόφαση της ΔΗΜΑΡ να αποσύρει τους υπουργούς της από την κυβέρνηση (και τα στελέχη της από θέσεις Γ.Γ. σε υπουργεία). Την απόφαση αυτή μπορούμε να τη συζητήσουμε στα σχόλια, εγώ πάντως την παρατηρώ με ενδιαφέρον -αν μη τι άλλο, το θετικό της κίνησης του Φ. Κουβέλη είναι πως έδειξε ότι υπάρχουν και όρια. Σε λιγότερο σοβαρό επίπεδο, έχω να πω ότι στα κοινωνικά μέσα δεν ήταν πολλές οι αναφορές σε λογοπαίγνια του τύπου «έκανε τα τρία δύο».

Το κακό είναι πως τα σημερινά δικομματικά μας μεζεδάκια είναι και λιγοστά -δεν είχα καθόλου καιρό για δικτυοπλοΐα και μαργαριταλιεία αυτή τη βδομάδα, δεν στείλατε τίποτα κι εσείς, που άλλες φορές με εφοδιάζετε με εξαιρετικής ποιότητας αλιεύματα, οπότε η συγκομιδή μας είναι μάλλον φτωχική. Δεν πειράζει, το καλοκαίρι επιβάλλεται ελαφρότερο διαιτολόγιο.

Την αλήθεια για τον νέο φορέα που προτείνεται να αντικαταστήσει την ΕΡΤ, την αποκάλυψε ο δαιμόνιος συντάκτης που φτιάχνει τα πρωτοσέλιδα στην Ελεύθερη ‘Ωρα. Το όνομα «νέριτ» λοιπόν δεν είναι τυχαίο, σημαίνει, λέει η εφημερίδα, «αναμμένη επτάφωτη λυχνία» στα εβραϊκά. Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί μπήκε αυτό το ελαφρώς αταίριαστο «Ιντερνέτ» στον τίτλο, ήταν δάκτυλος του διεθνούς σιωνισμού!

Μη με ρωτήσετε αν όντως σημαίνει κάτι τέτοιο το «νέριτ» στα εβρέικα, διότι δεν ξέρω τη γλώσσα. Ξέρω μόν0 ότι η επτάφωτη λυχνία λέγεται «Μενορά», λέξη που, όπως είχαμε συζητήσει παλιότερα, είναι ομόρριζη με τον μιναρέ. Ξέρω επίσης ότι σε πολλές σημιτικές γλώσσες το αρχικό μ- δεν ανήκει πάντοτε στο καθαυτό θέμα, μπορεί να είναι δηλωτικό παρακειμένου ή γενικά δευτερογενές. Η ρίζα ναρ, νουρ είναι η φωτιά, το φως, αλλά σταματάω γιατί δεν μ΄αρέσει να μιλάω για πράγματα που δεν ξέρω.

* Ομολογία ότι το ΠΑΣΟΚ άγεται και φέρεται από τους μεγαλοεκδότες. Όπως δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο της «Κίνησης των 75» του ΠΑΣΟΚ, ο Μ. Καρχιμάκης στην ομιλία του στο Πολιτικό Συμβούλιο το είπε καθαρά: «Ο Σαμαράς πιστεύει ότι είμαστε εκδοτικοί, υποχωρητικοί και εκβιαζόμενοι και γι’ αυτό τα κάνει». Εκτός βέβαια αν εννοούσε «ενδοτικοί».

* Τον Σπελ Τσέκερ δεν τον βάζουμε στα κύρια ονόματα, αλλιώς μας βγάζει απρόβλεπτα πράγματα, όπως π.χ. το όνομα της ευρωβουλευτίνας Άννυς Ποδηματά, που το μετέτρεψε σε «Ποδήματα» (πρώτη επιλογή διόρθωσης που προτείνει) τις προάλλες στο tvxs.

* Ένα πρόβλημα με τις αναδημοσιεύσεις στο Διαδίκτυο είναι πως, αν ο συγγραφέας του αρχικού κειμένου αντιληφθεί εκ των υστέρων ένα λάθος του και το διορθώσει, το λάθος παρ’ όλ’ αυτά δεν εξαλείφεται αφού το άρθρο έχει αναδημοσιευτεί σε πολλούς άλλους ιστότοπους. Κάτι τέτοιο έπαθε χτες ο καθηγητής Γ. Γιατρομανωλάκης, ο οποίος, στο άρθρο με το οποίο σχολιάζει την αποχώρηση Κουβέλη, από παραδρομή έγραψε «Δημηρούλης» (φιλόλογος, επίσης καθηγητής Πανεπιστημίου) αντί «Παπαδημούλης»: Στην πόρτα στεκόταν ο αρχαγγελικός σύντροφος Δημηρούλης. Τον χαιρέτισε και του είπε, «Είδες πού σου τα λέγαμε; Σε πέταξαν σαν στυμμένη λεμονόκουπα. Πέρνα μέσα». Το λάθος το επισήμαναν και κάποιοι αναγνώστες σε σχόλιά τους, και τελικά διορθώθηκε στην πηγή, αλλά είχαν προφτάσει να το αναδημοσιέψουν άλλοι ιστότοποι.