Σάλος έχει ξεσπάσει για το εξώφυλλο του περιοδικού Φόκους, με την Αφροδίτη της Μήλου που έχει υψωμένο το μεσαίο δάχτυλο. Κι αν στη μπλογκόσφαιρα είδα, πέρα από τις συνήθεις υστερίες, και κάμποσο ήρεμο και ψύχραιμο σχολιασμό (π.χ. στου Ροΐδη ή στου Καλτσόβρακου), δεν μπορώ να πω το ίδιο για τις δηλώσεις του Προέδρου της Βουλής, ο οποίος έκανε διάβημα στον Γερμανό πρέσβη (!) κάτι που σε μένα προσωπικά θυμίζει μάλλον την αντίδραση αξιωματούχου ισλαμικής χώρας όταν βλέπει γελοιογραφία του Μωάμεθ σε ευρωπαϊκό έντυπο.
Φυσικά, το αποκορύφωμα των δηλώσεων Πετσάλνικου είναι το απόσπασμα για το ποιος έχει πιο μεγάλα τα πολιτιστικά επιτεύγματα:
Αυτή η μικρή Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων, με τις αδυναμίες της, τα λάθη μας, τα προηγούμενα 40 χρόνια για παράδειγμα τιμήθηκαν 2 συμπατριώτες με το βραβείο Νόμπελ. Μήπως αυτά τα 40 χρόνια, η τεράστια Γερμανία των 85 εκατομμυρίων γέννησε κανένα καινούριο Μπετόβεν και δεν το γνωρίζουμε;
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 