Τα ονομάζω έτσι, θα το καταλάβατε, επειδή καθώς θα τα διαβάζετε θα εξελίσσεται στη Βουλή η συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε η αξιωματική αντιπολίτευση -αυτός είναι ο επίσημος όρος, κι ας λέμε πολλές φορές «πρόταση μομφής».
Θα μπορούσα να τα ονομάσω και «Μεζεδάκια δυσπιστίας», αλλά τον τίτλο αυτό τον έχω ήδη χρησιμοποιήσει το καλοκαίρι του 2018 για ανάλογη πρόταση δυσπιστίας (ή ίσως αντίθετη, αφού τότε την πρόταση την είχε καταθέσει ο σημερινός πρωθυπουργός).
Σκέφτηκα επίσης να βάλω κι έναν τίτλο «Μεζεδάκια μετά την Ελπίδα», αλλά καλύτερα να μη θυμίζω οικεία κακά σε όσους έμειναν 20 ώρες στο αυτοκίνητο ή πέντε μέρες χωρίς ρεύμα. (Κι ένας άλλος τίτλος, που πιο πολύ θα ταίριαζε σε άλλου είδους άρθρο: Μεταξύ ελπίδας και δυσπιστίας). 
Πάντως, αφού η διαδικασία της πρότασης δυσπιστίας άρχισε χτες το βράδυ, τα μεζεδάκια της σημερινής πιατέλας δεν είναι αντλημένα από τη συζήτηση στη Βουλή. Μερικά όμως προέρχονται από την περιπέτεια με την Ελπίδα, όπως αυτό με το οποίο ξεκινάμε. Μια περίπτωση γραμματικής μπούρκας.
Σε εκπαιδευτικόν ιστότοπο, διαβάζουμε ότι «Γυμναστής γλίστρησε στο παγωμένο προαύλιο του σχολείου και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο».
Αν όμως διαβάσουμε παρακάτω, συνειδητοποιούμε ότι θύμα ατυχήματος έπεσε μια γυμνάστρια, όχι γυμναστής.
Είναι εντυπωσιακή η επιλογή του συντάκτη, διότι δεν έχουμε κάποιο από τα επαγγελματικά ουσιαστικά όπου είναι καθιερωμένος ή έστω συνηθέστερος ο επίκοινος τύπος (π.χ. γιατρός, υπουργός, ή βουλευτής, δικαστής). Ο τύπος «γυμνάστρια» είναι απόλυτα καθιερωμένος. Κι όμως…
Και βέβαια, όταν διαβάζουμε «γυμναστής γλίστρησε στο παγωμένο προαύλιο» όλοι σκεφτόμαστε έναν άντρα να γλιστράει, και πολύ λογικά, αφού ο τύπος «γυμναστής» κανονικά δηλώνει άντρα.
Σκεφτείτε όμως, αν υποθέσουμε ότι ο τίτλος ήταν «Βουλευτής γλίστρησε στο παγωμένο προαύλιο» ή «Γιατρός γλίστρησε στο παγωνμένο προαύλιο» διαβάζοντάς τον τι θα σκεφτόσασταν; Άντρα ή γυναίκα να γλιστράει; Στοιχηματίζω άντρα.
Γι’ αυτό λέω πως οι επίκοινοι τύποι κρύβουν τη γυναίκα -είτε όταν γλιστράει στο παγωμένο έδαφος είτε όταν κερδίζει επαίνους και βραβεία.
Ή δεν έχει σημασία η δήλωση του φύλου;
* Προχωράμε σε ένα φωτογραφικό μαργαριτάρι.
Η φωτογραφία που βλέπετε δημοσιεύτηκε πριν από μερικές μέρες στη Lifo, σε ένα άρθρο για διάσημες φωτογραφίες του φωτογράφου Στιβ Σαπίρο.
Bλέπουμε τον Ντέιβιντ Μπάουι να κρατάει ένα βιβλίο, και να κρύβει με τα δάχτυλά του τα πρώτα γράμματα του τίτλου. Βλέπουμε ATON, μαντεύουμε κι ένα Ε στην αρχή, άρα ΕΑΤΟΝ.
Κι έτσι ο συντάκτης της Lifo υπέθεσε ότι πρόκειται για βιβλίο για τον φωτογράφο Σέσιλ Μπίτον (Cecil Beaton), χωρίς να δώσει σημασία στη φωτογραφία που κοσμεί το εξώφυλλο.
Αλλά η φωτογραφία είναι αρκετά γνωστή. Ακόμα κι εγώ που δεν είμαι τρομερός σινεφίλ αναγνωρίζω τον Μπάστερ Κίτον (Keaton).
Να πούμε ότι, αφού επισημάνθηκε το μαργαριτάρι στο Τουίτερ, οι υπεύθυνοι του ιστότοπου έσπευσαν να κάνουν τη διόρθωση -αν και υποθέτω πως η έντυπη έκδοση θα έμεινε με το λάθος.
Βλέπετε ότι τα σόσιαλ λειτουργούν και σαν συλλογικοί διορθωτές των ιστότοπων -αφού οι άλλοι, οι κανονικοί διορθωτές σπανίζουν. Αλλά να μη λέω πολλά, γιατί κι εγώ κάνω πολλά λάθη και με διορθώνετε.
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 