Ο πόλεμος, η ΕΕ και η ενεργειακή κρίση (με βάση ένα άρθρο του Γιάννη-Ορέστη Παπαδημητρίου)

Η σημερινή είναι η 33η μέρα του πολέμου στην Ουκρανία, χωρίς να υπάρχουν σημάδια ότι το θανατικό θα τελειώσει γρήγορα. Η παράνομη και αντίθετη με το διεθνές δίκαιο εισβολή του ρωσικού στρατού στις 24 Φεβρουαρίου δεν ήταν υγιεινός περίπατος: οι Ουκρανοί αντιστέκονται γενναία παρά τις μεγάλες απώλειες εκατέρωθεν. Βαρύ φόρο αίματος φαίνεται να πληρώνουν οι άμαχοι -όπως σε όλους τους σύγχρονους πολέμους (σε αντιδιαστολή: στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, η Γαλλία είχε 1.360.000 θανάτους στρατιωτών και 40.000 άμεσους θανάτους πολιτών).

Την ίδια στιγμή η Ευρώπη προσπαθεί να απαγκιστρωθεί από το ρωσικό φυσικό αέριο -και δηλώνει έτοιμη να αγκαλιάσει το αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο, που είναι πολύ ακριβότερο και οικολογικά καταστροφικό, αφού εξορύσσεται με αμφίβολες οικολογικά μεθόδους και κυρίως προϋποθέτει ότι χιλιάδες δεξαμενόπλοια θα διασχίζουν τον Ατλαντικό. Ακόμα, θα χρειαστεί η κατασκευή φαραωνικών υποδομών αποθήκευσης -ενώ καθόλου βέβαιοι δεν είμαστε ότι μπορούν οι ΗΠΑ να καλύψουν τις ενεργειακές ανάγκες της Ευρώπης (και τις δικές τους βεβαίως).

Η Ευρώπη βέβαια φταίει επειδή άφησε τα πράγματα να φτάσουν έως αυτό το σημείο, από το 2014 και μετά. Εδώ που φτάσαμε, οι μόνοι κερδισμένοι είναι η Κίνα, η Τουρκία και βεβαίως οι Ηνωμένες Πολιτείες, που αυτή τη στιγμή επιδίδονται σε έναν πόλεμο δι’ αντιπροσώπων με τη Ρωσία, που θα τον συνεχίσουν μέχρι τελευταίου Ουκρανού -κι ενώ οι Ουκρανοί θα πεθαίνουν, οι Ευρωπαίοι θα πεινούν και θα κρυώνουν.

Τέλος πάντων, μπορεί να είμαι απαισιόδοξος ή να μου διαφεύγουν κάποια δεδομένα, αλλά δεν βλέπω καμιά καλή εξέλιξη για την Ευρώπη σε αυτόν τον πόλεμο. Ειδικότερα όμως για το ενεργειακό ζήτημα, διάβασα στο kosmodromio.gr ένα άρθρο του δημοσιογράφου Γιάννη-Ορέστη Παπαδημητρίου, που το βρίσκω χρήσιμο σαν βάση για τη δική μας συζήτηση, ανεξάρτητα από το αν συμφωνούμε με τις θέσεις του αρθρογράφου. Έχει το επιπλέον ενδιαφέρον ότι χρησιμοποιεί τον λογοτεχνικό όρο «εξαίσιο πτώμα» (cadavre exquis στα γαλλικά), που τον εξηγεί στο τέλος [προσθέτω κάτι σε αγκύλες]. Από εκεί είναι και η εικονογράφηση του άρθρου.

Η Ε.Ε. δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την ενεργειακή κρίση

Η έκρηξη των τιμών στην ενέργεια δεν προέρχεται από λάθος χειρισμούς των «27», αλλά από κεντρικές ταυτοτικές επιλογές τους.

Η δενδροθεωρία

Το άρθρο αυτό του πατέρα μου, Δημ. Σαραντάκου, δημοσιεύτηκε χτες, 5.4.2011, στην εφημερίδα Εμπρός της Μυτιλήνης.

Στο προηγούμενο σημείωμά μου έγραφα πως: «Ο άνθρωπος μαθαίνει ένα-ένα τα μυστικά της φύσης και αρχίζει να τη μιμείται. Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα δέντρο. Στην ουσία πρόκειται για μια θαυμαστή μονάδα παραγωγής οξυγόνου και κυτταρίνης, με πρώτες ύλες το διοξείδιο του άνθρακα, που δεσμεύει από τον αέρα και το νερό και τα άλατα, που αντλεί από το έδαφος. Και όλα αυτά τα πετυχαίνει με τις εκατοντάδες χιλιάδες φύλλα του και τις πάμπολλες ρίζες με τα άπειρα ριζίδιά τους και όχι με κάποιον “κεντρικό» μηχανισμό”.»
Όταν τα έγραφα αυτά αγνοούσα πως ερχόμουν δεύτερος. Να όμως που ψάχνοντας στο διαδίκτυο, ανακάλυψα ότι υπάρχει ολόκληρη θεωρία σχετική με τη διαχείριση των συστημάτων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Τη θεωρία αυτή ανέπτυξαν ο κ. Εμμ. Πάσχος, καθηγητής Φυσικής Στοιχειωδών Σωματιδίων του Πολυτεχνείου του Ντόρτμουντ και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, μαζί με τον υπεύθυνο Πληροφορικής του Δήμου Ντόρτμουντ, κ. Δημ. Καρακατσάνη, και την ονόμασαν «Δενδροθεωρία».

Για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας

Το άρθρο αυτό του πατέρα μου δημοσιεύτηκε σήμερα, 8.2.2011, στην εφημερίδα Εμπρός της Μυτιλήνης. Αν και με το θέμα δεν έχω ασχοληθεί, θέλω να πω ότι οι αντιρρήσεις κάποιων οικολόγων ή φυσιολατρών για τα ιδιωτικά υδροηλεκτρικά έργα και γενικά για τον τρόπο που υλοποιούνται οι ανανεώσιμες πηγές μού φαίνονται βάσιμες. Η γνώμη σας;

Όταν (προ αμνημονεύτων χρόνων) σπούδαζα στο Πολυτεχνείο, είχαμε καθηγητή της Φυσικής τον Παύλο Σαντορίνη, ιδιοφυή, ιδιόρρυθμο και απρόβλεπτο, σε πολλές περιπτώσεις, επιστήμονα, που είχε μεταξύ άλλων κατασκευάσει ένα είδος radar, το οποίο είχε προσφέρει, παραμονές του ελληνοϊταλικού πολέμου, στον Ελληνικό Στρατό, αλλά καθώς δεν υπήρχε κανένας ειδικός για να το χειριστεί, το μηχάνημα έμεινε και σκούριασε στις αποθήκες του Ρουφ.

Την εποχή που τον είχαμε καθηγητή, ο Σαντορίνης είχε γίνει λάτρης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, που τότε φυσικά δεν τις έλεγαν έτσι. Είχε τοποθετήσει στο δώμα του Κτηρίου Γκίνη του ΕΜΠ μιαν ανεμογεννήτρια δικής του επινόησης και με το ρεύμα που παρήγε, τροφοδοτούσε τα ηλεκτρικά ρολόγια σε όλες τις αίθουσες του Πολυτεχνείου. Εμείς βεβαίως μεταξύ μας τον αποκαλούσαμε «ο τρελός επιστήμονας». Μας είχε πει, τότε, κάτι που μας εντυπωσίασε:
«Θα έλθει μία ημέρα, κύριοι, που όποιος θα καίει πετρέλαιο ή παράγωγά του, θα φυλακίζεται.»
Πιστεύω ακράδαντα πως η μέρα αυτή πλησιάζει. Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας εξαπλώνονται ραγδαία. Για να αναφέρω δύο μόνο παραδείγματα, στη Γερμανία η ηλιακή ενέργεια καλύπτει το 25% των αναγκών και η παγωμένη Ισλανδία θερμαίνεται σε ποσοστό 80% από γεωθερμικές πηγές. Στην ηλιόλουστη, ανεμόδαρτη, ορεινή, με άφθονες υδατοπτώσεις και ηφαιστειογενή πατρίδα μας, η ηλιακή, αιολική, υδροηλεκτρική και γεωθερμική ενέργεια καλύπτουν απογοητευτικά χαμηλά ποσοστά των αναγκών μας για ηλεκτροπαραγωγή. Εδώ κυριαρχεί το πετρέλαιο και ο λιγνίτης.