Ψηφίζουμε λοιπόν

Οι πιο πρωινοί θα έχουν ήδη ψηφίσει, άλλοι -όπως εγώ- θα το αφήνουν για αργότερα, αλλά το ιστολόγιο χρωστάει να ανεβάσει κάτι το εκλογικό, έστω και για να χρησιμέψει για την υποδοχή του σχολιασμού σας, τόσο για τη μέρα των εκλογών όσο και για τα αποτελέσματα, όταν θα αρχίσουν να βγαίνουν, πρώτα ως εκτιμήσεις από τις σφυγμομετρήσεις εξόδου και μετά ως πραγματικά αποτελέσματα.

Πριν αρχίσω να γράφω το άρθρο, χτες, είχα στο νου μου να βάλω ένα απόσπασμα από  τους Χαλασοχώρηδες του Παπαδιαμάντη, εκεί όπου περιγράφεται (και, κατά κάποιο τρόπο δικαιολογείται) η αγοραπωλησία των ψήφων.  Όμως ύστερα θυμήθηκα ότι το απόσπασμα αυτό το είχα ήδη δημοσιεύσει στις προηγούμενες εκλογές, του Ιουλίου 2019, και δεν μου άρεσε η επανάληψη.

Μετά, σκέφτηκα, επειδή οι εκλογές γίνονται Μάιο, να βάλω μια γελοιογραφία του Φ. Δημητριάδη από τις εκλογές του 1958, που και αυτές είχαν γίνει μήνα Μάιο, ύστερα όμως συνειδητοποίησα πως κι αυτή τη γελοιογραφία την έχω ανεβάσει,  στο άρθρο των  εκλογών του Μαΐου 2012, ενώ στις επόμενες εκλογές, του Ιουνίου 2012, είχα δημοσιεύσει μια παρεμφερή γελοιογραφία, από τις  εκλογές του 1956.

Οπότε μεταφέρθηκα στα χρόνια της  μεταπολίτευσης κι έτσι θα δημοσιεύσω σήμερα τις γελοιογραφίες από την  πρώτη  σελίδα του Βήματος στις 20 Νοεμβρίου  1977. Ταιριάζει γιατί  πρόσφατα είχαμε αναφερθεί έμμεσα σε εκείνες τις εκλογές, όταν βάλαμε το σχετικό τραγούδι του Σαββόπουλου από τον δίσκο Ρεζέρβα.

Στις εκλογές εκείνες η  Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Καραμανλή είχε  έρθει πρώτη με άνεση (41,8%) αν  και πολύ μακριά από το συντριπτικό 54% των πρώτων μεταπολιτευτικών εκλογών -άλλωστε, είχε κατέβει  στις εκλογές  η δεξιότερη Εθνική Παράταξη των  φιλοβασιλικών αποσπώντας ένα όχι ευκαταφρόνητο 6,8%.

Η πρώτη  γελοιογραφία, του Βαγγέλη Παυλίδη, του καλού γελοιογράφου από τη Ρόδο, που είχε ως σήμα κατατεθέν την κουκουβάγια (εδώ εξηγεί πώς γεννήθηκε η κουκουβάγια) εκφράζει τη γενική γραμμή της  εφημερίδας, που εκφραζόταν και από τον πρωτοσέλιδο τίτλο της («Τις δημοκρατικές δυνάμεις θα ενισχύσουν οι εκλογές»), αφού παρουσιάζει τον λαό να περιφρουρεί την κάλπη ζητώντας δικαιοσύνη προκαλώντας φόβο σε έναν υπουργό της ΝΔ με ημίψηλο.

Advertisement

Ο κ. Μπαμπινιώτης, η διάσκεψη του 1977 και η μακεδονική γλώσσα

Τις τελευταίες μέρες, καθώς συνεχίζονται οι συνομιλίες με την πΓΔΜ για το ζήτημα του ονόματός της («το ονοματολογικό» όπως κακώς έχει επικρατήσει να το λένε οι δημοσιογράφοι) και καθώς άλλοτε φαίνεται να πλησιάζουμε σε λύση και άλλοτε η λύση να απομακρύνεται, διάφορα ζητήματα έρχονται ή ξανάρχονται στην επιφάνεια.

Καθώς προτείνονται διαφορες συνθετες ονομασίες, που περιεχουν και τον όρο Μακεδονία, και φαίνεται εφικτή η επίτευξη συμφωνίας, ανακύπτει και το ερώτημα του πώς θα ονομαστεί η γλώσσα της γειτονικής χώρας ή μάλλον η γλώσσα της πλειονότητας των κατοίκων της.

Κι έτσι, ένα θέμα που ήρθε ή επανήλθε στην επιφάνεια είναι και το αν η Ελλάδα έχει ήδη αποδεχτεί ή αναγνωρίσει τον όρο «μακεδονική γλώσσα». Αυτή η θέση είχε διατυπωθεί πριν απο μερικούς μήνες, στα τέλη Ιανουαρίου, απο τον ΥΠΕΞ Νικο Κοτζιά σε τηλεοπτική εκπομπή, με συγκεκριμένη αναφορά σε μια διάσκεψη του ΟΗΕ που έγινε στην Αθήνα το 1977. Τότε είχε γραφτεί κι ένα σχετικό άρθρο στην Εφημερίδα των Συντακτών. Καθώς τον Ιανουάριο δεν ήταν το όνομα της γλώσσας στο προσκήνιο των συζητήσεων, αφού δεν υπήρχε προσέγγιση ούτε για το όνομα της χώρας, το θεμα δεν προσέχτηκε πολύ.

Περασαν οι μηνες, και τώρα το όνομα της γλώσσας ήρθε στο προσκήνιο. Την περασμένη Παρασκευή λοιπόν, ο καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης, σε άρθρο του στο Protagon, υποστήριξε ότι η Ελλάδα ουδέποτε εχει αναγνωρίσει τον όρο «μακεδονική γλώσσα» και έκανε εκτενείς αναφορές στη διασκεψη του 1977. Την Κυριακή ο Ν. Κοτζιάς έδωσε νέα συνέντευξη στην ΕΡΤ, στην οποία απάντησε στον Γ. Μπαμπινιώτη, ο οποίος ανταπάντησε με δηλωση, μάλλον προφορική, που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο tanea.gr.

Με το θέμα ασχολήθηκε, κακώς κατά τη γνώμη μου (θα εξηγήσω στη συνέχεια) ο ιστότοπος ellinikahoaxes, ο οποίος αρχικά υιοθέτησε απολυτα τη θέση του Γ. Μπαμπινιώτη, στη συνέχεια όμως, ύστερα απο καίρια παρέμβαση του φίλου Παναγιώτη Αλεβαντή προσέθεσε ενα υστερόγραφο που ουσιαστικά ακυρώνει, ή έστω μετριάζει καθοριστικά την αρχική του ετυμηγορία. (Προσθήκη: Τελικά, τα ellinikahoaxes απέσυραν το άρθρο τους, αναγνωρίζοντας ότι προσέγγισαν βεβιασμενα ένα πολύπλοκο θέμα και, πράγμα σπάνιο οσο και αξιέπαινο, ζήτησαν συγγνωμη).

Το θεμα το θίξαμε σε σχόλια άσχετου άρθρου, έκρινα όμως ότι είναι καλύτερο να γράψω κάτι αυτοτελές για να μπορούμε να το συζητήσουμε με άνεση έχοντας συγκεντρωμένα όλα τα δεδομένα.

Καταρχάς, παραθετω εδώ εκτενη αποσπασματα από το άρθρο του Γ. Μπαμπινιώτη:

Μια γρήγορη έστω αναδρομή στα σχετικά Πρακτικά τής Διάσκεψης δείχνει χωρίς καμιά αμφιβολία ότι στη Συνάντηση αυτή συζητήθηκε (ως συνέχεια άλλων προηγηθεισών Διασκέψεων) ως μόνο θέμα και για πολλές χώρες και γλώσσες (Κινεζική, Αραβική, Εβραϊκή, Ινδική, Ασιατικές γλώσσες κ.ά.) πώς θα μεταγραμματίζονται τα τοπωνύμιά τους με λατινικούς χαρακτήρες («romanization») βάσει ενός συστήματος μεταγραμματισμού (transliteration) των γραμμάτων τού αλφαβήτου τους που θα διευκολύνει να διαβάζονται ευρύτερα.

Η ελληνική αντιπροσωπία, απαρτιζόμενη από γλωσσολόγους, ιστορικούς, μέλη τής γεωγραφικής υπηρεσίας στρατού κ.ά., παρέστη ειδικά για το σύστημα μεταγραμματισμού τού ελληνικού αλφαβήτου, επιφυλασσόμενη να προτείνει δικό της σύστημα.