Μια και το άρθρο του περιοδικού Focus «2000 χρόνια παρακμή» βρέθηκε και επειδή δεν το έχει μεταφράσει κανείς άλλος (απ’ όσο ξέρω) στη μπλογκόσφαιρα, το παρουσιάζω εδώ χάρη στον κόπο του φίλου Νότη Τουφεξή που έκανε τη μετάφραση (έβαλα κι εγώ λίγο το χεράκι μου).
Πριν παρουσιάσω το άρθρο, να πω επιγραμματικά τη δική μου άποψη.
α) Σαφώς το άρθρο είναι πολύ ενοχλητικό, όσο κι αν τα περισσότερα από αυτά τα πράγματα τα λέμε κι εμείς, μερικά μάλιστα χειρότερα. Έχει μερικά χοντρά λάθη, όπως αυτό με τον αντισεισμικό κανονισμό, και κάμποσες υπερβολές.
β) Σε πολλά σημεία η αντιδιαστολή του αρχαίου μεγαλείου με τη σύγχρονη παρακμή φέρνει στο νου τις ανάλογες ιερεμιάδες εθνικοφρόνων λογίων, όπως του Γιανναρά ή του Δ. Λάμπρου (του εκδότη του Δαυλού) που έλεγε για το παρακμιακό ρωμέικο κρατίδιο.
γ) Στην εξιστόρηση είναι σαφώς φιλικό -για παράδειγμα, δεν αναφέρει την Τριπολιτσά, μόνο τη Χίο. Πιο πολύ πλησιάζει σε άρθρο οικτρά απογοητευμένου φιλέλληνα παρά ορκισμένου ανθέλληνα. Ή τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ.
Αλλά πολλά είπα, ιδού το άρθρο (το οποίο μεταφράστηκε βιαστικά και δεν έχει περάσει από εξονυχιστικό έλεγχο, οπότε να μας συμπαθάτε για τα λάθη ή τις απλουστεύσεις -αν βρείτε σοβαρό λάθος, πείτε το):
2000 χρόνια παρακμής
Από κοιτίδα της Ευρώπης στην πίσω αυλή της Ευρώπης:
Η πτώση της Ελλάδας είναι άνευ προηγουμένου. Πώς συνέβη κάτι τέτοιο;
Ακόμα και οι μεγάλοι φιλόσοφοι είναι δυνατό να κάνουν λάθος – ορισμένοι χωρίς αμφιβολία σχετικά γρήγορα, για άλλους περνούν αρκετοί αιώνες μέχρι να φανερωθεί το λάθος. Στους τελευταίους ανήκει ο Αριστοτέλης με την διαπίστωσή του πως οι κάτοικοι των κρύων περιοχών της Ευρώπης είναι φτωχοί στο πνεύμα σε σύγκριση με τους λαούς του νότου και ανίκανοι να δημιουργήσουν πραγματικές πολιτείες.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »