Το σημείωμα που ακολουθεί, το έγραψε στην ιντερνετική λίστα συζήτησης Hellas, στην οποία συμμετείχαν κυρίως (αλλά όχι αποκλειστικά) Έλληνες φοιτητές και μεταπτυχιακοί σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, ο φίλος Τάκης Παπαλεονάρδος, Αιγινήτης, σήμερα καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Οχάιο. Με αυτό αποκαλύπτεται ένα άγνωστο ποίημα του Κώστα Βάρναλη, που το έγραψε ο ποιητής λίγους μήνες πριν πεθάνει.
Το αναδημοσιεύω εδώ, με την άδεια του Τάκη Παπαλεονάρδου. Φυσικά το μεταγράφω σε κανονικά ελληνικά, διότι η λίστα Hellas, τόσο τον καιρό εκείνο (1994) όσο και πιθανότατα σήμερα μένει πιστή στα greeklish, τα ελληνικά που είναι γραμμένα με λατινικό αλφάβητο.
Το άρθρο που ακολουθεί το είχα δημοσιεύσει στα τέλη του 2007 στον ιστότοπό μου, έτσι το ποίημα έχει από τότε αναδημοσιευτεί σε μερικά ποιητικά και άλλα ιστολόγια, οπότε μπορεί να το έχετε δει. Για περαιτέρω αναδημοσιεύσεις, παρακαλώ να γίνεται μνεία της πηγής.
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 