Ο Μ. Καραγάτσης τοτέμ;

Χτες, εφτά στις δέκα αναρτήσεις φίλων μου στο Φέισμπουκ αφορούσαν την Καραγατσιάδα που έχει ξεσπάσει τις τελευταίες 2-3 μέρες στα ελληνικά σόσιαλ μίντια. Δέχομαι ότι οι φίλοι μου δεν είναι δείγμα αντιπροσωπευτικό, αλλά και πάλι, αν στο Υπερπέραν έχει καλό σήμα, ο Μ. Καραγάτσης μάλλον θα καμαρώνει που, 64 χρόνια μετά τον θάνατό του, το έργο του ή το πρόσωπό του μπορεί να προκαλεί τόσο έντονες συζητήσεις.

H αρχή  έγινε με το άρθρο της συγγραφέας (σικ, ρε) Ρένας Λούνα (το επώνυμο είναι ψευδώνυμο)  με τίτλο Η πατριαρχία δεν φύτρωσε μόνη της: Η «Μεγάλη Χίμαιρα» και οι έμφυλες ταυτότητες, που δημοσιεύτηκε στη Lifo στις 20 του μήνα.

Αμέσως άρχισε στα σόσιαλ ένα κύμα επιθέσεων κατά του άρθρου. Το κατηγόρησαν για γουοκίλα, για λογοκριτική διάθεση και για τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα -ανάμεσά τους και συγγραφείς, όπως ο Χ.  Χωμενίδης. Εύλογα υπήρξε απάντηση από  άλλους, κι έτσι,  εδώ και 3-4 μέρες ο κ. Δημήτρης Ροδόπουλος, αυτό ήταν το πραγματικό  όνομά του, μονοπωλεί τη φιλολογική συζήτηση. Κατά σύμπτωση, λίγες μέρες νωρίτερα είχε φύγει από τη ζωή η μοναχοκόρη του συγγραφέα, η Μαρίνα  Καραγάτση.

Είπα πιο πάνω για τα 64 χρόνια από τον θάνατό του,  όμως κάποιοι συγγραφείς έχουν μια δεύτερη ζωή, που τους την  εξασφαλίζει η μεταφορά έργων τους στη μικρή ή στη μεγάλη οθόνη  ή στο σανίδι του θεάτρου. Ο Καραγάτσης λοιπόν  βρισκόταν  τα  προηγούμενα χρόνια στην επικαιρότητα,  όπως και τα έργα του, κάποια από τα οποία έγιναν σειρές στην  τηλεόραση ενώ άλλα τα διασκεύασε για το θέατρο και τα ανέβασε ο εγγονός του, ο πολύ καλός σκηνοθέτης Δημήτρης Τάρλοου, γιος της Μαρίνας.

Στην Καραγατσιάδα αυτή απέφυγα ως τώρα  να πάρω θέση,  επειδή ήμουν αντίθετος και με τους μεν και με πολλούς δε,  και όποιος εκφράζει τέτοια θέση δέχεται πυρά εκατέρωθεν. Eπειδή όμως πληροφορήθηκα πως αν κάποιος δεν τοποθετηθεί μέχρι τη Δευτέρα το μεσημέρι θα θεωρηθεί άτιμος, γράφω το σημερινό  άρθρο.

Όχι, δεν συμφωνώ με το άρθρο της Ρένας Λούνα, που άλλωστε είναι ένα κείμενο μόλις 12 παραγράφων, από τις οποίες οι 7 είναι αποσπάσματα από τη  «Μεγάλη χίμαιρα» του Καραγάτση. Ενώ κάνει ορισμένες εύστοχες επισημάνσεις, κρίνει τον συγγραφέα με τα σημερινά μέτρα.

Όχι, δεν συμφωνώ με όσους έσυραν τα εξ αμάξης στη Ρένα Λούνα. Δεν είναι τοτέμ ο Καραγάτσης, κριτική θα δεχτεί,  είτε παλιομοδίτικη είτε μοντέρνα.

Όχι, δεν συμφωνώ με όσους επικριτές του  Καραγάτση λένε ότι δεν υπάρχει λόγος να τον διαβάζουμε σήμερα -συνέβαλε ο Καραγάτσης, ως άνθρωπος και ως συγγραφέας, μαζί με πολλούς άλλους βέβαια, στη σημερινή νεοελληνική λογοτεχνία. Οπότε, τουλάχιστον όσοι ασχολούμαστε με την ελληνική λογοτεχνία,  πρέπει να είμαστε ενήμεροι για το έργο του.