Το σατιρικό τραγούδι στη Μυτιλήνη στα χρόνια της Κατοχής (Ο Δημ. Σαραντάκος θυμάται και τραγουδάει)
Posted by sarant στο 27 Νοεμβρίου, 2009
Αυτό το κείμενο το είχα δώσει στον αγαπητό ιστολόγο Αλλού Φαν Μαρξ πριν από δυο χρόνια, δηλαδή μέσα Νοεμβρίου 2007. Εκείνος ανέβασε το σημείωμα στη σελίδα του και ένα χρόνο αργότερα το έβαλα κι εγώ στον ιστότοπό μου, σε δύο συνέχειες. Τώρα το μεταφέρω στο ιστολόγιο.
Οι ηχογραφήσεις «α καπέλα» έγιναν από τον πατέρα μου, τον Δημήτρη Σαραντάκο, εντελώς ερασιτεχνικά. Διευκρινίζω πως αφηγητής είναι ο πατέρας μου, Δημήτρης Σαραντάκος, που γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1929 και που κείμενά του φιλοξενώ συχνά εδώ, ενώ μπορείτε να βρείτε άλλα κείμενα και βιβλία του, εδώ. Ο πατέρας του ο Νίκος (1903-1977), ο παππούς μου δηλαδή, γνωστός και με το ψευδώνυμο Άχθος Αρούρης, έγραψε μερικούς από τους σατιρικούς στίχους που θα διαβάσετε.
Ν.Σ. Νοεμβρης 2009
Ο Δημήτρης Σαραντάκος θυμάται και τραγουδάει – Μέρος 1
“Το σατιρικό τραγούδι της Μυτιλήνης στα χρόνια της Κατοχής”
Στους Μυτιληνιούς ανέκαθεν άρεσαν τα αστεία, τα σκώμματα και το γέλιο. Στις αρχές του 20ου αιώνα λειτουργούσε σύλλογος με τον τίτλο «Φιλόγελως», η δε «ορδή των βασιβουζούκων», παρά την μεταγενέστερη μυθοποίηση ήταν στην πραγματικότητα μια παρέα πλακατζήδων. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι επί σειρά ετών κυκλοφορούσε με επιτυχία ο «Τρίβολος», τοπικό σατιρικό περιοδικό του Στρατή Παπανικόλα.
Ο πατέρας μου ο Νίκος προσαρμόστηκε γρήγορα στο γενικότερο ευτράπελο και ιλαρό πνεύμα, από τον καιρό που έγραφε χρονογραφήματα στον «Δημοκράτη», κυρίως όμως από τότε που άρχισε να γράφει στον «Τρίβολο» και παράλληλα στην αθηναϊκή «Παπαρούνα» του Πολ Νορ.
Τα γράφω αυτά στο βιβλίο «Ο άγνωστος ποιητής Άχθος Αρούρης», γι’ αυτό δεν τα επαναλαμβάνω. (Σατιρικά ποιήματα του Άχθου Αρούρη από τον Τρίβολο υπάρχουν εδώ, ενώ τα ποιήματα στην Παπαρούνα είναι συγκεντρωμένα εδώ).
Η επίθεση των Ιταλών αναζωπύρωσε τη σατιρική διάθεση. Στον «Τρίβολο» δημοσιεύθηκε η παράφραση που έκανε ο πατέρας μου στο γνωστό τραγούδι «Με λεν μπεκρή»:
Με λεν Μπενί-
κι έχω φωνή
που όλη δονεί τη σφαίρα
και της Ευρώ-
μα το σταυρό
της πήρα τον αέρα.
Μεγάλες νι-
στην Αλβανί-
κι αν έπαθε ο στρατός μου,
δεν του κακιώ-
είναι μαγγιό-
κι ο πιο καλός του κόσμου.
Τους διχτάτορες κι αν πιάσουνε,
σένα δε θα σε κρεμάσουνε
Ντόρο κι αν κάνεις κι αν μας παρασταί-
τον λιονταρή και τον παλληκαρά,
είσ’ ο Μπενίτο
κι ούτε για ζήτω
δεν κάνεις τώρα φουκαρά.
Ας ακούσουμε τον Δημήτρη Σαραντάκο να τραγουδάει την παράφραση «Με λεν Μπενί»:
Στην Κατοχή εξ άλλου, ο πατέρας μου είχε παραφράσει το γνωστό τότε ρωσικό τραγουδάκι της μόδας «Σόνια». Επειδή αμφιβάλλω αν το ξέρει κανείς σήμερα, το παραθέτω για να κρίνετε την παράφραση:
Ήταν μια της άνοιξης ημέρα,
λουλούδιζαν οι κάμποι οι ρεματιές,
λαλιές πουλιών γεμίζαν τον αγέρα
κι αρώματα σκορπίζαν οι βραγιές.
Σφιχτά στην αγκαλιά μου σε κρατούσα
και σου ψιθύριζα λόγια γλυκά,
αιώνια πως θα μ΄αγαπάς θαρρούσα
και πως θα σ΄ αγαπώ παντοτινά.
Σόνια, Σόνια, άνθρωποι είμαστε όλοι,
ζούμε μιαν εφήμερη ζωή,
ό,τι σήμερα το αισθάνεται η ψυχή μας,
αύριο δε θα μας συγκινεί.
Πέρασε γοργά το καλοκαίρι
και του χινοπώρου η σιγαλιά
μας βρήκε στης αγάπης μας τα μέρη
να κλαίμε τα όνειρά μας τα παλιά
Κουράστηκε πια ν΄ αγαπά η ψυχή μας
κι αλλάζαμε συχνά λόγια πικρά,
τα χάδια που ομορφαίναν τη ζωή μας
φαινόταν και στους δυο μας βαρετά.
Σόνια Σόνια, κάθε αγάπη σβήνει
μόλις ζήσει λίγονε καιρό,
στην καρδιά μας δε μπορεί να μείνει
τίποτα παντοτινό.
Και τώρα η παράφραση, που την ακούμε κιόλας να την τραγουδάει ο Δ. Σαραντάκος:
Ήτανε του Γιούνη μια ημέρα,
που κίνησα γεμάτος σιγουριά
των Ρώσων για να πάρω τον αγέρα
το Λέμπενς Ράουμ ν’ απλώσω στον βορριά.
Σφιχτά και σταθερά τους πολεμούσα
έπαιρνα πόλεις καθημερινά
αιώνια πως θα τους νικώ θαρρούσα
και πως θα προχωρώ παντοτινά.
Σώνει σώνει, μου’ λεγαν οι φίλοι
μην παρατραβάμε το σκοινί
να φοβάσαι αυτόν τον Τσουγκασβίλι
μη μας στήνει καμιά μηχανή.
Σώνει, σώνει, μου φώναζε κλαίων
κι ο πιστός Μπενίτο από καρσί
κοίταξε τι έπαθε ο Μέγας Ναπολέων
μην τα πάθεις έτσι δα και συ
Πέρασε γοργά το καλοκαίρι
και του χινοπώρου η παγωνιά
μας βρήκε στα αφιλόξενα τα μέρη
να κλαίμε τα όνειρά μας τα παλιά
Κουράστηκε πια να νικά ο στρατός μου,
μαλώναν σα σκυλιά οι στρατηγοί
και τέλος μπήκα ο ίδιος, μοναχός μου,
να κάνω το κουμάντο στη φυγή
Χιόνια, χιόνια σκέπασαν τους λάκκους,
πλάκωσαν τις πόλεις τα χωριά
κι ο στρατός μου κυνηγιέται απ’ τους Κοζάκους
γέμισε νεκρούς κάθε μεριά
Μετά την Απελευθέρωση άρχισαν να ανεβαίνουνε πολλές επιθεωρήσεις, σε μία μάλιστα έπαιξα κι εγώ. Τότε πρωτακούστηκε μια παράφραση του αγαπητού στην Κατοχή τραγουδιού «Μπελ Αμί», σε νέους στίχους του Αργύρη Αραβανόπουλου (1923-1995). Οι στίχοι είναι στα μυτιληνιά, γι’ αυτό και πλάι έχω βάλει το κείμενο στην κοινή νεοελληνική.
Του ΙΑΜ, ου ΙΛΑΣ τς η γι ΙΠΟΝ Το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ κι η ΕΠΟΝ
μας ανοίξαν τα μάτια λοιπόν μας ανοίξαν τα μάτια λοιπόν
τς ότ’ να κάνιτι ρε γκμπαρ, κι ό,τι να κάνετε βρε κουμπάροι
δε μας βάζιτι σαμάρ, δε μας βάζετι σαμάρι,
σ΄τς ικλουγές θα μας βρίτι «απών» στις εκλογές θα μας βρείτε «απών»
Μα ξ΄πάσαν τα μλάρια Μα ξιπάσαν τα μουλάρια
Πιτάξαν απ’ τς κατίνις τα σαμάρια Πετάξαν απ’ τις πλάτες τα σαμάρια
Τς η βασ’λές, του κλουτσάρκου του μλαρ Κι ο βασιλιάς, το κλοτσιάρικο το μουλάρι
έ ντου πήρι ακόμα χαμπάρ δεν το πήρε ακόμα χαμπάρι
τς έστλι τουν Παπαντριγιά κι έστειλε τον Παπαντρέου
τσι του Σκόμπυ, τ΄κουπριγιά και τον Σκόμπυ, την κοπριά
να μας βάλιν τσινούργιου σαμάρ να μας βάλουν καινούργιο σαμάρι
Βρε Γιώργη, βασλέ μας Βρε Γιώργη, βασιλιά μας
Για ρίξι πρους την γην κουμμάτ’ του βλέμμα ς για ρίξε προς τη γη λιγάκι το βλέμμα σου
Του ΙΑΜ, ου ΙΛΑΣ τς η γι ΙΠΟΝ Το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ κι η ΕΠΟΝ
δείχνειν στράτις τσινούργιουν σκουπών. δείξαν στράτες καινούργιων σκοπών
Μ΄ ένα νου τσι μια γκαρδιά Μ’ ένα νου και μια καρδιά
ας φουνάξουμι πιδιά: ας φωνάξουμε παιδιά
Ζήτουσαν του ΙΑΜ τς η γι ΙΠΟΝ. Ζήτωσαν το ΕΑΜ κι η ΕΠΟΝ!
Ας ακούσουμε κι αυτή την παράφραση που την τραγουδάει πάλι ο Δ. Σαραντάκος:
Μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς, η Μυτιλήνη μαζί με τη Σάμο ήταν τα μόνα νησιά του Αιγαίου τα οποία εξακολουθούσαν να βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Αυτό βέβαια δεν άρεσε στους Άγγλους, οι οποίοι τα Χριστούγεννα του 1944 προσπάθησαν να αποβιβάσουν στρατό στη Μυτιλήνη για να βοηθήσουν την ντόπια αντίδραση.
Αλλά αυτό θα το αφηγηθεί ο Δημήτρης Σαραντάκος στο δεύτερο μέρος που θα το ανεβάσω μέσα στον Δεκέμβριο.
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 
Σκύλος της Β. Κ. said
Αχ, ωραία! Ακούσαμε και λίγα καθαρά μυτιληνέικα! Μπράβο!
π2 said
Εμένα μου άρεσε η κλητική βασλέ (>βασιλεύ, υποθέτω).
Η εμπειρία μου από βαριά μυτιληνιά ήταν ταπεινωτική. Είχα για ένα διάστημα, σε νεαρή ηλικία, διπλανό σε νοσοκομείο δασοφύλακα από τη Μυτιλήνη. Όταν μιλούσε σ’ εμένα, καταλάβαινα, παρότι είχα κάποιες δυσκολίες. Όταν μιλούσε στη γυναίκα του, εύκολα θα μπορούσε κάποιος να με πείσει ότι μιλούσαν ξένη γλώσσα.
Μαρία said
Μαρία said
Πιδύε, αν ήταν απ’ την Αγιάσο … μ’ αυτούς δυσκολεύονται και οι ίδιοι οι Μυτιληνιοί.
Σε άλλο χωριό ευτυχώς είχα μεταφράστρια που καταγόταν απο κει. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον τύπο φούτσα, δηλαδή έφτυσα.
sarant said
Πιδύε, και η γενική πάντως είναι τ’ βασλέ.
Σε άλλο τραγούδι έχει «ήρταν να μας σκλαβώσιν τ’ βασλέ τσιράκια»
π2 said
Α γεια σου.
Σωστά Νίκο, δεν είδα την γενική.
voulagx said
Πολυ καλο! Απο το ’82 (ή ’83), που ημουνα στη Μυτιληνη ειχα να ακουσω μυτιληνέϊκα,αλλα οχι τοσο καθαρα και γνησια.Εκεινη την εποχη ειχε πεσει στα χερια μου μια μελετη ενος Γαλλου για το μυτιληνεϊκο ιδιωμα, που σιγα-σιγα χανοτανε.
Κορνήλιος said
δὲν ἔχω πάει ποτὲ στὸ νησί, μυτιληνέικα μόνο στὸν στρατὸ ἄκουσα. νὰ πῶ τὴν ἁμαρτία μου δὲν τρελλάθηκα (μὲ τὰ μυτιληνέικα τοῦ στρατοῦ ἐννοῶ, ὄχι μὲ τὸ νῆμα).
Μαρία said
Όχι μυτιληνέϊκα αλλά μυτιληνιά, μυτιληνιό ιδίωμα, λεν οι Μυτιληνιοί.
Μαρία said
Παπάνης Δημ. – Παπάνης Ιωάνν. Δ., Λεξικό της αγιασώτικης διαλέκτου : (ερμηνευτικό-ετυμολογικό) : Λεσβιακή λαογραφία, Μυτιλήνη: Δήμος Αγιάσου, 2000. 2η έκδ, βελτ., επαυξ., Μυτιλήνη: [χ.ε.], 2001.
Μπουκανιέρος said
Χαριτωμένη τεχνική τα κομμένα, στο πρώτο.
Υπάρχει και το τραγούδι «Δέκα νομά- σ’ένα δωμά-» και το γνωστό «Πού δουλέ- Στον Περαί- κλπ.»
Ξέρετε άλλα;
ΥΓ Τελικά τον κρεμάσανε πάντως. Ανάποδα…
Μαρία said
Μπουκάν, πάλι Άκης Πάνου.
Μπουκανιέρος said
Τι μαγαζί, δεν προφταίνω να ζητήσω κάτι κι αμέσως σερβιρίζομαι…
Πλάκα έχει που στρίμωξα περισσότερους στο δωμά.
sarant said
Τι εφτά, τι δέκα, όλοι οι καλοί χωράνε 🙂
voulagx said
#10,12: Μαρια, εισαι θησαυρος!Αυτο που λεει ο Μπουκαν:»Τι μαγαζί, δεν προφταίνω να ζητήσω κάτι κι αμέσως σερβιρίζομαι».Θενκς.
Και κατι που ξεχασα, το βιβλιο του Τεντε Καλ παρα πολυ καλο.Επι τελους διαβασα μια σοβαρη,επιστημομικη μελετη για τους Βλαχους κι οχι αρες μαρες σαν του Αχ. Λαζαρου και μερικων αλλων.
Δύτης των νιπτήρων said
(11) και κάποια στιχάκια στη Λωξάντρα, τα λεν τα αλάνια στις αθηναϊκές εκλογές, και τα μαθαίνει η μικρή Άννα (δεν το’χω μαζί μου για να τα αντιγράψω).
Μαρία said
Α ρε Δύτη, να είχα τη μνήμη σου:
σ.216 «Μαθαίνει [η Άννα] απ’ τα λουστράκια της αγοράς να λέει:Και πόσα παί…; Τρεις και πέ… Και πού τα δί… ; Στην ταβέ…»
Είναι σαν το πού δουλέ.
Μαρία said
Βουλάγξ, τώρα βλέπω το σχόλιό σου. Το χάρισα ήδη σε Βλάχα και Βλάχο.
Έπαθα σοκ όμως με την αλλοίωση της μετάφρασης του Βάιγκαντ απο ένα επιθεωρητή μου κι ένα συμφοιτητή μου. Τους ξαναβρήκα μπροστά μου στο κεφάλαιο για τα τραγούδια που διάβασα προχτές.
Στη βιβλιογραφία, πάνε στο όνομα Καζάζης και μπες στο σάιτ. Πάτα newsletter και θα βρεις πολύ υλικό. Εκεί διάβασα την κριτική για το βιβλίο του Λαζάρου. Βγήκα κι απο μια πλάνη. Νόμιζα οτι τη διατριβή του την είχε εκπονήσει στη Σορβόνη και σπαζοκεφάλιασα πώς πέρασαν οι άρες μάρες.
voulagx said
Μαρια,σ’ευχαριστω,βρηκα το κειμενο του Καζαζη, θα το μελετησω αργοτερα με την ησυχια μου γιατι τα αγγλικα μου ειναι αστα να πανε,ουτε επιπεδου λοουερ.
Το βιβλιο του Λαζαρου το εχω, πρεπει κανεις να’χει γαϊδουρινη υπομονη για να το διαβασει.
Μαρία said
Αφού έχεις το ίδιο το βιβλίο, δεν σου χρειάζεται η βιβλιοκρισία. Απορώ πώς κάποιοι μπορούν τα πλαστογραφούν τόσο φανερά την πραγματικότητα. Λες και δεν ζουν Βλάχοι σε άλλα κράτη. Λες και η οικογένεια της φίλης μου δε χωρίστηκε στα τρία.
Την κατηγορία Βλάχοι-Βλάχοι την είδα σε ρεπορτάζ με Μέρτζο (το γνωστό, Νεβεσκα) που συζητάει με Βλάχους στην Π.Γ.Δ.Μ. και όταν τους ρωτάει πώς αισθάνονται του απαντούν με φυσικότητα «Βλάχοι» προς μεγάλη απογοήτευσή του.
Το τραγούδι του Βίρβου στα βλάχικα, το έχεις;
Μαρία said
Βουλαγξ, ένα απ’ τα άρθρα, το βρήκα μεταφρασμένο εδώ:
http://www.vlahoi.net/content/view/59/2/
voulagx said
#20: Μαρια,ποιο τραγουδι του Βιρβου; Δεν το ξερω.
Μαρία said
Ο Καλ μιλάει για βλάχικους στίχους του Βίρβου και είπα οτι μπορεί να τους ξέρεις.
Ηλεφούφουτος said
Καλά θυμόμουνα! Από το δίδυμο Παπάνηδων που αναφέρει η Μαρία (σχ. 10) βλέπω ότι έχω ένα βιβλίο με παροιμίες της Αγιάσου, 1994.
Α γειά σου κι από μένα, λοιπόν!
Στο εξώφυλλο μάλιστα λέει «τόμος Δ'» αλλά το βιβλίο είναι αυτοτελές και από πουθενά δεν φαίνεται τι σειράς τόμος είναι.
Ηλεφούφουτος said
Αυτό με τους Βλάχους μού θύμισε έναν φίλο, που μου διηγόταν ότι είχε γνωρίσει από ιντερνετικό φόρουμ έναν Φυρομιανό και όταν πήγε στα Σκόπια για δουλειές είπε να συναντηθούνε.
Όταν τον φώναξε με το όνομα που ήξερε από το φόρουμ, δηλαδή Κωνσταντίν, ο άλλος του είπε «μη με λες έτσι! Κανονικά με φωνάζουν Κώτσο». Ο φίλος μου έβαλε τα γέλια. Κώτσο του λέει (στ Αγγλικά όλα αυτά) λένε σε μας όποιον είναι βλάχος, χωρίς να του εξηγήσει τι σημαίνει αυτό. «Κι εγώ βλάχος είμαι», του απαντά. (I am also vlahos)
π2 said
Πάντως οι βλάχοι της παρέας μπορούν να νιώθουν υπερήφανοι: είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Μαρία said
# ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙΑ ΑΓΙΑΣΩΤΙΚΑ, ΠΑΠΑΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΕΚΤΥΠΩΣΗ Δ. ΔΟΥΚΑΣ & ΥΙΟΙ, ΜΥΤΙΛΗΝΗ 1995, ΣΕΛ. 188
# ΠΑΡΟΙΜΙΑΚΑ ΑΔΙΑΝΤΡΟΠΑ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΚΑ ΑΓΙΑΣΩΤΙΚΑ ΞΕΤΣΙΠΩΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ «Α ΤΌΥ ΦΩΝΗΤΑ ΠΡΟΣ ΑΝΔΡΟΣ», ΠΑΠΑΝΗΣ Δ., ΠΑΠΑΝΗΣ Γ., ΕΚΤΥΠΩΣΗ Δ. ΔΟΥΚΑΣ & ΥΙΟΙ, ΜΥΤΙΛΗΝΗ 1995, ΣΕΛ. 124
# ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΙΜΙΑΚΕΣ ΦΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑΣΟ ΛΕΣΒΟΥ, ΠΑΠΑΝΗΣ Δ., ΠΑΠΑΝΗΣ Γ., ΕΚΤΥΠΩΣΗ Δ. ΔΟΥΚΑΣ & ΥΙΟΙ, ΜΥΤΙΛΗΝΗ 1992.
# ΠΟΙΚΙΛΑ:(ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ, ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΕΣ, ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ, ΠΟΡΤΡΕΤΑ, ΣΚΕΨΕΙΣ, ΟΜΙΛΙΕΣ, ΑΝΕΚΔΟΤΑ), ΠΑΠΑΝΗΣ Δ., ΠΑΠΑΝΗΣ Γ., ΕΚΤΥΠΩΣΗ Δ. ΔΟΥΚΑΣ & ΥΙΟΙ, ΜΥΤΙΛΗΝΗ 1996, ΣΕΛ. 134
# ΤΟΠΩΝΥΜΙΚΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑΣΟ ΛΕΣΒΟΥ, ΠΑΠΑΝΗΣ Δ., ΠΑΠΑΝΗΣ Γ., ΕΚΤΥΠΩΣΗ Δ. ΔΟΥΚΑΣ & ΥΙΟΙ, ΜΥΤΙΛΗΝΗ 1998, ΣΕΛ. 198
Μαρία said
Πιδύε, απο Έλληνες τη δανείστηκαν τη θεωρία.
Στην παρέα ένα Βλάχο έχουμε και είδες τι λέει στο 15.
π2 said
Σοβαρά; Έχω ακούσει διάφορα για τον Μεγαλέκο, αλλά αυτό δεν το είχα πετύχει. Μου φάνηκε πολύ αστείο ότι η θεωρία διατυπώνεται σε βιβλίο της έκτης δημοτικού. Δεν φτουράνε τα βιβλία ιστορίας αυτής της τάξης, βρε παιδί μου.
Μαρία said
Πιδύε, συνήθως οι δικοί μας πάνε πιο πίσω, στους αρχαιοτάτους ημών αλλά οι γείτονες είναι πολύ πτωχοί, προ Μεγαλέκου δε φτουράνε.
Η έκτη δημοτικού σατανική σύμπτωση!
Κορνήλιος said
Καὶ γιατί τὸν λέτε Μεγαλέκο; Φαντάζομαι ὅτι Μέγας Ἀλέξανδρος εἶναι μόνο ὁ Ἀλαβάνος!
Μαρία said
«Ακόμα και ο ίδιος ο Όμηρος αν ερχόταν σήμερα στην Παλαιομάνινα, θα έμενε κατάπληκτος βλέποντας τους Βλάχους της περιοχής να μιλούν τη γλώσσα του» ρήση του:
http://www.skroutz.gr/books/186775.%CE%A4%CE%B1-%CE%B2%CE%BB%CE%AC%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%AD%CE%B8%CE%B9%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CF%82.html
sarant said
Όχι Κορνήλιε, ο Αλαβάνος δεν είναι Αλέξανδρος, είναι ο τελευταίος των Αλέκων.
Ο Όμηρος στην Παλαιομάνινα, καλό είναι.
Μαρία said
Νίκο, έχουμε και Πελασγούς άμα θες.
«Όλοι υπήρξαμε Βλάχοι, γιατί είμαστε Έλληνες» κάποιοι δε λαοί «στην πλειονότητά τους είναι απόγονοι αυτόχθονος (πελασγικού;) πληθυσμού» Ν. Μουτσόπουλος, εισαγωγή στο βιβλίο του Μέρτζου για τους Βλάχους (2000)
Ο Κορνήλιος μάλλον δε ξέρει απο Καραγκιόζη.
Ηλεφούφουτος said
Μαρία σχ. 27 η ετοιμότητά σου μου προκαλεί τρόμο.
Μη μου πεις ότι τα έχεις κιόλας!
Μαρία said
Ας είναι καλά η κυρία Γούγλη, αρκεί να ξέρεις να τη ρωτάς.
Μπα, ένας φίλος μου μπορεί να τα είχε αλλά είναι μακαρίτης.
voulagx said
@Μαρια, #18: Την παρακατω απαντηση του Καλ ειχα υποψη μου,πριν να διαβασω το βιβλιο,σχετικα με τις ατασθαλιες του επιθεωρητη σου και του συμφοιτητη σου
http://www.enet.gr/online/online_p1_text.jsp?dt=05/08/2002&c=113&id=67318608
Μαρία said
Βουλάγξ, θερμό ευχαριστώ. Πολύτιμο το λίνκι. Η Ε είχε ανοίξει και σχετική συζήτηση παλιότερα αλλά μάλλον δεν υπάρχει στο ιντερνέτι.
voulagx said
#26 Π2,»κομιζεις γλαυκαν ες Αθηνας»! Παντως, σ’ ευχαριστω διοτι τεκμηριωνεται ουτω επιστημονικως και περαν πασης αμφισβητησεως η ουσια του σχολιου μου #39 στο παρακατω λινκ:
Και πανω που ριγη εθνικης υπρηφανειας ηρχισαν να διαπερνουν την κατηνα μου,εμφανιζεται ο προαιωνιος εχθρος διεκδικων τον αρχαιον εμου προγονον(βλ.λινκ):
http://www.iospress.gr/ios2009/ios20091122.htm
π2 said
A, Voulagx, μην αγχώνεσαι με τους Βουλγάρους. Είναι νέοι στο κουρμπέτι της διεκδίκησης του Αλεξάνδρου και έτσι έχουν λίγες ελπίδες. Εξάλλου, έχουν άλλες φιλοδοξίες: Θράκες – ορφισμός – ηλιακή λατρεία ως πρόγονος του μονοθεϊσμού.
Πόντος και Αριστερά said
Nίκο, εξαιρετικό το τραγούδι στο αιολικό ιδίωμα.
Καλά, ο πατέρας του -μανιάτης αν δεν κάνω λάθος- πώς βρέθηκε στη Μυτιλήνη και έμαθα και τα «ντόπια»;
Μ-π
sarant said
Υπάλληλος σε τράπεζα, ρίζωσε εκεί (από πού είσαι; απ’ το χωριό τς γυναίκαςιμ, λέει η μυτιληνιά παροιμία).
Πόντος και Αριστερά said
από πού είσαι; απ’ το χωριό τς γυναίκαςιμ = απ’όθεν είσαι; Α’σο χωρίον τη γυναίκας’ιμ
Η πρώτη μέρα του πολέμου « Το Μώλυ said
[…] Το σατιρικό τραγούδι στη Μυτιλήνη τα χρόνια της Κατοχή… […]
Επετειακό « Το Φιστίκι said
[…] Το σατιρικό τραγούδι στη Μυτιλήνη τα χρόνια της Κατοχή… […]
Χριστούγεννα 1944, Μυτιλήνη « Το Φιστίκι said
[…] το 2009, ο Νίκος στο ιστολόγιό του, σε δύο συνέχειες: Ο Δημήτρης Σαραντάκος θυμάται και τραγουδάει – Μέρος 1 και Μέρος 2, όπου έκανε αναφορά και στο πρώτο […]
kalantzianastasia said
Reblogged στις anastasiakalantzi59.
ΚΑΒ said
Τώρα το διάβασα και μου άρεσε πολύ.
Ήταν γραμματέας στην Κοινότητα και η γυναίκα του ήταν δασκάλα. Όταν τον ρωτούσαν τι επαγγέλεσθε, κύριε…, απαντούσε:Σύζυγος διδασκαλίσσης!