Υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα

Άρθρο του πατέρα μου, Δημ. Σαραντάκου, που δημοσιεύτηκε σήμερα 12.10.10, στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ της Μυτιλήνης. Μήπως είναι υπερβολικά αισιόδοξο;

 

Είναι κοινοτοπία να λέει κανείς πως περνάμε δύσκολες μέρες. Αυτό το νιώθουμε στο πετσί μας. Ούτε χρειαζόμαστε να το ακούμε καθημερινώς από τα Μέσα Μαζικού Εκμαυλισμού, που με την έντυπη ή την ηλεκτρονική μορφή τους φροντίζουν να μας προετοιμάσουν για ακόμα πιο δύσκολες μέρες που έρχονται. Χωρίς να συμμερίζομαι τη χαζοχαρούμενη αισιοδοξία του Φόρεστ ΓΑΠ, πιστεύω πως θα τα βγάλουμε πέρα. Το δέντρο μας έχει γερές ρίζες.
Δεν υπάρχει μονάχα αυτή η Ελλάδα που μας δείχνουν. Αυτό το ξεχαρβαλωμένο κράτος, όπου οι νόμοι δεν εφαρμόζονται, αυτή η κοινωνία, που λειτουργεί στη λογική της συναλλαγής, την εξαγοράς, της κομπίνας και της αρπαχτής, αυτή η νεολαία, που ζει στις καφετέριες με το χαρτζιλίκι του μπαμπάκα της και αποβλέπει σε αργομισθίες, αυτή η υποταγμένη και βολεμένη μεσαία τάξη, που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να μη χάσει τα κεκτημένα της, αυτή η αγροτική τάξη, που ζει με επιδοτήσεις, και αυτή η μεταλλαγμένη εργατική τάξη, στην πράξη υπεργολάβος των επιχειρηματιών και εκμεταλλεύτρια των οικονομικών μεταναστών.

Υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα. Των παιδιών που σπουδάζουν και πρωτεύουν στα μαθήματα, των ευαίσθητων ανθρώπων που φυλάνε τα κάστρα του πολιτισμού μας, των ενεργών πολιτών που νοιάζονται για τους άλλους, των αγροτών που αλλάζουν τις παραδοσιακές καλλιέργειες με άλλες πρωτοπόρες, των επιστημόνων που καινοτομούν στους πιο προχωρημένους τομείς της επιστήμης.
Για αυτούς τους τελευταίους θέλω να γράψω δυο λόγια.
Όπως μάθαμε, το φετινό βραβείο Νόμπελ στη Φυσική δόθηκε σε δυο Ρώσους φυσικούς, τον Κωνσταντίν Νοβοσέλοφ 36 χρονών και τον Αντρέι Γκέιμ 51 χρονών, που εργάζονται στην Αγγλία, στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, για την απομόνωση του γραφενίου. Αυτό το ακούσαμε από τα Μ.Μ.Ε. κατά κόρον, μ’ όλο που οι περισσότεροι σχολιαστές ή παρουσιαστές δεν έκαναν τον κόπο να εξηγήσουν στο κοινό τους τι είναι αυτό το γραφένιο.
Το γραφένιο, λοιπόν, είναι λεπτότατο – πάχους ενός ατόμου! – πλέγμα ατόμων άνθρακα, που το απομόνωσαν από το γραφίτη (εξ ου και το όνομα) και το οποίο παρουσιάζει εκπληκτικές ιδιότητες: είναι διαφανές, εξαιρετικά σταθερής δομής, καλός αγωγός της θερμότητας και του ηλεκτρισμού, φίλτρο ακτινοβολίας και μετατροπέας της ηλιακής σε ηλεκτρική ενέργεια.
Στο χώρο της ηλεκτρονικής προβλέπεται πως το γραφένιο θα υποκαταστήσει το πυρίτιο στα φωτοβολταϊκά κύτταρα, θα βρει εφαρμογές στη νανοτεχνολογία σε πεδία που ως τα χτες τα θεωρούσαν απρόσιτα, θα συμβάλει στην κατασκευή καινοτόμων συσκευών, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στην κίνηση αεροπλάνων, πλοίων και αυτοκινήτων με την ηλιακή ενέργεια.
Εκείνο, όμως, που πέρασε στα ψιλά γράμματα από τα Μ.Μ.Ε., είναι πως στη μελέτη και την εξαετή έρευνα που κατέληξε στην απομόνωση του γραφενίου και εν συνεχεία στο βραβείο Νόμπελ, τους δύο Ρώσους επιστήμονες βοήθησαν αποφασιστικά δύο Έλληνες φυσικοί, δυο νέοι άνθρωποι, ο Λευτέρης Λιδωρίκης, επίκουρος καθηγητής Κβαντικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, και ο καθηγητής του Τμήματος Επιστήμης Υλικών στο Πανεπιστήμιο Πατρών Κώστας Γαλιώτης.
Χαρακτηριστικό της καινούργιας εποχής στην οποία ζούμε και της συνακόλουθης νοοτροπίας που γεννήθηκε, είναι πως οι Έλληνες φυσικοί βρίσκονταν επί έξι χρόνια σε στενή επαφή και συνεργασία με τους Ρώσους συναδέλφους τους, όχι πηγαίνοντας κάθε τόσο στην Αγγλία, αλλά από την έδρα τους, στην Ελλάδα, με τη βοήθεια του διαδικτύου!
Για αυτή την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πτυχή της υπόθεσης του γραφενίου τα Μέσα Μαζικού Εκμαυλισμού δε μας είπαν τίποτα σχεδόν, και οι γραφικοί Ελληναράδες, που αναμασούν συνεχώς ανοησίες για τα δήθεν 70 εκατομμύρια λέξεων της ελληνικής γλώσσας ή για την εξάπλωση των Ελλήνων ως τη Νήσο του Πάσχα ή για την κατασκευή ρομπότ από τους αρχαίους ημών, ούτε την πήραν είδηση.
Όπως, άλλωστε, κανείς δε μας έχει πληροφορήσει για τα πειράματα που γίνονται από επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Κρήτης, για τις εκπληκτικές προόδους στην Ιατρική από επιστήμονες του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και για πλήθος άλλα επιτεύγματα των Ελλήνων επιστημόνων σε όλους σχεδόν τους τομείς της επιστήμης. Βλέπετε, αυτά, κατά την ορολογία των υπεύθυνων των Μ.Μ.Ε., «δεν πουλάνε».