Ο Μποστ στις αμερικάνικες εκλογές (σκίτσο του 1960)

Την Τρίτη που μας έρχεται ψηφίζουν στην Αμερική για ανάδειξη Προέδρου, και οι εκλογές προβλέπονται αμφίρροπες, αφού από τις δημοσκοπήσεις οι δυο διεκδικητές παρουσιάζονται πολύ κοντά ο ένας στον άλλον, ενώ το καταστροφικό πέρασμα του τυφώνα Σάντι είναι παράγοντας αστάθμητος που δεν είναι εύκολο να εκτιμηθεί πώς και αν θα επηρεάσει το αποτέλεσμα. Τις αμερικάνικες εκλογές τις παρακολουθεί κάθε φορά με ενδιαφέρον όλος ο πλανήτης εδώ και πολλές δεκαετίες, και τούτη η φορά δεν αποτελεί εξαίρεση. Πολλές φορές οι αμερικανικές εκλογές έχουν (ή: θεωρείται στην Ελλάδα ότι έχουν) ειδικό ελληνικό ενδιαφέρον, και πάλι και τούτη η φορά δεν αποτελεί εξαίρεση αφού έχει γραφτεί επανειλημμένα ότι η λήψη της όποιας απόφασης για το μέλλον της χώρας εσκεμμένα αναβλήθηκε για μετά τις αμερικανικές εκλογές.

Αν έχετε άποψη για τις επικείμενες εκλογές, μπορείτε να τις εκφράσετε στα σχόλια. Πάντως, παραδοσιακά η ελληνική κοινή γνώμη νομίζω ότι τάσσεται κατά πλειοψηφία με τους Δημοκρατικούς, είτε επειδή στηρίζει ελπίδες στην εκλογή του Δημοκρατικού προέδρου είτε επειδή φοβάται τον Ρεπουμπλικάνο. Κάτι τέτοιο ισχύει και τούτη τη φορά, αν και, με τα ντράβαλα που έχουμε αυτή την περίοδο, οι αμερικάνικες εκλογές δεν τραβάνε και τόσο πολύ την προσοχή. Ένας πρόεδρος που βγήκε από αμφίρροπες εκλογές, ήταν ο Τζον Κένεντι, που η εκλογή του χαιρετίστηκε ίσως σε ολόκληρο τον κόσμο, μια και σ’ αυτόν στηρίχτηκαν πάρα πολλές ελπίδες -η δολοφονία του τρία χρόνια αργότερα τού εξασφάλισε υστεροφημία απαράμιλλη.

Θα παρουσιάσω σήμερα ένα σκίτσο του Μποστ για τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 1960, το μοναδικό (εκτός λάθους) που έχει παρουσιάσει ο Μποστ σχετικά με αμερικανικές εκλογές.

Το σκίτσο δημοσιεύτηκε στην εφημ. Ελευθερία στις 13 Νοεμβρίου 1960, δηλαδή πέντε μέρες μετά τη νίκη του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι στις εκλογές των ΗΠΑ, όπου επικράτησε με μικρή διαφορά από τον αντίπαλό του, Ρίτσαρντ Νίξον. Στα 43 του χρόνια, ο Κένεντι ήταν ο νεότερος πρόεδρος των ΗΠΑ την ημέρα της εκλογής του, ένα ρεκόρ που ισχύει ακόμα και σήμερα, και η εκλογή του είχε γεννήσει μεγάλες ελπίδες σε όλο τον κόσμο, μαζί και στην Ελλάδα. Ήταν επίσης ο πρώτος (και μόνος έως σήμερα) ρωμαιοκαθολικός Πρόεδρος. Ο Μποστ αξιοποιεί το θρήσκευμα στο λογοπαίγνιο του τίτλου, όπου παρουσιάζει μια τυπική ελληνική οικογένεια «διαμαρτυρομένων» πολιτών να υμνεί τον καθολικό πρόεδρο.

Οι στίχοι ξεκινούν παρωδώντας το αρχοντορεμπέτικο «Ο μήνας έχει εννιά» (τραγούδι του 1954 σε μουσική του Σουγιούλ), και τονίζει τη δήθεν μεγάλη ηλικία του νέου Προέδρου, ειρωνικά βέβαια αφού όπως είπαμε ο Κένεντι ήταν πολύ νέος για πρόεδρος. Μετά τις ευχές για καλή θητεία και αίσιο τοκετό της Τζάκι (που ήταν τότε ετοιμόγεννη), ακολουθεί η παράκληση να φροντίσει ο Κένεντι να απαλλαγεί η Ελλάδα από την ΕΡΕ!

Η γελοιογραφία από μια άποψη είναι προφητική, αφού δείχνει την ελληνική οικογένεια να δοξάζει τον Κένεντι σε εικόνισμα. Μετά τη δολοφονία του, πολλές λαϊκές οικογένειες τοποθέτησαν μια εικόνα του στο εικονοστάσι του σπιτιού τους, ενώ άλλοι έδωσαν το όνομα Κένεντι σε γιους τους -παράδειγμα ο Τουρκοσουηδός ποδοσφαιριστής Κένεντι Μπακιρτζίογλου, που είχε παίξει πριν από μερικά χρόνια και στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης.

Ο Κένεντι, προς γενική κατάπληξη, διατήρησε στη θέση του τον διευθυντή της CIA, τον Άλεν Ντάλες, ο οποίος ήταν αντιπαθής στην Ελλάδα εξαιτίας του ρόλου που θεωρήθηκε πως είχε παίξει στο Κυπριακό και στα Σεπτεμβριανά, το πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Πόλης το 1955. Ο Μποστ θίγει το θέμα στο κείμενο της μπορντούρας, όπου κάνει και υπαινιγμό για κάποιον νομάρχη -δεν έψαξα στις εφημερίδες να βρω περισσότερα στοιχεία.

Ομιλών εις τελεβίζιον, έξυπνα απήντησες
μαύρον έκανες τον Νίξον, νέγρον τον κατήντησες·
μαύρισες του γκολφ μπαστούνια, μαύρισες τις μπάλες
κι ενώ μαύρισες τον Άικ, μας κρατάς τον Ντάλες.

Αν αρχίζεις Τζον με τέτοια, άσε μας να κλάψουμε
στείλε υπολοίπου φούμου, μαύρα να τα βάψουμε.
Κρίμας που ’σουν παλικάρι και υπήρξες και Πλωτάρχης!
Μπας ρε Τζον και σου σφυρίξαν πως διετέλεσε Νομάρχης;

Δεν διετέλεσε Νομάρχης, να σου ορκισθούμε όλοι
Βόηθαγε τον αδερφό του να μας δείρουνε στην Πόλη
Κι αν εμάς δεν μας πιστεύεις, να στο πει κι ο Πατριάρχης
συνεπώς τι τον κρατάτε; από πού κι ως πού Νομάρχης;