Δύο «επαιτειακά» γραμματόσημα του Μποστ

Γύρω στο 1960 ο Μποστ έφτιαχνε, μεταξύ άλλων, σκίτσα με μορφή γραμματοσήμου, στα οποία φυσικά σχολίαζε την επικαιρότητα. Τις προάλλες που ανέβασα στο ιστολόγιο ένα σκίτσο του Μποστ σχετικά με την αποστολή Κανελλόπουλου στη Βόννη, έγινε κουβέντα για δυο σκίτσα-γραμματόσημα του Μποστ της ίδιας εποχής και με το ίδιο αντικείμενο. Τα βρήκα στο «Λέφκομα», τη συλλογή που έβγαλε ο Μποστ. με σκίτσα του 1960, τα σκανάρισα (όχι και πολύ καλά αλλά εκλεκτός φίλος που τα είδε τα σουλούπωσε και τον ευχαριστώ πολύ) και τα παρουσιάζω εδώ, προς τέρψιν των εκλεκτών θαμώνων.

Να σημειωθεί ότι το «επαιτειακά» του τίτλου είναι δική μου χλομή απόπειρα να μιμηθώ το μπόστειο ύφος -άστοχη ίσως αφού επέτειος δεν υπάρχει στο θέμα τους, μόνο επαιτεία.

α) Γραμματόσημο 10 λεπτών: Ζαλόνγκ’ ανφάν ντε λα Πατρών

Γραμματόσημο «με μυτερούς οδόντας» και με ομοβροντία από λογοπαίγνια και υπαινιγμούς. Χάρη στη βοήθεια της αγαπητής φίλης Μαρίας, ξεδιάλυνε ο υπαινιγμός για το Ζάλογγο, που εμφανίζεται και στο επόμενο σκίτσο.  Ο Κανελλόπουλος είχε δηλώσει σχετικά με τις στρατιωτικές δαπάνες:«Δεν αντέχομεν αλλά δεν μειώνομεν τας δαπάνας… Εμείς έχομεν Ζάλογγα εις την ιστορίαν μας» (βλ. Ελευθερία 28/1/54), πράγμα που οδήγησε σε πρωτοσέλιδα του αντιπολιτευόμενου τύπου όπως «σχολή του Ζαλόγγου» ή «μελοδραματική σχολή Ζαλόγγου» και φυσικά κι ο χορός, πάντα σε σχέση με τις αμυντικές δαπάνες και τις υποχρεώσεις μας προς το ΝΑΤΟ. Ώσπου στις 8/1/59, τρεις μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του Π.Κ.:«Δεν έλαβον λοιπόν γνώσιν οι Δανοί των περί Ζαλόγγου θεωριών του ημετέρου αντιπροέδρου της κυβερνήσεως;…»
Φαίνεται οτι σ’ όλο το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 50 τον Κανελλόπουλο τον συνοδεύει το Ζάλογγο τουλάχιστον στη δημοσιογραφική αργκό.

Οι άλλοι υπαινιγμοί είναι ευκολότεροι. Ο Κανελλόπουλος εκλεγόταν στην Πάτρα, ο Παναής παροιμιακά σχετίζεται με τα Μέγαρα, το «Γεννήθηκα στα 1402» είναι μυθιστόρημα του Κανελλόπουλου, ενώ η ανορθογραφία στο Helas είναι σίγουρα ηθελημένη (στα γαλλικά θα πει ‘αλίμονο’).

Το μαιανδρικό κείμενο λέει:

Πάρε το δύσκο τούτονε που γράφη τ’ όνομά μου

κε πέστους να σου δόσουναι να φάναι τα πεδγιά μου

Κε παρακάλα Παναή με δάκρηα στα μάτια

κτηπόν αράδα μέγαρα κε μπένον εις παλάτια

Πήτε μπίτε, μπήτε βγήτε κι εν ανάγκη κσαναμπήτε

Κι αν δεν λάβετε των μάρκων αποκεί μην ξεκολείτε.

Απ’ όπου βλέπουμε πως ο Μποστ είχε πει πρώτος το Ριχάινε μπίτε!

β) Γραμματόσημο της μιας δραχμής, της σειράς της Ναυτιλίας.

Ο τίτλος Άι λάικ Τσιμπολογάικ παραπέμπει στο σύνθημα I like Ike όπου Άικ ο Αϊζενχάουερ, πρόεδρος τότε των Ηνωμένων Πολιτειών.

Το σημαιάκι του καϊκιού γράφει BONN-TIKI, λογοπαίγνιο με το Κον-τίκι. Ο Κανελλόπουλος είναι Μπον-τοπόρος, εφόσον πηγαίνει στη Μπον.

Το μαιανδρικό κείμενο γράφει:

Πάμε στο άγνωστο για μάρκα με ελπίδα
να ζητιανέψουμε σε τόπους μακρυνούς
να ορθοποδήσουμε πριν έρθη καταιγίδα
και αμνηστεύουμαι κε άλλους Γερμανούς

Σκίσον πλοίον τας θαλάσας
εις την Μπόν να είμε φτάσας
Σκίσον τα νερά προπέλαι
αραχνιάσαν αι μασέλλε

Η αναφορά στην αμνήστευση Γερμανών αναφέρεται στην πολύκροτη υπόθεση του χιτλερικού αξιωματικού Μαξ Μέρτεν, του «Δημίου της Θεσσαλονίκης», τον οποίο είχε μόλις (Νοέμβριος 1959) αμνηστεύσει η κυβέρνηση Καραμανλή ύστερα από εντονότατες πιέσεις της γερμανικής κυβέρνησης.