Η μία ψήφος της κ. Διαμαντοπούλου και άλλα προπασχαλινά μεζεδάκια

Χτες δεν είχαμε άρθρο, ίσως για πρώτη φορά εδώ και μερικούς μήνες -ας πούμε πως το ιστολόγιο κράτησε ενός λεπτού σιγή.

Όμως σήμερα είναι άλλη μέρα, Σάββατο, μέρα για μεζεδάκια, τα τελευταία πριν τη Μεγάλη Βδομάδα [εδώ ο ρυθμός της φράσης δεν θέλει το «πριν από», τουλάχιστο στ’ αυτιά τα δικά μου]. Μεζεδάκια λοιπόν προπασχαλινά.

Ξεκινάμε από μια είδηση στο in.gr, η οποία δημιουργεί ζήτημα, πώς να το πω, κοτσανικής πατρότητας:

Ο κ. Ραγκούσης κατηγορεί τον κ. Βορίδη και τη ΝΔ ότι υποθάλπουν το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και ότι εκθέτουν για μια ακόμη φορά το πολιτικό σύστημα στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας.

Φυσικά, δεν υποθάλπουν. Υποθάλπω θα πει «συντηρώ ή τροφοδοτώ κρυφά κάτι που θεωρείται κακό» σύμφωνα με τον ορισμό του ΛΚΝ. Υποθάλπει εγκληματία όποιος του παρέχει στέγη, τροφή και προστασία. Υπονομεύουν, μάλιστα. Το λάθος είναι συνηθισμένο, αλλά δεν παύει να είναι κοτσάνα. Και επειδή δεν υπάρχουν εισαγωγικά, θα χρεώσουμε την κοτσάνα στο in.gr και όχι στον κ. Ραγκούση.

Αν όμως η παραπάνω κοτσάνα αυτή ήταν αμφίβολης πατρότητας, για την επόμενη ρήση, πάλι από το in.gr, δεν χωράει αμφιβολία, ανήκει στον κ. υπουργό: Ντρέπομαι για το υπαρκτό ελληνικό σύστημα και την εικόνα που βγάζει προς τα έξω. Είναι ό,τι χειρότερο θα μπορούσαμε να δείξουμε. Είναι μαργαριτάρι όμως; Εγώ θα έλεγα «το υπάρχον πολιτικό σύστημα», με ξενίζει η διατύπωση του Ραγκούση, αλλά δεν ξέρω αν θα τη θεωρούσα μαργαριτάρι κι αν θα τη διόρθωνα. Εσείς τι λέτε;

Αρκετά σχολιάστηκε μια φράση της κ. Διαμαντοπούλου από αγόρευσή της στη Βουλή’ σε αυτές τις εκλογές, είπε, «ο λαϊκισμός θα κλίνεται σε όλες τις πτώσεις και σε όλους τους χρόνους». Βέβαια, ο λαϊκισμός σε πτώσεις και αριθμούς κλίνεται -σε χρόνους και σε πρόσωπα κλίνονται τα ρήματα, αλλά δεν ξέρω αν θα το χαρακτήριζα σολοικισμό -μάλλον όχι, η ρητορική άδεια και η ανάγκη για κλισέ δικαιολογούν τέτοιες ακροβασίες . Όμως επί της ουσίας, δίκιο έχει η κ. υπουργός: όταν κάθε κριτική στο μνημόνιο και στην ακολουθούμενη πολιτική βαφτίζεται «λαϊκισμός» από τα κόμματα του κυβερνητικού συνεταιρισμού και από τα μεγάλα κανάλια, πράγματι η λέξη «λαϊκισμός» θα ακουστεί πολύ μέχρι τις εκλογές.

Και φτάνουμε στην κοτσάνα του τίτλου, που την ψάρεψαν τα παιδιά στη Λεξιλογία αλλά την κλέβω μια και αφορά τον σκληρό πυρήνα των ενδιαφερόντων του ιστολογίου. Απαντώντας, λέει, σε όσα είπε η κ. Διαμαντοπούλου στον Πάνο Καμμένο, μια υποψήφια του κόμματος του κ. Καμμένου (ή μάλλον μια… υποψήφια υποψήφια, αν κατάλαβα καλά) από τις Κυκλάδες φιλοτέχνησε το εξής υπέροχο κοτσανούργημα: Η κ. Διαμαντοπούλου, η οποία είναι υπεύθυνη, μεταξύ άλλων, με την ψήφο της και για το γεγονός ότι η Ελληνική γλώσσα δεν έγινε η επίσημη γλώσσα της Ευρώπης, με διαφορά μιας ψήφου από την Αγγλική, της δικής της αρνητικής σε βάρος της Ελληνικής γλώσσας ψήφου, μη συμπεριλαμβανομένων των υπολοίπων κακών που έχει κάνει η παράταξή της αλλά και η ίδια μέσα από αυτήν στην πατρίδα μας, παρακαλείται όσον αφορά τουλάχιστον εμένα, αλλά και για λογαριασμό των χιλιάδων πιστεύω, ιδρυτικών μελών των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, να επιδείξει το στοιχειώδη σεβασμό στην ελληνική γλώσσα ακόμα κι αν δεν την ψήφισε ως επίσημη γλώσσα, κατά την αυθαίρετη κρίση της.

Εδώ η δικηγόρος από τις Κυκλάδες μπλέκει δύο πράγματα, κι έτσι δημιουργεί έναν «αληθόμυθο». Το υπαρκτό σκέλος είναι ότι πράγματι η κ. Διαμαντοπούλου, όλοι το ξέρουμε, είχε προτείνει να γίνουν τα αγγλικά δεύτερη επίσημη γλώσσα της Ελλάδας -ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Το μυθικό σκέλος είναι ο γνωστός μύθος για τη μία ψήφο, ξέρετε, ότι για μία τάχα ψήφο η ελληνική γλώσσα έχασε την ευκαιρία να γίνει επίσημη γλώσσα των  ΗΠΑ στα τέλη του 18ου αιώνα. Μάλιστα, σε μία… πλευρική παραλλαγή του μύθου, ο ένας που έριξε την καθοριστική αρνητική ψήφο ήταν εβραίος, ο Ντάνιελ Γουέμπστερ (ο οποίος δεν ήταν εβραίος, αλλά ποιος είπε ότι τα λεγόμενα του Πλεύρη έχουν σχέση με την αλήθεια; ) Βέβαια, στη βερσιόν της κ. Ημέλλου η ελληνική δεν γίνεται επίσημη γλώσσα της ΕΕ (σημειωτέον ότι είναι επίσημη ενωσιακή γλώσσα!), αλλά σε κάθε περίπτωση η κυρία φαίνεται άξια υποψήφια βουλευτίνα του κόμματος του κ. Καμμένου. (Και μη μου πείτε ότι βλάπτει την Ελλάδα πολύ λιγότερο από την κ. Διαμαντοπούλου, διότι θα συμφωνήσω αλλά θα παρατηρήσω ότι μπορεί θαυμάσια να είναι κανείς αντίπαλος του ΝΔΣΟΚ χωρίς να είναι φαιδρός -για να μην πούμε για το σκληρό αυταρχικό πρόγραμμα του Καμμένου που μόλις κρύβεται κάτω από την αντιμνημονιακή προβιά).

* Σχολιάστηκε και επικρίθηκε πολύ η φράση «της πιο δημοφιλής ατάκας» σε κάποιον λαϊφοστυλάτο ιστότοπο -αλλά αν ήταν «του δημοφιλή ηθοποιού» και ακόμα περισσότερο «του διεθνή ποδοσφαιριστή» δεν θα το πρόσεχε κανείς -ή σχεδόν κανείς.

* Το άκουσα σε ένα ντοκιμαντέρ στον Αντένα την Τετάρτη: «θεωρείται προάγγελος κακών οιωνών». Αν δηλαδή έλεγε «θεωρείται κακός οιωνός» θα διέφερε;

* Το έχω ξαναπεί, με εκνευρίζουν πολύ οι λέξεις που είναι γραμμένες μισές με ελληνικό και μισές με λατινικό αλφάβητο, κι έχω ξαναγράψει γι’ αυτές. Τραγέλαφος της εβδομάδας: «σαν μια holywoodiaνη ταινία» -δεν θυμάμαι καλά πού το είδα και δεν θέλω να γκουγκλίσω για να το ξαναβρώ γιατί κατά πάσα πιθανότητα ήταν σε αριστερόν ιστότοπο. Όπως και με τη σχιζολεξία, κάποιος λόγος υπάρχει γι’ αυτό το φαινόμενο των τραγέλαφων, ασφαλώς, αλλιώς δεν θα είχαν τόση έκταση -πάντως, επιμένω ότι είναι φαινόμενο καθαρευουσιάνικο στη βάση του. Και για να μην τους λέω τραγέλαφους σκέτους, προκηρύσσω διαγωνισμό για μια πιο εύστοχη ονομασία, που πρέπει όμως να είναι σύνθετη λέξη, αλλά μία λέξη.

* Αν και το «πουλάω» με την έννοια του «διαφημίζω, πλασάρω, προωθώ» έχει καθιερωθεί, το «αγοράζω» με την έννοια του «πιστεύω, πείθομαι, ενστερνίζομαι» το βρίσκω φριχτόν αγγλισμό -προς το παρόν. Σχολιάζοντας το διάσημο πια αστείο του Άγγελου Τσέκερη για τις δηλώσεις που θα έκαναν την επομένη της αυτοκτονίας του Δημήτρη Χριστούλα ορισμένοι γνωστοί παράγοντες της δημόσιας ζωής, ένας δημοσιογράφος του nooz.gr έγραψε ότι «Πολλοί άνθρωποι, όμως, είχαν «αγοράσει» την είδηση, είτε γιατί δεν θέλουν να σκεφτούν λίγο παραπάνω είτε γιατί απλώς βόλευε ιδιοτελείς σκοπούς τους«. Είτε επειδή τον τελευταίο καιρό έχουν ακούσει με τ΄αυτιά τους πολύ χειρότερα, θα έλεγε κάποιος. Να σημειωθεί ότι η φωτογραφία οθόνης του nooz είναι παραχαραγμένη, αφού λείπει η φρασούλα «Τι θα διαβάσουμε αύριο», που προτασσόταν στις δήθεν δηλώσεις.

* Το θέμα είναι βέβαια ότι το αστείο του Τσέκερη το αναπάραξαν (σικ, αναπαρήγαγαν δεν γράφω) πολλοί χωρίς τη φρασούλα που ξεκαθάριζε ολοφάνερα ότι πρόκειται για αστείο ή για τρολιά, μεταξύ των οποίων και μια καθηγήτρια της δημοσιογραφίας, και ότι πολλοί το πίστεψαν. Για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι στο Διαδίκτυο μπορεί να γίνει πιστευτή και η πιο εξωφρενική κατασκευή, απλώς και μόνο επειδή περιβάλλεται με το κύρος του δημοσιευμένου.

* Ανακοινώσεις και διαφημίσεις, μέρος πρώτο: Ακόμα προλαβαίνετε να διαβάσετε τα εορταστικά κείμενα που έγραψαν διάφοροι μεταφραστές και λοιπά ύποπτα στοιχεία (κι εγώ μαζί) για να τιμήσουν τα τετράχρονα της Λεξιλογίας, του εγκυρότερου και καλύτερου ελληνικού μεταφραστικού φόρουμ.

* Ανακοινώσεις μέρος δεύτερο: Το σαββατοκυριακοδεύτερο θα έχει, διαβάζω, πολλά πασχαλινά παζάρια βιβλίου με μεγάλες εκπτώσεις. Ζήτησα να με δέσουν στο μεσιανό κατάρτι.

* Ανακοινώσεις μέρος τρίτο: Στο Αφιέρωμα στον Μενέλαο Λουντέμη, του Δ. Δαμασκηνού, που το ανεβάζω σε συνέχειες στον ιστότοπό μου, προστέθηκε έκτη συνέχεια: Το κρασί των δειλών.