Ο Άδωνης στο Ξάρβαρντ και άλλα μεζεδάκια

Συνήθως τα σαββατιάτικα μεζεδάκια μας είναι πολλά και μικρά, όπως αρμόζει άλλωστε σε μεζεδάκια. Σήμερα, για αλλαγή, η πιατέλα μας έχει δυο μεγάλα κομμάτια, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν και χωριστό άρθρο, και λιγοστά μικρά.

Θα ξεκινήσω με το πρώτο μεγάλο κοψίδι, που έδωσε και τον τίτλο του σημερινού άρθρου. Ο τίτλος, πρέπει να πω, δεν έχει λάθος πληκτρολόγησης, όπως στο προχτεσινό άρθρο του Βήματος, που είχε τον τίτλο «Ο Άδωνις στο Χάρβαντ» και που κανείς δεν το έχει διορθώσει τόσες μέρες σε ένδειξη σεβασμού προς τους αναγνώστες. Όχι, εγώ το Ξάρβαρντ το έγραψα μετά λόγου γνώσεως, που λένε, διότι, σύμφωνα με τη μόνη επίσημη ανακοίνωση που έχω δει, στο Ξάρβαρντ ταξίδεψε ο υπουργός (οΘντκ) Υγείας κ. Άδωνης Γεωργιάδης. Πράγματι, αν ανατρέξετε στην ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε στη Διαύγεια, ο κ. Γεωργιάδης έκανε το ταξίδι του «κατόπιν πρόσκλησης που απηύθυνε η Ευρωπαϊκή Λέσχη του Xarvard Kennedy School of Government». Το Xarvard δεν μπορεί να είναι λάθος, αφού πιο κάτω επαναλαμβάνεται, όταν γίνεται αναφορά στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Xarvard. Αυτό το Xarvard στα ελληνικά αποδίδεται Ξάρβαρντ. Δεν μου ακούγεται πολύ αγγλοπρεπές, αλλά τα επίσημα έγγραφα ξέρουν καλύτερα.

Πέρα απ’ αυτό, είναι λάθος αυτό που γράφεται στο άρθρο του Βήματος, ότι την πρόσκληση στον Άδωνη την απεύθυνε «η έδρα John F. Kennedy του ξακουστού Πανεπιστημίου Χάρβαρντ». Δεν ξέρω αν υπάρχει έδρα John F. Kennedy, νομίζω ότι πρόκειται για Kennedy School of Government, αλλά όπως και να έχει το θέμα η πρόσκληση δεν έγινε από το εκπαιδευτικό ή διοικητικό προσωπικό του πανεπιστημίου. Άλλωστε, στην επίσημη ιστοσελίδα των εκδηλώσεων του Χάρβαρντ δεν υπάρχει καμιά μνεία των ομιλιών του κ. Γεωργιάδη.

Όπως αναφέρει ρητά το έγγραφο της Διαύγειας, ο κ. Γεωργιάδης προσκλήθηκε από την Ευρωπαϊκή Λέσχη του Harvard Kennedy School of Government. Αυτή η Ευρωπαϊκή Λέσχη, ή European Club όπως είναι ο τίτλος της, δεν είναι παρά μία από τις σχεδόν εκατό φοιτητικές λέσχες και συλλόγους που έχει η συγκεκριμένη Σχολή του Χάρβαρντ. Όπως βλέπετε στον κατάλογο, τέτοιοι σύλλογοι υπάρχουν για κάθε γούστο: για φοιτητές από το Πακιστάν, την Ιταλία και την Κορέα, για Χριστιανούς ή Μουσουλμάνους, για γυναικεία ζητήματα και για άτομα ΛΟΑΔ, για τένις και για φρίσμπι. Και κάπου εκεί είναι και το European Club που κάλεσε τον Άδωνη (υποθέτω ότι ο σύλλογος του φρίσμπι θα καλέσει την κ. Κεφαλογιάννη). Ιδού και η πρόσκληση άλλωστε:

Όπως βλέπετε, την πρόσκληση την απευθύνει η European Club, ενώ συντονιστής της συζήτησης είναι κάποιος πατριώτης μας, ο Ioannis Tsoutsias, ο οποίος δεν είναι μέλος του διδακτικού προσωπικού του πανεπιστημίου. Άρα, είναι ανακριβές ότι την πρόσκληση την έκανε «το ξακουστό πανεπιστήμιο». Για να το μεταφέρουμε στα καθ’ ημάς, είναι αντίστοιχο με το να έγινε η πρόσκληση από τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ της Νομικής ή από τη Θεατρική Ομάδα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.

Άλλωστε, αν την πρόσκληση την είχε κάνει το πανεπιστήμιο, κατά πάγια τακτική τα έξοδα μετάβασης και διαμονής θα τα κάλυπτε το Χάρβαρντ, ενώ στην περίπτωσή μας, όπως βλέπετε στη Διαύγεια, τα πληρώνει το ελληνικό δημόσιο. Δεν είναι και πολλά, μόλις 2.420 ευρώ, ενώ λεφτά υπάρχουν. Μόλις χαρίσαμε, αν δεν το πήρατε είδηση, 229.270.000 ευρώ στο Μέγαρο Μουσικής, φτάνει για να στείλουμε 94739,66 αδώνηδες στο Χάρβαρντ -αν βέβαια το Χάρβαρντ τους δεχτεί.

Γιατί να πληρώσουμε, έστω και 2.420 ευρώ για τη μετάβαση του υπουργού, θα πείτε. Αυτό είναι πολιτικό θέμα. Τυπικά, η μετάβαση είναι νόμιμη, όπως νόμιμη φαινεται να είναι και η κάλυψη των εξόδων από το ελληνικό δημόσιο. Μάλιστα, ο Άδωνης μπορεί να ισχυριστεί ότι κάνει και οικονομία, αφού δεν ταξιδεύει με πρώτη θέση, όπως υποθέτω ότι δικαιούται, ενώ επίσης στη Βοστώνη δεν διανυκτέρευσε σε ξενοδοχείο, αλλά φιλοξενήθηκε στο οίκημα Winthrop House, μια φοιτητική εστία του Χάρβαρντ.

.

.

.

Βέβαια, εδώ ο Άδωνης κάπως τα φούσκωσε, διότι στο Tουίτερ κοκορεύτηκε ότι το Πανεπιστήμιο του παραχώρησε «το σπίτι του JFK», ενώ πρόκειται απλώς για μια σουίτα, που κάποτε ήταν το δωμάτιο του φοιτητή Τζον Κένεντι και έκτοτε έχει μετατραπεί σε σουίτα για υψηλούς προσκεκλημένους. Είναι τιμή, αλλά δεν ήταν το σπίτι του Κένεντι. (Η απάντηση από κάτω δεν πρόερχεται βέβαια από το αυθεντικό προφίλ του Μπάμπη Παπαδημητρίου, άλλωστε λέει Paparadimitriou, πάντως γέλασα όταν την είδα)

Έλεγα λοιπόν ότι η επίσκεψη του Άδωνη είναι νομότυπη. Τώρα, αν τα μηνύματά του θυμίζουν λίγο δεκαπεντάχρονο γυμνασιόπαιδο που έχει πάει πενθήμερη εκδρομή, δεν φταίει ο ίδιος, αλλά εκείνος που έκανε υπουργό κάποιον με ωριμότητα δεκαπεντάχρονου. Όμως αυτά είναι θέμα αισθητικής.

Βέβαια, υπάρχει και μια μικρή σκιά στην επίσκεψη. Δεν εννοώ μόνο ότι η διάλεξη στη Βοστώνη συνδυάστηκε με ιδιωτικό ταξίδι στη Νέα Υόρκη (πιθανώς με συνέπεια μια μικρή επιβάρυνση του εισιτηρίου, διότι συνήθως το στοπόβερ είναι λίγο ακριβότερο, αν κάνω λάθος διορθώστε με), εννοώ κυρίως ότι το έγγραφο της Διαύγειας έκανε λόγο για δύο διαλέξεις, μία στις 13 του μηνός και μία στις 14, χτες. Όμως, πουθενά δεν βρήκα το παραμικρό γι’ αυτή τη δεύτερη διάλεξη, ούτε και ο συνήθως τόσο λαλίστατος Άδωνης ανακοίνωσε τίποτα από το Τουίτερ, τουλάχιστον ως τα μεσάνυχτα της Παρασκευής (ώρα Ελλάδος).

Οπότε αναρωτιέμαι, τι έγινε η δεύτερη διάλεξη που σύμφωνα με το επίσημο πρόγραμμα θα έδινε ο κ. υπουργός στις 14 του μηνός; Δόθηκε; Μήπως ματαιώθηκε λόγω χιονοπτώσεων; Ή μήπως ο προγραμματισμός ήταν κάπως δημιουργικός για να γίνει η πολυπόθητη γέφυρα με το σαββατοκύριακο και τις επισκέψεις στα νιουγιορκέζικα premium outlets;) Δεν νομίζω, αλλά καλό είναι να μας ενημερώσει όποιος ξέρει.

* Πολλά είπαμε για τον Άδωνη, οπότε τα υπόλοιπα μεζεδάκια ως το τελευταίο θα είναι απλώς amuse-bouche, όπως λένε οι Γάλλοι τις λιχουδιές, συνήθως μικροσκοπικού μεγέθους, που σου σερβίρουν ανάμεσα σε δυο πιάτα, ψάρι και κρέας ας πούμε, για να σου αλλάξει η γεύση.

* Η κυρία Βένα Γεωργακοπούλου, έγραψε με αφορμή την Κλουνιάδα, με την οποία δεν πρόλαβα να ασχοληθώ: Μα θα μου πείτε, έγραψαν κομμάτια η «Guardian» και η «Independent». Η δεύτερη, όμως, που θεωρείται και προοδευτική, είχε τον προβοκατόρικο τίτλο: «Ο Τζορτζ Κλούνεϊ πιστεύει ότι η Βρετανία πρέπει να χάσει τα Μάρμαρά της». Μην προσπεράσετε την κτητική αντωνυμία, παρακαλώ. Την κυρία Β.Γ. την ενόχλησε η κτητική αντωνυμία «της», διότι δεν έχει καταλάβει το αγγλικό λογοπαίγνιο και νομίζει ότι τα marbles του τίτλου (George Clooney believes Britain should lose its Marbles) εννοούν απλώς και μόνο τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. Δεν ξέρει ότι to lose one’s marbles σημαίνει «χάνω το μυαλό μου, τρελαίνομαι» (και σ’ αυτή τη φράση marbles δεν είναι τα μάρμαρα αλλά οι γκαζές, νομίζω). Το λογοπαίγνιο βέβαια είναι πασίγνωστο και πολλές βρετανικές εφημερίδες το έχουν χρησιμοποιήσει τις τελευταίες δεκαετίες.

* Εκείνο το μεγάλο νησί στη ρωσική Άπω Ανατολή εδώ και δεκαετίες, ίσως αιώνες, το λένε Σαχαλίνη στα ελληνικά. Γιατί θέλησε τώρα το in.gr να το μετονομάσει σε Σαχαλίν;

* Δεν είναι καθαυτό σχιζολεξία, μάλλον είναι misparsing (πείτε μου πως το λένε στα ελληνικά), και μάλιστα περίεργο. Άρθρο για κάποιες ταινίες για ερωτευμένους, μας προτρέπει να δούμε την ταινία Ghost επειδή «είναι εκείνο το έργο που επιβεβαιώνει πως το «για πάντα» στην αγάπη ισχύει και με το παραπάνω, ακόμα και στην μετ’αθάνατον ζωή«!

* Τα θεσμικά όργανα της Νομασλάνδης στελεχώνονται όλο και περισσότερο. Ήδη βρέθηκε και νέος περιφερειάρχης, και μάλιστα χωρίς εκλογές. Τον νέο περιφερειάρχη τον τοποθέτησε αριστίνδην το Βήμα, σε πρόσφατο άρθρο του για την επίσκεψη Τσίπρα στην Ιταλία, στο οποίο έγραψε ότι ο Αλέξης Τσίπτας «Συναντήθηκε επίσης με τον περιφερειάρχη Ρώμης κ. Νικόλα Λάτσιο, μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος και αδελφό του ηθοποιού που υποδύεται τον κομισάριο Μονταλμπάνο σε μια σειρά στην ιταλική τηλεόραση…».

Ο Νικόλα Λάτσιο μόλις διορίστηκε περιφερειάρχης Ρώμης στη Νομανσλάνδη. Ο περιφερειάρχης του Λάτσιο (presidente della regione Lazio) στην πραγματική ζωή λέγεται Νικόλα Τσινγκαρέτι (Nicola Zingaretti), που ο αδελφός του, ο Λούκα, υποδύεται τον επιθεωρητή (και όχι κομισάριο, αλλά ας το αφήσουμε) Μονταλμπάνο στην τηλεόραση!

* Και κλείνω με άλλο ένα μεγαμεζεδάκι, κλεμμένο στυγνά από τον φίλο Ρογήριο, που το ανάρτησε πρώτα στο Facebook και μετά στη Λεξιλογία. Το μεταφέρω αυτούσιο, έχει και τίτλο:

Tuez-les tous, Dieu reconnaîtra les siens και λαθοθηρίας το ανάγνωσμα…

Ο Αντώνης Πανούτσος είναι ένας από τους σχετικά λιγοστούς αθλητικογράφους που έχει διαβάσει αρκετά στη ζωή του, μεταξύ των άλλων και Ιστορία. Έχει, όμως, την κακή συνήθεια να μην ελέγχει ποτέ (μα ποτέ) τα όσα ιστορικής φύσης αναφέρει παρεμπιπτόντως στα κείμενά του. Έτσι, μετά την ερωτική σχέση Ελ Σιντ και Ισαβέλλας της Καστίλλης (μολονότι 3,5 αιώνες χωρίζουν τον θάνατο του Ροντρίγο Ντίαθ ντε Μπιμπάρ – 1099 – και τη γέννηση της Ισαβέλλας της Καθολικής – 1451), τον Ιούλιο Καίσαρα – αντί του Οκταβιανού Αυγούστου – να ζητεί πίσω από τον Βάρο τις λεγεώνες που χάθηκαν στον Τευτοβούργιο Δρυμό (το 9 μ.Χ, πάνω από μισό αιώνα μετά τη δολοφονία του Καίσαρα) και τους ισχυρισμούς ότι ο όρος «Δελφίνος» είναι ελληνική πατέντα, νέο μαργαριτάρι προστέθηκε στον κατάλογο: «Στην λογική του Σιμόν ντε Μονφόρ που στην κατάληψη της Καρκανσόν (sic) όταν του είπαν πώς μπορούν να ξεχωρίσουν τους αιρετικούς απάντησε «Σφάξτε τους όλους και αφήστε τον Θεό να ξεχωρίσει»».

Για να μην μπερδεύονται όσοι τυχόν δεν γνωρίζουν τα δραματικά γεγονότα της Σταυροφορίας κατά των Kαθαρών (περ. 1209-1229): η περιβόητη φράση «Σκοτώστε τους όλους κι ο Θεός θα ξεχωρίσει τους δικούς του» («Tuez-les tous, Dieu reconnaîtra les siens.»/ «Cædite eos. Novit enim Dominus qui sunt eius.») φέρεται να ειπώθηκε όχι βέβαια μετά την κατάληψη της Καρκασσόν, αλλά της Μπεζιέ (1209). Και δεν αποδίδεται στον ντε φάκτο στρατιωτικό αρχηγό της σταυροφορίας, τον Σίμωνα του Μονφόρ, αλλά στον παπικό λεγάτο Αρνάλδο Αμαλάριχο, ηγούμενο της μονής του Σιτώ. Υποτίθεται ότι ήταν η απάντησή του στην ερώτηση των στρατιωτών που δεν ήξεραν τι να κάνουν με τον πληθυσμό της πόλης που κατέλαβαν και πώς θα ξεχωρίσουν τους καλούς καθολικούς από τους δυϊστές αιρετικούς.

Δεν είναι βέβαιο ότι η φράση ειπώθηκε πραγματικά. Την αναφέρει μία μόνο πηγή της εποχής, ο Γερμανός κιστερκιανός μοναχός Καισάριος του Χάιστερμπαχ. Δυστυχώς, ακόμη κι αν η φράση δεν ειπώθηκε ποτέ, εκφράζει απόλυτα το πνεύμα των νικητών και τα γεγονότα. Θανατώθηκε ο πληθυσμός της πόλης στο σύνολό του.

* Να πω κι εγώ το δικό μου παράπονο: ο κ. Πανούτσος φαίνεται να πιστεύει πως οι πραγματικοί άντρες δεν βάζουν τόνο στο ερωτηματικό «πώς», κι έτσι στο αρχικό του άρθρο γράφει: «όταν του είπαν πως μπορούν να ξεχωρίσουν τους αιρετικούς απάντησε….», ενώ θέλει τόνο, «πώς μπορούσαν», και για να γίνει ακόμα πιο σαφές «όταν τον ρώτησαν πώς μπορούσαν», διότι έτσι που το έχει σημαίνει «του είπαν ότι μπορούσαν».

* Και κλείνω με αναγγελίες. Την παράλλη βδομάδα θα είμαι στην Αθήνα, οπότε θα πάρω μέρος τουλάχιστον σε δύο εκδηλώσεις, που τις αναφέρω εδώ να μη μου πείτε ότι σας το είπα τελευταία στιγμή.

* Καταρχάς, την Τετάρτη 26.2.2014 στις 6μμ θα γίνει στον Ιανό παρουσίαση του βιβλίου μου «Λόγια του αέρα». Είστε όλοι προσκαλεσμένοι, εννοείται.

* Έπειτα, την Πέμπτη 27.2.2014 στις 8.30 μ.μ., πάλι στον Ιανό, θα πάρω μέρος στην παρουσίαση του βιβλίου της Άννας Ιορδανίδου «Είναι λάθος ή δεν είναι; Ιδού η απορία«.