Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία

Το ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου, για τη γλώσσα, τη λογοτεχνία και… όλα τα άλλα

Το μάταιον των ομιλιών (Μποστ πριν από 44 χρόνια)

Posted by sarant στο 21 Ιουνίου, 2010


Αυτό το άρθρο είχα σκοπό να το παρουσιάσω πριν από μερικές μέρες, που έπεφτε ακριβώς στην επέτειο, αλλά τελικά κάτι έτυχε και άργησα, οπότε το ανεβάζω τώρα.

Ο Ρόμπερτ (Μπομπ) Κένεντι, ο μικρότερος αδελφός του δολοφονημένου προέδρου των ΗΠΑ Τζον Κένεντι είχε επισκεφτεί την Ελλάδα στις 17 Ιουνίου 1966. Ήταν μια επίσκεψη-αστραπή που κράτησε όχι περισσότερο από 24 ώρες, αλλά έκανε αίσθηση -και έδωσε στον Μποστ την αφορμή για το σκίτσο που θα δούμε σήμερα, που μπορούμε να το πούμε προφητικό. Το σκίτσο δημοσιεύτηκε στην Αυγή στις 19 Ιουνίου 1966.

Ο Κένεντι επέστρεφε από περιοδεία του στην Αφρική, στην οποία είχε κάνει πολλές πετυχημένες δημόσιες ομιλίες, απευθυνόμενος ειδικά προς νέους, οπότε είχε θεωρηθεί ότι θα μιλούσε και προς Έλληνες φοιτητές, αλλά αυτό διαψεύστηκε.

Η αναφορά του Μποστ στην κάτω αριστερά γωνία του σκίτσου δεν είναι εφεύρημα δικό του. Ο Κένεντι συνοδευόταν από την Έθελ, τη σύζυγό του, και πράγματι γιόρτασαν την επέτειο του γάμου τους στην Αθήνα. Ανέβηκαν στην Ακρόπολη, ύστερα παρακολούθησαν παράσταση μπαλέτου στο Ηρώδειο (κατά σύμπτωση το πρόγραμμα ήταν εκλεκτό: Νουρέγιεφ και Μαργκότ Φοντέιν στον «Ρωμαίο και Ιουλιέτα» του Προκόφιεφ) όπου εκτάκτως παραβρέθηκε και ο Κοκός, και έκλεισαν τη βραδιά σε ταβέρνα της Πλάκας. Φυσικά, ο Κένεντι τιμήθηκε και από τον δήμαρχο Αθηναίων με το αργυρό κλειδί της πόλης (ίσως έγινε και δεύτερη βράβευση, γι’ αυτό υπάρχουν δυο κλειδιά στο σκίτσο), και φυσικά έκανε δηλώσεις, αν και απέφυγε να αναφερθεί στο Κυπριακό, επειδή, όπως είπε, η επίσκεψή του ήταν ιδιωτική.

Ο Μποστ φαίνεται να πιστεύει ότι ο ίδιος ο Κένεντι ήθελε να κάνει την ομιλία και μεταπείστηκε από στελέχη της αμερικανικής Πρεσβείας, ή τουλάχιστον αυτό δείχνει στο σκίτσο του, όπου παρουσιάζει ανώνυμο σύμβουλο (που όμως μοιάζει πολύ με τον Αμερικανό πρεσβευτή Τάλμποτ) να συμβουλεύει πατρικά τον Ρόμπερτ να περιοριστεί σε ανώδυνα θέματα και να μην επιμείνει στην ιδέα της ομιλίας γιατί θα του γίνουν δύσκολες ερωτήσεις. Το μποστικό απόφθεγμα «ο ομιλών αφήνει την σύζυγόν του χήραν» αναπόφευκτα παίρνει προφητική χροιά όταν το ξαναδιαβάζουμε σήμερα.

Ο χορός βατούσι, ξεχασμένος προ πολλού, ήταν μια παροδική μόδα της εποχής, ενώ το Μουσείο Πασσά εκείνες τις μέρες απασχολούσε πολύ τον Τύπο διότι ο Ιω. Πασσάς είχε αποσύρει τη δωρεά της μεγάλης συλλογής του, λόγω των αντιδράσεων του δημάρχου, πολλών φορέων και των κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι διαφωνούσαν με τη δωρεά οικοπέδου 10 στρεμμάτων για να ανεγερθεί εκεί το Μουσείο (το οποίο τελικά άρχισε να χτίζεται επί χούντας, απέναντι στην τότε Σχολή Ευελπίδων, έμεινε γιαπί και κατεδαφίστηκε μετά τη μεταπολίτευση). Ο Ιωάννης Πασσάς, εκδότης της Εγκυκλοπαίδειας του Ηλίου είχε κάνει και έναν σχετικό μακροσκελή καβγά με τον Ψαθά από τις στήλες των Νέων. Δεν νομίζω ότι ενδιαφέρθηκε ο Κένεντι για το Μουσείο Πασσά, απλώς ο Μποστ εννοεί την ενασχόληση με ανώδυνα θέματα, πολιτιστικά.

Ο Μπομπ Κένεντι εθεωρείτο τότε ότι θα κατεβεί σίγουρα στις εκλογές για Πρόεδρος των ΗΠΑ, αν και όχι το 1968 αλλά το 1972. Και πράγματι, όταν ξεκίνησαν οι προκριματικές εκλογές για το χρίσμα του Δημοκρατικού κόμματος  ενόψει των εκλογών του 1968, ο Κένεντι δεν συμμετείχε, θεωρώντας πανίσχυρο τον απερχόμενο πρόεδρο Τζόνσον. Βλέποντας όμως ότι ο Τζόνσον δυσκολευόταν στις προκριματικές, o Κένεντι ανακοίνωσε στα μέσα Μαρτίου ότι κατεβαίνει στην κούρσα, και δυο εβδομάδες αργότερα ο Τζόνσον αποσύρθηκε. Ο Κένεντι νίκησε στις περισσότερες προκριματικές και ήταν φαβορί για να πάρει το χρίσμα, αλλά στις 6 Αυγούστου 1968, το βράδι της νίκης του στις προκριματικές της Καλιφόρνιας, δολοφονήθηκε από τον χριστιανό Παλαιστίνιο Σιρχάν Σιρχάν, υποτίθεται λόγω της στάσης του κατά τον πόλεμο των 6 Ημερών. Έτσι, πέρασε στην αθανασία. (Η γιαγιά μου, θυμάμαι, είχε ένα ιδιότυπο εικονοστάσι με φωτογραφίες κομμένες από εφημερίδα, τους δυο Κένεντι και τον Μπόμπι Σαντς).

Ο Μπομπ Κένεντι, ίσως επειδή ήταν πιστός καθολικός και είχε μεγάλο σπίτι, έκανε ούτε λίγο ούτε πολύ 11 παιδιά σε 18 χρόνια γάμου (όταν επισκέφτηκε την Αθήνα είχε εννιά). Η Έθελ έχει πια περάσει τα 80 και φαντάζομαι ότι θα χαίρεται πολύ να μετράει γενέθλια και γιορτές παιδιών, εγγονιών και δισεγγόνων. Ο Σιρχάν είναι σήμερα 66 χρονών και κάθε 5 χρόνια υποβάλλει αίτηση αποφυλάκισης που απορρίπτεται.

Ο Κένεντι επέστρεφε από περιοδεία του στην Αφρική, στην οποία είχε κάνει πολλές πετυχημένες δημόσιες ομιλίες, απευθυνόμενος ειδικά προς τους νέους, οπότε είχε θεωρηθεί ότι θα μιλούσε και προς Έλληνες φοιτητές, αλλά αυτό διαψεύστηκε.

22 Σχόλια to “Το μάταιον των ομιλιών (Μποστ πριν από 44 χρόνια)”

  1. Εξαιρετικό το σκίτσο και εξαιρετικότερο το ιστορικό υπόμνημα! Μπράβο σου, Νικοκύρη.

    Ο Μπόμπι φοράει πένθος στο μανίκι, προφανώς για τον αδερφό του.

  2. ΣοφίαΟικ said

    Για τη γενιά των αμερικανών (και αμερικανοτραφών σαν τη μητέρα μου) οι Κέννεντυ είναι θεοί. Το εικονοστάσι δε με εντυπωσιαζέι, γιατί κάπως ετσι ήταν. Πέρσι έμεινα σε ενα σπίτι στη Νεα Υόρκη (με ανταλλαγη), του οποίου η ιδιοκτήτρια ηταν φανατική οπαδός του Δημοκρατικού κόμματος, συνομίληκη της μητέρας μου, και είχε κορνιζάρει στο γραφείο της ενθύμια από την προεκλογική εκστρατεία του Ρόμπερτ, αλλά και του Έντουαρντ Κέννεντυ, στις οποίες υποθέτω συμμετείχε σαν νεαρή φοιτήτρια – αυτά πάνε πακετο και με τις διαμαρτυρίες για το Βιετνάμ,με νικοτίνη δυνατη και το Μπομπ Ντύλαν κλπ κλπ. Η ίδια κυρία ήταν οπαδός του Ομπάμα, φυσικά, και ανήκε στη μεταπολεμική γενιά που σκεφτόταν και ρωτουσε και φώναζε, αλλά δεν άφησε αντικαταστάτες.

  3. argo said

    Πάντως, Νίκο, (αν και δεν έχει καμμία σημασία τώρα πια), επειδή βλέπω ότι σου αρέσουν τα επετειακά, είναι ενδιαφέρον το ότι, στις 21 Ιουνίου 1963, ο Robert F. Kennedy απετέλεσε εξώφυλλο στο τότε Time Magazine.

    (Ίσως αποτελεί την «άχρηστη πληροφορία της ημέρας» -όμως ετοιμαζόμενος να στο γράψω για να σπάσω την ανυπαρξία σχολίων στη σημερινή ανάρτηση, με πρόλαβαν επιτυχέστερα ο Τιπούκειτος και η Σοφία).

  4. Προσοχή στην μικρολεζάντα: ένας σύνβουλος της Πρεσβίας!

  5. Εärion said

    Το Μουσείο Πασσά χτιζόταν στη μεγάλη αλάνα που άρχιζε πέρα από το νότιο τοίχο της Σχολής Ευελπίδων και απλωνόταν μέχρι εκεί που άρχιζε το Πεδίο του Άρεως. Δεκαετίες αργότερα η περιοχή διαμορφώθηκε σ’ αυτό που είναι σήμερα, δηλαδή υπόγειο πάρκινγκ, ανισόπεδη διάβαση, με την Πλατεία Πρωτομαγιάς από πάνω, στην οποία κάνει γιορτές ο Συνασπισμός, και με τη βολικότατη οδό Μουστοξύδη που συνδέεει την Κυψέλη με τα Εξάρχεια. Όποιος πρόλαβε να παίξει ποδόσφαιρο στη μεγάλη αλάνα, θα θυμάται κι ένα άγαλμα εφήβου (ορειχάλκινο νομίζω;) στο οποίο τα μαθητούδια κρεμούσαμε σάκκες και παλτά (χασκογελώντας όταν το βλέμμα μας έπεφτε στο μόριό του).

  6. @4: Σκύλε, σωστός!

  7. Μαρία said

    Απίστευτο αλλά αληθινό. Ο χορός είναι της αρμοδιότητας του Βασίλη Νικολαΐδη! (Watusi πληθ. του Tutsi λέει το λεξικό)
    http://en.wikipedia.org/wiki/The_Watusi

  8. Μαρία said

  9. sarant said

    Ευχαριστώ για τα σχόλια -όχι πολλά (μπήκε καλοκαίρι;) αλλά καλά.
    Αν περάσει από εδώ ο Β.Νικολ. ίσως μας πει αν ο χορός Βατούσι είναι όντως από τα μέρη «τα δικά του».

  10. Μπουκανιέρος said

    Θυμάμαι κι εγώ διάφορα εικονοστάσια για τον/τους Κένεντι. Ο μανάβης της γειτονιάς μου είχε κορνιζαρισμένη μια επιχρωματισμένη φωτογραφία με τα τρία αδέρφια, δίπλα σε μια παρόμοια κορνίζα με τον Παναθηναϊκό των Λουκανίδη, Πανάκη, Βουτσαρά κλπ. Σύμφωνα με τις παραδόσεις της αγιογραφίας, πλάι στα κεφάλια των τριών ήταν γραμμένα τα ονόματά τους.
    Και αριστεροί τσιμπούσαν στο θρύλο («ποιοι και γιατί σκοτώσανε το Τζον» κλπ., πέρα απ’ την ανωτέρω γιαγιά), η δολοφονία του JFK ωφέλησε πολύ την υστεροφημία του.

    Για όσους θέλουν να δουν από τι σαθρά υλικά φτιάχτηκε ο θρύλος, ωραίο ανάγνωσμα θα ήταν η βιογραφία του πατρός Κένεντι.

  11. Μπουκανιέρος said

    Αφού μελετήσατε το Βασίλη Νικ.* κι αφού περάσαμε στη σωστή δεκαετία, να κι άλλη επίκαιρη είδηση: θα απαγγελθούν κατηγορίες για τη δολοφονία του Λουμούμπα;
    http://news.yahoo.com/s/ap/20100621/ap_on_re_eu/eu_belgium_congo_lumumba

    * Δεν τον βρίσκαμε να του πούμε χρόνια πολλά (στην ημερομηνία του σκίτσου)

  12. Νατάσα said

    Το άγαλμα από την αλάνα του Πολυγώνου, έργο του Θανάση Απάρτη, βρίσκεται σήμερα κοντά στην Αγία Φωτεινή, στη διασταύρωση των οδών Καλλιρρόης και Αθανασίου Διάκου. Είναι πράγματι χάλκινο και έχει πάνω του τρύπες από σφαίρες, υποθέτω από τα Δεκεμβριανά.

  13. Μαρία said

    11
    Λουμούμπα
    Σαν ρούμπα, κόγκα!
    Λουμούμπα
    Σαν ρούμπα, Κογκό!
    (Απο την «Κόγκα των στασιαστών» του Τσικαγιά Ου Ταμ’σί)

    Για να μη ξεχνάμε και το χορό.

    Τη δολοφονία του Τζ. Κένεντυ τη θυμάμαι πολύ καλά, γιατί κηρύχτηκε εθνικό πένθος, που πρακτικά σημαίνει οτι και τα σχολεία δε λειτούργησαν.

  14. Βαγγέλης said

    Ο πατέρας μου είχε κρατήσει το απόκομμα από εφημερίδα (νομίζω «ΤΑ ΝΕΑ» – κυκλοφορούσαν τότε;) την επαύριο τη δολοφονίας του Τζ. Κένεντι!

  15. Την είδα κι εγώ την είδηση για τον Λουμούμπα. Πάνω που είχα μπλέξει σε μια συζήτηση για τη βελγική αποικιοκρατία, μακράν τη χειρότερη από όλες μου φαίνεται (μαζί με τη γερμανική στη Ναμίμπια, όπως ξέρουν οι αναγνώστες του Πύντσον).

  16. Νατάσα (@ # 12)
    Το άγαλμα δεν βρίσκεται πλέον εκεί. Πάει κάνας χρόνος τώρα. Πολλά είχαν ειπωθεί για τις τρύπες αλλά δεν νομίζω πως έγιναν στα Δεκμεβριανά. Αποκλείεται να το πήρε κανείς για αντάρτη ή Εγγλέζο… Μάλλον από κανέναν μεθυσμένο οπλοφόρο έγιναν πολύ αργότερα…

  17. Μπουκανιέρος said

    13
    Uhuru Lumumba! Uhuru!

    Υπάρχει και το Une Saison au Congo του παπούλη μας Aimé Césaire.

  18. Μαρία said

    Βρε τον παπού και δήμαρχό σας! Δεν το ήξερα αυτό το θεατρικό.
    Αν όμως γουγλίσεις cahier d’un retour au pays natal, μπορείς να δεις ολόκληρη την ομώνυμη ταινία.

  19. ΣοφίαΟικ said

    Οι δολοφονίες των εννεντυ σίγουρα ενίσχυσαν την υστεροφημία τους, όμως για μια στιγμή τότε η νεολαία της εποχής πίστεψε ότι βρήκε τον νέο πολιτικό που θα άλλαζε τα πράγματα Γεγονός είναι ότι στο εσωτερικό άλλαξε κάποιαα σημαντικά πραγματα. Από κει και πέρα, ο νέος πολιτικός ήταν ίδιος με τους παλιούς.
    Πριν μερικά χρόνια σχολιάζαμε πως ο Σβαρτσενέγκερ ασχολήθηκε με την πολιτική σε κομμα αντιπαλο από αυτό των συγγενών του, και η απάντηση ήταν:οι Κεννεντυ αρκει να εχουν την εξουσία στην ευρύτερη οικογένεια, τα άλλα είναι λεπτομέρειες.

  20. gbaloglou said

    Έχω κάποιες μνήμες από την δολοφονία του Τζον Κέννεντυ (που έγινε λίγο πριν κλείσω τα 6) αλλά όχι από την δολοφονία του Λαμπράκη (αν και Θεσσαλονικιός).

    Θυμόμουν φυσικά τον Σιρχάν Σιρχάν, όχι όμως και το ότι ήταν Χριστιανός: ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια…

    Πόθεν η αναφορά Μποστ σε «κλείσιμο Τραπεζών»;

  21. sarant said

    Γιώργο Μπ, ξέχασα να το γράψω, η αναφορά σε «κλείσιμο τραπεζών» γίνεται επειδή τις μέρες εκείνες γινόταν απεργία των τραπεζικών. Επίσης, τώρα που το βλέπω ξανά, ο Κένεντι είχε μεν αποφύγει να αναφερθεί στο Κυπριακό, αλλά στο Βιετνάμ αναφέρθηκε στις δηλώσεις του -αν και με γενικότητες, ότι η λύση θα αργήσει.

    Εγώ, καθότι λιγάκι μικρότερος, δεν θυμάμαι τη δολοφονία του Τζον Κένεντι, μόνο την εικόνα του στο «εικονοστάσι» όπου ήρθε μετά να προστεθεί και η φωτογραφία του Μπομπ.

  22. Εärion said

    Κατά σύμπτωση στην Ελευθεροτυπία αυτού του Σαββατοκύριακου υπήρχε ενδιαφέρον άρθρο για τα γλυπτά της Αθήνα, και μεταξύ αυτών για τον Έφηβο του Απάρτη.
    http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=174175

Σχολιάστε