Γιατί δεν καταργούνται οι εξετάσεις;
Posted by sarant στο 2 Σεπτεμβρίου, 2010
Το άρθρο αυτό του πατέρα μου, Δημ. Σαραντάκου, δημοσιεύτηκε προχτές 31 Αυγούστου στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ της Μυτιλήνης. Το θέμα που θίγει περιέργως δεν μας έχει απασχολήσει στο ιστολόγιο, αν και συζητιέται ευρύτατα.
Όπως ανακοινώθηκε πρόσφατα, στις τελευταίες πανελλήνιες εξετάσεις για τα Ανώτατα και τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, οι βάσεις για την επιτυχία των διαγωνισθέντων έπεσαν τόσο χαμηλά, που στην ουσία πολλοί υποψήφιοι θα έμπαιναν ακόμα κι αν έδιναν λευκή κόλλα.
Το αυτονόητο συμπέρασμα, που βγαίνει από την απροσδόκητη αυτή εξέλιξη, είναι πως οι εξετάσεις για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ είναι περιττές και πως πρέπει επιτέλους και η Ελλάδα να εναρμονιστεί στον τομέα αυτόν με τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, όπου ο απόφοιτος της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης απλώς εγγράφεται στη σχολή που επιθυμεί.
Βλέπετε, οι «κουτόφραγκοι» δεν ταλαιπωρούν τους εφήβους με την υποχρέωση να πηγαίνουν πολλούς μήνες σε φροντιστήρια (θεσμό αποκλειστικά ελληνικό), να σπαταλούν χιλιάδες ώρες και να υποβάλλουν στους γονείς τους δυσβάστακτα έξοδα για τα δίδακτρα.
Στις χώρες των «κουτόφραγκων» όλες οι τριτοβάθμιες σχολές, είτε ΑΕΙ είτε ΤΕΙ είτε Κολλέγια λέγονται, διαθέτουν ένα προκαταρκτικό έτος, από το οποίο περνούν όλοι οι εγγραφόμενοι και κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους σ’ αυτή την προκαταρκτική βαθμίδα διαπιστώνεται αν είναι ικανοί και κατάλληλοι να συνεχίσουν τη φοίτηση στη σχολή που διάλεξαν, αλλά και αν η επιστήμη ή η ειδικότητα που διάλεξαν να σπουδάσουν είναι αυτή που πραγματικά ήθελαν.
Αυτό συνέβαινε και στην Ελλάδα, τουλάχιστον από τις αρχές του 20ού αιώνα και ως την αρχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η γενιά του πατέρα μου, αλλά και πολλών νεώτερων θείων μου, δεν είχε πρόβλημα να γραφτεί σε όποια σχολή του Πανεπιστημίου, του Πολυτεχνείου, της Ανωτάτης Γεωπονικής ή της Ανωτάτης Εμπορικής επιθυμούσαν. Υπήρχε φυσικά το πρόβλημα των υψηλών διδάκτρων και γι’ αυτό κατά κανόνα σπούδαζαν παιδιά πλουσίων ή ευπόρων, αλλά μήπως αυτό δε γίνεται και σήμερα;
Εγώ ανήκω στη «γενιά των φροντιστηρίων», δηλαδή πέρασα από αυτή την σχεδόν υποχρεωτική φοίτηση. Εξαιτίας του Εμφυλίου Πολέμου και του κλίματος διωγμού των Αριστερών που τον σημάδεψε, χιλιάδες εκπαιδευτικοί απολύθηκαν από τις θέσεις τους από τα διάφορα Ψηφίσματα της «Βουλής των Λαοπρόβλητων», όπως λέγανε τη βουλή που βγήκε στις εκλογές της 31-3-46. Όσοι από αυτούς δεν πήραν την άγουσα για τις φυλακές και τις εξορίες, βρήκανε δουλειά στα πολυάριθμα φροντιστήρια της πρωτεύουσας και της Θεσσαλονίκης.
Πάντως, από τότε το φροντιστήριο έγινε στην Ελλάδα κάτι σαν εκπαιδευτικός θεσμός. Ήταν αδιανόητο να σπουδάσεις χωρίς προηγουμένως να κάνεις αρκετούς μήνες φροντιστήριο. Πολλοί από τους ιδιοκτήτες εκείνων των φροντιστηρίων έκαναν μεγάλες περιουσίες, κάποιοι αναμίχθηκαν με την πολιτική και κατά καιρούς μερικοί υπουργοποιήθηκαν. Το γεγονός είναι πως αποτέλεσαν μια δυναμική επιχειρηματική ομάδα, που ο λόγος της βάραινε στις αποφάσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων.
Αργότερα η καθιέρωση του θεσμού των Πανελλήνιων Εξετάσεων δημιούργησε πραγματικό τραγέλαφο και ουσιαστικά έδειξε τα σοβαρά μειονεκτήματα του συστήματος. Στον καιρό μου, όποιος ήθελε να σπουδάσει γιατρός, αφού έκανε το απαραίτητο φροντιστήριο, έδινε εξετάσεις στην Ιατρική Σχολή κι αν πετύχαινε είχε καλώς, διαφορετικά ξανάδινε του χρόνου ή τα παρατούσε. Με το θεσμό των Πανελλήνιων Εξετάσεων μπορεί να σκόπευες να δώσεις για γιατρός στην Αθήνα και να κατέληγες κτηνίατρος στην Αλεξανδρούπολη!
Από την άλλη πλευρά, το σωστό μέτρο, να ιδρυθούν Ανώτατες και Ανώτερες Σχολές σε πολλές επαρχιακές πόλεις, αλλά και σε προάστια της πρωτεύουσας, δε συνοδεύθηκε με την απαραίτητη υποδομή και στελέχωση. Γιατί τριτοβάθμιο εκπαιδευτικό ίδρυμα σημαίνει πριν απ’ όλα κατάλληλο κτήριο με επαρκείς και άνετες αίθουσες διδασκαλίας, εργαστήρια, όπου αυτά προβλέπονται, και το κυριότερο βιβλιοθήκες. Για να μην αναφέρω το κατάλληλο και επαρκές διδακτικό προσωπικό. Δυστυχώς πολλά από τα νεότευκτα Ανώτερα και Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα δεν πληρούσαν αυτές τις προϋποθέσεις.
Τώρα, όσον αφορά την επιλογή της έδρας του εκπαιδευτικού ιδρύματος, έγινε με καθαρά κομματικά κριτήρια. Οι Μυτιληνιοί θα θυμούνται την υπόθεση της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, ενός ιδρύματος με μεγάλη προϊστορία στον τόπο, που τον λάμπρυναν δάσκαλοι σαν τον Μίλτο Κουντουρά, το οποίο όμως, για μικροκομματικούς λόγους, μεταφέρθηκε στη Ρόδο, τελείως ακατάλληλη θέση για τέτοιο ίδρυμα.
Το πρόβλημα είναι πως οι δηλώσεις της αρμόδιας υπουργού (ποτέ μου δε θα μάθω τον μακαρονοειδή τίτλο του υπουργείου της, που μου θυμίζει περισσότερο εμπορική επιχείρηση ή συνεργείο), κ. Διαμαντοπούλου, δεν ξεκαθαρίζουν ούτε τις προθέσεις της ούτε καν αν έχει σαφή αντίληψη του προβλήματος.
Αυτά που διαβάσατε, αγαπητοί αναγνώστες, είναι ο προβληματισμός ενός μη ειδικού, που λέει απλώς τη γνώμη του. Θα ήταν όμως ευχής έργον αν γίνουν αφορμή για να μας πουν και οι ειδικοί τη γνώμη τους πάνω στο θέμα αυτό.
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 
Πέτρος said
Καλή σας ημέρα,
Αν μου επιτρέπετε, το θέμα δεν είναι να καταργηθούν οι εξετάσεις. Το θέμα είναι να καταργηθούν οι ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ εξετάσεις, και να αφεθεί κάθε Εκπαιδευτικό Ίδρυμα ελεύθερο να αποφασίσει μόνο του 1) πόσους θα πάρει και 2) πώς θα τους πάρει. Αν θέλει ας κάνει εξετάσεις, αν θέλει ας πάρει συνεντεύξεις, αν θέλει ας ζητήσει απολυτήρια και βιογραφικά, ας κάνει ότι θέλει τέλος πάντων.
Φυσικά αυτό για να έχει νόημα πρεπέι να αποφάσίσουμε ότι ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν γίνεται κάποιος να είναι υποψήφιος σε 100 σχολές / τμήματα ταυτόχρονα…. Αλλά βέβαια το Υπουργείο γνωρίζει ότι στην περίπτωση αυτή το 70% των «Ανωτάτων και Ανωτέρων Σχολών σε πολλές επαρχιακές πόλεις» θα κλείσει λόγω έλλειψης ζήτησης!
anonym said
Φαίνεται ότι η εκπαίδευση αποτελεί σύνηθες καταφύγιο οικονομικής και επαγγελματικής επιβίωσης.
Η αφεντιά μου για παράδειγμα με πτυχίο στα Μαθηματικά και μεταπτυχιακό στην Πληροφορική εργάστηκα ως ανώτερο και ανώτατο στέλεχος στον ιδιωτικό τομέα για περίπου 25 χρόνια. Μετά την κατάρρευση της εταιρείας για την οποία εργαζόμουνα έμεινα άνεργος. Η πιθανότητες ανάκτησης, όχι φυσικά εφάμιλης, αλλά ομοειδούς έστω εργασίας μέσα στις παρούσες συνθήκες είναι στην κυριολεξία μηδενικές. Μοναδικό καταφύγιο για εμένα αποτελεί πλέον η ενασχόληση με την «άτυπη εκπαίδευση» δηλαδή με τα ιδιαίτερα μαθήματα Πληροφορικής και Μαθηματικών. Είμαι βέβαιος ότι με τέτοιο Υπουργό και με την περιρέουσα κατάσταση του παιδευτικού μας μηχανισμού σίγουρα θα έχω δουλειά.
Δημήτρης said
Kαλημέρα κ. Σαραντάκο
Γράμματα, γενικά, μαθαίνουμε, όσα μαθαίνουμε, στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο και το Λύκειο. Αν φτάσουμε στις εξετάσεις με «ελλείψεις» λίγη σημασία έχει ο τρόπος εισαγωγής. Εξάλλου οι «καλές σχολές’ είναι πάντα ψηλά και ο αριθμός κλειστός. Η μορφωτική και γενικότερη αναβάθμιση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης είναι το κύριο, μετά το παιχνίδι χάνεται αν δεν υπάρχουν προϋποθέσεις. Εξορθολογισμός του συστήματος μπορεί να γίνει (επιλογές σχολών κλπ) , ωστόσο το ζήτημα δεν είναι τεχνοκρατικό. Πριν από δεκαετίες εισάγονταν όλοι σχεδόν οι απόφοιτοι του εξατάξιου, γιατί απλώς ήταν λίγοι σχετικά: η πλειονότητα ή δεν πήγαινε καθόλου σχολείο ή εγκατέλειπε νωρίς. Η γενιά του πατέρα σας στην πλειονότητα της, εκτός από δίδακτρα κλπ, δεν είχε Γυμνάσιο στον τόπο κατοικίας, όπου υπήρχε τέτοιο, π.χ. στο Βόιο, δημιουργήθηκαν τα γνωστά δασκαλοχώρια της κάθε περιοχής, κι από κοντά ο «μύθος» ότι τα φτωχόπαιδα τα «καταφέρνουν» κλπ. Αυτοί που συνέχιζαν δηλαδή είχαν ήδη επιλεγεί κατά κάποιον τρόπο. Σήμερα το «ταξικό» μαχαίρι πλέον μπαίνει διαφορετικά, σε υψηλότερες βαθμίδες ή και στην αγορά εργασίας. Είναι ακόμη γνωστό ότι η κοινωνική ανισότητα (μορφωτικό κεφάλαιο, προσδοκίες κλπ) «διευθύνει» τη σχολική αποτυχία: τα παιδιά των φτωχότερων στρωμάτων, να το πούμε απλά, έχουν λιγότερες πιθανότητες επιτυχίας από τα παιδιά των αστικών ή μικροαστικών στρωμάτων. Γι αυτό π.χ ενώ οι αγρότες είναι το 10 % ας πούμε του συνόλου, στην Ιατρική υπό-αντιπροσωπεύονται με 1%, ενώ τα παιδιά των γιατρών με 20%, αν και οι γιατροί είναι μικρό ποσοστό κλπ. Τα νούμερα είναι ενδεικτικά, τα αναφέρω από μνήμης. Τα παιδιά των εκπαιδευτικών είναι ένα παράδειγμα «υπεραντιπροσώπευσης» στις σχολές των ΑΕΙ.
Αν ένα παιδί λ.χ. δεν μάθει τα ποσοστά ή κλάσματα, διδάσκονται από το Δημοτικό, λίγη σημασία έχει αν μπει σε κάποιο ΤΕΙ, είναι διαπιστωμένο ότι είτε δε θα πατήσει το πόδι του, ή θα το εγκαταλείψει σε κάποια φάση. Το παράδειγμα μου το ανέφερε φίλος που δίδασκε σε ΤΕΙ Λογιστικής
Συμφωνώ με την ελεύθερη πρόσβαση γενικά, ωστόσο δεν μπορεί να γίνει μεμονωμένα και άμεσα, εκτός ίσως από κάποιες θεωρητικές σχολές που δεν απαιτούν εργαστήρια κλπ.
Αυτά για την καλημέρα, καλή συνέχεια!
Tweets that mention Γιατί δεν καταργούνται οι εξετάσεις; « Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία -- Topsy.com said
[…] This post was mentioned on Twitter by hope u guess my name, Πότμος. Πότμος said: Γιατί δεν καταργούνται οι εξετάσεις; « Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία http://ow.ly/2yrO4 […]
ΣοφίαΟικ said
Το άρθτο του κου Σαραντάκου περιέχει ενα βασικό λάθος, το οποίο είδα να γράφεται στον τυπο γενικότερα αυτές τις μερες. Το λάθος είναι ότι στην υπόλοιπη Ευρωπη η εισαγωγή στα πανεπισήμια γίνεται χωρίς εξετάσεις. Μεγάλο λάθος, και μπορώ να πω για την Αγγλία τουλάχιστον ότι η εισαγωγή γίνεται με βάση το βαθμό σε εξετάσεις σε 3-4 μαθήματα (από περίπου 95 που μπορεί κανένας να επιλέξει με βάση τη σχολή που επιθυμει, τα οποία δεν προσφέρονται από όλα τα σχολεία σε όλες τις περιοχές). Οι εξετάσεις οργανώνονται κεντρικά κι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει θέμα και στις εφημερίδες για το χαμηλό υποτίθεται επίπεδό τους. Η δήλωση των τμημάτων γίνεται επίσης κεντρικά, οι υποψήφιοι υποβάλλουν σχετικό έντυπο καιρόπριν τις εξετάσεις. Για τις σχολές μεγάλης δυσκολίας (ιατρική π.χ.) όπου όλοι οι αιτούντες είναι αριστούχοι και σφάζονται για θέση μια χρειάζεται ο υποψήφιος να περάσει και από συνέντευξη στο πανεπιστημιο, στην οποία αναμένεται να επιδείξει κοινωνικη ευαισθησια, εξωσχολικες δραστηριότητες σχετικές με αυτό που θέλει να σπουδάσει κλπ κλπ και συνήθως ζητάνε και μια έκθεση με θε΄μα που ορίζιε η σχολή, το οποίο είναι γύρω από τα μελλοντικά σχέδια του υποψήφιου. Υπάρχουν φροντιστήρια και προγυμναστες για τις συνεντέυξεις, τις εκθέσεις και τα μαθήματα. Στο καίμπιτζ κι την Οξφόρδη δεν μπαίνεις αν δεν δώσουν οι γονείς σου πολλά λεφτά για να προετοιμαστείς για αυτά τα έξτρα (το ότι θα στρωθείς επίσης να διαβάσεις είναι αυτονόητο).
Ορισμενα πανεπιστήμια, όχι τα «πολύ καλά», αν έχουν κενές θεσεις (όχι στις «καλές» σχολες), βγάζουν το Σεπτέμβριο λίστες με τις κενές θέσεις και δεχονται αιτήσεις για εισαγωγή με βάση τη βαθμολογία στις εξετάσεις (εκ νέου επιλογή δηλαδή).
Στις χώρες που μπαίνεις με το βαθμό του απολυτηρίου το απολυτήριο είναι παλούκι και οι εξετάσεις για το απολυτήριο γινονται κεντρικά, όχι από καθε σχολείο χωριστά. Και οι σχολές με ζήτηση έχουν επιπρόσθετες εξετάσεις.
Η μονη χώρα που ήξερα ότι γράφεσαι στο πανεπιστημιο χωρίς να υπάρχει κανενα εμπόδιο είναι το Βέλγιο, κι αυτό λόγω μικρου ενδιαφέροντος για σπουδές από τους μαθητες. Εκεί η σφαγή γίνεται στο τέλος του πρώτου έτους (είσοδος ελέυθερη, έξοδος δύσκολη). Μάλιστα μου έλεγαν ότι πολλοί Γερμανοί είχαν βρει το παραθυράκι, γράφονταν στις ιατρικές του Βελγίου και μετά προσπαθούσαν να πάρουν μεταγραφή για Γερμανία.
Αυτά για να ξέρουμε για τι πράμα μιλάμε.
Από κει και πέρα, να μπαίνουν με το βαθμό του απολυτηρίου και στην Ελλάδα, φυσικά, γιατί όχι, αλλά αυτό θα πρέπει να σημαίνει ότι το απολυτήριο λαμβάνεται μετά από αδιαβλητες εξετάσεις με κοινά θεματα για όλους σε όλη τη χώρα. Σε τι διαφέρει αυτό από το τωρινό σύστημα;
AYTAPKEIA said
Μακάρι να προλαβαίναμε να εξανθρωπίσουμε το παιδομάζωμα που αποκαλούν κατ΄ευφημισμό «εκπαίδευση»;
Νέοι Τιτανικοί, Βιετνάμ και Αφγανιστάν έρχονται όσο ακριβαίνουν τα καύσιμα:
Πετρέλαιο-βενζίνη αυξήθηκαν 50% μέσα σε ένα χρόνο… ΤΙ θα τρώμε μόλις φτάσουν τα 3-4 ευρώ το λίτρο;
Έκθεση των δολαριανών στρατηγών (Γκάρντιαν, 11-4-2010*) ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ ότι με 30 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου ετήσια κατανάλωση για 7 δισεκατομμύρια καταναλωτές, όχι μόνο δεν πρόκειται να αντληθούν ούτε τα μισά από τα υπάρχοντα κοιτάσματα (αφού όσο λιγοστεύει το πετρέλαιο ΑΚΡΙΒΑΙΝΕΙ και γίνεται ΑΣΥΜΦΟΡΗ η άντλησή του σε ολοένα ΑΣΤΑΘΕΣΤΕΡΕΣ συνθήκες – το ίδιο και οι ΠΑΝΑΚΡΙΒΕΣ-ΑΣΥΜΦΟΡΕΣ ψευτοεναλλακτικές ΣΥΣΚΕΥΕΣ, που φτιάχνονται με σπατάλη καυσίμων-μετάλλων…), αλλά το 2012 ΔΕ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΥΘΕΝΑ αποθέματα καυσίμων και θα αρχίσει παγκόσμιο χάος (μιας και οι εγωμανείς δε νοιάζονται για αποκέντρωση σε ΑΥΤΑΡΚΗ χωριά).
Αφού επί αιώνες λύσσαξαν οι πολεμοκάπηλοι για υπερπληθυσμό αναλώσιμων μισθοφόρων-καταναλωτών, τώρα νομίζουν οι ματαιόδοξοι ότι με φοροεξόντωση, αντί για ειρηνικό έλεγχο των γεννήσεων, θα μας αραιώσουν για να απομείνουν με τα τελευταία βαρέλια πετρελαίου. Λογαριάζουν χωρίς τη γνωστή ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ να ελέγξουν τυφώνες, ήλιο, ηφαίστεια και πολλά άλλα!
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ για να συνεχίσουμε μετά την ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ των εγωμανών!
http://www.youtube.com/watch?v=EGYDNM0M4XE
*http://www.guardian.co.uk/business/2010/apr/11/peak-oil-production-supply
Click to access m2069_foskolos.pdf
Κορνήλιος said
ἐγὼ λέω νὰ καταργηθοῦν οἱ ἐξετάσεις καὶ νὰ πουλᾶνε τὰ πτυχία στὰ περίπτερα.
Στράβων Αμασεύς said
Δεν είναι ανεξάρτητος ο τρόπος εισαγωγής στα ΑΕΙ από το γενικότερο επίπεδο των φοιτητών σε αυτά. Τι να το κάνω αν μπαίνω εύκολα στο πανεπιστήμιο αλλά μέσα βρίσκω κάθε καρυδιάς καρύδι, κομματικές οργανώσεις και άλλα ωραία πράγματα;
Επομένως όχι μόνον θα πρέπει να υπάρχουν οι εξετάσεις αλλά θα πρέπει και να γίνονται εφ’ όλης της ύλης. Μόνον οι άριστοι έχουν θέση στα πανεπιστήμια. Δεν νοείται κάποιος της θεωρητικής να μην μπορεί να κάνει μια διαίρεση ή κάποιος της πρακτικής να μην μπορεί να γράψει μια πρόταση, να κάνει μια συνδυαστική σκέψη. Η ύλη λοιπόν πρέπει να είναι όλη η διδακτέα ύλη της 12ετούς εκπαίδευσης.
Τα πανεπιστήμια δεν είναι ούτε μια ευκαιρία για να ζήσει ο κάθε νέος την περίφημη «φοιτητική ζωή» αλλά ούτε και εργοστάσια που προσφέρουν στις τοπικές κοινωνίες «αγελάδες για άρμεγμα», για να νοικιάζουν τα σπίτια τους οι ιδιοκτήτες και για να πουλάνε καφέδες οι καφετζήδες.
Μόνον οι άριστοι επομένως και μόνον για γνώση και όχι για στελέχωση των κομματικών νεολαιών. Αν μείνουν και μερικές σχολές άδειες, αν μείνουν και μερικά σπίτια ξενοίκιαστα…ε τι να κάνουμε, δεν είναι για όλους η ανώτατη μόρφωση, είναι μόνο για τους ανώτατους.
filu said
Η ΣοφίαΟικ τα λέει πολύ σωστά. Εάν έχουν ένα καλό οι πανελλαδικές εξετάσεις, είναι το ότι είναι αδιάβλητες και ότι όλοι κρίνονται με κοινά κριτήρια. Ο βαθμός που προκύπτει από τις πανελλαδικές είναι αυστηρά και μόνο συνάρτηση της δυσκολίας των θεμάτων. Τπάρχει τρόπος, εάν τα θέματα είναι καταλλήλώς δύσκολα ή εύκολα, οι βάσεις για τις τοπ σχολές να πέσουν από το 19,5 στο 15 ή αντίστοιχα οι βάσεις για τα ανεπιθύμητα ΤΕΙ να ανέβουν από το 0,9 στο 18. Το πόσοι εισάγονται σε κάθε σχολή είναι θέμα του σχεδιασμού του Υπουργείου και ανεξάρτητο από τις εξετάσεις. Για μένα είναι πολύ προτιμότερα τα πολύ, τα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ δύσκολα θέματα, γιατί θεωρώ αδικία να μένει εκτός ΕΜΠ (πχ) κάποιος που έγραψε 19. Διότι ποιός μπορεί καλή τη πίστει να ισχυριστεί ότι το γραπτό που βαθμολογήθηκε με 19 είναι ΟΝΤΩΣ χειρότερο από ένα άλλο γραπτό που πήρε 20; Αυτό με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο από τα τυχόν πληγωμένα συμαισθήματα του στούρνου που περνάει στα ΤΕΙ Μεσολογγίου και όχι στα ΤΕΙ Κοζάνης γράφοντας κατά μέσον όρο 2. Οι υστερικές κραυγές των δελτίων ειδήσεων είναι άνευ σημασίας. Ούτως ή άλλως τα στελέχη των δελτίων ελάχιστη σχέση είχαν και έχουν στη ζωή τους με πανεπιστήμια, παιδεία, ακαδημαϊκό περιβάλλον κλπ.
vasilis simeonidis said
Συγνώμη, αλλά υπάρχει μια σύγχυση ανάμεσα στις εξετάσεις και στο διαγωνισμό. Ο Προσδιορισμός «πανελλήνιες», «πανελλαδικές», «γενικές», κ.λπ. άλλαξε πολλές φορές.
Εκείνο που δεν άλλαξε είναι το ψέμα ότι πρόκειται για εξετάσεις.
Είναι διαγωνισμός ιεραρχικής κατάταξης, δηλαδή ανταγωνισμός και αυτό τροφοδοτεί και την «ανάγκη» για περισσότερα μαθήματα, φροντιστήρια, ιδιαίτερα, κ.λπ.
Greco mascara said
Θα συμφωνήσω με τη Σοφία πως το άρθρο αναπαράγει το μύθο πως στην Ευρώπη δεν υπάρχουν εξετάσεις για το πανεπιστήμιο. Εκτός από τα A levels, να μη ξεχνάμε και το γαλλικό μπακαλορεά με τα τόσα φροντιστήρια είδικα αν θες να περάσεις σε κάποια απ’ τις φινετσάτες γκραντ εκόλ. Και όπου δεν υπάρχουν εξετάσεις αντίστοιχες με την Ελλάδα, υπάρχουν διάφορα άλλα τεστ (SATs) ή συντεντέυξεις, ή αξιολογείται η βαθμολογία απ’ το σχολείο, οι γλώσσες, οι αθλητικές επιδόσεις κτλ.
Τόσα χρόνια στο εξωτερικό Νίκο, δε τα συζήτησες αυτά με τον πατέρα σου;
Διαβάζετε τον Jacques Prévert said
@ # 7
Κορνήλιε, αυτό αποκλείεται, εφόσον στην Ελλάδα έχουμε δωρεάν παιδεία. :))
Μαρία said
11 Το γαλλικό ακαδημαϊκό απολυτήριο σου εξασφαλίζει την είσοδο στο πανεπιστήμιο (χωρίς φροντιστήρια). Οι εξετάσεις γίνονται σε εθνικό επίπεδο και το παίρνει πια ένα 80%.
Για την εισαγωγή σε γκραντ εκόλ -γαλλική ιδιομορφία- γράφεσαι σε ένα απ’ τα προπαρασκευαστικά τμήματα, που προσφέρουν κάποια δημόσια λύκεια, στα οποία γίνεσαι δεκτός με κάποιες προϋποθέσεις. Η φοίτηση είναι 2 χρόνια κι ο ανταγωνισμός πολύ σκληρός. Αν αποτύχεις, κατά κανόνα μεταπηδάς στο 3ο έτος της σχολής που έχεις επιλέξει με το απολυτήριό σου.
voulagx said
13
Μαρια, ποιες ειναι οι γκραντ εκολ;
Μαρία said
Δεν το διάβασα όλο το άρθρο, για να ελέγξω την εγκυρότητα, αλλά μπορείς να πάρεις μια ιδέα.
http://en.wikipedia.org/wiki/Grandes_%C3%A9coles
Στα προπαρασκευαστικά πάντως τους ξεζουμίζουν και κάποιοι εγκαταλείπουν. Κι εσύ αν ήσουν στη Γαλλία με τη δουλειά που κάνεις μεγάλη σχολή θα είχες τελειώσει 🙂
Οι ιατρικές σχολές είναι μόνο στο πανεπιστήμιο Ξεκινάν όλοι μαζί, φαρμακοποιοί, γιατροί, οπτικοί κλπ αλλά γίνεται μέσα το ξεκαθάρισμα.
ΑΠ said
Γιατί τόση σιωπή σ΄αυτό το θέμα από τους συνήθως λαλίστατους θαμώνες;;; ΄Ολοι «εκτός» είσαστε σήμερα;
Αντιπαρέρχομαι την (προβοκατόρικη, ομολογώ) προηγούμενη ερώτηση (που όμως με ιντριγκάρει αβέρτα) και επισημαίνω ότι σε σχέση με το θέμα ο κανόνας είναι εξαιρετικά απλός : ‘Οπου υπάρχει ζήτηση, (πρέπει να) υπάρχει και επιλογή (με κάποιον τρόπο).
Επισημαίνω επίσης ότι στην εσπερία η επιλογή έχει ήδη γίνει με άλλους τρόπους (βλέπε ΣοφίαΟικ και άλλους).
Εδώ για ό,τι αντίρρηση έχετε.
Στράβων Αμασεύς said
Πως είναι η διαβίωση ενός φοιτητή στα πανεπιστήμια του εξωτερικού; Πληρώνει και εκεί ενοίκια, ρεύματα, διαδίκτυο κλπ ή υπάρχουν υψηλού επιπέδου φοιτητικές εστίες;
Μια φορά το εδώ πρόβλημα δεν είναι η είσοδος στο πανεπιστήμιο αλλά ο αποπροσανατολισμός των φοιτητών λόγω των πολλών προβλημάτων, κυρίως οικονομικών.
Εγώ δέχομαι τις πιο σκληρές εξετάσεις, μαστίγωμα και αλάτι στις πληγές με την προϋπόθεση ένα μεγάλο μυαλό να μην ασχολείται με τα τετριμμένα τύπου: «που θα βρω λεφτά για εκείνες τις φωτοτυπίες και για να πληρώσω το νερό». Δεν γίνεται οι μισοί φοιτητές να δουλεύουν σε μπαράκια για να βγάλουν τα προς το ζῆν και να χάνουν κάθε αίσθηση του χρόνου και του μέτρου.
Αυτά είναι τα προβλήματα, τα περί εξετάσεων είναι απλά «για να έχουμε να λέμε» καθώς αυτός που «το έχει» θα περάσει (εκτός ίσως από την αδερφή μου που έγραφε 21 (ναι! 21 γιατί ο καθηγητής ένοιωθε ότι το 20 θα την αδικούσε) στα πρόχειρα διαγωνίσματα και τελικά δεν πέρασε στις τότε πανελλήνιες). Το θέμα δηλαδή είναι στην ποιότητα των σπουδών και όχι στον τρόπο εισόδου. Εξάλλου όσο πιο «βασανιστικός» είναι ο τρόπος εισόδου τόσο θα εκμηδενίζονται οι αστάθμητοι παράγοντες (άγχος κλπ).
voulagx said
#15 Multimesc! 🙂
#16 ΑΠ , αν εννοεις την δικη μου ερωτηση #14, γιατι προβοκατορικη;
ΑΠ said
Voulagx, εννοώ τη δική μου πρώτη ερώτηση.
eréndira said
Στην Ελλάδα το θέμα είναι πώς να μπει κανείς στο πανεπιστήμιο, αφού, άμα μπει, είτε κόποις είτε copies θα βγει. Το εισαγωγικό σύστημα είναι εντελώς παράλογο, αφού προσόν για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια είναι η παπαγαλία (βλ. αποστήθιση της ιστορία και όχι μόνο) και όχι η κριτική, συνδυαστική ή δημιουργική σκέψη. Το αντίθετο, δηλαδή, από τα προσόντα που απαιτούνται για την προαγωγή της επιστήμης. Κατά τη γνώμη μου, η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα έπρεπε να είναι ελεύθερη. Αντίθετα, θα έπρεπε να είναι σοβαρότερες οι απαιτήσεις για να τελειώσει κανείς τη σχολή και οπωσδήποτε να μην αρκούν εργασίες που ανατίθενται σε γραφεία ή εξετάσεις με αντιγραφή.
Υπάρχει και μια ελληνική πρωτοτυπία: ο τρόπος εισαγωγής στα τμήματα που δίνουν πανεπιστημιακό πτυχίο μουσικής ερμηνείας (οργάνου), όπως το Μουσικών Σπουδών της Κέρκυρας ή το Μουσικής Τέχνης και Επιστήμης της Θεσσαλονίκης. Εκεί, για να γίνει κάποιος δεκτός, δεν εξετάζεται στο όργανο, αλλά στα γνωστά κοινά μαθήματα των δεσμών, συν αρμονία και ντικτέ. Ωστόσο παίρνει πανεπιστημιακό πτυχίο -που είναι ανώτερο- στο όργανο, συχνά έχοντας πολύ χαμηλότερο επίπεδο από κάποιον διπλωματούχο ωδείου. Να σημειωθεί ότι το δίπλωμα του ωδείου δεν αναγνωρίζεται, οι μουσικές σπουδές είναι αδιαβάθμητες. Την ίδια στιγμή, ο διπλωματούχος του ωδείου, που μπορεί να είναι σπουδαίος μουσικός, δεν έχει πρόσβαση στην ανώτατη μουσική εκπαίδευση, παρά μόνο αν πάρει καλούς βαθμούς σε μαθήματα όπως τα λατινικά και τα αρχαία ελληνικά… Δεν έχει καν τη δυνατότητα να δώσει κατατακτήριες για να μπει στο πανεπιστημιακό τμήμα, όχι για να μάθει περισσότερα από αυτά που γνωρίζει, αλλά για να κατοχυρώσει τις σπουδές του.
Το ίδιο ισχύει και για το Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ., όπου για να σπουδάσει κανείς υποκριτική πρέπει να δώσει πανελλήνιες…
Στράβων Αμασεύς said
@20 Εγώ μια φορά όσες διάνοιες γνωρίζω, τα παράτησαν. Βγαίνουν μόνον όσοι ανέχονται να κάνουν τον καραγκιόζη ή να γλύφουν καθηγητές και κομματόσκυλα. Αν έχεις την παραμικρή επιστημονική αξιοπρέπεια, τους πετάς την εγγραφή στην μούρη και την κάνεις.
eréndira said
@21 Ας μην είμαστε απόλυτοι. Ξέρω και διάνοιες που συνέχισαν και που έκαναν στη συνέχεια μεταπτυχιακά και διδακτορικά έξω. Δεν είναι απαραίτητο ούτε τους καθηγητές να γλείφεις ούτε να είσαι κομματόσκυλο για να τελειώσεις μια σχολή. Για να διδάξεις σε αυτήν, ενδεχομένως, αν κρίνω από τα προσόντα κάποιων διδασκόντων που δεν έχουν καμιά σχέση με το αντικείμενο που διδάσκουν… Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και στους διδάσκοντες συναντάς και ορισμένους αξιόλογους.
Στράβων Αμασεύς said
@22 Ναι, μετά γίνεται ζήτημα ηρωισμού. Υπάρχουν και ήρωες, δε λέω. Αλλά αν είσαι λίγο υπερήφανος δεν το ανέχεσαι αυτό που βλέπεις.
eréndira said
@23 ή βρίσκεις το κουράγιο και «λάμνεις πάνω νερά», που λέει και ο Σεφέρης.
Στράβων Αμασεύς said
@24 εγώ μια φορά νομίζω ότι ο Ελληνικός τρόπος σπουδών καλλιεργεί την ανοχή στην ξεφτίλα. Μαθαίνει ο φοιτητής να χάνει την υπερηφάνεια του τόσο στις σπουδές όσο και στην ζωή του. Και εκεί που θα έπρεπε το εκπαιδευτικό σύστημα να παράγει ηγέτες, τελικά παράγει δούλους.
eréndira said
@25 Μέσα από το ίδιο εκπαιδευτικό σύστημα, σπουδάζοντας στις ίδιες σχολές, βγαίνουν απ’ όλα. Παρότι τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα και σου ανοίγονται άλλοι ορίζοντες μέσα σε μια καλή σχολή με αξιόλογους καθηγητές, παντού μπορείς να μάθεις. Το πανεπιστήμιο σε φέρνει τουλάχιστον σε μια πρώτη επαφή με το αντικείμενο. Αν δεν τα περιμένεις όλα έτοιμα, αλλά έχεις το κουράγιο να σκαλίζεις και να αναζητάς, χωρίς να περιορίζεσαι στα συγγράμματα των εξετάσεων, μπορείς να μάθεις πολλά. Η ανοχή στην ξεφτίλα είναι κάτι που καλλιεργείται σε όλους τους χώρους. Το αν θα την αποκτήσει, όμως, κάποιος είναι προσωπικό θέμα. Υπάρχει και η δυνατότητα αντίστασης.
sarant said
Δυστυχώς, λόγω φόρτου εργασίας, που λένε, δεν μπόρεσα και ακόμα δεν μπορώ να πάρω μέρος στη σύζήτησή σας, πράγμα που είναι και λίγο αγένεια εκ μέρους μου, γι’ αυτό να με συμπαθάτε.
Να καλωσορίσω την Ερέντιρα και τους άλλους που πρώτη φορά έγραψαν εδώ.
Greco mascara said
Μαρία το προπαρασκευαστικό για τις γκραντ εκόλ φροντιστήριο δεν είναι; Με την έννοια του ότι κάνεις κάτι έξτρα από το απολυτήριο. Και φυσικά όπως είπες έχουν εξετάσεις κανονικές, άρα δε βλέπω τίποτα σαν αυτά που περιγράφονται στο άρθρο, δηλ. ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια.
Εν τω μεταξύ, αν πράγματι κινόταν αυτό που υποστηρίζει ο Δημ. Σαραντάκος (ξεκαθάρισμα μες το πανεπιστήμιο) το ξεκαθάρισμα δεν θα γινόταν μέσω εξετάσεων; Το ίδιο πράγμα δηλαδή μόνο που οι φοιτητές θα έχουν χάσει ένα χρόνο. Το θέμα δεν είναι στις εξετάσεις αλλά σε κάτι άλλο που εύστοχα τονίζει ο Δημ. Σαραντάκος, στις υποδομές σε υλικοτεχνικό και ανθρώπινο προσωπικό στα οποία τα ελλ. πανεπιστήμια πάσχουν τραγικά.
Δημήτρης said
Πολύ κατατοπιστικά όσα γράφτηκαν για την εκπαίδευση στο εξωτερικό. Μερικές σκέψεις ακόμα:
Κατ’ αρχήν σχετικά με την υποτιθέμενη ασύγκριτη ανωτερότητα των ξένων πανεπιστημίων: στην Αγγλία εδώ και χρόνια σπουδάζουν κατά βάση μαθητές που «απέρριψε» το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, και μάλιστα συχνά και από ΤΕΙ. Οι μαθητές αυτοί γενικά στην Αγγλία τα καταφέρνουν, έχει όμως σημασία να δούμε σε ποια πανεπιστήμια φοιτούν. Μένω στο παράδειγμα των Πολυτεχνείων, για την οικονομία της συζήτησης, και λέω ότι τα ελληνικά είναι εφάμιλλα αν όχι ανώτερα από πολλά Αγγλικά. Επίσης οι φοιτητές που συνεχίζουν σε ξένα πανεπιστήμια πάνε γενικά καλά, ε, όλοι αυτοί εδώ πήγαν σχολειό, κάτι έμαθαν, δεν ήρθε θεία φώτιση στην εσπερία. Το γεγονός ότι το πελατειακό σύστημα τυλίγεται σαν τον κισσό στα ΑΕΙ, δε σημαίνει ότι τα πάντα είναι ξεφτίλα, χιλιάδες πήραν πτυχίο με το κεφάλι ψηλά, χωρίς να γλύψουν, μην τρελαθούμε κιόλας.
Πάω στα παιδαγωγικά-θεωρητικά, εδώ ας μου επιτραπεί να επικαλεστώ και προσωπική εμπειρία: δεν έχω πειστεί ότι οι γερμανοσπουδαγμένοι π.χ. ξέρουν περισσότερα γράμματα από κάποιον που πήρε το διδακτορικό του στην Ελλάδα.
Γενικότερα νομίζω ότι όσοι περισσότεροι σπουδάζουν, σε όσο ανώτερη βαθμίδα, τόσο καλύτερα για μια κοινωνία. Ακόμα κι αν δεχτούμε τα περί «αρίστων», τα βρίσκω λίγο ελιτίστικα, προϋπόθεση για να αναδειχτούν οι καλύτεροι είναι να σπουδάζουν όσο το δυνατόν περισσότεροι. Ο διαφορισμός στις επιδόσεις, τις διαθέσεις και τα γούστα, αν θέλετε, θα συμβεί έτσι κι αλλιώς, είναι απίθανο το σύνολο του πληθυσμού να θελήσει να εκπονήσει διδακτορικό. Απολύτως ανοιχτή πρόσβαση, λοιπόν, όπως σωστά ειπώθηκε, δεν υπήρξε πουθενά, το θέμα είναι προς ποια κατεύθυνση κινείται ένα σύστημα, πόσοι μένουν απ’ έξω, πόση κινητικότητα έχει κλπ.
Η νέα εποχή, εκτός από τα κακά μαντάτα του Δ.Ν.Τ. φέρνει μαζί της και τεράστιες δυνατότητες και εννοώ εδώ την ιστορικά πρωτόγνωρη αύξηση της παραγωγικότητας, που θα σήμαινε ε λ ε ύ θ ε ρ ο χ ρ ό ν ο σε μια άλλου τύπου κοινωνική συγκρότηση, και τις δυνατότητες της τεχνολογίας, για να μείνω σε αυτά. Ακόμα κι αυτό που κάνουμε τώρα θα ήταν αδιανόητο πριν λίγα χρόνια.
Ευχαριστώ και πάλι για τη φιλοξενία κ. Σαραντάκο.
ΣοφίαΟικ said
Μετατοπιζουμε τη συζήτηση όμως πηγαινοντάς της στα πανεπιστημια.
Για το Στράβωνα που ρωτησε, στο ΗΒ οι εστίες ειναι επι πληρωμή, συνήθως τόσο ακριβες όσο και το να νοικιασεις εκτος πανεπιστημιου.
Επίσης, ΚΑΙ στο εξωτερικο άμα θέλεις ακαδημαική καριέρα θα πρέπει να φιλήσεις κατουρημένες ποδιές και να είσαι υπηρέτης του καθηγητή σου, δεν είναι ελληνική πατέντα αυτό. όποιος δε με πιστεύει ας το ψάξει στο ιντερνέτ και θα βρει σελίδες μεταπτυχιακών που τα παράτησαν και βρίζουν τον καθηγητή τους, το εργαστηριό τους ή το πανεπιστημιο ολόκληρο. Κλασσικό είναι ένα γράμμα του ’92 που κανει καθε τόσο τη γύρα που το έστειλε καθηγητής χημείας αμερικανός σε ελβετό μεταπτυχιακό, στο οποίο του λέει γιατί φέυγεις από τις οχτώ από το εργαστηριο και δε με νοιαζει η προσωπική σου ζωη, άμα ξαναφύγεις τόσο νωρίς και δεν εργάζεσαι και σαββατοκύριακα θα σε διώξω γιατί φοιτητάκια σαν εσένα βρίσκω δέκα ό,τι ώρα θέλω. Ο καθηγητής έχει μισοδιαψευσει την επιστολή (πολύ φλου διάψευση), αλλά άνθρωποι του εργαστηρίου του λένε ότι έστελνε τέτοια γράμματα συχνά και τους έβαζε να δουλεύουν με τέτοιους ρυθμούς και φερόταν ασχημα, δηλαδη μαλλον ειναι αλήθεια. Και δεν είναι μοναδική περίπτωση.
Τα διδακτορικά της Ελλάδας πασχουν από το πρόβλημα ότι δεν υπαρχει μεγάλη χρηματοδότηση για έρευνα σε ορισμένους κλάδους και δεν υπάρχει συνεπώς σοβαρή δουλειά. κατα τ’άλλα συμφωνώ ότι ένα διδακτορικό αρχαιολογίας στην Ελλάδα είναι εφαμιλλο του εξωτερικού.
Τα αγγλικά πανεπιστήμια δεν είναι καλύτερα από τα ελληνικά (29) με λίγες εξαιρέσεις. Απλά κάποια εποχή ανοιχτηκαν στο εξωτερικό για να μαζέψουν φοιτητές κι η Ελλάδα προσφερόταν. Το ότι κάποια εποχή πήγαιναν όλοι εκεί ήταν αποτέλεσμα μαρκετιγκ. Από τότε που άρχισαν να ζητάνε ακριβά δίδακτρα μου λένε ότι πολλοι έλληνες έχουν στραφεί σε αγγλόφωνα προγράμματα σε χώρες όπως η Σουηδία (κι εδώ μαρκετιγκ). Τα αγγλόφωνα προπτυχιακά προγράμματα σε μη-αγγλόφωνη χώρα είναι φυσικά μπίζνες.
Επίσης δεν ξέρω αν όντως είναι τόσο χάλια τα ελληνικά πανεπιστημια τώρα, γιατι στην εποχή μου υπήρχαν παρατάξεις, υπήρχαν και καταλήψεις και μηχανορραφίες καθηγητών, αλλά εγώ και καλές σπουδές έκανα, και πολλά έμαθα και δεν είχα κανένα πρόβλημα γνώσεων στα ξένα πανεπιστήμια- χωρις να είμα φυτό. Μπορει να είμαι μεγαλοφυία και διάνοια και να μην το ξερω, αλλά δεν το νομίζω. Όσο για τους συμφοιτητές μου (όλοι αριστούχοι μαθητές), προχώρησαν στην επιστημη αναλογα με τις επιθυμίες και τις ικανότητές τους. Κάποιοι κυνήγησαν βόλεμα σοτ δημόσιο, κάποιοι έφτιαξαν δικές τους επιχειρήσεις, κάποιοι άλλαξαν κλαδο, κάποιοι έγιναν πανεπιστημιακοί. Τίποτα το παραξενο, δηλαδή.
Ξεχάσαμε να αναφέρουμε το Αμπιτούρ των Γερμανών, που είναι απολυτήριο, με το βαθμό του οποίου μπαίνεις στο πανεπιστημιο χωρίς επιπλέον εξετάσεις, αλλά και γιάυτο, βλ. μπακαλορεά.
Και γενικά όπου υπάρχει μεγαλύτερη ζήτηση από τον αριθμό θεσεων, υπάρχει κάποια επιλογή.
Στράβων Αμασεύς said
Μα αγαπητέ μου Δημήτρη, το θέμα δεν είναι το πτυχίο. Το θέμα είναι η ανύψωση του πνεύματος και η διεύρυνση των οριζόντων. Για να πάρεις το πτυχίο δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα περισσότερο από το να ακολουθήσεις αυτό που λέει το πρόγραμμα σπουδών. Να ανεβοκατεβαίνεις δηλαδή σαν τρελός τα σκαλοπάτια για να δεις μια ανακοίνωση μέσα στον ανοργάνωτο πίνακα ανακοινώσεων, να στοιβαχτείς στην ουρά της γραμματείας για να δηλώσεις ένα μάθημα, να πηγαίνεις στα φωτοτυπάδικα αναζητώντας μέσα από τις στοίβες χαρτιών τα θέματα που έπεσαν, να πηγαίνεις από βιβλιοπωλείο σε βιβλιοπωλείο για να βρεις το ποιος εξέδωσε το τάδε βιβλίο, να να να. Εάν τα κάνεις όλα αυτά το πτυχίο έρχεται.
Δεν είναι όμως ξεφτίλα όλη αυτή η κατάσταση;
Δεν είναι ξεφτίλα να μένεις σε μουχλιασμένα σπίτια δίνοντας 300-400€ ενοίκιο και να μοιράζεις φυλλάδια για να μπορέσεις να πληρώσεις το νερό; Να χάνεις τις μισές εξεταστικές γιατί κάποιοι κάνουν κατάληψη και τις άλλες μισές γιατί κάνουν απεργία οι καθηγητές (που σπάνια βλέπεις καθώς υπάρχουν και οι βοηθοί). Να μπαίνεις στη σχολή και να βλέπεις την βρωμιά και την ανοργανωσιά στον υπερθετικό βαθμό;
Αν όλα αυτά δεν είναι ξεφτίλα τότε ποια είναι; Και όλα αυτά, στις καλές σχολές, αν μπεις σε κάποιο ΤΕΙ η κατάσταση επιδεινώνεται δραματικά. Εκεί να δεις ξεφτίλα που πρέπει οι σπουδαστές να κάνουν κάθε ημέρα μία ώρα ταξίδι (Θεσσαλονίκη) μέχρι να παν στη σχολή τους, άλλη μια να γυρίσουν και να συναντήσουν όλα τα παραπάνω σε ακόμη χειρότερο επίπεδο.
Συγνώμη αλλά από αυτήν την κατάσταση προτιμώ τον ελιτισμό. Εξάλλου κάποτε πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν είναι όλος ο κόσμος κατάλληλος για την 3οβάθμια. Δεν είναι δυνατόν να αδειάζει η επαρχία γιατί ο γιος του αγρότη (τυχαίο το επάγγελμα) που δεν άνοιξε βιβλίο στη ζωή του, έγραψε λευκή κόλλα και αποφάσισε ότι μπορεί να πάει στη σχολή κηπουρικής για να γνωρίσει τσούπρες και να κάνει το κομμάτι του στο κλεινόν άστυ ή στην Κοζάνη (από όπου και η υπουργός που κατήργησε τη βάση του 10) με αποτέλεσμα να κινηθεί η οικονομία της περιοχής, με τα αρπαχτικά να περιμένουν τους αγράμματους φοιτητές σαν τα κοράκια για να πουλήσουν μερικές φιάλες ουίσκι στα ξενυχτάδικα. Αυτό κι αν είναι ξεφτίλα. Βέβαια αυτό το ξεσκαρτάρισμα ίσως να πρέπει να γίνεται πριν την 3η λυκείου ώστε να γνωρίζει αυτός που δεν κάνει για την 3οβάθμια τις ικανότητες του και το επάγγελμα που του ταιριάζει. Η συσσώρευση υποψηφίων στο κομβικό σημείο των εξετάσεων δημιουργεί τα προβλήματα.
Με λίγα λόγια, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
ΣοφίαΟικ said
Κι ένα ακόμα ζήτημα: τα ευρωπαίκά πανεπιστημια πάντα έδιναν έμφαση στην παραγωγή επιστημόνων. Μετά τη Μπολόνια όμως υιοθέτησαν το αγγλοσαξωνικό συστημα 3+2+3 στο πνέυμα της εναρμονισης (αν και κανονικά η μειοψηφία εναρμονίζεται στην πλειοψηφία, όχι το αντίθετο).
Αντίστοιχα, τη δεκαετία του ’90 σε πολλές χώρες υπηρξε τάση της ανωτατοποίησης των ανώτερων σχολών και της δημιουργίας πολλών νέων τμημάτων και ειδικοτητων (και αναγνώρισης ιδιωτικών σχολών), στο όνομα της ανοιχτης πρόσβασης στα πανεπιστημια. Είναι ένα πείραμα στο οποίο συμμετείχε κι η Ελλάδα. Στο Ηβ μάλιστα ήταν ξεκάθαρη πολιτική της κυβέρνησης Μπλαιρ, η οποία συνεχώς έβαλλε τα καλα πανεπιστήμια ως δήθεν ελιτίστικα
Τα γιατί για τα δύο παραπάνω τα αφήνω στην κρίση σας, στο Ηβ που ξέρω καλύτερα έχουν εμφανιστεί κάποιες φωνες τελευταία που ζητάνε να επιστρέψουμε στο παλιό συστημα, να μην μπάινουν όλοι, να καταργηθούν οι σχολές της πλάκας, να ξαναγίνουν τεχνικές σχολές αυτές που μετονομάστηκαν σε πανεπιστήμια κλπ.
Η αγορά εργασίας από την άλλη αντέδρασε όπως αναμενόταν: Τα πτυχία μίκυ μάους δεν τα παίρνουν σοβαρά ούτε εξασφαλίζονται οι πτυχιούχοι με αυτά, ούτ παιρνουν μισθούς καλούς. Και πάλι ένα 10% των μαθητών πάει στα «καλά» πανεπιστημια, ο ελιτισμός ορισμένων σχολών παραμένει, αλλά έχει γεμίσιε η αγορά νέους με #$*%χαρτα που προσγειώνονται απότομα όταν συνειδητοποιούν ότι έχουν χρέος φοιτητικό και πρέπει να εργαστούν όπου να’ναι για να ξεχρεώσουν τις σπουδές χωρίς αντίκρυσμα. Πιστέυω (χωρίς αποδείξεις) ότι μακροπρόθεσμα μόνο στη μείωση μισθών οδηγεί κατι τέτοιο. Επιπλέον οι στατιστικές στο ΗΒ δείχνουν ότι τώρα έχει γίνει πιο ελιτίστικη η παιδεία καθώς πλεόν μπαίνουν στα καλά πανεπιστημια περισσότεροι μαθητές από ιδιωτικά σχολεία, σε σχέση με το παρελθόν. νομίζω αυτό οφείλεται στο ότι οι μαθητές των λαικών στρωμάτων προωθούνται στα πανεπισ΄τημια της πλάκας, που είναι πιο εύκολη η είσοδος.
Από την άλλη όταν την περασμενη εβδομάδα η εφημερίδα Πελλοπόνησος είχε πρωτοσέλιδο «Το 87,3% των υποψηφιων της Αχαϊας εισάγονται» σκέφτομαι αυτό που μου είχε πει φροντιστης, ότι δηλαδη πρέπει να κάνεις προσπάθεια για να μην μπεις.
Χρηστος Κ. said
Δε θα ηταν πιο δικαιο και για το λυκειο αλλα και για τους μαθητες να απεμπλακει η λυκειακη μαθηση απο την εισαγωγη στο πανεπιστημιο. Δε θα ηταν καλυτερα για το πανεπιστημιο να απεμπλακει απο τη λογικη της χρυσοφορας σχολης που σου βρισκει αμεσως δουλεια. Για να σταματησει κι αυτο το ανεκδοτο, οι αστυνομικες και στρατιωτικες σχολες να εχουν βασεις πολυτεχνειου.
Δε θα ηταν δικαιοτερο να μπορουσαν ολοι οι μαθητες να δοκιμασουν στη σχολη που τους ενδιαφερει χωρις να εχουν το αγχος των 10 ημερων που κρινει ολο το υπολοιπο τους μελλον?
Τα περι γλυψιματος και κακης καταστασης των ελληνικων πανεπιστημιων ειναι ελαφρως υπερβολες. Στην εσπερια γινονται αντιστοιχα για να μη πω και χειροτερα.
ΣοφίαΟικ said
Επειδή δεν θα έχω πλέον ιντερνέτ, δεν θα συνεχίσω τη συζητηση, αλλά στράβωνα, το σχόλιό μου για τις ιδεαλιστικές σου απόψεις ειναι
χαχαχαχαχαχαχαχα
Ψαχνεις ψύλλους στ’άχυρα
ΚαπετάνΈνας said
Γεια σου Νίκο, καλημέρα παιδιά.
Δεν έχω άποψη για το θέμα, είναι περίπλοκο. Παίζουν πολλά. Ακόμα και οι παραδόσεις, κι η ιστορία και ο χαρακτήρας κάθε λαού.
Για παράδειγμα, βάλε τον Έλληνα καθηγητή να αξιολογεί με συνεντεύξεις, όπως στην Αγγλία και την Αμερική. Θα γεμίσουν οι σχολές αδερφοξάδερφα. Εδώ οι Όπουλοι και κει οι Άκηδες.
Είδα το ρεπορτάζ του Τσίμα για τα σχολεία στη Φιλανδία. Είναι να γελάς. Η να κλαις, με τα χάλια μας. Λύκειο στο Ελσίνκι: Δευτέρα, πρώτη ώρα, χορός. Μενουέτο. Μενουέτο!!!Και πλήρες στούντιο με τρεις βιντεοκάμερες, για όποιον θέλει. Και στον υπολογιστή η προσωπική σελίδα του κάθε μαθητή με την πρόοδό του, για να ενημερώνεταιο ίδιος κι οι γονείς του. Και καθόλου διάβασμα σπίτι. Η φιλανδική μέση εκπαίδευση δε, να θεωρείται από τις καλύτερες.
Είναι και σε ποιά εποχή ζούμε. Σήμερα, πάντως, τη «δια βίου εκπαίδευση» την παρέχει η τηλεόραση. Εκπαίδευση στην αγραμματοσύνη, στη εξαφάνιση της καλλιέργειας, στην καταστροφή του μουσικού αισθητήριου, στην εξαφάνιση της συναισθηματικής νοημοσύνης του περίφημου κυρίαρχου λαού.
Έχω όμως μία ουτοπική πρόταση : Να μαζευτούμε όλοι εμείς που φάγαμε τη ζωή μας με τις εξετάσεις, και να επιβάλουμε δια της βίας μία φορά το χρόνο Πανελλήνιες Γραπτές Εξετάσεις για πολιτικούς. Και μόνο όσοι περνάνε θα γίνονται βουλευτές, διευθυντές υπουργείων ή Υπουργοί Πολιτισμού.
Όπως στην Κίνα. Που για να γίνης κρατικός αξιωματούχος έπρεπε να συμμετέχεις στις Μεγάλες Αυτοκρατορικές Παγκινεζικές Εξετάσεις, θεσμό που κράτησε από το 600 μ.Χ. ως το 1905.
Εδώ βλέπετε τους ατομικούς θαλάμους για 7.500 εξεταζόμενους φερέλπιδες μανδαρίνους.(1873)
Φαντάζεστε το Βουλγαράκη μέσα σ’ ένα απ’ αυτά να προσπαθεί να ανοίξη το σκονάκι του ;
ΚαπετάνΈνας said
Τώρα χωρίς πλάκα:
θυμάμαι ότι η Αρβελέρ είπε σε συνέντευξη, ότι τα Πανεπιστήμια στην Ελλάδα δεν είναι πολύ χάλια σε σχέση με τα αντίστοιχα της Γαλλίας (Φαντάζομαι, θα εννοούσε τα περισσότερα, δεν θα σύγκρινε Εκόλ Νορμάλ με Πάντειο, αλλά και πάλι δεν ξέρω).
Εκεί όμως που υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ Γαλλίας και Ελλάδας είναι στα Γυμνάσια και τα Λύκεια. Τα δικά μας, δηλαδή, υστερούν.
Και εκεί, στο Λύκειο, ένα παιδί θα πάρει, αυτό που ζητάμε όλοι, δηλαδή, τις αξίες και το άνοιγμα των οριζόντων. Αυτό που λένε οι Γάλλοι, Culture générale.Καιπού είχε αποκαλέσει ο Κικέρων humanitas.
Και που τώρα βάλλεται παντού και από παντού.
Στράβων Αμασεύς said
Η Αρβελέρ έφτασε στο επίπεδο που έφτασε μέσα από ένα άλλο εκπαιδευτικό σύστημα. Πόσες Αρβελέρ μπορεί να παράξει το σύγχρονο και κυρίως πόσες μπορεί να αναδείξει;
Greco mascara said
Γράφτηκαν μερικά πράγματα για τη σύγκριση ξένων με ελληνικών πανεπιστημίων που μόνο στη σφαίρα της φαντασίας μπορούν να ανήκουν. Ας μου επιτραπεί να μιλήσω έχοντας ιδία εμπειρία ως φοιτητής και ως λέκτορας από τουλάχιστον 7 πανεπιστημιακά ιδρύματα μεταξύ των οποίων και ένα καλό ελληνικό από το οποίο πήρα πτυχίο. Όποιος έχει αντίστοιχη εμπειρία γνωρίζει πως τόσο σε επίπεδο ανθρώπινου δυναμικού όσο και σε υποδομές τα ελληνικά πανεπιστήμια υστερούν τραγικά. Αν και υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις από επιστήμη σε επιστήμη (στις φυσικές τα πάμε σαφώς καλύτερα, στις κοινωνικές έχουμε πιάσει πάτο), δεν είναι τυχαίο πως πολλοί απ’ τους καλύτερους έλληνες πανεπιστημιακούς εργάστηκαν στο εξωτερικό, αναφέρθηκε η Αρβελέρ, υπήρξε ο Παπανικολάου και άλλοι. Γιατί τόσες χιλιάδες έλληνες πανεπιστημιακοί δεν επιστεφουν στην Ελλάδα;
Μήπως γιατί δε θέλουν να τους χτίζουν στα γραφεία τους; Γιατί δε θέλουν να τους σπάνε στο ξύλο; Γιατί δε θέλουν να γίνονται καταλήψεις και να διακόπτονται μαθήματα γιατί έτσι αποφάσισε η τάδε παράταξη; Γιατί για να πάρουν χρήματα να πάνε σε ένα συνέδριο δε θέλουν να έχουν τεράστια γραφειοκρατία; Γιατί θέλουν να έχουν βιβλιοθήκες και εργαστήρια αξιοπρεπή; Ακόμα και με τις απίστευτες διακοπές των 100 ημερών κάθε ακαδημαϊκό έτος δεν γυρίζουν οι πανεπιστημιακοί. Μη μου πείτε παραδείγματα από το εξωτερικό. Υπάρχουν παντού αλλά σε τέτοιο βαθμό μόνο στην Ελλάδα γίνονται και σε κάτι μπανανίες.
Τώρα όσο για τις κατουρημένες ποδιές στο εξωτερικό, καλό είναι οι αυτοί που δεν έχουν εργαστεί έξω να μην αναπαράγουν τι άκουσαν στο τάδε urban legend mass email. Προσωπικά βρέθηκα σε διάφορες χώρες άγνωστος μεταξύ αγνώστων και πάντα μου φέρθηκαν με αξιοπρέπεια και με κρίνανε με τα προσόντα μου. Το ίδιο ξέρω και για συναδέλφους έλληνες και ξένους. Networking και γνωριμίες υπάρχουν και παίζουν παντού, αλλά δεν είναι τα πάντα κατουρημένες ποδιές. Επειδή στην Ελλάδα πολλοί επιδίδονται σε αυτό το άθλημα, ας μη το θεωρούμε δεδομένο για τις άλλες χώρες. Το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να ξεχάσουμε τα δικά μας ρεζιλίκια σαν την αλεπού με τα σταφύλια.
ΚαπετάνΕνας said
#37
Όχι, αναφέρω Αρβελέρ μόνο για να μεταφέρω την άποψή της για τα Ελληνικά σχολεία σε σχέση με τα Γαλλικά.
Και για να πουμε και την αλήθεια, «η Αρβελέρ έφτασε στο επίπεδο που έφτασε» επειδή δεν την εκτέλεσε η Δεξιά, μαζί με τους Εαμίτες, Ελασίτες και άλλους υποτίθεται «ανθέλληνες». Ας είναι καλά ο Μιλιέξ (εκεί που είναι) και η Γαλλία, που την φυγάδευσαν με το περίφημο καράβι Ματαρόα, μαζί με Αξελό, Καστοριάδη, Μάνο Ζαχαρία, Μέμο Μακρή, Προβελέγγιο,, Γαβρά, Ιάννη Ξενάκη, και πολλά άλλα παιδιά.
Θέλω να πω, οτι, οι ρίζες των προβλημάτων είναι πολύ βαθειές.
Άλλη ηιστορία της Γαλλίας και της Φιλανδίας και άλλη η δική μας.
Στράβων Αμασεύς said
Και σήμερα που έχουν οι εαμίτες και οι ελασίτες τα πανεπιστημιακά πόστα είδαμε τα αποτελέσματα (τα περιγράφει καλά ο Greco Mascara στο #38). Αν η Αρβελέρ έγινε αυτό που έγινε σίγουρα δεν το οφείλει στην Ελληνική της εκπαίδευση. Επομένως το πρόβλημα είναι δομικό και όχι ιδεολογικό. Οι ιδεολογίες δεν έχουν καμία δουλειά στον ναό της μόρφωσης. Δεν μπορεί να πηγαίνει ο 17άρης στο πανεπιστήμιο και να τον καλωσορίζει η νεολαία της ΚΝΕ ή οποιαδήποτε άλλη που τηρεί κομματικό γραφείο εντός του πανεπιστημίου. Δεν είναι δυνατόν να μπαίνεις στην Φ.Μ.Σ. του Α.Π.Θ. και να αντικρίζεις μια συλλογή από κόκκινες αφίσες πίσω από καθήμενους γενειοφόρους «ιδεολόγους» εκεί που θα κανονικά έπρεπε να υπάρχει χώρος υποδοχής και μύησης στις θετικές επιστήμες και ένα περιβάλλον που θα σε απογείωνε στο υπερχώρο των μαθηματικών και της φυσικής.
Δεν φταίει λοιπόν η δεξιά γι’αυτήν την εικόνα, κάθε άλλο θα έλεγα. Εξάλλου ακόμη και αυτοί οι πολέμιοι της δεξιάς, οι αριστεροί διανοούμενοι, μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα της δεξιάς έμαθαν γράμματα. Σήμερα τα παιδιά δεν μαθαίνουν ούτε καν το αλφάβητο. Αν σήμερα γεννιόταν μια Αρβελέρ δεν θα μάθαινε τίποτα για το Βυζάντιο.
Δύτης των νιπτήρων said
Έχω βαρεθεί να διαβάζω αυτές τις τρομακτικές περιγραφές του χαώδους ελληνικού πανεπιστημίου, σύντομα σε επίπεδο γκραν-γκινιόλ. Εγώ τουλάχιστον ήμουν ένας ανάμεσα στους καθήμενους γενειοφόρους “ιδεολόγους” που αναφέρθηκαν παραπάνω, και αν θυμάμαι καλά μετά το πρώτο έτος πάταγα επιλεκτικά σε ορισμένα μαθήματα μόνο. Το τι έκανα εγώ κατόπιν στη ζωή μου δεν είναι δική μου δουλειά να το περιγράψω, οι υπόλοιποι όμως καθήμενοι ιδεολόγοι, γενειοφόροι ή μη, τέλειωσαν τη σχολή και έκαναν ό,τι έκαναν μετά με το σπαθί τους. Κάποιοι από τους ευρύτερα και βαθύτερα μορφωμένους μεταξύ ημών των σχολιαστών εδώ πέρα, όπως μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς, συγκαταλέγονταν σε παρόμοιες καθήμενες γενειοφόρες ή μη ομάδες και μάλιστα σε συνθήκες όπως εκείνες των δεκαετιών του ’70 ή του ’80, που θα έκαναν την περιγραφή του Στράβωνα στο #40 να ωχριά.
Ας ψάξει κανείς καλύτερα γιατί ένα μέσο παιδί του Γυμνασίου ή του Λυκείου σήμερα απεχθάνεται το διάβασμα, ας πούμε -ίσως γιατί του έχουν καταστρέψει την έννοια του ελεύθερου χρόνου, ας πούμε, σίγουρα όχι όμως λόγω καταλήψεων, συνελεύσεων και οργανώσεων.
Χρηστος Κ. said
Οσοι θελουν φυτουλες φοιτητες μπορουν μας το πουν ξεκαθαρα, δε χρειαζεται τσιριτσαντζουλες. Οσο για τα χτισιματα και τις αλλες ενεργειες υπαρχει και η αλλη πλευρα που εχει κατι να πει. Αν ειναι ομως να μιλαμε με πρετεντερεια λογικη πεστε το μου να ασχοληθω με κατι αλλο.
Δημήτρης said
Ξεφτίλα υπάρχει και αυτά που γράφεις υπάρχουν, φίλε Στράβωνα, ας πούμε ότι είναι ζήτημα ..δοσολογίας, δε βλέπω τη ξεφτίλα ως κυρίαρχη κατάσταση απλώς. Κατά τα άλλα όλοι οι άνθρωποι είναι κατάλληλοι για μόρφωση, ακόμα κι αν είναι να καλλιεργούν μπιζέλια ή να χωρίζουν τα στείρα απ’ τα γαλάρια, και δε βλέπω άλλο τρόπο μια κοινωνία να ανοίξει, όπως σωστά λες, τους πνευματικούς ορίζοντες, να αναπτύξει την κριτική σκέψη των μελών της, να αναπτυχθεί κλπ.
Τα παιδιά που αποτυγχάνουν δεν είναι βεβαίως «στούρνοι», όπως ατυχώς ειπώθηκε, ας δούμε και λίγο την κοινωνική διάσταση, όλοι οι άνθρωποι έχουν δυνατότητες χρήσιμες στην κοινωνία όσο και η …αναγωγή στην κλασματική μονάδα. Τα ΤΕΙ έγιναν με τα τοπικά πελατειακά κριτήρια που γράφεις, ωστόσο, το ΤΕΙ αντιρρυπαντικής τεχνολογίας στην Κοζάνη η ένα Βιοκαλλιέργειας π.χ., έχουν μια χαρά πρόγραμμα, όπως και άλλα. Με την ευκαιρία: καταποντίστηκαν οι βάσεις στις σχολές της …πράσινης ανάπτυξης, κι αυτό λέει πολλά για το πόσο σοβαρά την πήραν μαθητές και γονείς.
Όταν γεννήθηκε η Αρβελέρ τα παιδιά έμεναν μαζικά αναλφάβητα και εγκατέλειπαν αβέρτα το σχολείο, η δεξιά έστησε ένα άθλιο και αντιπαραγωγικό σύστημα, και πέταξε απέξω εκατοντάδες αξιόλογους δημοκράτες επιστήμονες.
Οι γενειοφόροι και όσοι κάθονται σε τραπεζάκια δεν τρώνε ανθρώπους, σε διαβεβαιώνω γι αυτό, όποιος θέλει τους προσπερνάει, απλό είναι επίσης, μη μεγαλοποιούμε τα προβλήματα. Εκπαίδευση χωρίς ιδεολογία δεν υπάρχει, ούτε θα υπάρξει, ασχέτως ποια ιδεολογία είναι κυρίαρχη κάθε φορά. Κομματικές νεολαίες δεν υπήρχαν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, επί Χότζα στην Αλβανία, επί Παπαδόπουλου στην Ελλάδα και αλλαχού, υπήρχαν βεβαίως το «κόμμα», η αδελφότης ο Σωτήρ και οι παρακρατικοί της Εκοφ αντίστοιχα: μακριά από μας.
Ότι χρειάζονται εργαστήρια, λεφτά και πολλά ακόμα είναι σίγουρο, δεν χωρίζει όμως και άβυσσος τα ελληνικά ΑΕΙ από πολλά ξένα, ούτε τα σχολεία είναι τόσο τραγικά αυτό θέλω να τονίσω κυρίως.
Καλησπέρα σε όλους.
ΚαπετάνΕνας said
#38 kai #37,
Στράβωνα και Μασκαρά.
Είδα τα μπογκ σας.Λυπάμαι.
Εκεί γράφετε συνεχώς, οτι για το χάλι της Ελλάδας φταίει η αριστερά, οι διανοούμενοι, οι απεργοί,οι μαθητές, κι οι αγρότες. Και οι Αλβανοί και οι ξένοι.Και οι Εβραιο-μογγολο-τούρκοι. Και οι «ιδεολογίες». Λες κι αυτό όλο δεν είναι ιδεολογία.
Αυτή η μπουμπουκική κατάσταση μυρίζει ναζιστική ψυχική ανισοροπία Γερμανίας μεσοπολέμου.
Και αμαν αυτός ο Σόρος, που μας μισεί. Ενώ παλιά ο Ωνάσης κι ο Νιάρχος και σήμερα οι δικοί μας οι εκατομυριούχοι μας αγαπάνε. Ούουου, τι να σου πω. Κάθε πρωί μοιράζονται με τα εμάς, πατριωτάκια τους, τα κέρδη από τη ρεμούλα των χρηματιοστηρίων.
Αφού αυτοί οι ίδιοι έχουν ποντάρει στη χρεωκοπία της Ελλάδας. Και περιμένουν.
Και,ξέρετε πως λέγεται αυτό το σύστημα; Μάθετε κι αυτή τη κακή λέξη, να τη λέτε και σείς: Καπιταλισμός. Διατί να το κρύψωμεν άλλως τε; Είναι το σύστημα που επικρατεί:
Όλα για το κέρδος, για την κονόμα, την αμάκα,τη ρεμούλα, το μπεζαχτά,το λάδωμα,το σούφρωμα. Τον πλουτισμόν,την διαπλοκήν,την κλοπήν.(πλούσια γλώσσα η Ελληνική).
Και αυτό το σύστημα παράγει και την αγραμματοσύνη, και την έλλειψη ιδανικών,και το αποβλακωτικό θέαμα.Και τον α-πολιτιστικό αχταρμά.Ίδε και τα σούργελα των μουσικο-ριάλιτυ. Από την Κολοπετεινίτσα μέχρι το Μπάγκλα-Ντές,το ίδιο άθλιο πόπ Άιντολ. Οι κουλτούρες του κόσμου, και η δικιά μας, σωριάζονται μπρός στο χαζοκούτι και τις ισοπεδώνει το Τζάγκερνατ του κέρδους.
Και σού φταιει η Αριστερά;
Και, λυπάμαι πραγματικά, αλλά δε μου επιτρέπω να κάνω «διάλογο» με ανθρώπους, που γράφουν οτι δήθεν «Οι Εβραίοι δεν πληρώνουν φόρο στο Ελληνικό κράτος » και αλλα φαιδρά.
Για κάτι τέτοιες μπουμπουκιάδες (κι όχι μόνο) έχουμε καταργήσει την τηλεόραση στο σπίτι μας. Έλεος.
filu said
Όσο για την ανοησία που λέγεται, να μπαίνουν όσοι θέλουν όπου θέλουν και να ξεδιαλέγονται στην πορεία, ειλικρινά απορώ που ζουν αυτοί που τα τσαμπουνάνε αυτά. Δηλαδή πρέπει η Νομική, η Ιατρική ή οι Μηχανικοί Η/Υ να έχουν από 5.000 πρωτοετείς, να τους εκπαιδεύουν ικανοποιητικά και μετά να τους κρίνουν αντικειμενικά και αδιάβλητα κρατώντας τον έναν στους 20; Μόνο ένας παράφρων θα μπορούσε να το πιστέψει αυτό. Το μόνο που θα συνέβαινε θα ήταν περαιτέρω φούντωμα της ευνοιοκρατίας, του κομματισμού και του χρηματισμού στα πανεπιστήμια. Χώρια που μετά θα έχεις μερικές χιλιάδες απορριφθέντες πρωτοετείς χωρίς διέξοδο. Τι θά τους κάνεις; Θα τους βάλεις να ξαναδώσουν Πανελλήνιες; Θα τους αφήσεις να ξαναγραφτούν όπου θέλουν; Στο πρώτο έτος ή στο δεύτερο; Παπαριές Μαρίτσα μου, κοινώς πειραματίζεται ο κάθε σκατόμυαλος στου κασίδη το κεφάλι.
Εχουν λυσσάξει όλοι με τις εξετάσεις που «δεν προάγουν την κριτική σκέψη και ενθαρρύνουν την παπαγαλία» και άλλα παρόμοια φούμαρα. Ας μπουν στην Ελλάδα τα SAT, που θεωρούνται τεστ για το οποίο δεν έχει νόημα να διαβάσεις γιατί μετρούν ικανότητες και όχι γνώσεις. Έχει κανείς αμφιβολία ότι αμέσως θα δημιουργηθούν φροντιστήρια, βάσεις δεδομένων με παλιές ερωτήσεις και γκουρού-φροντιστές που θα διδάσκουν τεχνικές σωστών απαντήσεων;; Τα φροντιστήρια δεν θα εκλείψουν ποτέ, όσο η ζήτηση για τις «καλές» σχολές παραμένει υψηλή. Αυτή είναι η αιτία της παραπαιδείας και καμιά άλλη.
Χρηστος Κ. said
Καπετανια στο παρελθον ειχα μιλησει κι εγω για εναν υπογειο ευγονισμο που εβγαινε απο τα λογια των αναφερομενων στο σχολιο σου αλλα περασε στο ντουκου.
voulagx said
Μαθε παιδι μου γραμματα
γραμματα σπουδαματα
του θεου τα πραματα!
eréndira said
@ 45
Δεν νομίζω ότι θα εμφανιζόταν για πολύ το φαινόμενο που γράφεις, να συνωστίζονται δηλαδή φοιτητές στις περίφημες σχολές μεγάλης ζήτησης. Στην αρχή, ναι. Στη συνέχεια, όμως, δεν θα ήταν πολλοί εκείνοι που θα πήγαιναν να χάσουν ένα χρόνο απ’ τη ζωή τους σε μια σχολή που δεν τους ταιριάζει, που δεν είναι ικανοί να τελειώσουν ή που η επαγγελματική της συνέχεια δεν τους καλύπτει.
Γνωρίζω πολλούς και πολλές που χτυπήθηκαν να μπούν στη νομική είτε γιατί τους πίεζαν οι γονείς τους να μπουν σε μια «καλή» σχολή είτε γιατί φαντάζονταν ότι η δουλειά του δικηγόρου σημαίνει να αγορεύει (να γράφει ωραία κείμενα και να τα ερμηνεύει μπροστά στο κοινό των ενόρκων) και που στη συνέχεια είτε δεν την τελείωσαν -στις περισσότερες περιπτώσεις- γιατί ανακάλυψαν ότι το να διεκπεραιώνουν υποθέσεις συναινετικών διαζυγίων δεν ήταν το όνειρό τους, είτε την τελείωσαν κι έβαλαν το πτυχίο στο συρτάρι. Ή που μπήκαν στην ιατρική, για να ανακαλύψουν στο μάθημα της ανατομίας ότι αυτή η δουλειά δεν τους πάει κι ότι λιποθυμούν στη θέα του αίματος. Αυτά τα άτομα, έχασαν πολύ χρόνο απ’ τη ζωή τους διαβάζοντας για να μπουν σε μια σχολή που δεν τους ταίριαζε, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα ή το κουράγιο να επαναλάβουν τη διαδικασία για να μπουν σε μιαν άλλη, και παράλληλα τρώγοντας τη θέση από κάποιον άλλο ενδιαφερόμενο.
Το τελευταίο, το να τρώνε τη θέση από άλλους υποψήφιους που ίσως να ενδιαφέρονται, είναι φαινόμενο που συμβαίνει συχνότερα απ’ ό,τι φαντάζεται κανείς, αφού, κατά τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού, το βασικό κριτήριο είναι η βάση εισαγωγής των σχολών και όχι το ενδιαφέρον του υποψήφιου. Η κόρη μιας γνωστής μου, πχ, καλή μαθήτρια, μπήκε φέτος στο παιδαγωγικό νηπιαγωγών -που δεν την ενδιαφέρει και γι’ αυτό δεν πρόκειται να πάει- παίρνοντας τη θέση από κάποιον άλλο που είχε ένα μόριο πιο κάτω από τον τελευταίο, ενώ έμπαινε σε σχολή με λιγότερα μόρια που την ενδιέφερε περισσότερο και που θα την παρακολουθούσε. Αν το περιστατικό ήταν μεμονωμένο, δεν θα το ανέφερα. Δυστυχώς, αυτό συνέβαινε πριν από είκοσι χρόνια και εξακολουθεί να συμβαίνει και σήμερα.
Πιστεύω ότι, αν η πρόσβαση στα πανεπιστήμια ήταν ελεύθερη, δεν θα δημιουργούταν ο συνωστισμός τον οποίο φοβάσαι, για δυο ακόμα συνυφασμένους λόγους. Επειδή σιγά σιγά θα διαλυόταν η κρατούσα άποψη ότι όποιος δεν έχει χαρτί ΑΕΙ είναι βλάκας ή ξοφλημένος και συνεπώς τα παιδιά θα επέλεγαν αυτό που τους αρέσει χωρίς προκαταλήψεις και με πιο καθαρό μυαλό, απαλλαγμένο από την πίεση της αμετάκλητης επιλογής.
filu said
Eréndira, αυτό που ουσιαστικά λες είναι ένα σύστημα-μαγική-νταντά που να προλαβαίνει τα λάθη που κάνουν, ή που ενδέχεται να κάνουν, οι υποψήφιοι. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. H Mary Poppins ήταν ταινία. Το όποιο σύστημα οφείλει να είναι πρώτα απ’ όλα αδιαβλητο και με ενιαία κριτήρια. Εάν μπορεί να πετύχει και άλλα πράγματα, καλώς, αλλά ποτέ σε βάρος της αδιαβλητότητας και της ενιαιότητας των κριτηρίων. Εάν κάποιος διαλέξει λάθος, ας το πληρώσει.
eréndira said
@49
Όχι, Filu, δεν λέω αυτό. Αυτό που λέω είναι να είναι ελεύθερη η πρόσβαση. Τα υπόλοιπα τα χρησιμοποιώ ως επιχειρήματα υπέρ της άποψής μου.
Δημήτρης said
Καπετάνιο, τα κοίταξα τα ιστολόγια, πάλι σε «άριστους» πέσαμε…Η εργατοκτηνοτροφική μου καταγωγή δεν επιτρέπει περισσότερα σχόλια.
Στράβων Αμασεύς said
@44 ΚαπετάνΈνα επειδή η δεοντολογία δεν μου επιτρέπει να μιλήσω για το ιστολόγιο μου ως φιλοξενούμενος άλλου ιστολογίου, δεν θα σου απαντήσω παρά μονάχα σε αυτό. Διάβαζε ολόκληρα τα άρθρα πριν βγάλεις συμπεράσματα. Πχ στο θέμα της φορολογίας των Εβραίων απλά αναδημοσιεύω ένα σχετικό άρθρο ενώ ταυτόχρονα δίνω τους συνδέσμους όπου υπάρχει ο αντίλογος. Επομένως η στάση μου είναι πεντακάθαρη, δίκαιη και αντικειμενική και ναι…δέχομαι τη συγνώμη σου.
Φυσικά κατά την προσφιλή τακτική κάποιων αποδίδεις και εσύ οτιδήποτε μη αριστερό στην μπουμπουκολογία, αυτό περισσότερο για οργανωμένη στρατηγική συγκοινωνούντων δοχείων μου κάνει καθώς, αν όπως λες διάβασες το ιστολόγιο, θα διάβαζες επίσης ότι σέρνω τα μύρια όσα στο γνωστό τηλεκόμμα. Φυσικά και «δεν σου επιτρέπεις να κάνεις διάλογο» καθώς είναι πιο εύκολο να ρίχνεις τα γνωστά συνθήματα και μετά να αρνείσαι τον διάλογο. Μάντεψε…δεν είσαι ο πρώτος που το κάνει.
Αν θέλεις την άποψη μου, τόσο το τηλεκόμμα όσο και το διαμετρικά αντίπαλο του κόμμα απλά «σπρώχνουν» πελατεία το ένα στο άλλο. Μην πέφτεις στην παγίδα.
Αν θέλεις να μου πεις κάτι να το λες εκεί και σε εμένα. Οι αναφορές σου εδώ σχετικά με το ιστολόγιο μου μάλλον προπαγανδροφέρνουν. Τόσο η Ρόδος όσο και το πήδημα βρίσκονται εκεί και όχι εδώ.
Συγνώμη Νίκο για την κατάχρηση της φιλοξενίας αλλά έπρεπε να απαντήσω, όσοι άλλοι θέλουν απαντήσεις για τις απόψεις που έχω στο δικό μου ιστολόγιο να γράφουν και να με κρίνουν εκεί και όχι αλλού.
@43 Δημήτρη, καλή η προσπάθεια αλλά δεν μου αλλάζεις την άποψη. Ναί, τρώνε ανθρώπους. Δεν μίλησα για κατάργηση των νεολαιών. Μίλησα για την μετάλλαξη του ύφους των πανεπιστημίων. Τα πανεπιστήμια δεν είναι κομματικά γραφεία όπου τυγχάνει να διδάσκονται και κάποια μαθήματα. Είναι ναοί μόρφωσης όπου μπορούν να διακινούνται ιδέες, να υπάρχουν μεν νεολαίες κινούμενες όμως κινούμενες πάντα με γνώμονα το μέτρο χωρίς να αλλάζουν την φυσιογνωμία των σχολών. Δεν είναι κολυμβήθρα κομματικοποίησης των α-πολιτικοποιημένων φοιτητών. Είναι χώροι διδασκαλίας, τόσο απλά. Οι αφίσες, οι διακοπές στα μαθήματα από κομματόσκυλα κλπ κλπ καθιστούν πρωταγωνιστές των σχολών τα κόμματα και όχι τις επιστήμες. Και μην ξεχνάς ότι οι α-πολιτικ φοιτητές έχουν δικαίωμα να μένουν απολιτίκ. Κανένας δεν διόρισε τους πολιτικοποιημένους ως υπεύθυνους πολιτικοποίησης των υπολοίπων. Η με το ζόρι κομματικοποίηση είναι απλά φασισμός.
@41 Δύτη είπες: «αν θυμάμαι καλά μετά το πρώτο έτος πάταγα επιλεκτικά σε ορισμένα μαθήματα μόνο»
Αυτό για εσένα είναι φοίτηση; Να πηγαίνεις μόνο για τις εξετάσεις και για κανένα δύο δύσκολα μαθήματα; Αυτό ακριβώς εννοώ και εγώ, ότι αν έλειπαν τα κομματόσκυλα και γινόταν περισσότερο επιστημονικοκεντρικές οι σχολές, μπορεί να μην ήθελες να φεύγεις από αυτές. Απορώ γιατί δεν μπορείς να φανταστείς ένα πανεπιστήμιο με φόντο την επιστήμη και όχι τα συνθήματα. Απορώ!!!
Δημήτρης said
«Mε το ζόρι», Στράβωνα, πήγαιναν στη χιτλερική νεολαία του Μεταξά και στους αλήστου μνήμης άλκιμους της χούντας, με το ζόρι «σωφρόνιζαν» στη Μακρόνησο, μάλλον θεωρείς υπερβολικά ανώριμους ανθρώπους 18-22 χρονών ή έχεις αλλεργία στους μουσάτους-καθιστούς. Μένω σε ένα σημείο: ακόμα και η άρνηση της ιδεολογίας, γενικώς ή ειδικώς, είναι ιδεολογία, συχνά κακοφτιαγμένη αλλά ιδεολογία.
Καλημέρα!
Χρηστος Κ. said
Σε μια διασταλτικη ερμηνεια του ευγονισμου στις σημερινες εποχες, μπορει και οι μουσατοι να ειναι εξ’ορισμου κακοι και τεμπεληδες ανθρωποι. Ολα ειναι πιθανα!
Στράβων Αμασεύς said
@53 Αυτά είναι δικά σου συμπεράσματα. Εγώ ποτέ δεν μίλησα για Μεταξα και Χούντα. Είπα το πολύ απλό ότι τα πανεπιστήμια είναι σχολεία και όχι οργανώσεις. Που το παράξενο; Γιατί δηλαδή όποιος θέλει καθαρά πανεπιστήμια να θεωρείται χουντικός; Να είσαι σίγουρος ότι τα ίδια θα έλεγα αν μέσα στις σχολές υπήρχε η αφίσα του Μεταξά, του βασιλιά ή του Παπαδόπουλου. Σιχαίνομαι το ίδιο τους ΚΝΕίτες, τους ΔΑΠίτες, τους ΦΟΣίτες και τους ΠΣΚίτες. ΠΟΤΕ δεν ψήφισα στις φοιτητικές και είμαι πολύ υπερήφανος για αυτό.
Θα προτιμούσα απλά καθαρά και οργανωμένα πανεπιστήμια. Που είναι το κακό δηλαδή; Γιατί πρέπει το ντεκόρ των πανεπιστημίων να είναι ίδιο με αυτό των κομματικών γραφείων; Άσε που σιγά σιγά ο κομματισμός περνάει και στην 2οβάθμια. ΕΛΕΟΣ!!!
eréndira said
Για να είμαι ειλικρινής, κι εμένα μου φαίνεται πολύ αταίριαστη η κομματική διαφήμιση στα πανεπιστήμια -και ακόμα χειρότερη η κομματική παρουσία στα σχολεία. Στο τμήμα μου είχαμε μόνο μια «παράταξη» και αυτή δεν ανήκε σε κανέναν κομματικό σχηματισμό και δεν είχε πολιτική χροιά. Τα άτομα που συμμετείχαμε δεν γνωρίζαμε τι ψήφιζαν οι υπόλοιποι και το ενδιαφέρον μας είχε να κάνει αποκλειστικά με τα ζητήματα των σπουδών μας. Για να υποβάλουμε προτάσεις μαζεύαμε όλο το τμήμα, συζητούσαμε και στη συνέχεια προτείναμε ό,τι είχε προκύψει και όχι ό,τι μας υπαγόρευε το Ψ κόμμα ή η προσωπική μας επιθυμία. Απ’ ό,τι ξέρω, μέχρι πρόσφατα στο τμήμα μου εξακολουθούσε να υπάρχει παρόμοιος σχηματισμός, μόνο που έχει αλλάξει όνομα.
Με είχε ενοχλήσει πολύ στη μοναδική συνέλευση όλης της σχολής όπου παρευρέθηκα (δεν ξαναπάτησα, γιατί κόντεψα να μείνω από κρίση άσθματος λόγω καπνού και δεν με άφηναν να βγω έξω) το γεγονός ότι διάβαζαν τυπωμένα χαρτιά με τις «διεκδικήσεις» τους και όταν ζήτησα διευκρινίσεις γιατί δεν καταλάβαινα σε τι αναφέρονταν δεν ήξεραν ούτε οι ίδιοι να μου πουν και μου είπαν ότι θα ρωτούσαν! Δεν έχουμε ανάγκη από βοήθεια για να σκεφτόμαστε και τα κόμματα δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν καλύτερα από τους ίδιους τους φοιτητές ποια είναι τα προβλήματα του πανεπιστημίου. Ούτε υπάρχει λόγος να συγκροτούμαστε σε ομάδες είναι να διαχωριζόμαστε με βάση τις κομματικές μας προτιμήσεις και να περιορίζουμε τη σκέψη μας σε κομματικά κουτάκια, από τη στιγμή που τα ενδιαφέροντα, το συμφέρον και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε μέσα στο πανεπιστήμιο είναι κοινά.
eréndira said
διόρθωση: «είναι να διαχωριζόμαστε» = «είτε να διαχωριζόμαστε»
Χρηστος Κ. said
Ισως ειναι μακρυα και το εχετε ξεχασει. Δε ξερω αν σας θυμιζει κατι το 1973. Μπορει μερικοι να εχουν και προβλημα με την εξεγερση του πολυτεχνειου το 73 γι’αυτο και βγαζουν φλυκταινες με τις φοιτητικες παραταξεις. Για οσους εχουν λοιπον ασθενη ή επιλεκτικη μνημη η εξεγερση και αντισταση στο πολυτεχνειο οργανωθηκε απο φοιτητικες παραταξεις. Φυσικα μπορει και να διαφωνουν με αυτη τη πρακτικη γιατι οι μαλλιαδες φοιτητες δε διαβαζαν οπως ο Χριστοδουλος την εποχη εκεινη.
Στο πολυ κοντυνοτερο παρελθον βεβαια καποιοι αλλοι φοιτητες ακυρωσαν την αναθεωρηση του αρθρου 16 συνωστιζομενοι στους δρομους και ραντιζομενοι επι μηνες απο τους πραιτωρες του ανοικονομητου Πολυδωρα. Τι κριμα που και αυτοι οι μαλλιαδες δε καθονταν ησυχοι για να προοδευσει η πανεπιστημιακη παιδεια. Δε θα αναφερθω σε παραδειγματα αλλων χωρων οπου κι εκει υπαρχει η ασθενεια των φοιτητικων παραταξεων και διαβρωνει την ηθικη των νεολαιων. Εσεις δε θελετε φοιτητες. Καταναλωτες των Mall θελετε.
Στράβων Αμασεύς said
Φαντάζομαι αναφέρεσαι στην γενιά που μας κυβερνάει σήμερα και που εξαργύρωσε τον αγώνα της με θώκους και νόμιμες μίζες, γιατί δεν νομίζω ότι ο τότε απλός αγωνιστής του πολυτεχνείου να έχει δικαιωθεί ή αναγνωριστεί. Ευχαριστώ, μου δίνεις ένα ακόμη επιχείρημα ότι οι «ηγέτες» τον κομματικών φοιτητικών παρατάξεων προσβλέπουν στο δικό τους όφελος.
Χρηστος Κ. said
Σας ειναι ευκολο να διαστρεβλωνετε τα λεγομενα μου για να βρισκετε επιχειρηματα που σας δικαιωνουν. Να δεις ποιοι το εκαναν αυτο στο παρελθον, γμτ δε μπορω να θυμηθω.
Στις κινητοποιησεις εκεινες συμμετειχαν χιλιαδες φοιτητες. Τωρα ποια ακριβως γενια και ποιους απο τους συμμετεχοντες εσεις βλεπετε δε ξερω. Εχετε προφανως καλπαζουσα φαντασια.
eréndira said
@58
Δεν ξέρω αν στο δεύτερο πληθυντικό περιλαμβάνεις κι εμένα, διευκρινιστικά να σου αναφέρω ότι πήγα στο πανεπιστήμιο 26 χρόνια μετά το ’73 και η εικόνα των φοιτητικών παρατάξεων ήταν αυτή που περιέγραψα. Για το ’73, τι να πω, μπράβο τους. Το ’99, όμως, αυτό που είδα ήταν χειραγωγούμενα πρόβατα.
Χρηστος Κ. said
Δε νομιζετε πως αυτο που λετε ειναι ακρως προσβλητικο για μερικες χιλιαδες φοιτητες? Δε νομιζετε πως αυτο που λετε ειναι ακρως εγωϊστικο απο πλευρας σας? Δηλαδη εσεις εισαστε η διανοια που δεν επεσε στη παγιδα της χειραγωγησης? Και φυσικα σας περιλαμβανω κι εσας στη προηγουμενη παρατηρηση. Αν η επιλογη σας ειναι η αδιαφορια για το τι συμβαινει στον εκαστοτε χωρο που ζειτε, εργαζεστε και μορφωνεστε ανηκετε και σεις στη κατηγορια των «νοικοκυρεων» που δε δινουν δεκαρα για το τι συμβαινει στη κοινωνια.
eréndira said
@62
Κατ’ αρχάς, επειδή δεν γνωριζόμαστε, να σου πω ότι το ’99 που μπήκα στο πανεπιστήμιο ΔΕΝ ήμουν 18 χρονών. Δεν γνωρίζεις αν η επιλογή μου είναι η αδιαφορία ή αν έχω ψεκαστεί πολλάκις σε πορείες (από τις πορείες για τον Καλτεζά και το Τσερνόμπιλ, στην εφηβεία μου, μέχρι τις πορείες για τη Γάζα). Το ενδιαφέρον δεν εκφράζεται ΣΩΝΕΙ ΚΑΙ ΚΑΛΑ με τη συμμετοχή στις παρατάξεις. Στην ακομμάτιστη «παράταξη» που φτιάξαμε στο τμήμα μου συμμετείχα και ψηφίστηκα εκπρόσωπος του τμήματος. Τόση ήταν η αδιαφορία μου. Αντιθέτως, στα κομματικά τραπεζάκια είδα άτομα που πήγαιναν για πολιτική καριέρα και που τις πορείες τις έβλεπαν με τα κυάλια. Να σου θυμίσω τι έλεγε η Παπαρήγα για το Δεκέμβρη; Γιατί η μνήμη σου είναι επιλεκτική και μιλάς μόνο για το ’73, που στο κάτω κάτω απέχει 35 χρόνια από το ’08; Ή μήπως η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ αντιστέκονται στην κατανάλωση και στα mall;
Αν κάποιος προσβάλλεται επειδή νιώθει ότι η εικόνα που περιέγραψα τον χαρακτηρίζει, το πρόβλημα είναι δικό του. Αν κάποιος συμμετέχει σε παρατάξεις αλλά δεν είναι πρόβατο, δεν προσβάλλεται, απλώς γιατί αυτά που έγραψα δεν τον αφορούν.
Χρηστος Κ. said
Λιγο μπερδεμενα τα λετε. Φυσικα και δε σας γνωριζω γι’αυτο και ειπα «ΑΝ η επιλογη σας ειναι η αδιαφορια…» Βιαστηκατε να με κατσαδιασετε ομως. Ο Καλτεζας αν δε με απατα η μνημη μου επειδη ετυχε να ειμαι παρων στη δολοφονια του, σκοτωθηκε το 1985. Δεν ηξερα οτι γινοντουσαν πορειες και το 99 γι’αυτο το λογο. Δε χρειαζεται να απολογειστε στο τι κανατε στο πανεπιστημιο αλλα η διαπιστωση οτι οι φοιτητες «Το ’99, όμως, αυτό που είδα ήταν χειραγωγούμενα πρόβατα.» ειναι προσβλητικη οπως και να το δουμε. Η τελευταια σας προταση προσπαθει να συμμαζεψει τα ασυμμαζευτα οποτε ας αφησουμε τις διπλωματικες απαντησεις.
Υ.Γ. Η Παπαρηγα το Δεκεμβρη του 2008 ελεγε τρομακτικα πραγματα εναντιον των εξεγερμενων φοιτητων οποτε φανταζομαι οτι δε με μπερδευετε με τα λεγομενα της. Οσον αφορα τη ΠΑΣΠ και τη ΔΑΠ παιζουν αλλο ρολο εκτος της λογικης της φοιτητικης παραταξης.
Δημήτρης said
To πρόβλημα, Στράβωνα, είναι ότι κυρίως «σιχαίνεσαι», όλους σχεδόν και όλα, αρκετοί μαλλιάδες αριστεροί που έχω υπόψιν μου α γ α π ο ύ σ α μ ε και αγαπάμε: τη γνώση, τη δημοκρατία, τις ιδέες, την πολιτική, και την πατρίδα αν γουστάρεις.
H Erentira κινείται σαφώς σε άλλα πλαίσια, πιο δημοκρατικά, σε πολλά συμφωνώ. Χρήστο, συμφωνώ γενικά, ειδικά στα περί Πολυτεχνείου.
Αυτά, νομίζω πώς ό,τι συμπέρασμα ήταν να βγει, βγήκε.
Ευχαριστώ και πάλι τον ευγενικό νοικοκύρη κ. Σαραντάκο!
ΚαπετάνΕνας said
Συγγνώμη, αλλά εγώ περί διαλόγου μεταξύ εντελώς ασχέτων, τα έχω πη. Δεν υπάρχει διάλογος.
Το βαθύτερο είναι οτι δυστυχώς στην Ελλάδα,κάτω από τις πολιτικές διαφορές
ισχύει και κάτι άλλο: δεν είμαστε ένα έθνος αλλά δύο.Που έχουν διαφορετική εθνική αφήγηση.Ευτυχώς η πλειοψηφία τείνει προς την σωστή πλευρά:
1821-έποςτου40-ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Πολυτεχνείο
αλλά υπάρχουν και πάρα πολλοί που υιοθετούν την δεξιά αφήγηση.
Χειρότερη είναι μια τρίτη κατηγορία, αυτοί που λένε: Είμαστε όλοι Έλληνες. Δεξια, αριστερά, κόμματα,συνδικαλισμοί πρέπει να καταργηθούν. Ε, αυτοί είναι οι καλυμένοι ακρο-δεξιοί.
Και επι τέλους. Νισάφι με τη «γενιά του Πολυτεχνείου». Τι θα πη ¨γενιά» .Στο Πολυτενειο κλειστήκανε μερικές εκατοντάδες, απ’έξω ήτανε μερικές χιλιάδες, και στα σπίτια τους κλειδωμένοι να ακούνε το σταθμό μερικές εκατοντάδες χιλιάδες.
Και υπήρχαν,την ίδια εποχή κι εκατοντάδες χιλιάδες της ίδιας γενιάς, αμέτοχοι ή υποστηριχτές της χούντας ή αστυνομικοί ή υπόκοσμος ή παιδιά εργοστασιαρχών.
Την εξουσία δεν την πήρε «η γενιά του Πολυτεχνείου». Τη πήραν ελάχιστοι,ένας μικρός αριθμός από αυτούς που γενήθηκαν το 50 και το 60. Οι πιο πολλοί από τους μπαμπάδες τους.
Αυτοί που συμμετείχαν στην εξέγερση καθώς και οι νεκροί του Πολυτεχνείου είναι σαν κι εμας, καθημερινοί άνθρωποι, εργαζόμενοι, με τα οικονομικά προβλήματα όλων.
Όσοι μέμφονται τη «γενιά του Πολυτεχνείου χτυπάνε το ίδιο το Πολυτεχνείο σα σύμβολο της Δημοκρατίας, διότι στη πραγματικότητα είναι χουντικοί.
Και υπάρχει και κάτι άλλο που και γι αυτό δυσκολεύει πολύ ο διάλογος
Η δεξια,όταν μιλάει για έθνος εννοεί ένα πράγμα αδιαίρετο και μονολιθικό και το ταυτίζει με το λαό.
Όσοι κινούνται πιο αριστερά έχουν πάντα κάπου μεσα στο νού τους αυτή την εξίσωση:
λαός + άρχουσα τάξη = έθνος
.
eréndira said
@64
Χρήστο Κ., ο πληθυντικός δεν σε κάνει ευγενικό, όταν συνδυάζεται με ειρωνεία. Γράφεις: «Ο Καλτεζας αν δε με απατα η μνημη μου επειδη ετυχε να ειμαι παρων στη δολοφονια του, σκοτωθηκε το 1985. Δεν ηξερα οτι γινοντουσαν πορειες και το 99 γι’αυτο το λογο.» Εγώ είχα γράψει: «από τις πορείες για τον Καλτεζά και το Τσερνόμπιλ, στην εφηβεία μου […]» και πιο πάνω ανέφερα ότι το ’99 ΔΕΝ ήμουν δεκαοχτάχρονη. Αν δεν τον κατάλαβες και τώρα, μιλάω για τις πορείες του ’85, τότε δηλαδή που σκοτώθηκε ο Καλτεζάς και που ήμουν έφηβη. Δεν με έβγαλε κανείς στους δρόμους, μαθήτρια λυκείου ήμουν, από μόνη μου έβγαινα.
Σε ενοχλεί ο όρος χειραγωγούμενα πρόβατα; Δηλαδή εσύ πώς θα χαρακτήριζες κάποιον που χτυπιέται στη συνέλευση διεκδικώντας κάτι που το έχει τυπωμένο σε χαρτάκι απ’ το κόμμα, που ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να εξηγήσει τι είναι και που λέει ότι θα ρωτήσει και θα το εξηγήσει στην επόμενη συνέλευση;
Συμφωνούμε ότι «η Παπαρηγα το Δεκεμβρη του 2008 ελεγε τρομακτικα πραγματα εναντιον των εξεγερμενων φοιτητων». Να προσθέσω ότι το πρόβλημά της δεν ήταν μόνο οι φοιτητές, αλλά γενικά οι εξεγερμένοι. Τα μέλη της φοιτητικής της παράταξης τι έλεγαν; Είχαν δική τους άποψη ή ακολουθούσαν την κομματική γραμμή; Ρωτάω ειλικρινά, γιατί δεν το παρακολούθησα.
Και, τέλος, δεν σε καταλαβαίνω. Από τη μια αφήνεις να εννοηθεί ότι όποιος δεν συμμετέχει σε παρατάξεις είναι αδιάφορος και κατ’ επέκταση «νοικοκυραίος» κι από την άλλη παραδέχεσαι ότι οι ΔΑΠίτες και οι ΠΑΣΠίτες δεν είναι έξω από την καταναλωτική λογική των mall, αφού «παιζουν αλλο ρολο εκτος της λογικης της φοιτητικης παραταξης». Τελικά όπου «φοιτητική παράταξη» μήπως εννοείς αποκλειστικά την ΠΣΚ;
Χρηστος Κ. said
1. Καμια ειρωνια, παρανοησα αυτα που ειπες και συγνωμη αν σε προσεβαλα. Δε διεκδικω το αριστειο ευγενειας αλλα οταν μιλαω σοβαρα ζητω κι απο τους αλλους το ιδιο. Αστοχη δηλαδη η παρατηρηση περι ευγενειας.
2.Ο καποιος που εχει χαρτακι δε μπορει να περιγραψει το συνολο των φοιτητων που ειναι ενταγμενοι σε παραταξεις. Αρα φαουλ το τσουβαλιασμα ολων. Αυτο με ενοχλει αν δε το καταλαβες.
3.ΠΣΚ? Οχι δεν εννοω τη ΠΣΚ. Μη με περιλαμβανεις σε κατι που δεν ανηκα ποτε.
4.Φυσικα και ειχαν τη δικη τους αποψη οι φοιτητικες παραταξεις και πολλες φορες κοντρα στις υποδειξεις των κομματων που ανηκουν. Και οπως ξερεις υπαρχουν παραταξεις που δεν αντιπροσωπευονται απο κομματα της βουλης.
Υ.Γ. Δεν υποννοω πως η κοινοβουλευτικη ή εξωκοινοβουλευτικη φοιτητικη αριστερα τα εκανε ολα καλως.
Και λαθη και υπερβολες και αστοχιες. Αλλα απο δω μεχρι να φτασουμε στο συμπερασμα της αγελαιας συμπεριφορας και αρα στη καταργηση τους ειναι μακρυς και ακροδεξιος ο δρομος.
eréndira said
@68
1. Προτιμώ χίλιες φορές το δεύτερο ενικό, ευχαριστώ.
2. Δεν έβαλα όλους τους φοιτητές που ανήκουν οπουδήποτε στο ίδιο τσουβάλι. Έβαλα την πλειονότητα των κομματικών παρατάξεων, όπου πολλοί κάνουν πρόβα πολιτικής καριέρας και τίποτε άλλο. Κι εσύ, όμως, μην βάζεις στο τσουβάλι των αδιάφορων εκείνους που επιλέγουν να αγωνίζονται χωρίς να ανήκουν σε κομματικές παρατάξεις.
Υ.Γ. Δεν μίλησα για κατάργηση.
Στράβων Αμασεύς said
Κυρίες και κύριοι, σας ευχαριστώ. Μόλις επιβεβαιώσατε την πεποίθηση μου ότι τα πανεπιστήμια δεν είναι χώρος κομματικού προσηλυτισμού (συγκεκαλυμμένου υπό ιδεολογικού προσωπείου) καθώς ήδη σε μια ηλεκτρονική κουβέντα επήλθε ο διχασμός και ο αποπροσανατολισμός. Φυσικά αν συνεχίσουμε έτσι ΠΟΤΕ δεν θα διορθώσουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα και θα διαπληκτιζόμαστε ες αεί για την δεξιά και την αριστερά και άλλες τρίχες κατσαρές. Στο μεσοδιάστημα μέχρι και η Βουλγαρία θα εισάγει φοιτητές (η Τουρκία το κάνει ήδη), η έρευνα θα καθυστερεί και θα κλαίμε όλοι μαζί, δεξιοί και αριστεροί γιατί το μεγάλο κεφάλαιο θα το έχουν οι ξένοι που θα μας αγοράζουν, θα μας αγοράζουν, θα μας αγοράζουν….
Η αλήθεια είναι μία και μοναδική, τελεία και παύλα. Τα πανεπιστήμια είναι χώρος εκπαίδευσης. Τέλος. Όποιος θέλει να δραστηριοποιηθεί κομματικά να το κάνει εκτός.
Και για να επανέλθω στο θέμα του άρθρου, μόνον όταν κάποιος έχει επενδύσει κάτι (χρόνο, διάβασμα κλπ) θα παραμένει προσηλωμένος στις σπουδές του. Επομένως η αναγκαιότητα των σκληρών εξετάσεων είναι επιτακτική. Όταν μπαίνει κάποιος «αέρα πατέρα» στο πανεπιστήμιο τελικά θα ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο εκτός από τις σπουδές του, διαταράσσοντας και το περιβάλλων αυτών που έχουν αγωνιστεί γι’αυτές. Επομένως, όχι απλά οι εξετάσεις είναι επιβεβλημένες αλλά πρέπει να γίνουν πάρα μα πάρα πολύ δύσκολες.
eréndira said
@70
Εντός θέματος:
Βασισμένη σε αυτό που είδα να συμβαίνει στο πανεπιστήμιο με άτομα που μπήκαν «αέρα πατέρα» -σε σχολές που τα ενδιέφεραν, όμως, έχει σημασία αυτό-, θα σε διαψεύσω. Ασχολήθηκαν πολύ σοβαρά με τις σπουδές τους και δεν διατάραξαν κανένα περιβάλλον, το αντίθετο.
Χρηστος Κ. said
#70 Ξεχασες το πιστοποιητικο κοινωνικων φρονηματων.
συμμετοχικά, αλληλέγγυα κι ελεύθερα said
[…] […]
Έχει, πλέον, καταστεί προφανές! | συμμετοχικά, αλληλέγγυα κι ελεύθερα said
[…] […]
Έχει, πλέον, καταστεί προφανές! « συμμετοχή, αλληλεγγύη, ελευθερία said
[…] […]