Εννά επήεν στα κατεχόμενα

Θα αναδημοσιεύσω σήμερα ένα άρθρο από εφημερίδα της Κύπρου, ένα άρθρο που γράφτηκε πέρυσι αλλά έγινε τραγικά επίκαιρο φέτος. Ίσως δεν παρακολουθείτε την κυπριακή επικαιρότητα, αλλιώς θα ξέρατε για τα δύο πτώματα γυναικών που βρέθηκαν σε φρεάτιο ορυχείου. Ένας 35χρονος λοχαγός της Εθνικής Φρουράς ομολόγησε ότι τις δολοφόνησε, όπως και το εξάχρονο κορίτσι της μίας γυναίκας, ενώ εκφράζονται φόβοι ότι υπάρχουν και άλλα θύματα, πιθανώς στο ίδιο φρεάτιο.

Και οι δυο γυναίκες ήταν οικιακές βοηθοί από τις Φιλιππίνες, που δούλευαν στην Κύπρο κάτω από ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας. Φαίνεται ότι ο φερόμενος ως δολοφόνος επέλεγε τα θύματά του: φρόντιζε να είναι απωανατολίτισσες οικιακές βοηθοί, για τον απλό λόγο ότι κανείς δεν θα τις αναζητούσε -η οικογένειά τους είναι στην άλλη άκρη του κόσμου, ενώ η αστυνομία δεν χαλάει τη ζαχαρένια της για μαυρούες, ιδίως όταν υπάρχει έτοιμη η δικαιολογία «θα πήγε στα Κατεχόμενα». Και θα έμεναν «ελλείποντα πρόσωπα» (έτσι τους λένε τους αγνοούμενους στα κυπριακά) οι δυο δολοφονημένες, αν δεν τύχαιναν βροχές πρωτοφανούς έντασης, που έκαναν το φρεάτιο να ξεχειλίσει.

Μαυρούες αποκαλούν πολλοί Κύπριοι και πολλές Κύπριες τις οικιακές βοηθούς από την Άπω Ανατολή (η μαυρού στον ενικό). Οι κοπέλες έρχονται στην Κύπρο μέσω γραφείων εργασίας και επιτρέπεται να δουλέψουν μόνο στο σπίτι για το οποίο πήραν την άδεια εργασίας -γι’ αυτό μίλησα για ιδιότυπη ομηρία. Κάπου είδα ότι πληρώνονται 320 ευρώ το μήνα για εξαήμερη δουλειά. Και για να μπορέσουν να φύγουν πρέπει να πάρουν το λεγόμενο release από τα αφεντικά τους.

Κι αν είναι απαράδεκτη η στάση πολλών αφεντικών, εξοργιστική είναι η αδιαφορία της κυπριακής αστυνομίας για τις αλλεπάλληλες εξαφανίσεις αλλοδαπών οικιακών βοηθών. Ακριβώς αυτό το θέμα το θίγει ο πρόεδρος της Ένωσης Οικιακών Βοηθών σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε σε ανύποπτο χρόνο, πέρυσι, και που ήρθε βίαια και τραγικά στην επικαιρότητα.

Το άρθρο είναι γραμμένο σε διάλεκτο, και αυτό το κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον για ένα γλωσσικό ιστολόγιο σαν το δικό μας. Προτίμησα να δώσω ελάχιστες επεξηγήσεις αλλά πιστεύω πως αν το διαβάσετε με προσοχή θα μπείτε στο νόημα και θα έχετε λίγες σχετικά απορίες.

Εννά επήεν στα Κατεχόμενα [= θα πήγε στα Κατεχόμενα]

Εν γίνεται ρε παιθκιά να εξαφανίζουνται πλάσματα στη Χώρα μας τζ’ να μεν φακκά πεννιά [να μη νοιάζεται] κανένας, ακόμα τζ’ η Αστυνομία. Όι Κύριε, τζ’ οι ξένοι έχουν ψυσσιή, εν τζ τζίνοι πλάσματα, αν τζ’ εμείς οι «ψευδό-Ευρωπαίοι», αποκαλούμε τες «μαυρούες». Ζαττί έσσιη πολλούς που εμάς, που ήμαστε κατάμαυροι, τζ’ μπορεί να μας περάσουν για Ιντιάνους, ή Πακιστανούς, αλλά η «μαυρούες», ακόμα τζ’ ολόασπρες νάνι, εννάν πάντα μαυρούες. Τζ’ επειδή είμαι καλά θκιεβασμένος, οποιανδήποτε άτομο ζει στην Ευρωπαϊκή Κυπρο, νόμιμα ή μη, έσσιη ίσα ανθρώπινα δικαιώματα.

Δεν ανφέρουμε ποττέ σε ονόματα, αλλά σήμερα θα αναφερτώ, στο Κύριο Υπουργό Δικαιοσύνης, Κύριο Ιωνά Νικολάου, που αν τζ’ δεν φταίει σε τίποτε , δεν παύει που να είναι ο υπεύθυνος Υπουργός της Αστυνομίας Κύπρου, και είναι έμμεσα υπεύθυνος. Το κολάνι όμως πιάνει τζ’ τον Αρχηγό Αστυνομίας Κύπρου, διότι όταν η Αστυνομία, με το να δέχεται καταγγελίες, πρέπει να προσπαθεί με κάθε δυνατό τρόπο να ανακλύφκει την αλήθκεια. Έσσιη στα σσιέρκα της το μηχανισμό τζ’ τη τεχνογνωσία που ακόμα τζ’ που μιαν τρίχα της κκελλές [κεφαλής], ή που ένα ποτσίαρο, να πιάνει το ένοχο.

Μια Φιλιππινέζα εξαφανίστηκε, τζ’ κάποιες φίλες της, εκαταγγείλασιν την εξαφάνιση στην Αστυνομία. Η Αστυνομία, μονομιάς λαλεί, «εννά επήεν στα κατεχόμενα», τραβούν τζ’ μια φωτογραφία στις εφημερίδες που λαλεί, «ελλείπων πρόσωπο», πάππαλλα, τζ’ ο Θεός βοηθός. Έννενι έτσι Κύριοι. Αν πραγματικά επήεν στα κατεχόμενα, πέρασε που κάποιον οδόφραγμα, τζ’ όσο παράνομο τζ’ αν ένι το καθεστώς, όποιος περνά που ποτζιή καταγράφουν το όνομα τους, διότι δείχνουν διαβατήριο, έντζιενι ούλλα ξαπόλυτα, τζ’ έννεν ούλλα εμπάτε σσιύλλοι αλέστε. Μπορεί η Αστυνομία να πει στη χαροκαμένη Μάνα της (που εν που ποδά, τζ’ δουλέφκει σε σπίτι), ότι η κόρη της εν στα κατεχόμενα , πέραν πάσης αμφιβολίας; Όι, αφού εν εκάμασιν τον έλεγχο, διότι όποια ξένη χάνεται, εν η ποιο εύκολη απάντηση. Εχάθην το Δεκέβρη του ‘17, αλλά αφού εν Φιλιππινέζα, είντα μας κόφτε Κύριοι, έννενι; Κόφτει μας Κύριοι, διότι εν άδρωπος τζ’ τζίνη, τζ’ ήρτε στη Χώρα μας, δείχνοντας εμπιστοσύνη στην ασφάλεια της ΚΔ. Πρέπει να το ακούσετε ότι ο Πρόεδρος των Φιλιππινών απαγόρευσε να παέννουν οικιακοί βοηθοί στη Σ. Αραβία, διότι τζιμέσα, δέρνουν, βιάζουν, τζ’ σκοτώνουν τες, χωρίς καμία προστασία. Κάποιος ήβρε τη ταυτότητα της εξαφανισμένης, πετάμενη μέστο δρόμο. Εν έπρεπε να ρωτήσουν που την ήβρε, ή καν το όνομα του? Δακτυλικά αποτυπώματα? Μα επέλλανες [τρελάθηκες] Κύριε Λούη, τζίνα κάμνου με τα για αδρώπους, όι για Φιλιππινέζες

Πριν πέντε μήνες, το Μάρτη δηλαδή, μια άλλη Φιλιππινέζα επήεν στο αεροδρόμιο Λάρνακας μαζί με τη εννιάχρονη κορούλλα της, να συναντήσει «κάποιο», που «γνώρισε» σε ιστοσελίδα γνωριμίας. Που τζιαμέ τζ’ κάτω, άνοιξεν η γη, τζ’ εκατάπιεν την, μαζί με το μωρό της, τζ’ έκτοτε το κινητό της παραμένει βαούμενο [κλειστό]. Ειπε η Αστυνομία όταν «πιθανό να επήε ποτζιή». Έθεν να κάμω το ζαπτιέν , μα ούτε τον Αστυνόμο, διότι εν πολλοκαταλάβω, αλλά στη ζωή μου τα παραπάνω πράματα ακολουθούν μια λογική, τζ’ έρκουμε τζ’ ρωτώ την Αστυνομία. Αν ελοάρκαζεν να παει ποτζιή, στο αεροδρόμιο της Σκάλας, να πο γύρεφκεν; Τζ’ αν ελοάρκαζεν να παει ποτζιή, ήταν να συνάξει τα ριάλια της που τη Τράπεζα, να πκιάει τα ρούχα της , το Λάπτοπ της, τζ’ γιατί να βαώσει το κινητό της? Εδούλεφκεν σε ένα Ξενοδοχείο στη Δετζέλια, τζ’ ούτε εξαναπήεν δουλειά, που αμμένενι τίποτε άλλο, έπρεπε να παει να πκιάει το μισθό της, αλλά ούτε τζιαμέ επήεν. Για μένα, που είμαι νάκκο μαννός [λιγάκι χαζός], φαίνεται παράξενο τζ’ γιατί όι ύποπτο, για το που επήεν τζ’ εν έδωκεν σημεία ζωής; Αν ήμουν αστυνομικός, ήταν να πκιάω το Λάπτοπ να το δώκω σε ειδικούς, διότι τζιαμέ εννάβρω, με ποιον «εμίλαν», που τζ’ πότε. Το Λάπτοπ η Αστυνομία πάντως εν το έσσιει (απαράδεκτο), διότι με το τζιερό, εστείλαν το οι φίλες της, στους δικούς της εξαφανισμένης, στες Φιλιππίνες. Μπορούσε να ζητήσει από το Δικαστήριο, τες τηλεφωνικές κλήσεις από το παροχέα της. Εν έκαμε τίποτε που τούτα ούλλα, κάτι που ένας κόλοκος [κολοκύθας, βλάκας] σαν εμένα, θα έκαμνα. Εν βαρκιέσε Κύριε Λούη, είντα χολοσκάς για μιαν Φιλιππινέζα, άηστην ολάν να παει, μπορεί να μεν χέλει να βρεθεί. Τζ’ το μωρό? Να το αφήκουμεν τζ’ τζίνο στους πέντε ανέμους? Εν βαρκούμε Κύριε, θέλω να μάθω την αλήθκεια, μαζί με χιλιάδες μέλη του Συνδέσμου μου , κοντά στες δέκα σσιηλιάες μέλη. Ή πρέπει να περιμένουμε κάποιο εξωτερικό παράγοντα, να μας κατηγορήσει για ανεπάρκεια έρευνας, τζ’ ως μια, μη ασφαλή Χώρα; Ντροπή μας Κύριε Υπουργέ, αλλά έστω τζ’ αργά μπορείς να διατάξεις μιαν έρευνα, που πιθανό να σώσει τη ζωή της επόμενης, διότι νάσε σίουρος, ένενι η τελευταία.

Κύριοι, φίλοι αναγνώστες και μη, καταλάβετε ότι εχάθηκεν Μάνα τζ’ μωρό? Μια ενιάχρονη κορούα, εξαφανίστηκε, τζ’ εν κάμνει κανένας τίποτε? Εγιώ, εσείς, ούλλοι μαζί, αν ξέρετε κάποιον, ή κάποιους, βάρτε ένα σσ’ιέρι, κάμετε ένα ψυσσσιηκό, να χαρείτε τα παιθκιά σας. Εν έχω το λεγόμενο «μέσο», αλλά γιατί να χρειάζεται μέσο για μιαν αδρώπινη πιθανή τραγωδία; Έλεος δαμέσα δα σιόρ, διότι αν ήταν Κυπραία, η Αστυνομία ήταν να κάμει τη γη, πηγή, εν θα άφηννεν ρότσο [πέτρα] που να μη ετάρασσεν. Ηταν να μας πελλάνουν τα ράδια, τζ’ οι τηλεοράσεις, ήταν να φέρουν ακόμα τζ’ το Εφ Μπι Άι, Ιντερπόλ, ακόμα τζιε τα γιού ες μαρίνς. Ναι ρε, εννά τα κάμουμεν τούτα ούλλα για μια «μαυρού» τζ’ την εννιάχρονη κόρη της? Αν ήταν τζ’ καμιά επώνυμη Κυπραία με το μωρό της? Παναγία μου, παναγιά μου, ήταν να………

Περίμενε όμως, εν τζ’ ετέλειωσα ακόμα, διότι στη 21 Ιουλίου εχάθην τζ’ άλλη Φιλιππινέζα, τζ’ εκτοτε αγνοούνται τα ίχνη της. Τζ’ τζίνην ερευνά την η Αστυνομία, τζ’ με το να βάλλουμεν τη φάτσα τους στην εφημερίδα, ως ελλείπων πρόσωπο, εν εκάμαμεν τίποτε. Με δικαστικό ένταλμα μπορεί η Αστυνομία να εντοπίσει που ετηλεφώνηεν, ποιος της ετηλεφώνηεν, τζ’ ακόμα που ήταν το κινητό της τη τελευταία ημέρα που ήταν ενεργό. Μα εξαφανίστηκε μια, η δεύτερη με μωρό, τζ’ τρίτη, εν σύμπτωση; Άι τοντ θινκ σο. Αν κάποιος τες «εξαφανίζει», θα συνεχίσει να το κάμνει αφού το σσιέρι του νόμου εν κοντό, τζ’ εν έχουν μάνα τζ’ τζιύρη που ποδά, να τες γυρέψουν. Μακάρι τζ’ οι τρις Φιλιππινέζες τζ’ το μωρό, να πήασιν ποτζιή, τζ’ ναν καλά. Τίποτε άλλο

Τώρα μιλούμεν για άτομα που ξέρουμε ότι «εξαφανίστηκαν» από μαρτυρίες δικών τους αδρώπων, τζ’ μπορώ να τους δώσω μαρτυρίες, ονόματα, τζ τηλέφωνα. Εν έπρεπε Κύριοι να τα ερευνήσει το «Σώμα». Είντα χαμπάρκα για άλλες εξαφανισμένες, που εν τες γυρέφκει κανένας; Μήπως Κύριε Υπουργέ ξέρει η Αστυνομία να που σημαίνει κατά συρροή δολοφόνος; Μα έτσι πράμα δαμέσαδα εν έχουμεν Κύριε Λούη, ήμασταν το νησί των Αγίων, του «εμείς έντζιε» ….. κάμνουμεν έτσι πράματα. Μπορεί να είναι «μαυρομούτσουνες», να τες αποκαλούμεν «μαυρούες», αλλά δεν παύουν να είναι πλάσματα του Θεού. Κύριε Ιωνά Νικολάου, να χαρείς το φως σου, εν στο σσιέρι σου η διαταγή να ……

Ευχαριστώ

ΛΟΥΗΣ ΚΟΥΤΡΟΥΚΙΔΗΣ (Πρόεδρος της ΗΜΑ)

* Κι ένα άλλο καλό άρθρο για το ίδιο θέμα, αυτό όχι σε διάλεκτο.