Τις ιστορικές εφημερίδες τις κλείνουν οι ανιστόρητοι

Σήμερα, Τετάρτη 26 Ιουνίου 2024, η Αυγή, η ιστορική εφημερίδα της Αριστεράς δεν θα κυκλοφορήσει στα περίπτερα. Όπως ανακοινώθηκε, το Διοικητικό Συμβούλιο της εφημερίδας «αποφάσισε, σε συνεννόηση με τον βασικό μέτοχο, την αναστολή της έκδοσης του ημερήσιου φύλλου της εφημερίδας «Η Αυγή» με σκοπό την αναβάθμιση της κυριακάτικης έκδοσης και της ιστοσελίδας “avgi.gr”».

Σημείο των καιρών, θα πει κανείς. Και άλλες εφημερίδες έχουν αναστείλει την έντυπη έκδοσή τους στον καιρό του Διαδικτύου, που οι κυκλοφορίες των εφημερίδων για διάφορους λόγους έχουν  καταβαραθρωθεί. Το Δ.Σ. προσθέτει ότι η καθημερινή έκδοση της εφημερίδας πουλούσε 750 φύλλα κατά μέσον  όρο τον τελευταίο καιρό, ένας αριθμός  που φαίνεται πολύ χαμηλός, αν  και  ποτέ η  καθημερινή Αυγή (όχι η κυριακάτικη) δεν πουλούσε πολύ περισσότερα φύλλα. Το κυριακάτικο φύλλο ήταν που στήριζε και το καθημερινό, συν την επιχορήγηση από το κόμμα (τον «βασικό μέτοχο» της  ανακοίνωσης), κάτι που ισχύει εδώ και πολλά χρόνια. Θα πείτε, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πια 30% οπότε τα οικονομικά του έχουν μειωθεί, αλλά η Αυγή δεν έκλεισε ούτε και τότε που ο παλιός Συνασπισμός βρισκόταν εκτός Βουλής ή είχε 4-5%.

Το ειρωνικό είναι ότι, πριν  από πολύ λίγες μέρες, τότε που έκανε τη γκάφα να πει ότι συγκινήθηκε βλέποντας τον Νίκο  Μπελογιάννη στη φωτογραφία να κρατάει την Αυγή, (είχε δει τον Πλουμπίδη· ο Μπελογιάννης είχε εκτελεστεί μήνες πριν  εκδοθεί η Αυγή) ο Στέφανος Κασσελάκης είχε πει ότι «Η ΑΥΓΗ έχει εμπνεύσει κόσμο εν μέσω μεγάλων αγώνων. Έχω πλήρη συνείδηση της ευθύνης μου». Λίγες μέρες μετά, κλείνει την καθημερινή εφημερίδα, κοροϊδεύοντας κατάμουτρα τους συντάκτες και τους φίλους της εφημερίδας. (Εκτός αν την  έκλεισε επειδή έμαθε ότι τελικά αυτός  με τα γυαλιά στη φωτογραφία δεν ήταν  ο Μπελογιάννης).

Να κάνουμε μιαν ιστορική αναδρομή. Η Αυγή κυκλοφόρησε στις 24 Αυγούστου 1952 ως κυριακάτικη εφημερίδα («εβδομαδιαία δημοκρατική εφημερίδα του λαού»). αλλά δυο μήνες αργότερα, ενόψει των εκλογών του Νοεμβρίου, άρχισε να κυκλοφορεί καθημερινή. Στο φύλλο της 26ης Οκτωβρίου 1952 ανακοινώνεται η καθημερινή έκδοση και η εφημερίδα αυτοχαρακτηρίζεται «καθημερινή δημοκρατική εφημερίδα του λαού». Αυτό γραφόταν στην  προμετωπίδα της μέχρι το κλείσιμό της το 1967.

Την Αυγή την έκλεισε η δικτατορία της 21ης Απριλίου  1967. Τώρα, την κλείνει ξανά, στο καθημερινό της φύλλο, ο Στέφανος Κασσελάκης. Κρίμα και ντροπή.

Θα πείτε, στον καιρό μας όλες οι εφημερίδες δοκιμάζονται. Και η Αυγή είχε  δοκιμαστεί, πολλές φορές μάλιστα, και πριν από δύο χρόνια είχε φτάσει στα πρόθυρα της αναστολής έκδοσης (πάλι) του καθημερινού φύλλου. Τότε, η κινητοποίηση πολλών φίλων της έφερε ένα κύμα νέων συνδρομών, αλλά και έδειξε στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ότι είχε καθήκον να στηρίξει την εφημερίδα -και το κλείσιμο αποτράπηκε. Σήμερα, όχι.

Με στενοχωρεί πολύ αυτό που έγινε, έχω δεσμούς με την εφημερίδα. Από την  Αυγή έμαθα να διαβάζω, όταν την  έφερνε ο πατέρας μου στο σπίτι -αρκετά πριν πάω σχολείο. Μόλις κηρύχτηκε η δικτατορία, η μητέρα μου με δασκάλεψε «Αν σε ρωτήσουν τι διαβάζει ο πατέρας σου, να πεις «Νέα» και  «Εστία» -κι εγώ παράκουσα και σκέφτηκα πως υπάρχει περιοδικό «Νέα και αστεία».

Μετά τη δικτατορία, το διάστημα εκείνο της αβεβαιότητας  που ένιωσαν δεκάδες  χιλιάδες  αριστεροί πριν κατασταλάξουν, διαβάζαμε πάλι την  Αυγή (που επανεκδόθηκε στις 4 Αυγούστου 1974 ως «πρωινή εφημερίδα της Αριστεράς», αυτοχαρακτηρισμό που τον διατηρεί ως σήμερα). Όταν εντάθηκε η κόντρα ανάμεσα στο ΚΚΕ και στο ΚΚΕ εσ. (την «αναθεωρητική ομάδα») και όταν πέθανε και ο παππούς το 1977, σταματήσαμε να παίρνουμε Αυγή. Πάντως, όποτε την  έπιανα στα χέρια μου παραδεχόμουν  ότι έχει αναγνωστικό ενδιαφέρον.

Η Αυγή με έφερε στον ΣΥΡΙΖΑ. Ήμουν ένας παροπλισμένος αριστερός, που ψήφιζα ΚΚΕ για ιστορικούς λόγους και επειδή το χέρι μου πήγαινε  μόνο του. Γύρω στα 2006-7, διαπίστωσα ότι δεν έβρισκα να διαβάσω τίποτα στον Ριζοσπάστη εκτός από τα λογοτεχνικά, ενώ στην  Αυγή έβρισκα πολλά αξιόλογα αν και διαφωνούσα με τα πολιτικά. Μάλιστα, την Αυγή την προτιμούσα από τις άλλες κυριακάτικες όπως το Βήμα διότι μπορούσες να τη διαβάσεις χωρίς καθάρισμα, ενώ για να διαβάσεις το Βήμα έπρεπε να  σκίσεις το σελοφάν,  να πετάξεις τα διάφορα ένθετα, τις μπλε σελίδες, τις σομόν σελίδες, τα διαφημιστικά, όπως όταν καθαρίζεις ψάρι από κόκαλα κι αγκάθια.

Το καλοκαίρι του 2008 ο Στρατής ο Μπουρνάζος μού πρότεινε να συνεργαστώ στα Ενθέματα,  που τότε επιμελούταν (σικ, ρε,  αν θέλετε το κάνω επιμελιόταν, αλλιώς πρέπει να αλλάξω το ρήμα) και πολύ σύντομα, βοηθούντος και του Δεκέμβρη του 2008, άλλαξα προτίμηση.

Με τα  Ενθέματα συνεργαζόμουν σε μια μηνιαία στήλη  «Οι λέξεις έχουν  τη δική τους ιστορία», όπως και το ιστολόγιο δηλαδή. Τα άρθρα αυτά τα έβαζα  και στο ιστολόγιο μετά. Με μια διακοπή, η συνεργασία κράτησε ως το 2020, που σταμάτησε το ένθετο.

Αναγνωρίζω  ότι οι καιροί είναι δύσκολοι για έντυπες εφημερίδες, όπως και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ γνώρισε εκλογική καθίζηση που είχε και ανάλογη επίπτωση στην  κρατική επιχορήγηση (βέβαια, το 2010 ο ΣΥΡΙΖΑ του 4% μπορούσε να στηρίξει εφημερίδα).

Ωστόσο,  θα πω και κάτι ακόμα και μακάρι να αδικώ τον κ. Κασσελάκη. Φοβάμαι ότι η σημερινή ηγεσία, όχι μόνο δεν έκανε τίποτε για να αποτρέψει το κλείσιμο (π.χ. οικονομική εξόρμηση ή έστω 1-2 ευρώ από τη συνδρομή κάθε μέλους, τη  στιγμή που επαίρεται για 150.000 μέλη), αλλά μάλλον πολύ τη βόλευε που κλείνει η καθημερινή Αυγή. Βλέπετε, ο κ. Κασσελάκης φαίνεται να συντηρεί έναν στρατό  από τρολ,  που καθημερινώς στα σόσιαλ βρίζουν  χυδαία όχι μόνο τα άλλα  αριστερά κόμματα, αλλά και τον  κάθε συριζαίο που τολμάει να ψελλίσει λέξη διαφωνίας: τον Τεμπονέρα, τη Γεροβασίλη, τον Ζαχαριάδη, τον οποιονδήποτε. Η Αυγή δεν μπορεί να βγει και να δολοφονεί χαρακτήρες, δεν μπορεί να  γράφει «Τεμπονέρα πήγαινε στο ΠΑΣΟΚ» και «Στέφανε ξεκίνα την αποπαρασίτωση», ενώ τα τρολ του Τουίτερ (ή, για πιο επιμελημένες δουλειές, το Ντοκουμέντο) θαυμάσια μπορούν. Οπότε, δεν ενοχλεί αν κλείσει η Αυγή.

Τις ιστορικές εφημερίδες τις κλείνουν  οι ανιστόρητοι.

Υστερόγραφο: Παραθέτω λινκ προς την  ανακοίνωση που έβγαλαν οι εργαζόμενοι της Αυγής, μαζί με το εικονικό πρωτοσέλιδο του φύλλου που θα κυκλοφορούσαν. Η ανακοίνωση των εργαζομένων της Αυγής δεν δημοσιεύτηκε στο σάιτ της Αυγής -τόση δημοκρατία!