Οι φωνές των ζώων: Γκενσμπούρ συναντάει Λασκαράτο

Με αφορμή το λινκ που έδωσε σε άλλη συζήτηση ο Καλοπροαίρετος για τις λέξεις που δηλώνουν (σωστότερα: που δήλωναν μια φορά κι έναν καιρό) φωνές ζώων, για παράδειγμα η χήνα κλαγγάζει, το πρόβατο βληχάται, η κουκουβάγια κικκαβίζει, ο λύκος αρουλίζει, η αρκούδα ομάζει ή αν προτιμάτε βράζει (όχι στο καζάνι) ενώ η χελώνα σίζει, θυμήθηκα ένα τραγουδάκι του Σερζ Γκενσμπούρ, το οποίο θα μπορούσε να χρησιμέψει και για οδηγός εκμάθησης των αντίστοιχων γαλλικών λέξεων για τις φωνές των ζώων, αν δεν ήταν ελαφρώς ματσό στο ρεφρέν του: Κοίτα να’ σαι όμορφη και βούλωστο, της λέει της λεγάμενης ο Σερζ.

Τα λόγια:

Le ramier roucoule, le moineau pépie,
Caquette la poule, jacasse la pie,
Le chameau blatère, et le hibou hue,
Râle la panthere et craque la grue.
Toi toi toi, toi sois belle et tais toi.
L’elephant barrète, la jument hennit,
Hulule la chouette, bêle la brebis,
Le crapaud coasse, piaule le poulet,
Le corbeau croasse, cajole le geai.
Toi toi toi, toi sois belle et tais toi.
Le cerf brâme, l’ane brait, le lion rugit,
Cancane la cane, le taureau mugit,
Le dindon glouglotte, et braille le paon,
La caille margotte, siffle le serpent.
Toi toi toi, toi sois belle et tais toi.

Περιέργως, δεν βρήκα στο YouTube κανένα βιντεάκι με το τραγούδι να σας το βάλω να πάρετε μια ιδέα. Αν φιλοτιμηθεί κανείς να το μεταφράσει, ευχαρίστως να βάλω τη μετάφραση.

Πάντως, υπάρχει και ελληνικό αντίστοιχο, και είναι και πολύ παλιότερο (όχι, παίζουμε). Του Λασκαράτου είναι, άτιτλο εξάστιχο:

Το άλογο αυτιασμένο χρεμετίζει.
Ο σκύλος ο πιστός μας αλυχτάει.
Το βόι το βαριόμοιρο μουγκρίζει.
Η κουκουβάγια η πονηρή ουλουλάει.
Το αρνάκι για τη μάνα του βελάζει.
Κι η γυναίκα μου εμένα με γκρινιάζει.

Άλλο παράδειγμα, υπάρχει άραγε;