Παροιμίες της πρέφας
Posted by sarant στο 30 Ιουλίου, 2009
Το παρακάτω κείμενο είναι τμήμα επιστολής που έστειλα το 1994 ή 1995 στον αείμνηστο Δημ. Λουκάτο, παίρνοντας αφορμή από το άρθρο του «Τα λαογραφικά της τράπουλας» το οποίο περιλαμβάνεται στο γοητευτικό του βιβλίο «Χριστουγεννιάτικα». Στο άρθρο αυτό ο Λουκάτος γράφει ότι «Γλωσσικά και λαογραφικά ενδιαφέρει πολύ η ποικιλία των ονομάτων αυτών [των παιχνιδιών της τράπουλας], καθώς και των ειδικών εκφράσεων στην πορεία του παιγνιδιού, που θα έπρεπε να είχαν συγκεντρωθεί συστηματικά».
Το γράμμα μου είχε τρία μέρη: το πρώτο μέρος περιλάμβανε παροιμίες και εκφράσεις που χρησιμοποιούν εικόνες από την τράπουλα και τη χαρτοπαιξία (π.χ. τα βρήκε μπαστούνια, δεν παίρνει πρέφα, έμεινε στον άσσο, δεν πιάνει χαρτωσιά, πέρασε στο ντούκου κτλ.) σε συμπλήρωση σχετικού καταλόγου που παρέθετε ο Δ. Λουκάτος στο άρθρο του. Το κομμάτι εκείνο το δημοσίευσε ο Δ.Λ. στο τεύχος του περιοδικού Λαογραφία που κυκλοφόρησε την εποχή εκείνη, που ίσως να ήταν και το τελευταίο τεύχος του ιστορικού περιοδικού. Ίσως το ανεβάσω, αν το βρω.
Το τρίτο μέρος της επιστολής περιείχε ορολογία της πρέφας αλλά θέλει αρκετή συμπλήρωση. Οπότε παρουσιάζω εδώ το δεύτερο μέρος, με παροιμίες (ή παροιμιακούς κανόνες) της πρέφας. Αν κάποιος ξέρει κι άλλες τέτοιες παροιμίες, παρακαλείται θερμά να τις προσθέσει από κάτω.
Εγώ δεν είμαι από χωριό και δεν έχω παιδικές παραστάσεις από πρέφα. Ο παππούς μου ήξερε, αλλά προτίμησε να με μάθει σκάκι. Οπότε, πρέφα έμαθα στο Πολυτεχνείο -στο υπόγειο καφενείο της Τζωρτζ και μετά στην Αργιθέα, στον ίδιο δρόμο. Η εντύπωσή μου είναι ότι σήμερα ελάχιστα νέα παιδιά μαθαίνουν πρέφα -όχι;
Ν.Σ.
Εδώ δεν εξετάζω παροιμίες που χρησιμοποιούν εικόνες από την τράπουλα, αλλά παροιμίες (γνωμικές κυρίως) και φράσεις, που αφορούν το ίδιο το παιχνίδι της πρέφας, εμπειρικούς τρόπον τινά κανόνες που δίνουν συμβουλές για το σωστό παίξιμο. Σημειώνω ότι αν και έχω ερευνήσει κάπως τη βιβλιογραφία, μόνο σε ένα βιβλίο (του Φασατάκη, Λαογραφία Μελαμπών Ρεθύμνου, σ. 241) βρήκα πέντε τέτοιες παροιμίες. Οι άλλες που παραθέτω είναι από πρώτο χέρι. Τέτοιοι παροιμιακοί κανόνες υπάρχουν υποθέτω για όλα τα παιχνίδια της τράπουλας· λ.χ. το μπριτζ (και ο πρόγονός του το ουίστ) έχει σε όλες τις γλώσσες πλήθος γνωμικά, όπως: eight ever, nine never (αναφέρεται στην εμπάς της ντάμας: με οχτώ φύλλα πρέπει να γίνεται πάντα, με εννιά ποτέ)
1. Πάσο – πάσο, κάτω άσσο
Την λέει ο τρίτος στη σειρά παίχτης, όταν οι άλλοι δύο έχουν αρνηθεί να συμμετάσχουν στην πλειοδοσία, δηλ. έχουν πει πάσο. Εννοεί ότι αφού οι προηγούμενοι δεν έχουν καλό χαρτί, είναι πιθανό τα δυο φύλλα της αγοράς («κάτω») να είναι καλά, ίσως και άσσοι. Και σε παραλλαγή: Πάσο-πάσο κι από κάτω άσσο.
Ο Φασατάκης δίνει την (πιο αισιόδοξη) μορφή: δύο πάσα, δύο άσσοι. Άλλοι λένε: πάσο – πάσο, ατού και άσσο (ενν. βρίσκεις κάτω).
Αυτή είναι όμως η μία όψη του νομίσματος… Μερικοί παραλλάζουν την παροιμία σε:
2. Πάσο – πάσο, κάποιος στήθηκε
Διότι οι προηγούμενοι που είπαν πάσο ενδέχεται να έχουν αρκετά καλό χαρτί και να θεώρησαν πιθανότερο και επωφελέστερο να «βάλουν μέσα» τον τζογαδόρο, αντί να διακινδυνεύσουν οι ίδιοι.
Σχετική είναι και η:
3. Καλλιά εσείς, παρά εγώ
(εννοείται: να μπείτε μέσα) Έτσι σκέφτεται ο συντηρητικός παίχτης. Την παροιμία τη δίνει ο Φασατάκης, εγώ την αγνοούσα. Ο τύπος αυτός του παίκτη, που ριψοκινδυνεύει ελάχιστα λέγεται (και στην πρέφα και στην πόκα, αλλά και στο σκάκι) καραμπίνα ή λέμε ότι παίζει καραμπίνα. Η έκφραση προέρχεται από την εικόνα κάποιου που κάθεται στη γωνία με την καραμπίνα σε ενέδρα και περιμένει πότε ο αντίπαλος θα εκτεθεί και θα αποτελέσει εύκολο θύμα.
Όμως:
4. Άμα περιφρονείς το φύλλο σου, γυρνάει και σε φτύνει
Η τρέχουσα αντίληψη μεταξύ των χαρτοπαιχτών είναι ότι η τύχη, το καλό φύλλο, έρχεται κατά περιόδους σε κάθε παίχτη και μετά φεύγει και πάει στον επόμενο. Η παροιμία λέει ότι αν έχεις καλούτσικο φύλλο πρέπει να το εκμεταλλευτείς, γιατί μετά το φύλλο θα «γυρίσει».
5. Όποιος έχει καρρά, δεν έχει κούπες
Ο Φασατάκης δίνει την αντίθετη εκδοχή: απού έχει κούπες, δεν έχει καρρά. Πρόκειται για «εμπειρικό κανόνα» τον οποίο μουρμουρίζει στο «βγάλσιμο» (στο πρώτο φύλλο) ο αμυνόμενος παίκτης όταν δεν έχει κάποια προφανή «αντάμ» (για να δανειστώ τον όρο από το μπριτζ). Αν και οι δύο μορφές του παροιμιακού κανόνα φαίνονται εξίσου αυθαίρετες (και πιθανότατα είναι), η πρώτη ίσως είναι κάπως πιο εύλογη, και τούτο διότι οι κούπες είναι πιο ψηλά στην ιεραρχία, οπότε αν ο τζογαδόρος έχει εξίσου καλά καρρά και κούπες και έχει δυνατότητα επιλογής, το λογικό είναι να ονομάσει ατού τις κούπες που «γράφουν πιο πολλά» και όχι τα καρρά. Με το να δηλώσει ως ατού τα καρρά, συμπεραίνουμε ότι δεν έχει (εξίσου καλές) κούπες.
6. Καλλιά κάσα, παρά κάσα και καπίκια
Την έχει ο Φασατάκης· δεν την ήξερα, συν τοις άλλοις διότι αναφέρεται στην «κρητική» πρέφα, όπου όταν και οι τρεις παίκτες πάνε πάσσο στην αγορά, παίζουν «με τις πολλές» ή «μιζέρια». Τότε, όποιος πάρει τις περισσότερες μπάζες βάζει κάσα, τόσες μονάδες όσες μπάζες πήρε (Αν λογουχάρη πήρε πέντε μπάζες, θα βάλει πέντε κάσα). Αυτό γίνεται για να αποθαρρύνει το πολύ συντηρητικό παιχνίδι, την «καραμπίνα» που είπαμε παραπάνω. Στην αθηναϊκή πρέφα είναι μάλλον σπάνιο να παίζεται μιζέρια και πάντως δηλώνεται στην αρχή. Ωστόσο, και αυτή η παροιμία επαινεί το συντηρητικό παιχνίδι: υπονοεί ότι αν πας πάσο με καλούτσικο φύλλο, το πολύ που κινδυνεύεις είναι να πάνε όλοι πάσο, να παιχτεί μιζέρια και να βάλεις κάσα, ενώ αν αγοράσεις και μπεις μέσα θα βάλεις πάλι κάσα αλλά θα πληρώσεις επιπλέον και καπίκια.
7. Η πρέφα θέλει υπομονή και το σκαμπίλι τέχνη
ή: … και το πικέτο τέχνη. Την έχει και ο Φασατάκης. Η παροιμία είναι ευστοχότατη, διότι, πράγματι, η υπομονή είναι το κατ’ εξοχήν απαιτούμενο προσόν στην πρέφα: συχνά περνά πολλή ώρα που έχεις πολύ κακό φύλλο· ο ανυπόμονος παίκτης που θα εκβιάσει το φύλλο και θα πλειοδοτήσει στην αγορά θα μπει μέσα και μάλιστα τόσο βαριά που, όσο και αν υπερτερεί στην τεχνική του παιχνιδιού, δεν θα κατορθώσει να καλύψει το χαμένο έδαφος. Υπάρχει και γνωστή αισχρή παραλλαγή στο β’ σκέλος (και το μ*νί κυνήγι).
8. Πάσα ντάμα σκεπάζεται, πλην της ατού
Παροιμιακός κανόνας. ‘Οταν ο τζογαδόρος παίξει τη ντάμα ενός χρώματος, ο δεύτερος παίκτης που έχει τον άσσο ή τον ρήγα πρέπει να σκεπάσει, δηλ. να βάλει το ρήγα του, αλλιώς κινδυνεύει να μην τον κάνει μπάζα ποτέ (να «τον φάνε τα ποντίκια» όπως λένε οι άγγλοι στο μπριτζ). Όταν όμως πρόκειται για τα ατού, υπάρχει κίνδυνος, αν σκεπάσει, ο άλλος αμυνόμενος να έχει «ξερό» το άλλο μεγάλο φύλλο κι έτσι οι αμυνόμενοι να κάνουν μόνο μία μπάζα αντί των δύο που θα έβγαζαν με σωστό παίξιμο. Εξ ου και ο κανόνας. Επειδή όμως πραγματικός μάστορας είναι όποιος δεν υπακούει τυφλά στους κανόνες, παρά γνωρίζει πότε να τους παραβαίνει, οι καλοί παίκτες ορισμένες φορές δεν υπακούουν και σκεπάζουν και τη ντάμα ατού, λέγοντας μάλιστα, καθώς το κάνουν, όλες οι ντάμες.
9. Στην άκρη ο τζογαδόρος, μεγάλο φύλλο κάτω
Παροιμιακός κανόνας για το βγάλσιμο, το πρώτο φύλλο δηλαδή με το οποίο αρχίζουν οι αμυνόμενοι την επίθεσή τους. (Πιο επίσημα θα λέγαμε «την έξοδο» ή στα μπριτζιστικά «την αντάμ»). Αν ο εκτελεστής παίζει τρίτος στη σειρά, ο αμυνόμενος πρέπει να παίξει δυνατό φύλλο, άσσο ή ρήγα, και δη υποστηριζόμενο από το αμέσως χαμηλότερο (δηλ. άσσο από ασσόρηγα ή ρήγα από ρηγόνταμα)· αν παίξει λιμό, πιθανώς να «βάλει στη μέση» τον άλλο αμυνόμενο, με αποτέλεσμα ο τζογαδόρος να βγάλει μια μπάζα παραπάνω.
Και:
10. Στη μέση ο τζογαδόρος, μικρό/λιμό φύλλο κάτω
Παροιμιακός κανόνας που συμπληρώνει τον προηγούμενο. Όταν ο εκτελεστής είναι στη μέση, δηλ. παίζει δεύτερος στη σειρά, παίζουμε λιμό φύλλο για να αξιοποιήσουμε ενδεχόμενο μεγάλο φύλλο του άλλου αμυνόμενου που παίζει τρίτος στη σειρά. Επειδή αυτοί οι δυο παροιμιακοί κανόνες αλληλοσυμπληρώνονται, κυκλοφορούν επίσης σε συνδυασμένη ενιαία μορφή: Τζογαδόρος στην άκρη δύναμη, τζογαδόρος στη μέση λιμό.
11. Στο χωριό μου, τους κρεμάνε
Τη φράση αυτή τη μουρμουρίζει ο αμυνόμενος που συγκατατίθεται να παίξει όταν ο «τζόγος» είναι «πρώτα» (μπαστούνια), αν και δεν έχει καλό φύλλο και υπάρχει κίνδυνος να μπει μέσα. Πράγματι, επειδή τα μπαστούνια «γράφουν λίγα» (είναι «φτηνός τζόγος»), ακόμη κι αν ο αμυνόμενος μπει μέσα, η ζημιά είναι μικρή. Για το λόγο αυτό, όσους αρνούνται να παίξουν στα «πρώτα» (και έτσι διευκολύνουν πάρα πολύ τον τζογαδόρο), «τους κρεμάνε» δήθεν, για να τους τιμωρήσουν για την υπερβολική επιφυλακτικότητα! Οπότε, όποιος λέει τη φράση αυτή εννοεί ότι παίζει μόνο και μόνο επειδή ο τζόγος είναι φτηνός. Άλλοι λένε: Τους κρεμάνε στη Γερμανία. Να οφείλεται άραγε στη μεταπολεμική μετανάστευση;
12. Το πάσσο τρώει το λουκούμι
Δηλ. ο συντηρητικός παίκτης κερδίζει στο τέλος· πράγματι, το δυσκολότερο στην πρέφα είναι να αποκτήσεις την πειθαρχία να πηγαίνεις πάσσο με μέτριο χαρτί, ιδίως όταν χάνεις ή όταν έχεις καιρό να πιάσεις καλό φύλλο· τότε είναι μεγάλος ο πειρασμός να αγοράσεις με την ελπίδα ότι θα βρεις στην αγορά το ιδανικό φύλλο· συνήθως δεν το βρίσκεις, «σκαταγοράζεις» όπως λένε και την παθαίνεις χειρότερα.
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 
π2 said
Τις παροιμίες δεν τις ήξερα. Ότι οι νέοι σήμερα δεν μαθαίνουν πρέφα νομίζω πως ισχύει. Ήδη στη δική μου νεότητα (προ εικοσαετίας) δεν ήταν καθόλου δημοφιλής: η φανατικά χαρτοπαίζουσα παρέα μου, φέρ’ ειπείν, δεν ήξερε και τους την έμαθα εγώ.
Toixorixos said
Έχω ακούσει την έκφραση «Του λείπει χαρτί απ’ την τράπουλα», που χαρακτηρίζει αυτόν που τα έχει χαμένα.
Κορνήλιος said
Δέσποτα, ἔχεις γράψει ἕνα βιβλίο γιὰ τὸ μπρίτζ νομίζω ἔλεγες κάπου. Μπορεῖ κάποιος ποὺ δὲν ἔχει ἰδέα νὰ μάθῃ μπρὶτζ ἀπὸ αὐτό; Μοιάζει μὲ κανένα ἄλλο παιχνίδι;
π2 said
Ναι, με την πρέφα. 🙂 Μπριτζ δεν μπορείς να μάθεις από βιβλίο, μόνο παίζοντας.
Κορνήλιος said
Ξέρω ἀρκετὰ παιχνίδια ἀλλὰ ὄχι πρέφα. Κάτι ἄσχετο:
πρὸ ὀλίγων λεπτῶν ἔβλεπα τὰ πόθεν ἔσχες τῶν ἀρχηγῶν στὸ MEGA. Γιὰ τὸν Καραμανλῆ ἔλεγαν ὅτι μεταβίβασε στὰ τέκνα του τὴν ὑψηλὴ κυριότητα ἑνὸς ἀκινήτου. Κι ἔτσι τὸ ἔγραψαν: ὑψηλὴ κυριότητα!!!! Σκέφτηκα νὰ πάρω φόρα καὶ νὰ βαρέσω τὸ κεφάλι μου στὸν τοῖχο, ἀλλὰ θυμήθηκα ὅτι δὲν ἔχω ἐλεύθερο τοῖχο στὸ δωμάτιό μου. Δὲν τοὺς εἶπε κανεὶς ὅτι εἶναι ψιλὴ=ἀποψιλωμένη κυριότητα;;;;;;
Q said
Μερικές κοινές εκφράσεις: Καμένο χαρτί, κρυφό χαρτί, άσσος στο μανίκι, κυρίαρχος του παιχνιδιού. Ερώτηση, η λέξει «μπλόφα, μπλοφάρω» προέρχονται από χαρτοπαικτικές συνήθειες?
Θέμης said
Από το 1 λείπει η εκδοχή «δύο πάσο, ένας άσος». Η παρέα μου, που κατά καιρούς πρεφόπαιζε εντατικότατα, μόνο αυτήν ήξερε.
ppan said
η πρέφα είναι πολύ ωραίο παιχνίδι, μποιάζει λίγο με το μπριτζ αλλά και με το ουϊστ και μακρινή συγγένεια έχει με το ταρώ, το παιχνίδι ταρώ όχι την χαρτομαντεία.
πολυ ωραίες οι παροιμίες, ξυπνούν αναμνήσεις. αλλά το «στην μέση ο τζογαδόρος κλπ» το άλλο με την ντάμα που σκεπάζεται κλπ δεν θα τις έλεγα παροιμίες αλλά συνοπτική θεωρία του παιχνιδιού, όπως και το «πρώτο φύλλο δύναμη δεύτερο αδυναμια».
Ηλεφούφουτος said
To «Τους κρεμάνε στη Γερμανία» μού θυμίζει άλλα τέτοια αφοριστικά του συρμού που λέγονται ή μάλλον λέγονταν παλιότερα με Γερμανία (ή και με Σοβιετική Ένωση από κομμουνιστές ή συνοδοιπόρους ή άσχετους) για όποιον δεν στεκόταν στο ύψος των περιστάσεων, εν είδει ψυχολογικής πίεσης. Το κοινό σημείο σ αυτούς τους αφορισμούς ήταν ότι τέλος πάντων σ αυτές τις χώρες οι ηττοπαθείς, οι τεμπέληδες, οι νωθροί, οι κλαψιάρηδες δεν τη βγάζουν καθαρή.
περαστικός said
Εγώ ξέρω τις παραλλαγές «πάσο, πάσο φέρνει άσσο» και «ένας μια φορά δεν έπαιξε και τον κρεμάσανε». Μια ακόμα πολύ γνωστη έκφραση της πρέφας είναι «Η ντάμα τζόγο δεν χαλά κι αν δεν χαλά τον φτιάχνει». Αυτό λέγεται γιατί η ντάμα είναι αρκετά μεγάλο φύλλο για να μη «βάλεις στη μέση» τον συμπαίκτη σου και αναγκάζει και τον αντίπαλο να βγάλει μεγάλο φύλλο για να τη «χτυπήσει».
SophiaΟικ said
Όντως, εγώ στο πανεπιστημιο έμαθα να παιζω μπουρλότο, που μετα ανακαλυψα ότι στο ΗΒ το λένε μινι-μπριτζ (με μικρες παραλλαγές), και όχι πρπεφα, που όλοι λένε ότι μοιάζει με το μπριτζ. Πρέφα δεν ήξερε κανένας. Ίσως γιατί έιναι παιχνίδι για τρεις- αριθμός έιναι αυτός;
Όσο για το τι παίζει η νεολαία σήμερα, όλο για μπιρίμπα ακούω που είναι παιχνίδι για αυτούς που δεν εχουν εγκέφαλο.
Κορνήλιε, υπάρχουν βιβλία μπιτζ για αρχάριους, αλά χρειάζεται εξάσκηση. Ένα φεγγάρι πήγα σε μαθήματα μπορίτζ αλλά από καποιο σημείο και μετά δεν κταλάβαινα τίποτα, οπότε το παράτησα. Ίσως καποια στιγμή το ξαναρχίσω.
Μπουκανιέρος said
Παίζεται και με τέσσερις η πρέφα Σοφία, με «τεμπέλη» – που είναι παρεπιπτόντως πολύ χρήσιμος γιατί γιομίζει τα ποτήρια. Τώρα, αν είστε πέντε να μάθετε ταρό, αλλ’ αυτό μάλλον μόνο οι γαλλοσπουδαγμένοι το ξέρουν.
Στα δικά μου φοιτητικά χρόνια, η πρέφα και το μπουρλότο ήταν τα παιγνίδια-βεντέτες.
Γενικά, τα παιγνίδια με μπάζες (ή χαρτωσιές) είναι τα καλύτερα νομίζω. Υπάρχουν και πολλά άλλα πέρα απ’ τα τρία παραπάνω.
ppan said
Το ταρώ είναι πολύ δυσκολότερο, ειδικά στο διάβασμα των φύλλων -και των φίλων καμιά φορά. Δύσκολα όμως βρίσκονται πέντε που να μπορούν να το μάθουν…
Δύτης των νιπτήρων said
Σοφία και Μπουκανιέρε, πολύ χαίρομαι που επιτέλους κάποιος ξέρει το μπουρλότ. Υποθέτω έχετε σχέση με την βόρεια Ελλάδα -άνω των Τεμπών. Πρέφα δεν κατάφερα να μάθω, ούτε μπριτζ, απ’ ό,τι προσπάθησα όμως έμεινα με την εντύπωση ότι είναι της ίδιας οικογένειας.
Παραλλαγή του μπουρλότ, η βίδα (όπου στοιχηματίζεις για τις μπάζες).
Αγγελική said
Βρε βρε βρε!
Κοίτα να δεις! Όλοι ξέρετε «ευγενή χαρτοπαίγνια»!!
Εγώ μόνο μουτζούρη, 21 και πόκα (την οποία έπαιζα κάποτε μετά μανίας) ήξερα. Τώρα τα βαριέμαι όλα αυτά. Μόνο scrabble και παντομίμα παίζω ευχαρίστως πια (άμα βρω διαθέσιμους αντιπάλους – αμ δε που βρίσκω…).
Όσο για τις παροιμίες καμία δεν ξέρω – ή μάλλον μόνο μία, αυτήν με την υπομονή και το κυνήγι (εμ ποια άλλη;;)
😀
SophiaΟικ said
Σχέση με Βόρεια Ελλάδα, Δύτη; Μια πενταετία στο ΔΠΘ. Αλλά τι σχέση εχει αυτό;
Μπουκανιέρος said
Δύτη μου ναι, για Σαλονίκη μιλούσα.
Και γω για βόρειο παιγνίδι τόχα όμως κοίτα να δεις, κάμποσα χρόνια αργότερα κι εντελώς τυχαία στη Ρώμη βρήκα μια παρέα Ροδίτες κι έμαθα ότι παίζεται και στη Ρόδο, με μικρές παραλλαγές.
Τώρα, όπως τόμαθα εγώ, υπήρχε μπουρλότο απλό και μπουρλότο βιδωτό (όπου γίνεται βίδο και κόντρα-βίδο, δηλ. διπλασιάζεις ή τετραπλασιάζεις το τζόγο, αν πιστεύεις ακράδαντα ότι η αγορά θα μπει ή θα βγει, αναλόγως). Από μια στιγμή και μετά, μόνο βιδωτό παίζαμε.
Δηλ. και τώρα παίζουμε, πού-και-πού, στο νότο, όταν ξαναβρισκόμαστε κάποιες παρέες βορειοσπουδαγμένων.
Τώρα, για τη «Βίδα» που λες, αν εννοείς για παιγνίδι όπου το νόημα είναι να μαντέψεις πόσες ακριβώς μπάζες θα κάνεις, ούτε περσότερες ούτε λιγότερες, ξέρω τις Μπάζες, το Τραπέζι και το «Ουίστ». Το τελευταίο είναι το καλύτερο, μόνο που δεν είναι το αυθεντικό ουίστ, το εγγλέζικο, ο πρόγονος του μπριτζ, αλλά ένα παιγνίδι που τρέχα-γύρευε γιατί το λέγαν έτσι οι Σαλονικιοί.
Για άλλα συγγενικά παιγνίδια, με μπάζες δηλ., άλλη φορά – γιατί θα μπορούσα να γράψω όχι μόνο σεντόνι ή ποστ, αλλά και ολόκληρο βιβλίο – αν υπήρχε λόγος.
Μπουκανιέρος said
Αλήθεια, Νίκο, γιατί αισχρή η παραλλαγή με το κυνήγι;
Πολύ μη-μου-άπτου μου έγινες – θυμήθηκα τώρα και την πρεμούρα με τα «κακέμφατα», γαμώ τις φιλολογίες σας…
Mindkaiser said
Μιας που καταθέτουμε τα χαρτοπαικτικά βιώματά μας, τον καιρό που μάθαινα πρέφα στα δικά μου αυτιά η φράση είχε φτάσει «πάσο-πάσο, δύο άσσο». Το ωραίο πάντως είναι που ήθελα να συμπληρώσω τις εκφράσεις «τα βρήκαμε μπαστούνια» και «την κάναμε από κούπες» που πάντα απέδιδα στην πρέφα. Τα γκουγκλίζω κι εγώ ο άμοιρος μπας και βρω περαιτέρω πληροφορίες και πού λέτε να έπεσα; Σε προηγούμενο άρθρο του Σαραντάκου…
Τάσος said
Υπάρχει και η έκφραση :»Βρουουουούμ!! Εκτοξεύτηκε το ούφο»
Κυρίως όταν ο Φιλέρης μπαίνει σόλο μέσα. (Τακτικά)
SophiaΟικ said
Είχα την εντύπωση ότι οι παροιμίες με μπαστουνια και κούπες ήταν από την χαρτομαντέια κι όχι απο την χαρτοπαιξία. Όχι πως ξερω απο χαρτομαντέια για να το επιβεβαιω΄σω.
περαστικος said
Έχω την εντύπωση ότι η εκδοχή με το κυνήγι δεν είναι η «αισχρή παραλλαγή» αλλά η κανονική εκδοχή της έκφρασης και αυτή με το σκαμπίλι η «εξευγενισμένη». Όλοι οι πρεφαδόροι που ξέρω, άλλωστε, την «αισχρή» χρησιμοποιούν.
sarant said
Περαστικέ, ευχαριστώ πολύ για την παροιμία (ή παροιμιακό κανόνα) με τη ντάμα -το αστείο είναι πως την είχα βρει κάπου στο Διαδίκτυο (μόνο το πρώτο μισό όμως) αλλά είχα αμελήσει να την προσθέσω, όμως η δική σου εκδοχή είναι πολύ ανώτερη. Για την «αισχρή» παραλλαγή, μπορεί να έχεις δίκιο.
Σοφία, σίγουρα από τη χαρτομαντεία είναι ο φάντης μπαστούνι. Τα άλλα, μάλλον όχι.
Κορνήλιε, μπορείς να μάθεις μπριτζ από βιβλία, αλλά τα «δικά μου» (γραμμένα σε συνεργασία με τον Ντέιβιντ Μπερντ) δεν είναι για εντελώς αρχάριους και δεν είναι διδακτικά. Φυσικά, αν το διάβασμα δεν συνδυαστεί με παίξιμο, δεν θα μάθεις.
Mindkaiser said
Νίκο,
Για το «Μπριτζ από το Α στο… Ω» των Cees Sint και Ton Schipperheyn έχεις άποψη; Είναι έκδοση της ελληνικής ομοσπονδίας μπριτζ σε μετάφραση Πάνου Γεροντόπουλου και Θανάση Ματζιάρη. Όταν είχα κάνει κάποια μαθήματα στο πολυτεχνείο, το χρησιμοποιούσαμε σαν βασικό βοήθημα και το είχα βρει αρκετά χαριτωμένο. Απλά δεν έχω το επίπεδο να το κρίνω ουσιαστικά και γι αυτό ζητώ την άποψή σου.
sarant said
@Mindkaiser: Τα βιβλία για αρχαρίους δεν τα ξέρω καλά, όταν ήμουν αρχάριος δεν διάβαζα. Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν το έχω δει ποτέ, όμως οι συγγραφείς είναι γνωστοί και καλοί.
dmast said
«Ντούε πάσο – ντούε άσσο» (το άκουσα στο χωριό μου, στους Παξούς)
«Ψάχνουμε τέταρτο για πρέφα» (λέγεται προς τους ανεπιθύμητους)
enas aplos skakistis said
1) «Πάσο πάσο κρύβει άσσο» είναι η πιο διαδεδομένη έκφραση
2) Έχω ακούσει αμέτρητες φορές και τις δύο εκφράσεις (σχετικά με καρά-κούπες), με σημαντική επικράτηση (άνω του 80%) της έκφρασης «¨»Οποιος δεν έχει καρρά έχει κούπες».
Εύχομαι καλή συνέχεια στην αναζήτηση και άλλων εκφράσεων.
sarant said
Καλώς ήρθατε, αγαπητέ πρώην ομότεχνε!
spinos said
Παιδιά μήπως ξέρει κανείς ποιο είναι το καλύτερο βιβλίο για να μάθει κανεις μπριτζ?
sarant said
Δύσκολο να μάθεις μόνο από βιβλίο. Θέλει και εξάσκηση ταυτόχρονα. Εξαρτάται κιόλας. Αν ξέρεις πρέφα, ίσως να αρκούν τίποτα σημειώσεις για την αγορά και κάποιοι που να παίζουν μαζί σου.
Τέσπα, το Bridge for Bright Beginners είναι πολύ καλό.
nikos said
edo sthn krhth leme oti paso paso atou kai asso etsi akousa ego toulaxiston thn proth fora…opos kai h ntaa tzogo den xala kai an xalasei ftiaxnei enoontas oti an an bgalei me thn ntama mpaza tha xathei ean ksanapekti sto idio xroma me tsaka kai einai eunoeito tis perisoteres fores….pezei bebaia ntama otan exei thn upopsia oti me asso tha bgalei mati…………kai les thn ekfrash gia dikaiologia……
nikos said
a kai episis akousa prosfata ekfrash gia na dikaiologitheis oti pezeis sta prota eno isos eisai mesa oti (sta xania tsi gamoune) hahaha ligo xideo alla tin ora pou pezeis kai sto petaksei o allos kaneis polla gelia
spiral architect said
@31: Greeklish to Greek – by innoetics :: Δωρεάν Υπηρεσία 😉
Και μια παροιμία από την ηρωική εποχή της (έως τελικής πτώσης) φοιτητικής πρέφας:
«Η πρέφα θέλει μάστορα και το γαμήσι νιάτα». 😳
gpoint said
Σαν παλιός πρεφαδόρος(στην εποχή μου αν δεν μάθαινες πρέφα απέναντι απ’ το Χημείο στην Σόλωνος δεν έπαιρνες υπογραφή για να δώσεις εξετάσεις) δοκίμασα το μπριτζ που μάθαινε ο γιός μου και το βρήκα βαρετό και…σοφτ. Ούτε κτυπάς το χέρι, ούτε λιχνίζεις, ούτε μπορείς να μπλοφάρεις με επτά αχρωμάτιστα-πάσσο-πάσσο έχοντας τεσσεράμισυ μπάζες!! Ούτε το μπόνους (ή μάλους μέχρι και σόλο) με τους άσσους, όλα υπό έλεγχο στο μπριτζ, κρύο πράγμα σαν την Μπαρτσελόνα- θέαμα ρέεεε, Φόρτσα Ελ Μαντρίντ (Ρεϊάλ για τους υπόλοιπους)
Στις φράσεις για την πρέφα (που θέλει υπομονή και το μ@@νί κυνήγι) να προσθέσω τις κλασσικές
-Παίζω πρώτος, παίζω και καλά
-Τι καρά ρε φουκαρά
-Τσάκα στην τσάκα τον πιάσανε στην φάκα (όπου οι αμυνόμενοι παίζουν ο ένας εκεί που δεν έχει ο άλλος κι ο τζογαδόρος μένει με τα ατού στο χέρι ! )
sarant said
32: Ναι, αλλού λέγαμε «Στη Γερμανία τους κρεμάνε»
34: Και στο μπριτζ μπορείς να μπλοφάρεις και να κάνεις διάφορα κόλπα σαν κι αυτά που περιγράφεις. Παρουσιάζονται όμως πιο πολύ εκεί που παίζεται ελεύθερη παρτίδα με λεφτά, όχι στο αγωνιστικό μπριτζ. Οι διάφορες ύποπτες πρακτικές λέγονται coffeehousing στην αγγλόφωνη βιβλιογραφία.
Την πρώτη φράση τη λέγαμε κι εμείς, ενώ λέγαμε «τα καρά του φουκαρά».
gpoint said
Νίκο, νομίζω ότι η μεγάλη διαφορά είναι πως το μπρίτζ παίζεται σε σπίτια και λέσχες ενώ
η πρέφα στο καφενείο (σε σπίτια δεν λέει)
Τώρα βέβαια που τα καφενεία γέμισαν μηχανάκια και μπιρίμπες δεν υπάρχει η ατμόσφαιρα της πρέφας που λάτρευα.
nikos said
otan kaneis tzogo kai sou leipoun atou kai thes na deis pos exoun moirastei les ……@to kako filo thelei atou@……kai enoeite otan exeis kapoios filo to opoio einai mesa……..kai mia allh frash tin opoia eipa ego pano sta neura mou epidei eixe gurisei to sympan se ena tzogo pou ekana kai eno htan na mpoune h alloi mesa mpika ego logo tis (tsaka sthn tsaka ton piasane sthn faka) pou leei kai o filos parapano kai pisteyo oti tha meinei kai tha legete…..sta neura moy loipon eipa oti ………(@autos pou dimiourgise tin prefa h megalos epistimonas htan h megalos allhths me megalo mialo@)……….. apo tote loipon sto sinafi pou pezome prefa opoios mpei mesa me oxi logiko tropo kai otan exei moirati to filo paraksena leei …….@ton alhth pou thn kataskeuaze@……..hahaha giati kataliksame oti eixe poli mialo alla me auta pou mporei na ginoun kai na mpeis mesa kai me ton tropo pou exei ftiaxtei to paixnidi prefa oste na mpeneis mesa kai na xaneis to mpousoula,katalaksame loipon oti einai megalos ALHTHS autos pou tin eftiakse…………………… pisteyo kapia mera pou tha mpeite mesa me paralogo tropo na peite @@@TON ALHTH POU THN KATASKEBASE@@@ …………
Zάγκλoς said
test test
Zάγκλoς said
τεστ τεστ τεστ τεστ